Details

Category: Εκδηλώσεις και δράσεις

Published: 09 April 2024

Η οργή μας, ένα λουλούδι που περιμένει να ανθίσει στα συντρίμμια του κόσμου της πατριαρχίας, της εξουσίας, της εκμετάλλευσης

 Οι λέξεις οργή και µίσος είναι πολύ µικρές για να χωρέσουν το φορτίο µιας ακόµη δολοφονίας από την πατριαρχία.

Η δολοφονία της Κυριακής Γ. από τον κακοποιητή, πρώην σύντροφό της, ήρθε να προστεθεί σε έναν µακρύ κατάλογο γυναικοκτονιών. Ο «δηµόσιος» χαρακτήρας της εκτέλεσής της και η εµπλοκή του τοπικού Α.Τ. -όσο και αν υπήρξε επικοινωνιακή «σπουδή» στην αρχή για να θολώσουν τα νερά- κατέστησαν αυτήν την υπόθεση στο επίκεντρο, αντίθετα από άλλες «δηµόσιες» ή µη γυναικοκτονίες οι οποίες, αφού εξαντληθεί η συστηµική φεµινιστική ευαισθησία µέσα από «δακρύβρεχτα ρεπορτάζ», περνούν σύντοµα στη λήθη.

Μια ακόµη δολοφονηµένη δεν είναι στατιστική, νούµερο, αριθµός για «ευαίσθητους» θεσµικούς φορείς, που τα ευχολόγιά τους για «καµιά άλλη ποτέ» µάς κάνουν να συνηθίσουµε αυτόν τον θάνατο, να συµφιλιωθούµε µε την έµφυλη βία. Η µηντιακή κάλυψη του γεγονότος έπαιξε στο γνώριµο µοτίβο: ο δράστης ήταν ένας «διαταραγµένος», ένα «τέρας» και όχι ένας συνηθισµένος καθηµερινός άντρας που ένιωσε πως αµφισβητήθηκε και πως χάνει το «κτήµα» του. Με τον τρόπο αυτό η δολοφονία της Κυριακής γίνεται «ιδιαίτερη», προϊόν της «αρρωστηµένης» ιδιοσυγκρασίας του δράστη και αποσυνδέεται από το συνεχές της αναπαραγωγής έµφυλων-σεξιστικών-πατριαρχικών επιβολών και κουλτούρας που οργανώνει την καθηµερινότητα των θηλυκοτήτων και lgbtqi+.

Ταυτόχρονα, τα βίντεο και  τα ηχητικά από τη στιγµή της δολοφονίας που προβάλλονται -σε ρυθµό πολυβόλου- στη χωµατερή των ΜΜΕ και των social media παίζουν έναν πολύ συγκεκριµένο ρόλο: από τη µία τρέφουν µια κουλτούρα κλειδαρότρυπας και κανιβαλισµού για τις «ζωές των άλλων» και από την άλλη αποτελούν «πειστήρια» συµµόρφωσης και εκφοβισµού σε όσ@ αµφισβητούν τις έµφυλες/πατριαρχικές επιβολές: το µαχαίρι της πατριαρχίας θα σε βρει όπου κι αν πας, δεν µπορείς να κρυφτείς πουθενά…

Αυτές τις µέρες η δηµοκρατική ευαισθησία και ο θεσµικός φεµινισµός φρόντισαν να µετατρέψουν τη δολοφονία της Κυριακής σε ένα πρόβληµα «δηµόσιας τάξης» και κρατικών  µηχανισµών  που δεν κάνουν  καλά τη δουλειά τους. Εµφάνισαν δηλαδή την αστυνοµία ως έναν απαραίτητο µηχανισµό για τη «διευθέτηση» κοινωνικών ζητηµάτων και µάλιστα τής προσέδωσαν έναν «προστατευτικό» ρόλο. Παρουσίασαν την αστυνοµία ως προστάτη των «αδυνάτων» ή αυτών που ζητούν βοήθεια και όχι την αστυνοµία ως  αυτό που είναι: οργανωτής και προστάτης της εξουσιαστικής/πατριαρχικής/εκµεταλλευτικής βίας και τίποτα άλλο. Ταυτόχρονα, φρόντισαν να υποβιβάσουν τις γυναίκες που αντιστέκονται  και µιλάνε σε µια συνθήκη διαρκούς «θύµατος» που περιµένουν την «κρατική στοργή» για να σταθούν στα πόδια τους.

