Δώσε τρόπο στην οργή

Details

Category: Uncategorised

Published: Wednesday, 15 December 2010 08:12

Κείμενο που μοιράζεται στους δρόμους των γειτονιών μας με αφορμή τη γενική απεργία της 15ης Δεκέμβρη.

Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf κάντε κλικ ΕΔΩ

Θυσίες, δημόσιο συμφέρον, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη, περικοπές, απολύσεις,

συγχωνεύσεις, μετατάξεις, νοικοκύρεμα, όλοι μαζί τα φάγαμε, συναίνεση,

για τη σωτηρία της πατρίδας…και ο κατάλογος μακρύς

Λέξεις που προσπαθούν να κουκουλώσουν την τραγική πραγματικότητα.

Μια καταιγιστική ρητορεία που έχει εξαπολύσει το καθεστώς και συνοδεύεται από επικαιροποιημένα μνημόνια, πολυνομοσχέδια που κατατίθενται προς ψήφιση μέσα στη νύχτα, συνεχείς φόρους, ανατιμήσεις σε όλα τα προϊόντα, τρομονόμους που αναβαθμίζονται μέσα στο κατακαλόκαιρο, αστυνομία…

Τα ψέματα τελειώσανε λοιπόν. Αν μέχρι πρότινος ο καθένας πίστευε πως ποτέ δε θα είναι αυτός ο ίδιος που θα βρεθεί στη «δύσκολη θέση» της μακροχρόνιας ανεργίας, όμηρος τραπεζικών δανείων και χρεών, αντιμέτωπος με τη δυσκολία να εξασφαλίσει τα προς το ζην, τώρα αυτή η πραγματικότητα δεν μοιάζει τόσο απόμακρη, από καιρό τη ζούμε στο πετσί μας, στα σπίτια μας, στις γειτονιές μας. Η φτώχεια που περικυκλώνει ασφυκτικά όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι αυτό που γίνεται είναι καθαρή επίθεση στους από κάτω. Οι ουρές των ανέργων που συνεχώς διογκώνονται, ηλικιωμένοι που ψάχνουν στα σκουπίδια, ο αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που καταφεύγουν σε συσσίτια, είναι μερικές μόνο από τις εικόνες που συναντάμε πλέον σε καθημερινή βάση. Τα πάντα είναι επιθετικότερα απέναντι μας: είμαστε ακόμα στην αρχή του «νοικοκυρέματος» της χώρας, φροντίζουν να μας θυμίζουν οι σοσιαλιστές πολιτικοί διαχειριστές και τα παπαγαλάκια των τηλεοπτικών ειδήσεων.

Από κοντά και τα αριστερά δεκανίκια τους με πρωτοπόρο το «τιμημένο» ΚΚΕ. Το οποίο, όταν δεν δίνει το καλό παράδειγμα νοικοκυρέματος, κάνοντας περικοπές και απολύσεις στους εργαζόμενους που απασχολούνται στις επιχειρήσεις του, φροντίζει να κάνει επαναστατική γυμναστική στους δρόμους για την τόνωση των γραμμών του κόμματος . Στο ίδιο μοτίβο και οι υπόλοιποι αριστεροί κομματικοί μηχανισμοί, οι οποίοι αναπαράγουν αξιοθρήνητες «ρεαλιστικές προτάσεις» για την «έξοδο από την κρίση», όχι για να γεμίσουν οι δρόμοι με κόσμο που ακηδεμόνευτα αγωνίζεται αλλά για να γεμίσουν τις κομματικές τους λίστες μελών.

Σε όλο αυτό το συρφετό, δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι μερικές δεκάδες κρατικοδίαιτων εργατοπατέρων συνδικαλιστών, παναγόπουλων και λοιπών καραγκιόζηδων που λίγες μέρες πριν δίνανε χειραψίες με τα αφεντικά του σεβ και κάθονταν στο ίδιο τραπέζι «κοινωνικού διαλόγου» για να ξεπουλήσουν και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει.

Όλα αυτά τα καπελώματα, οι κομματικές ορθοδοξίες, οι χειραγωγήσεις, τα ξεπουλήματα, οι διαδηλώσεις-υγιεινοί περίπατοι, προσθέτουν τελικά στο αίσθημα ασφυξίας της κοινωνίας, ψελλίζουν την «ανημπόρια» στους από κάτω, μουδιάζουν με ματαιότητα τα κοινωνικά και ταξικά αντανακλαστικά.

