Details

Category: Κείμενα

Published: 08 February 2013

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Τα ξημερώματα της 7ης Φλεβάρη, έγινε απόπειρα εμπρησμού στον Θερσίτη. Ο εμπρηστικός μηχανισμός που τοποθετήθηκε στην είσοδο, δεν προκάλεσε καμία ζημιά στο χώρο, παρά μόνο στο χρώμα του εξωτερικού τοίχου. Η απόπειρα δεν είναι άγνωστο από ποιους προέρχεται: τα «αγοράκια με τα σπίρτα» που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προκαλέσουν ζημιά στο χώρο του Θερσίτη, είναι οι καλοί φίλοι της αστυνομίας, των αφεντικών, των τραπεζών, του μισανθρωπισμού, του πολιτισμού της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της υποταγής. Οι φασιστικές συμμορίες που με κρατική στήριξη και επιχορήγηση μετεξελίχθηκαν σε νέα «τάγματα ασφαλείας» κάνουν αυτό που έκαναν πάντα –αυτό που έκαναν οι φυσικοί και πολιτικοί τους πρόγονοι στην κατοχή. Επιτίθενται μονάχα στους από κάτω, μονάχα σε αυτούς που αγωνίζονται. Δεν καίνε τράπεζες, καίνε αυτοοργανωμένους χώρους, χώρους αγώνα. Δεν την πέφτουν σε βίλες αφεντικών, αλλά σε φτωχόσπιτα μεταναστών. Δεν στηρίζουν τους αγώνες των φτωχών, στηρίζουν την «εθνική οικονομία» δηλαδή την οικονομία των αφεντικών. Θέλουν να επιβληθεί παντού ο νόμος, δηλαδή το δίκαιο των ισχυρών.

Ταυτόχρονα εξυμνούν το παπαδαριό, τα σώματα ασφαλείας (εξάλλου 1 στους 2 αστυνομικούς ψήφισε τη Χρυσή Αυγή στις εκλογές), χτυπούν καθετί που λεκιάζει το γαλανόλευκο-αντρικό βλέμμα τους. Αυτό ήταν πάντα οι φασίστες, αυτό είναι και τώρα. Συνεργάτες του συστήματος, βοηθοί και φίλοι του. 

Όλα αυτά τα φυράματα, δεν παρασιτούν στα σκοτάδια, έξω από το «συνταγματικό πλαίσιο» και την αστική δημοκρατία. Είναι οργανικό κομμάτι των δογμάτων μηδενικής ανοχής, του «νόμου και της τάξης», των «εθνικών στοιχημάτων», του χτυπήματος των «εστιών ανομίας», των «επιστρατεύσεων για το κοινωνικό καλό». Όλων αυτών των κρατικών-καπιταλιστικών στρατηγικών που λεηλατούν τη ζωή μας με πρόσχημα την κρίση της «εθνικής μας οικονομίας». Οι φασίστες εκτελούν κατά γράμμα τα «δελτία τύπου των κυβερνήσεων».

Οι φασίστες δεν είναι απλά πλέον ένα «θεσμισμένο παρακράτος» ή μια εφεδρεία που ανασύρεται από το καθεστώς όποτε έχει ανάγκη. Είναι μια ενσωματωμένη καθεστωτική δυναμική καταστολής και κοινωνικής εκπειθάρχησης. Όλα αυτά τα φυράματα δεν συμπληρώνουν απλά το έργο της αστυνομίας και των κατασταλτικών μεθοδεύσεων ενάντια στους αγωνιζόμενους και τους φτωχούς. Η εκφασισμένη βαρβαρότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της καπιταλιστικής ερημοποίησης και της απρόσκοπτης συνέχισής της που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι.. Είναι κομμάτι της στρατηγικής διασποράς φόβου σε αυτούς που δεν θέλουν και δεν υπομένουν άλλο αυτή τη λεηλασία της ζωής τους. 