Δεν χρειαζόµαστε περιπολικά, µπάτσους και εισαγγελείς, δεν χρειαζόµαστε προστάτες.

Να αντιγυρίσουµε την πατριαρχική βία µε όση βία µας (και της) αναλογεί, όχι µόνο εκεί που αυτή γίνεται αιχµηρή, αλλά και στις χιλιάδες καθηµερινές της αποχρώσεις, στην υποτίµηση, στις ταπεινώσεις, στα «χαριτωµένα» σχόλια και αστειάκια, στη διάχυτη κουλτούρα του σεξισµού. Στεκόµενη η µία δίπλα στο άλλο, στήνοντας µεταξύ µας αδιαµεσολάβητα δίκτυα αλληλεγγύης.

Σαββατο 13/4 στις 6:30μμ στον χώρο του Θερσίτη (νέστορος & ευαγγελιστρίας, ίλιον)

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Για την έµφυλη βία, τις απαντήσεις µας, τα δίκτυα αλληλεγγύης: γιατί η υπεράσπιση των εαυτών µας δεν χωράει σε αιτήµατα δηµόσιας τάξης και ασφάλειας

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής .Pdf πατήστε εδώ]

Η οργή μας, ένα λουλούδι που περιμένει να ανθίσει στα συντρίμμια του κόσμου της πατριαρχίας, της εξουσίας, της εκμετάλλευσης

Details

Category: Εκδηλώσεις και δράσεις

Published: 25 January 2024

Ένας συρφετός δηµοσιογράφων, «ανήσυχων γονέων», ειδικών, ψυχολόγων µιλούν για την «αθωότητα που χάνεται», για την «αχαλίνωτη βία των ανηλίκων», ενώ καθηµερινές είναι οι αστυνοµικές επιχειρήσεις για την αποτροπή της «νεανικής παραβατικότητας» σε πλατείες και µέρη που αράζουν παρέες. Μια από αυτές εξάλλου έγινε πριν λίγο καιρό στα escape, δίπλα στο πάρκο τρίτση (δεκάδες εξακριβώσεις και προσαγωγές) µε τους µπάτσους να δηλώνουν πως «απέτρεψαν σύγκρουση συµµοριών νεαρών»… Την ίδια στιγµή -έπειτα από πρόταση του υπουργείου αστυνοµίας- συστήνονται εκ νέου τα Τοπικά Συµβούλια Πρόληψης της Παραβατικότητας, στα οποία θα συµµετέχουν δήµοι, τοπικά αστυνοµικά τµήµατα, αλλά και φορείς, «ειδικοί», σύλλογοι γονέων και κηδεµόνων, εµπορικοί σύλλογοι κτλ. Τα συµβούλια αυτά  αποτελούν σε τοπικό επίπεδο την κοινωνική συµµαχία της αστυνοµίας στο δόγµα «µηδενικής ανοχής».