Με τη μορφή του κατεπείγοντος, καταλύοντας κάθε δημοκρατική επίφαση, ψηφίζεται το πολυνομοσχέδιο που στην ουσία βάζει την ταφόπλακα σε πλήθος εργασιακών δικαιωμάτων. Πέρα από την κατάργηση των λιγοστών κοινωνικών υπηρεσιών, προωθούνται ολοταχώς η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και η αντικατάστασή τους από επιχειρησιακές (στις οποίες ο εργοδότης θα καθορίζει την αμοιβή, το ωράριο, τις μέρες εργασίας κ.α.), η μείωση γενικά των μισθών στον ιδιωτικό τομέα της τάξης του 12%, η απόλυση περισσότερων από 200.000 δημόσιων υπαλλήλων. Επιπλέον, γίνονται ακόμα πιο επαχθείς οι όροι εισαγωγής στην εργασία με τη θέσπιση της «ετήσιας δοκιμασίας» και το δικαίωμα απομάκρυνσης χωρίς καν να καταβάλλεται αποζημίωση, ενώ οι επισφαλώς εργαζόμενοι, όπως οι «ενοικιαζόμενοι», απλά βλέπουν το άθλιο αυτό καθεστώς να παρατείνεται έως και τρία χρόνια (στην πραγματικότητα από εννέα ως έντεκα χρόνια), χωρίς να μπορούν να διασφαλίσουν την παραμονή τους στην εργασία. Ακόμη, ζήτημα χρόνου είναι η συγχώνευση νοσοκομείων και μονάδων υγείας με ταυτόχρονη αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στον (ενιαίο πια) ασφαλιστικό φορέα, ενώ ετοιμάζεται σημαντική μείωση των κονδυλίων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Κι ας μη ξεχνάμε την εδώ και μήνες πλέον περικοπή των συντάξεων και των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων και τις επικείμενες νέες περικοπές. Με λίγα λόγια ότι από καιρό ζητούσε η γνωστή κλίκα των αφεντικών.

Και φυσικά μαζί με τη φτώχεια που μας κυκλώνει, μας κυκλώνει και η αστυνομία. Γιατί τα καπιταλιστικά – δημοκρατικά καθεστώτα αγαπούν τις κρίσεις (αφού τα ίδια τις δημιουργούν) και οι κρίσεις με τη σειρά τους αγαπούν την αστυνομία. Όσο λοιπόν βαθαίνει η δομική κρίση της δημοκρατίας, πιάνεται χεράκι χεράκι με την καταστολή, προκειμένου να φοβίσει και να εξοντώσει αγωνιζόμενα κομμάτια. Όπου δεν πιάνουν τα λόγια της κυβέρνησης πιάνουν τα κλομπ των μπάτσων. Καθόλου τυχαίο λοιπόν πως ενώ άνθρωποι χάνουν συνεχώς τις δουλειές τους και στήνονται στις ουρές των ΟΑΕΔ, οι δυνάμεις ασφαλείας χαίρουν όχι μόνο εργασιακής ασφάλειας και σταθερότητας αλλά και διαρκώς γίνονται νέες προσλήψεις. Ο αστυνομικός στρατός κατοχής για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να απολαμβάνει κάθε προνόμιο και κρατική φροντίδα…

Σε αυτό τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι κυρίαρχοι εναντίον εργαζομένων ντόπιων και μεταναστών, φοιτητών, ανέργων, μαθητών δεν είμαστε ούτε άμαχοι, ούτε αδύναμοι, ούτε πρόθυμα θύματα. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, την σύγκρουση την αυτοοργάνωση σε γειτονιές και εργασιακούς χώρους, μακριά από γραφειοκράτες συνδικαλιστές, μακριά από διαμεσολαβητές, καλοθελητές και κόμματα, θα δώσουμε τις μάχες μας στους δρόμους, δίνοντας τούς να καταλάβουν πως αν το «νοικοκύρεμα της χώρας» είναι ακόμα στην αρχή του, η δικιά μας υπομονή τελείωσε.

Είμαστε ακόμα στην αρχή των πράξεων κοινωνικής ανυπακοής δίνοντας συλλογικές απαντήσεις ενάντια στο φόβο και την εξατομίκευση. Ενάντια στο καθεστώς που μας θέλει μόνους και μόνες να αντιμετωπίζουμε μοιρολατρικά τη φτώχεια και τη μιζέρια, ας σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο.

Στη σημερινή γενική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου να είμαστε όλοι και όλες εκεί, όχι για να επιβεβαιώσουμε τον εκτονωτικό και εθιμοτυπικό χαρακτήρα των στημένων ραντεβού που έχουν εξαγγείλει οι άθλιοι συνδικαλιστικοί φορείς. Αλλά για να σταθούμε με οργή απέναντι στη λεηλασία των ζωών μας. Αν τα αφεντικά ποντάρουν στο μούδιασμα μας, ας τους δείξουμε ότι πόνταραν λάθος. Και σήμερα και αύριο και κάθε μέρα.

Απέναντι στη κρίση οι «από κάτω» βρίσκουμε τις δικές μας λύσεις στη μοναξιά, την εξατομίκευση, τη φτώχεια και τον αποκλεισμό: από τη συλλογική άρνηση πληρωμής φόρων, εισιτηρίων, λογαριασμών, από τη δημιουργία συνελεύσεων σε εργασιακούς χώρους, συλλογικών απαντήσεων και υποδομών αλληλοβοήθειας στις γειτονιές, από το σαμποτάρισμα των τραπεζών, το σαμποτάρισμα των μηχανημάτων ακύρωσης εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, την αλληλέγγυα στάση απέναντι σε όποιον και όποια δέχεται την κρατική καταστολή, από την υπεράσπιση των αγώνων σε εργασιακούς χώρους, μέχρι τις συλλογικές επιθέσεις σε σούπερ μάρκετ για την επανοικειοποίηση βασικών αγαθών…

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