Την ίδια στιγμή βέβαια, η δημοκρατία μπορεί να μιλάει για «πόλεμο των άκρων» και την ανάγκη «δημοκρατικής συσπείρωσης» ενάντια σε αυτά τα φαινόμενα. Στην πραγματικότητα όμως η επίκληση της θεωρίας των δύο άκρων δεν είναι απλά προσχηματική –επειδή στην ουσία το «ένα άκρο» το χαϊδεύει και το «άλλο άκρο» το χτυπά. Είναι ταυτόχρονα ένας τρόπος να στοχοποιήσει τον πραγματικό εσωτερικό εχθρό: όλα αυτά τα κοινωνικά κομμάτια που αμφισβητούν και θα αμφισβητήσουν τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης.

Η απόπειρα εμπρησμού έρχεται μέσα σε μια περίοδο έντασης και έκτασης της κρατικής-καπιταλιστικής επίθεσης. Από τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις μαζικές συλλήψεις σε πορείες και συγκεντρώσεις, στα «εθιμοτυπικά βασανιστήρια» στα αστυνομικά τμήματα, στις επιστρατεύσεις απεργών, στα πανταχού παρόντα ΜΑΤ…  Θα ξαναπούμε τα τετριμμένα: πως ο φόβος δεν μπορεί να κερδίσει τη ραδιουργία της ελευθερίας, η οποία έχει μάθει μέσα στα χρόνια να αντιγυρίζει τα χτυπήματα, τις στρατηγικές, τις μεθοδεύσεις του κόσμου της εξουσίας.

Στις γειτονιές μας, γειτονιές που πλήττονται περισσότερο από τη βαρβαρότητα των κυρίαρχων, θα συνεχίζουμε να τις κρατάμε ως προπύργια αλληλεγγύης ενάντια στην εξατομίκευση, το φόβο και το μισανθρωπισμό, προπύργια αγώνα ενάντια στις γελοίες διαθέσεις των ηγεμόνων και των γελοίων φίλων τους…

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΙΛΙΟΝ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

[Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή αρχείου pdf πατήστε εδώ]

Details

Category: Κείμενα

Published: 21 January 2013

Από την εκκένωση των καταλήψεων… στο μάθε να σωπαίνεις!

Οι προεκτάσεις της καταστολής στις κοινωνικές αντιστάσεις.

Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, είναι μία ολομέτωπη επίθεση του κράτους στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Σε μία περίοδο γενικευμένης συστημικής κρίσης, η επίθεση στον εσωτερικό εχθρό, ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Αυτό που έχει σημασία να δούμε για αρχή, είναι η χρονική στιγμή που επιλέχθηκε να γίνει η επίθεση αυτή.

Τα κινήματα των πλατειών μοιάζουν μακρινό παρελθόν, αν και ήταν ένα χρόνο μόλις πριν. Αντίστοιχα, άλλα κινήματα αμφισβήτησης, όπως αυτό του “Δεν Πληρώνω” ή της άρνησης πληρωμών στα χαράτσια της ΔΕΗ και στα ΜΜΜ, έχουν περιοριστεί αρκετά και σχεδόν εξαλειφθεί. Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες διαδηλώσεις δεν φαίνεται να αποτελούν πλέον τα κοινωνικά ραντεβού των δρόμων. Άρα, θα έλεγε κανείς, ότι με κάποιον τρόπο ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος ευρύτερα, είναι το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που συνεχίζει να αντιστέκεται, ειδικά και μετά τις εκλογές του καλοκαιριού. Χωρίς αυτό να θέλει να γίνει αυτοαναφορικό, αποτυπώνει μία σημαντική κάμψη στο πεδίο της κοινωνικής αντεπίθεσης και καταδεικνύει μία κεντρική κρατική επιλογή, που έχει να κάνει με την στοχοποίηση όσων επιμένουν να αγωνίζονται.