Ο νέος ποινικός κώδικας που ετοιµάζεται και στοχεύει στην αυστηροποίηση -µε ποινές πραγµατικής φυλάκισης- της αντιµετώπισης της λεγόµενης «χαµηλής παραβατικότητας» (εδώ προφανώς θα ενταχθεί και η αντιµετώπιση της «νεανικής παραβατικότητας») έρχεται να επισφραγίσει χωρίς προσχήµατα ποιες είναι οι επικίνδυνες τάξεις: αυτές και αυτοί που δεν τα βγάζουν πέρα και κάπως πρέπει να ζήσουν, που έχουν βρεθεί να ζουν στο όριο, που έχουν «κακές συνήθειες», που δεν υπακούουν, που αντιστέκονται. Αυτές που συµπυκνώνουν το γενικευµένο αίσθηµα κοινωνικής ασφυξίας που πρέπει µε κάθε µέσο να αποτραπεί από το να εκραγεί.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αναζήτηση «εγκληµατικής οργάνωσης» πίσω από τα γεγονότα στου Ρέντη δεν είναι παρά η τελευταία πράξη της σταθερής απόπειρας εκ µέρους των εξουσιαστικών επιτελείων να παρουσιαστεί η προλεταριακή βία ως ένα περιθωριακό φαινόµενο, έξω και πέρα από την κοινωνία που τη γεννάει.

Ο «ηθικός πανικός» για την «κατάντια της νεολαίας» δεν είναι καινούριο φρούτο. Δεκαετίες τώρα τα µµε και οι κρατικοί µηχανισµοί πιπιλάνε την καραµέλα της νεανικής παραβατικότητας: «ναρκωτικά, σεξ, βία και καταλήψεις» ήταν οι τίτλοι στην δεκαετία του ‘90 και του 2000.  Η  αστυνοµική  διαχείριση πλέον, της  παρουσίας των νεανικών παρεών στον δηµόσιο χώρο εµπλουτίζεται µε νέα περιεχόµενα. Η περίοδος της καραντίνας και οι κατασταλτικές επιχειρήσεις ενάντια σε όσ@ την έσπαγαν ήταν απλά ο δοκιµαστικός σωλήνας. Γιατί κάποιες παρέες δεν συµµορφώνονται σε κανονικότητες «ευπρέπειας», δεν καταναλώνουν στα κωλοµάγαζα που έχουν καταλάβει τις πλατείες, είναι γενικά «προβληµατικές», χαλάνε την εικόνα των καθαρών πόλεων και κινούνται πολύ. Γι’ αυτό και αντιµετωπίζονται ως εν δυνάµει κίνδυνοι µέσα σε πόλεις όπου όλα οφείλουν να είναι ελεγχόµενα:   ησυχία,  τάξη,  ασφάλεια, εργασία,  κατανάλωση…

Αυτά τα ερωτήµατα για το «ποιος φταίει για τη νεανική βία» είναι στηµένα ερωτήµατα για να φτιάξουν τον ίδιο τον όρο «νεανική παραβατικότητα», να καλέσουν σε κοινωνική συστράτευση ενάντια στη «νέα απειλή», να ανανεώσουν τους όρους επιτήρησης «µιας νεολαίας που χάνει τον δρόµο της». Είναι στηµένα ερωτήµατα από εκείνους που έχουν ως όραµα τη γενίκευση του ελέγχου και της φυλακής ως όρων ζωής.

Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα πάρκα μάς ανήκουν και διάλογο δεν θα ανοίξουμε

ΔΙΑΛΟΓΟ με τους (κάθε λογής) ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΕΤΡΕΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 4/2/2024, 6 μ.μ. -συναντήσεις ραδιουργίας #3-

Συζήτηση: “Οι διαδρομές της «νεανικής  βίας» και η ανάγκη διαρκούς καταγραφής της”

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής .Pdf πατήστε εδώ]

Details

Category: Εκδηλώσεις και δράσεις

Published: 04 January 2024

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΧΕΙ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Μέσα σε ένα παρατεταμένο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εναλλαγής ευρύτερων συστημικών κρίσεων, η επιβολή μιας γενικευμένης πολεμικής συνθήκης είναι η μόνη διέξοδος των κυρίαρχων για την αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος σε παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Η στρατιωτικού τύπου διαχείριση «εσωτερικών κινδύνων» και κοινωνικών ζητημάτων, οι αλλεπάλληλες ενδοκυριαρχικές πολεμικές συγκρούσεις, η διαρκής διάχυση του φόβου, κάνουν όλο και πιο ρευστά τα όρια μεταξύ πολέμου και ειρήνης.

