- Details
- Category: Μουσική
https://www.youtube.com/watch?v=neYR3Us5k_E
Μουσική: Group Yorum [τραγούδι: Sevda Türküsü]
Στίχοι και φωνή: ΘαλερόςΚ
*Η Helin Bolek, που πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας στην Τουρκία διεκδικώντας την ελευθερία της, κρατάει πάντα ψηλά στην Ιστορία τη φράση του Φερέ (κομμιουνάρου του Παρισιού που εκτελέστηκε από τον γαλλικό στρατό): "αφήνω τη φροντίδα της μνήμης και της εκδίκησής μου στο μέλλον". Το τραγούδι αυτό αφορά τη μνήμη...
Μια άνοιξη ξεχάστηκε στην άκρη του χειμώνα
Τριαντάφυλλο που γύρισε πάλι πίσω στο χώμα
Μια φωνή στοιχειώνει έναν ήλιο που βγαίνει πάντα για όλους
Ένας θάνατος σκοτώνει τα κελιά για μια ζωή
Όχι αυτή που δεν αξίζει ούτε στιγμή να βιωθεί
Αλλά για κείνη που ορκίζεται κανένας δήμιος να μη σωθεί
Τριαντάφυλλο κι ανάσα μες την ερημιά, την ερημιά, ερημιά, ερημιά
Ένα χάδι ταξιδεύει ανέμου σαϊτιά, ανέμου σαϊτιά, σαϊτιά
Πόσοι θα ναι αυτοί που τον αγώνα θα σκυλέψουν
Άλλοι τόσοι που παρηγοριά στο μάταιο θα γυρέψουν
Μα η φωνή σου συντροφιά στους οδοιπόρους σ’ ένα νόημα βαθύ
Σ’ ένα κόσμο που αδειάζει τις στιγμές του όπου του πουν
Σ’ ένα κόσμο οι αυταπάτες και οι φόβοι κυβερνούν
Να είσαι σίγουρη το πείσμα, το κουράγιο σου, έχουν πολλά να πουν
Μια θάλασσα χωρίζει τις ζωές μας
Μια θάλασσα ενώνει τις καρδιές μας
Κι εσύ πιστή σ’ αυτό που έταξες πετάς στον ουρανό της
- Details
- Category: Μουσική
Στο βαθμό που “παράδοση σημαίνει το αιώνιο παρελθόν” δεν μας ενδιαφέρει. Η σχέση μας με τον χρόνο είναι ζωντανή. Και δεν μπορεί να διαχωρίζεται από την προταγματική μας για μια αυτοθεσμισμένη κοινωνία. Έτσι, αντιμετωπίζουμε το παρελθόν ως συσσωρευμένη κοινωνική εμπειρία, ένα αδιάκοπο σύμφυρμα κοινωνικών αποπειρών από τις οποίες μαθαίνουμε τόσο για τα βάθη του υπαρξιακού στοιχήματος όσο και για τις συλλογικές διεξόδους -αλλά και τα αδιέξοδα- σε μια πορεία για την κατάκτηση της ελευθερίας. Στο πλαίσιο αυτό και προσεγγίζοντας την “παράδοση” στα στενά όρια των ηθών και των εθίμων ενός -κατά κύριο λόγο- ετεροθεσμισμένου πολιτισμού τίθεται πάντα το ζήτημα της κριτικής αποτίμησης. Γιατί πιστεύουμε ότι η κριτική είναι αυτή που αποκαθιστά το παρελθόν με όρους παρόντος για να υπονομευτεί ένας τετελεσμένος μέλλοντας. Μέσα στην “παράδοση”, λοιπόν, το σώμα και ο λόγος, η κίνηση και ο χορός είτε θα τρέφονται διαρκώς με τις έτοιμες απαντήσεις της -σκοτώνοντας την όποια βαθιά της ουσία μέσα στην άμωμη ασυλία μιας γραφικής αναπαραγωγής- είτε θα συνδιαλλαγούν με τα ανοιχτά της ερωτηματικά. Σε ό,τι μας αφορά, εμπνεόμενοι από τον τρόπο με τον οποίο έχει τεθεί το θέμα της “παράδοσης” από την “ομάδα παραδοσιακών χορών του