Πέρα από το χρόνο βέβαια, ιδιαίτερη βαρύτητα έχει και ο χώρος της επίθεσης. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι, οι ήδη υπάρχουσες καταλήψεις παίξανε καθοριστικό ρόλο στη διάχυση του εξεγερσιακού κλίματος τις μέρες του Δεκέμβρη το 2008, καθώς και ότι η ίδια η εξέγερση πυροδότησε ένα κίνημα καταλήψεων σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Ένα κίνημα που απέκτησε κοινωνικά ριζώματα με το χρόνο, αλλά και που από την ίδια την φύση του και την θέση του αποτελεί μία κοινωνική αντιπρόταση, σε έναν κόσμο εκμετάλλευσης, ιεραρχίας και καταναγκασμών. Αυτά τα ριζώματα είναι που χτυπιούνται αυτή τη στιγμή και αυτή η αντιπρόταση είναι που τρομάζει κάθε εξουσία.

Από την άλλη, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, η καπιταλιστική αναπροσαρμογή που επιχειρείται στην Ελλάδα τα τελευταία 2,5 με 3 χρόνια, περνάει μέσα από τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του κράτους και την καθολική εφαρμογή του δόγματος της “μηδενικής ανοχής”. Στη φάση που βρισκόμαστε τώρα, δεν μιλάμε απλά για διαχείριση πληθυσμών μέσω του ελέγχου και του δόγματος της “ασφάλειας”, οικοδομείται ένα καινούργιο κράτος – ένα ολοκληρωτικό κράτος -, χτίζονται νέες συναινέσεις απέναντι στις κρατικές επιλογές και ταυτόχρονα οικοδομείται και ένας νέος κατασταλτικός μηχανισμός. Σκοπός είναι η καταστολή κάθε κομματιού της κοινωνίας που θα αντιδράσει στην επιβολή της βαρβαρότητας. Σκοπός είναι να μάθουμε να σωπαίνουμε.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πρέπει να ερμηνευτεί η επίθεση στους κατειλημμένους χώρους και στις αυτοοργανωμένες δομές των “από κάτω”. Σήμερα είναι οι αναρχικοί, αύριο θα είναι οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε αμφισβητήσει την κανονικότητα του συστήματος. Σήμερα είναι οι καταλήψεις κτιρίων σαν αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που εκκενώνονται, αύριο δεν θα γίνεται ανεκτή η κατάληψη ούτε σαν μορφή διαμαρτυρίας – οι καταλήψεις των ΔOY και άλλων δημόσιων κτιρίων είναι ήδη πολύ πρόσφατες. Οι εξαγγελίες λοιπόν, της κυβέρνησης για μηδενική ανοχή στους “χώρους ανομίας” και η επιβολή του “νόμου και της τάξης”, στρώνουν το χαλί για την αυριανή ποινικοποίηση κάθε αντιστεκόμενου.

Ο ίδιος ο όρος της ανομίας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μιας και δεν μιλάμε για παρανομία αλλά για ανομία. Δεν είναι ότι κάποιος παραβαίνει το νόμο, όσο ότι τίθεται εκτός νόμου. Προσιδιάζει σε μία κατάσταση εξαίρεσης. Βρίσκεται πέρα από την “επιτρεπόμενη” ηθική μιας κοινωνίας, έχει να κάνει περισσότερο με μία διαμάχη σε αξιακό επίπεδο. Και αυτό, τη στιγμή που επιβάλλεται μία νέα ηθική της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Αυτής της εξάρτησης από κοινωνικά παντοπωλεία και ουρές συσσιτίων, της παθητικότητας και της μιζέριας. Των “νοικοκυραίων” και των “άνομων”.

Και σαν τέτοιος (άνομος), μπορεί πραγματικά να βαφτιστεί ο καθένας και η καθεμία κατ’ επιλογή του κρατικού μηχανισμού. Όλα τα παραπάνω κινήματα και δράσεις που αναφέρθηκαν, σήμερα θα ήταν εστίες ανομίας. Κάθε στέκι και αυτοοργανωμένος χώρος, είναι με αυτή την έννοια εστία ανομίας.