Ο πόλεμος έχει αποκτήσει χίλια πρόσωπα και διεξάγεται σε άλλα τόσα επίπεδα.

Με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τον σπισισμό και τον μιλιταρισμό ως συστατικά και νομιμοποιητικά του στοιχεία και αποδέκτες τα εκμεταλλευόμενα και όσα δεν χωρούν στις κυρίαρχες κανονικότητες των ηγεμονικών τάξεων του κράτους, της οικονομίας, των στρατών, των θρησκειών.

Στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, ο πόλεμος εμφανίζεται με τη γνώριμη ιστορική του ωμότητα: ως αιματηρή κατάληξη του εκβιασμού, της εκμετάλλευσης και της διαχείρισης της ζωής των καταπιεσμένων. Ζωές στο στόχαστρο «έξυπνων» δολοφονικών οπλικών συστημάτων, ζωές υποβιβασμένες να παίξουν τον ρόλο «διαπραγματευτικών χαρτιών» σε κυρίαρχες διευθετήσεις και υλοποιήσεις εθνικών οραμάτων.

Όμως τόσο εντός των πόλεων-«ανοιχτών φυλακών» και του στρατιωτικού ελέγχου στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, όσο και των high-tech ισραηλινών μητροπόλεων υπάρχουν κοινωνικές/ταξικές διαιρέσεις, των οποίων η όξυνση από την πλευρά των «από κάτω» είναι η μόνη ικανή να θέσει τέρμα στη διασπορά του θανάτου.

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΑΛΛΑ ΧΙΛΙΑ

από εκεί...

με τους κοινούς αγώνες όσων ζουν σε Ισραήλ και Παλαιστίνη ενάντια στα τείχη του πολέμου και του ρατσισμού, με τη μετανάστευση, την άρνηση στράτευσης και τη λιποταξία...

μέχρι εδώ...

με το μπλοκάρισμα του πολέμου εκεί που ξεκινάει, στην πολεμική βιομηχανία και τα ακαδημαϊκά think tank της, στις σιδηροδρομικές γραμμές και τα λιμάνια, με την αλληλεγγύη σε μετανάστες/ριες, με τον αγώνα ενάντια στον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό, την πατριαρχία, τον σπισισμό, με την εναντίωση στον «δικό μας στρατό» και την εθνική ενότητα…

Ο πόλεμος παντού, σαμποτάρεται μόνο με «εθνική προδοσία»

Συναντήσεις ενάντια στον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων

[Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό Indymedia]

Details

Category: Εκδηλώσεις και δράσεις

Published: 09 November 2023

Σάββατο 11 Νοέμβρη στις 8:30 μ.μ. στον χώρο του Θερσίτη (νέστορος & ευαγγελιστρίας, ίλιον)

Details

Category: Εκδηλώσεις και δράσεις

Published: 27 October 2023

Mετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, η Χαμάς αποκαλύπτει τα όρια της καθαρά κατασταλτικής προσέγγισης του παλαιστινιακού ζητήματος. Η «εξόντωση της Χαμάς» για το Ισραήλ-σύμβολο της συλλογικής Δύσης  σημαίνει να εκτεθεί στην πιθανότητα μαζικών αναταραχών στη Δυτική Όχθη και στο άνοιγμα ενός ακόμη στρατιωτικού μετώπου στα σύνορα με τον Λίβανο (Χεζμπολάχ). Τίποτα λιγότερο δηλαδή, από έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας με απρόβλεπτες ωστόσο συνέπειες. Γιατί ο πόλεμος είναι παντού, είναι η άλλη όψη της τρέχουσας καπιταλιστικής πραγματικότητας που μεταβάλλεται ραγδαία.