Θερσίτη”, προχωρήσαμε στη σύνθεση μερικών τραγουδιών στη βάση της αξιοποίησης των πιο δυνατών μουσικών μορφολογικών στοιχείων συγκεκριμένων “πολεμικών παραδοσιακών χορών”. Κρατώντας ανέπαφο το ρυθμικό μέρος και τον ακουστικό χαρακτήρα -χωρίς να αλλοιώσουμε τον αντίστοιχο δικό μας- συνθέσαμε μουσική και στίχους εκτρέποντας τα “παραδοσιακά αυτονόητα ιερά και όσια” και προσομοιώνοντάς τα στην συγκυρία των δικών μας δημιουργικών αναζητήσεων. Έτσι κι αλλιώς, πέρα από τον πάντα αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του “πολιτισμού της παράδοσης” εκείνο που έχουμε αγαπήσει περισσότερο απ' όλα είναι μια δομή κοινωνικοποίησης των δημοτικών τραγουδιών: τραγούδια που τα έχει οικειοποιηθεί μια κοινότητα χωρίς να -ενδιαφέρεται να- γνωρίζει ούτε τον δημιουργό ούτε τις χωροχρονικές καταβολές τους. Αυτή είναι η “μοίρα” που θα ευχόμασταν για τα δικά μας “παραδοσιακά τραγούδια”. Να γίνουν τα τραγούδια των κοινοτήτων που αγωνίζονται για την κατάκτηση της συνείδησης της ελευθερίας. Τραγούδια των κοινών, του αγώνα και της ελευθερίας.
Ζωή Τάχα, Απρίλης 2015
Για να κατεβάσετε τα τραγούδια σε μορφή .wav ή .mp3 πατήστε εδώ (direct download) ή εδώ (torrent - black tracker).
Τίτλοι τραγουδιών:
01. Πειρατικό
02. Υπόσχεση
03. Μπαϊντούσκα
Στίχοι:
Πειρατικό
Χίλια κύματα με πνίγουνε
Χίλια χρέη περιμένουν
Χίλια τάματα με πιστώνουνε
Χίλια θαύματα με δουλεύουν
Χίλιοι ρήτορες βομβαρδίζουνε
Χίλια δόγματα μ’ εκβιάζουν
Χίλιοι δάσκαλοι με δικάζουνε
Χίλιοι άγιοι σκυλοβρίζουν
Χίλιες κάμερες με σαρώνουμε
Χίλια όπλα με φυλάνε
Χίλια σύνορα με κυκλώνουμε
Χίλια λάβαρα με τυλίγουν
Χείλια θέλω ναν’ χιλιάδες
Να μου λεν να με φιλάν
Χείλια να με νανουρίζουνε
Λεύτερο να με ξυπνάν
Υπόσχεση
Προσπέρασες τη μάνα μου που σ’ είχε για εικόνα
και μ’ έκαψες από παιδί στον πρώτο σου κανόνα.
Κάθε φορά που πείσμωνα κι έφτιαχνα νέο δέρμα
με πέταγες μες τις φωτιές σα μαυρισμένο κέρμα.
Δεν υπολόγισες καλά τα δάκρυα μου με σώσαν
ποτάμι κατηφόρισαν να πλύνει όσους ματώσαν.
Δεν υπολόγισες καλά τα δάκρυα που κρατούσα
χείμαρρος άγριος βαρύς κι έπνιγε ό,τι μισούσα.
Κανένας μας δεν γλίτωσε απ’ το χτύπημα στην πόρτα
όταν οι μαύρες μπότες σου μας πάτησαν σαν χόρτα.
Και κάθε που έκανε κανείς να ισιώσει το κορμί του
ένα χυδαίο μονόστηλο του ‘παιρνε την ψυχή του.
Δεν υπολόγισες καλά βλέμματα ξεμακρύναν
ξεφύγαν από τη μπότα σου με υπομονή πληθύναν
και η λυσσασμένη μας θωριά δε στέκεται στη μπότα
σε σημαδεύει στο σταυρό στης λευτεριάς τη ρότα.
Μπαϊντούσκα
Με μπαϊντούσκα κλαίω χορεύοντας γελάω
με μπαϊντούσκα πολεμάω χορεύοντας γεννάω.
Στα βήματά σας ανασαίνω στα χέρια σας ιδρώνω
λαχταράει η ψυχή μου όταν σας ανταμώνω.