Η ποινική στροφή και η αγριότητα της καταστολής συνιστούν ξεκάθαρη θέση μάχης από πλευράς του κράτους. Και δεν έχουμε παρά να σηκώσουμε το γάντι με όρους κοινωνικής αντεπίθεσης. Γελιέται όποιος νομίζει πως η σημερινή πραγματικότητα, έχει να κάνει μόνο με τους αναρχικούς ή πως είναι κάτι που δεν τον αφορά. Οι χώροι που χτυπιούνται αυτή τη στιγμή, είναι χώροι όπου δοκιμάζονται πράγματα εχθρικά προς τους θεσμούς – τους θεσμούς ενός συστήματος που νομιμοποιεί την εκμετάλλευση και την υποταγή. Είναι χώροι που έχουν και ήθος και αξίες, είναι χώροι που πραγματώνουν το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, είναι χώροι που δομούν κοινωνικές σχέσεις και διαδικασίες στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, δίχως διαχωρισμούς και προϋποθέσεις, δίχως οικονομικές εξαρτήσεις και χρηματικά ανταλλάγματα, δίχως ειδικούς, δίχως θεατές, δίχως ρόλους. Η συνολική και συλλογική υπεράσπισή τους, όπως και κάθε αντιδομής “από τα κάτω”, κάθε αυτοοργανωμένου χώρου, η έμπρακτη αλληλεγγύη σε κάθε αγωνιζόμενο/η και σε όσους/ες διώκονται, πρέπει να είναι βασικά στοιχεία στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα ενάντια στη λεηλασία και υποτίμηση των ζωών μας. Η δημιουργία κοινοτήτων αγώνα και οι κοινωνικές συμμαχίες στη βάση της ανομίας, είναι αυτές που μπορούν να αλλάξουν στρατόπεδο στο φόβο και την αβεβαιότητα.

Ιανουάριος 2013,

Θερσίτης

[Διαβάστε το κείμενο σε μορφή αρχείου pdf πατώντας εδώ]

ΥΓ: Κατά τη διάρκεια του διημέρου σε Ίλιον κι Αγ. Αναργύρους εκτός του παραπάνω κειμένου, μοιράστηκε σε πολλά αντίτυπα και το κείμενο συλλογικοτήτων, στεκιών και καταλήψεων από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά για την αλληλεγγύη στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά αλλά και σε όλες τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους (1,2)

Details

Category: Κείμενα

Published: 17 January 2013

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

Σε συνέχεια των κρατικών κατασταλτικών ενεργειών κατά των κατειλημμένων χώρων και των αυτοδιαχειριζόμενων δομών αντιπληροφόρησης (Villa Amalias, 98fm, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ), το μεσημέρι της Τετάρτης 9/1/13 αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν το κτίριο της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και αφού κατόρθωσαν να παραβιάσουν την πόρτα εισήλθαν στο κτίριο και συνέλαβαν 7 συντρόφισσες και συντρόφους που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν εντός της κατάληψης.

Όπως έχει γίνει εμφανές και στους πλέον δύσπιστους, ο λόγος των δυο εκλογικών αναμετρήσεων του καλοκαιριού και η ανάδειξη νέας κυβέρνησης συνεργασίας με επικεφαλής το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ και κολαούζους τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και την «υπεύθυνη αριστερά» της καταστολής την ΔΗΜΑΡ, δεν αφορούσε σε τίποτε άλλο από την αποφασιστικότερη συνέχιση της καπιταλιστικής επέλασης και λεηλασίας, της επιχειρούμενης συνολικής κοινωνικής-οικονομικής-θεσμικής αναδιάρθρωσης, της κάμψης και του ξεγελάσματος των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και αντιστάσεων, της όξυνσης της κρατικής και παρακρατικής καταστολής, της καθολικής εφαρμογής του δόγματος «μηδενικής ανοχής», της απόπειρας επιβολής κοινωνικά σιγής νεκροταφείου με τη μονιμοποίηση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης», που έχει επιβληθεί εδώ και 2,5 χρόνια, ως κανονικότητα του συστήματος.