Στην Γάζα όμως, ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ. Στη «μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου» στριμώχνονται  2,5 εκατ. άνθρωποι σε λίγα τετραγωνικά χλμ γης. Και αυτή η φυλακή έχει τους φύλακές της. Όχι μόνο «εξωτερική φρουρά» από τον hitech δολοφονικό στρατό του Ισραήλ, που φροντίζει ανά περιόδους να υπενθυμίζει πως ο μοναδικός ορίζοντας των κατεχόμενων είναι η υποτίμηση, η εκμετάλλευση και ο θάνατος. Αλλά έχει και τους δεσμοφύλακες στη μέσα πλευρά των τειχών, τις διάφορες κοσμικές (παλαιστινιακή Αρχή) και θρησκευτικές (Χαμάς κτλ.) ηγεσίες που φροντίζουν να καταστέλλουν κάθε κοινωνική διεκδίκηση που δεν ευθυγραμμίζεται με τη δική τους εξουσία.

Ο ανθρωπισμός θολώνει την κατανόηση των αιτιών του πολέμου και αναπόφευκτα οδηγεί σε συμψηφισμούς βίας, πάντοτε σε βάρος των καταπιεσμένων. Από την πλευρά μας, μισούμε τον πόλεμο των κυρίαρχων όποια στολή κι αν φοράει, τις σημαίες του όποιο χρώμα κι αν έχουν, γιατί νιώθουμε τις πολιορκημένες/ους ως κομμάτι μας, την οργή τους οργή μας, γιατί στους λιποτάκτες και αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ διαβάζουμε τις δικές μας λιποταξίες και αρνήσεις.

Ενάντια στο ελληνικό κράτος και τον στρατό του που οργανώνει τα «εθνικά σχέδια» και τις αιματηρές του συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μόνο  οι κοινοί αγώνες των καταπιεσμένων, εδώ, στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη μπορούν να σταματήσουν την πολεμική μηχανή των κυρίαρχων.

ΕΔΩ, ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ

Συναντήσεις Ραδιουργίας #1

ΚΥΡΙΑΚΗ 5/11/2023, 18:30

Εργαστήριο Πόλεμος και Εξέγερση: Συζήτηση για τον πόλεμο στην Γάζα

στον χώρο του Θερσίτη, νέστορος & ευαγγελιστρίας, ίλιον

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής .Pdf πατήστε εδώ]

Details

Category: Εκδηλώσεις και δράσεις

Published: 22 May 2023

Aπό το ιράν ως τις γειτονιές μας
τα νοήματα των εξεγέρσεων είναι κοινά,
δεν χρειάζονται μετάφραση

Στους δρόμους του ιράν ακόμα τίποτα δεν έχει τελειώσει. Παρά τη σκληρή καταστολή, τις χιλιάδες φυλακισμένες/ους, τα κρατικά αντίποινα, αυτό που ξεκίνησε πριν λίγους μήνες όταν κάποιες άρχισαν να μιλάνε με φωτιές για τη ζωή τους και να γράφουν τη δική τους ιστορία, δεν σβήνει. Μια ιστορία που δεν έχει προστάτες, ιππότες, πατεράδες, συζύγους, μπάτσους, παπαδαριό, αφεντικά κάθε είδους. Αζαντί σημαίνει ελευθερία.

Επίθεση στην πατριαρχία, στην εξαθλίωση, στην καταστολή

Προβολή "Dreams of silk" (συνεντεύξεις με μαθήτριες λυκείου στην Τεχεράνη το 2002)
+ Συζήτηση με αφορμή το βίντεο, για την εξέγερση στο ιράν

Κυριακή 28/5/2023 στις 8 μ.μ.
στον χώρο του Θερσίτη (νέστορος & ευαγγελιστρίας, ίλιον)

[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής .Pdf πατήστε εδώ]

https://thersitis.espiv.net/