Κι ο εχθρός παραμονεύει στο τέλος του χορού
μα ο θάνατος χορεύει του καλού καιρού.
Κι όσο ο θάνατος χορεύει ο εχθρός χάνει ζωή
κι όλα δικά μας είναι στης μπαϊντούσκας τη γιορτή.
[Αναδημοσίευση από Ζωή Τάχα]
- Details
- Category: Μουσική
Τi να γράψεις και τiνα πεις για έναν άνθρωπο που δεν γνώρισες ποτέ; Τι να γράψεις και τι να πεις για έναν άνθρωπο που δεν είδες από κοντά; Η αλήθεια είναι ότι λίγα μπορείς... Έτσι και εμείς λίγα θα πούμε για τον Raw Assault, που έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβρη και τους Magoofana Chain Gang την μπάντα, στην οποία, συμμετείχε... Κάποιοι/ες από μας βρήκαν το στίγμα τους από αναρτήσεις στο http://www.antifalive.gr/ και τους συμπαθήσαμε, τους είδαμε και live στο Ν. Ηράκλειο, όχι από απόσταση αναπνοής είναι η αλήθεια, τους είδαμε και τους ακούσαμε κάπου μεταξύ φίλων και συντρόφων, κουβέντας, χαμογελαστών προσώπων και στήριξης της περιφρούρησης της συναυλίας. Τους ψάξαμε στο διαδίκτυο. Κάτι στους τύπους αυτούς μας έκανε, δεν είμαστε φαν του είδους της μουσικής που επέλεξαν να παίξουν, αλλά λίγο οι ρυθμοί, λίγο ο νεανικός αυθορμητισμός, λίγο οι πολιτικοποιημένοι στίχοι, λίγο η αντιεμπορική κουλτούρα μάς κίνησαν το ενδιαφέρον, μάς γέμισαν αισιοδοξία -υπάρχουν τύποι που το ζουν και το κάνουν πράξη ακόμα- είπαμε και κλείσαμε ο ένας το μάτι στον άλλον και χαμογελάσαμε... Οι magoofana chain gang είχαν κάτι να πουν για τις μέρες που ζούμε, δεν ήταν σιωπηλοί και άπραγοι, δεν άφηναν τον τρόμο της σιωπής να κυριαρχήσει, δεν ήταν απλά κάποιοι ακόμα παλιάτσοι, του hip hop, που γυρέψανε να λουφάξουν κερδίζοτας τις στολισμένες με ντροπή κορόνες του θεάματος και του εμπορεύματος. Ήθελαν (έτσι καταλάβαμε τουλάχιστον) η μουσική τους να ξανακερδίσει τους δρόμους και τις νύχτες...
Όμως κάποιοι/ες από μας, τον Σεπτέμβρη, έμαθαν ότι ο Raw assault έφυγε από τη ζωή... Όπως κάθε φορά, φώλιασε στο στήθος μας ο κόμπος της απώλειας ενός δικού μας ανθρώπου, και ας μην τον ξέραμε καθόλου και ας μην είχαμε ανταλλάξει ούτε δυο κουβέντες. Βαριές οι λέξεις, τι να πεις και σε ποιόν, έτσι και αλλιώς «αυτά γίνονται κάθε μέρα»… για μας όμως δεν πάει έτσι, δεν χαρίζουμε καμία μας απώλεια καμία μας στιγμή στον συμφερτό των αριθμών και των στατιστικών, οι κόμποι και οι λυγμοί είναι εδώ για να μας θυμίζουν όσο κάναμε και όσο δεν είπαμε, όσα δεν κάνουμε και όσα λέμε... Και επειδή τα αντίο (ίσως να) είναι ανώφελα εμείς, απλά, μπορούμε να υποσχεθούμε στον Στέφανο ότι θα συνεχίσουμε με σίγουρα βήματα...
...μέχρι οι κιθάρες, τα μικρόφωνα, οι φωνές, οι γροθιές, τα χειροκροτήματα, τα δάκρυα μας να γίνουν μηχανές που τον φασισμό θα σκοτώσουν στα αλήθεια…
- Details
- Category: Μουσική
Σε 500 αντίτυπα χωρίς αντίτιμο (χέρι με χέρι)
[Αναδημοσίευση από το blog των Incognita Sperans]