Η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά είναι ένα μεταδεκεμβριανό (μετεξεγερτικό) κοινωνικοπολιτικό εγχείρημα αυτοοργάνωσης, αντίστασης, αλληλεγγύης, δημιουργικότητας, συλλογικών αντιδομών και επιλογών αγώνα. Αναπόσπαστο τμήμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων των τελευταίων τεσσάρων χρόνων και ζωντανό κύτταρο της επιθυμίας και επιδίωξης ενός άλλου κόσμου, ελευθερίας, ισότητας, συλλογικότητας, αξιοπρέπειας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

Το κτίριο που είχε εγκαταλειφθεί από το ΝΑΤ και ρήμαζε για 10 χρόνια καταλήφθηκε στις 19 Μάρτη 2009 από πολλές δεκάδες συντρόφων και συντροφισσών που είχαμε συλλειτουργήσει και συμπράξει κατά την «έφοδο στον ουρανό» τις μέρες της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, με επίκεντρο την κατειλημμένο κέντρο αγώνα της ΑΣΟΕΕ. Μέσα σε ένα ευρύτερο κύμα μεταδεκεμβριανών καταλήψεων και εγχειρημάτων αγώνα και καθημερινής ζωής, που κατέκτησαν κοινωνικά και νοηματικά εδάφη, διαμόρφωσαν -και διαμορφώθηκαν από- ένα νέο τύπο κοινωνικότητας, πάνω σε νέες βάσεις και αξίες. Όπως αυτές της συλλογικοποίησης, της κοινότητας, του μοιράσματος, της χαριστικότητας, της αυτενέργειας, του αγώνα (στο δρόμο και στην καθημερινή ζωή) για την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας, ιδιοκτησίας, εκμετάλλευσης, ιεραρχίας και διακρίσεων. Δεν είναι τυχαίο που πολλές εκατοντάδες άνθρωποι μέσα σε αυτά τα χρόνια έχουν «εμπλακεί» ή συμμετάσχει σε σωρεία δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων και δράσεων της κατάληψης, είτε αυτές αποτελέσαν αυτόνομες επιλογές είτε υπήρξαν προϊόν συνδιαμόρφωσης με άλλες αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, πρωτοβουλίες, συνελεύσεις, στέκια ή καταλήψεις. Έτσι προέκυψαν και οι πολλαπλές χρήσεις των 4 ορόφων του κτιρίου: ξυλουργείο, συνεργείο ποδηλάτων, χώρος συνελεύσεων, εκδηλώσεων, συλλογικών κουζινών, αυτοδιαχειριζόμενου και vegan καφενείου, χώρος εντύπων και κινηματικών εκδόσεων, χώρος έντυπου και ηλεκτρονικού αρχείου, δανειστική βιβλιοθήκη, χώρος μαθημάτων χορού, πολεμικών τεχνών και λοιπών δραστηριοτήτων σώματος, πίστα αναρρίχησης, στεγαστική κολεκτίβα.

Είμαστε στην καρδιά της αντιεξεγερτικής εκστρατείας κράτους-αφεντικών-ευρωπαϊκών διευθυντηρίων. Πρόκειται για μια καθολική κυριαρχική αντεπίθεση που αποσκοπεί στον ακρωτηριασμό και στην αδρανοποίηση των κοινωνικών δυνατοτήτων και διεργασιών των τελευταίων ετών, οι οποίες με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 συνεχίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις, στο κίνημα των πλατειών, στη διάχυτη κοινωνική αμφισβήτηση της επιβαλλόμενης ανέχειας και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Η κρατική βαρβαρότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της καπιταλιστικής ερημοποίησης και της απρόσκοπτης συνέχισής της. Γι’ αυτό κάθε μισόλογο, κάθε μεσοβέζικη θέση, κάθε χλιαρή αντίδραση, δε θα αποδειχθεί επιβλαβής μονάχα για τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές που βρίσκονται στο μάτι του κατασταλτικού κυκλώνα αλλά προοπτικά για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο και επιλογή αντίστασης. Χωρίς να εξαιρούνται όλοι αυτοί που τώρα προσπαθούν να ισορροπήσουν «δυο πόδια σε δυο βάρκες» ή επιλέγουν τη χυδαιότητα του διαχωρισμού και της αποστασιοποίησης. Όταν χτυπιούνται τα προκεχωρημένα φυλάκια του αγώνα δε σιωπάς ούτε λουφάζεις αλλά τα στηρίζεις. Για να μπορέσουν κι αυτά με τη σειρά τους να διαθέσουν όλες τους τις δυνάμεις (ιδεών, θέσεων, πάθους, ευρηματικότητας, οργανωτικότητας, μαχητικότητας) στην αναχαίτιση της κατασταλτικής επίθεσης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΓΕΝΑΡΗ, 12.00, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ



Πέμπτη 10 Γενάρη 2013

αναρχικές/οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά

Ρεσάλτο, αυτοοργανωμένος χώρος, αλληλεγγύης & ρήξης (Κερατσίνι)

Σινιάλο, κατάληψη για την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τη ρήξη (Αιγάλεω)

Θερσίτης, χώρος ραδιουργίας & ανατροπής (Ίλιον)

Αγρός, αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος (Πάρκο Τρίτση)

Details

Category: Κείμενα

Published: 07 December 2012

Ένα χρόνο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Χίτλερ, γεννιέται στο Ντάντσιχ ο Όσκαρ, ένα παιδί με πρόωρη ανάπτυξη και ιδιαίτερα χαρίσματα. Ο Όσκαρ, μπροστά στα σύννεφα του πολέμου και σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποκρισία και τον παραλογισμό του κόσμου των μεγάλων, αρνείται στα τρία χρόνια του να μεγαλώσει άλλο. Θα μείνει ένα παιδί - θαύμα - τέρας, ένας μάρτυρας που θα δει την άνοδο του ναζισμού, την επίθεση στην Ευρώπη, το πογκρόμ στην Πολωνία, την εισβολή των Ρώσων, την πτώση του Γ' Ράιχ.

Κείμενο που συνόδευσε την προβολή ταινίας:

Διαβάστε το κείμενο πατώντας πάνω στα παραπάνω εικονίδια ή κατεβάστε το κείμενο σε αρχείο μορφής pdf πατώντας εδώ.

Details

Category: Κείμενα

Published: 23 November 2012

Ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπου το σύστημα έχει ζόρια εμφανίζονται οι εφεδρείες του. Αυτό το ρόλο έρχονται να παίξουν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Να χτυπήσουν προς τα κάτω και να γίνουν ασπίδα στους από πάνω.

Δεν κρύβουν τις καταβολές τους (δεν μπορούν εξάλλου). Από τον Μεταξά που γέμισε φυλακές με χιλιάδες αγωνιστές για να τους παραδώσει στη συνέχεια στους χιτλερικούς κατακτητές. Από τους χίτες, τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες της κατοχής, όλα αυτά τα καθάρματα που μαζί με τους λαδέμπορους και τους μαυραγορίτες κυβέρνησαν για δεκαετίες αυτόν τον τόπο μετά το τέλος του εμφυλίου, πουλώντας εθνικοφροσύνη και στέλνοντας σε ξερονήσια χιλιάδες αγωνιστές. Από τους αμερικανοκίνητους εθνικιστές της χούντας που έκαναν την « εθνοσωτήριο επανάστασή» τους, πάντοτε προσκυνώντας τους λάτσηδες  και τους μποδοσάκηδες.

Αυτοί ήταν οι φασίστες, αυτοί είναι οι φασίστες πάντα. Τώρα οι φασίστες δηλώνουν αντισυστημικοί. Αλήθεια ε; Μα δεν είναι σύμμαχοί τους, συγκεκριμένα εκδοτικά και εφοπλιστικά συμφέροντα; Συγκεκριμένες «συντεχνίες προνομιούχων»(μαφιοζοέμποροι στην ιχθυόσκαλα, μεγαλοπιασμένοι έμποροι σε πανηγύρια); Δεν είναι μαζί τους η ελληνική αστυνομία (τους ψήφισαν εξάλλου 1 στους 2 μπάτσους); δεν είναι μαζί τους κάτι όσο γελοίοι τόσο και επικίνδυνοι στρατηγοί, κάτι μπράβοι της νύχτας, δεν είναι μαζί τους το –χοντρά κονομημένο- αλλά αξιοσέβαστο παπαδαριό;

Να μην γελιέται κανείς; Ο φασισμός δεν αμφισβητεί το σύστημα. Ο φασισμός είναι επιλογή του συστήματος.

Το σύστημα βρίσκεται σε κρίση; Να’ τοι και πάλι οι φασίστες λοιπόν, μετά από πολλά χρόνια καταποντισμού στην κοινωνική συνείδηση, να προωθούνται από το ίδιο το σύστημα προκειμένου να ξεδιπλωθεί ένας πόλεμος μεταξύ των φτωχών και να προστατευτούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Από το 0,6% βρέθηκαν με 7% μέσα στη Βουλή για να είναι το μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που ψηφίζει μαζί με την κυβέρνηση το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας και τη διαγραφή των χρεών όλων των Ποδοσφαιρικών ΑΕ. Ταυτόχρονα με επερωτήσεις τους στη βουλή, προσπαθούν να ικανοποιήσουν και τα πελατειακά τους μικροσυμφέροντα (όπως όλοι οι καλοί «πολιτευτάδες»): πρόσφατα, πίεσαν ώστε να κλείσει ο δωρεάν χώρος στάθμευσης του δήμου Νέας Ιωνίας, προς όφελος τοπικού επιχειρηματία που διατηρεί «ανταγωνιστικό» χώρο παρκινγκ στην περιοχή. Παράλληλα, στήνουν δουλεμπορικά «γραφεία εύρεσης εργασίας» που προωθούν «μόνο έλληνες εργάτες» για 18 ευρώ τη μέρα. Με ημερομίσθιο, δηλαδή, χαμηλότερο ακόμα και από το βασικό. Έτσι ερμηνεύεται το τσιτάτο τους «έξω οι ξένοι, δουλειά στους έλληνες».

Οι φασίστες λοιπόν κάνουν αυτό που έκαναν πάντα: να αποπροσανατολίσουν την κοινωνική δυσφορία και να προστατεύσουν τα μεγάλα αφεντικά. Με έναν εύκολο και φτηνό λαϊκισμό πουλάνε φιλανθρωπία και αντιμνημονιακό λόγο για να συγκαλύψουν τον κρετινισμό, τη βλακεία και τη μισανθρωπία τους. Τα συσσίτια και τα παντοπωλεία «μόνο για έλληνες» που κάνουν αυτές οι ελληνόψυχες «μητέρες τερέζες» είναι μια τζάμπα διαφήμιση του κόμματος: με λεφτά από την κρατική επιχορήγηση -4 εκατ. ευρώ για την είσοδο τους στη βουλή- μοιράζουν μακαρόνια και μετά όπως όλες οι «φιλάνθρωπες μητέρες τερέζες» αυτού του κόσμου, φροντίζουν να φωτογραφίζονται στο πλάι των «εξαθλιωμένων και των καταφρονεμένων» για να εισπράξουν πολιτική υπεραξία και κοινωνική νομιμοποίηση.

Τα γραφεία που ανοίγουν οι φασιστικές συμμορίες σε κάθε πόλη και σε κάθε γειτονιά –με πλάτη τις 420 χιλιάδες ψήφους κοινωνικού κρετινισμού- προορίζονται να γίνουν παραρτήματα των αστυνομικών τμημάτων, προπύργια εκμετάλλευσης και καταπίεσης, συντριβής κάθε διαφορετικής φωνής, κάθε κοινωνικής αντίστασης.

Αυτοί οι ξεφτιλισμένοι ήδη έχουν δείξει τα δόντια τους και τους στόχους τους: τα τάγματα εφόδου που δημιουργούν –όχι για να επιτεθούν σε τραπεζίτες, εκδότες, εφοπλιστές- αλλά σε μικροπωλητές και εργαζόμενους, σε φτωχόσπιτα μεταναστών και όχι σε βίλες, είναι στην πραγματικότητα εφεδρικά τάγματα εφόδου της αστυνομίας, είναι ο εφεδρικός στρατός του συστήματος.

Ο φασισμός δεν πολεμιέται με επικλήσεις δημοκρατίας γιατί είναι γνήσιο τέκνο της. Δεν πολεμιέται με «μαχητικές δηλώσεις» και χαρτοπόλεμο καταγγελιών. Δεν πολεμιέται χωρίς να υπονομευτούν τόσο οι αιτίες όσο και οι εκφραστές του. Αδιαμεσολάβητα, αντιεραρχικά, αυτοοργανωμένα, να δώσουμε μάχες στις γειτονιές και στους δρόμους ενάντια στην επέλαση των αφεντικών και των συμμάχων τους.

Εδώ στις γειτονιές μας, εδώ όπου τα κτηνώδη μέτρα κράτους και αφεντικών λεηλατούν τις ζωές μας… πρέπει να ανθίσει η φλόγα της αντίστασης και της αλληλεγγύης, ενάντια στη φτώχεια, τη μοιρολατρία, τον φόβο, τη μοναξιά, τον ρατσισμό…

ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΤΣΑΚΙΖΕΙΣ

Υ.Γ. Μια αντιφασιστική μηχανοκίνητη πορεία στο κέντρο της Αθήνας την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου, δέχθηκε την επίθεση της αστυνομίας με αποτέλεσμα 15 άτομα που συμμετείχαν σ’ αυτή να συλληφθούν, να βασανιστούν στους ορόφους της Γ.Α.Δ.Α., και να τους ασκηθεί δίωξη σε βαθμό κακουργήματος. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που το κράτος επιλέγει να επιτεθεί σε αγωνιστές-τριες, όταν θίγεται άμεσα ένα κομμάτι της μηχανής του, αυτό του εκφασισμού της κοινωνίας  και των ίδιων των φασιστικών υποκειμένων. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.

Aντιφασιστική μηχανοκίνητη πορεία Σάββατο 24/11/2012 στις 11:00 από την κεντρική πλατεία Ιλίου

αναρχικοί-ές, αντιεξουσιαστές-τριες, αντιφασίστες-τριες από Καματερό, Ίλιον, Άγιους Ανάργυρους, Πετρούπολη

Διαβάστε το κείμενο σε αρχείο pdf πατώντας εδώ.

Details

Category: Κείμενα

Published: 05 November 2012

Κείμενο που μοιράστηκε σε 1500 περίπου αντίτυπα σε παρεμβάσεις στις γειτονιές μας και στη συγκέντρωση-μικροφωνική του Θερσίτη την Τρίτη 6/11/2012 στην κεντρική πλατεία Ιλίου. Αφορμή του κειμένου στάθηκαν τα νέα μέτρα κοινωνικής υποδούλωσης και η ψήφισή τους τις επόμενες ημέρες στο κοινοβούλιο.

Διαβάστε το κείμενο σε αρχείο μορφής pdf πατώντας εδώ.