Το σπίτι, η οικογενειακή εστία, είναι ο κατεξοχήν τόπος πραγμάτωσης του έμφυλου καταμερισμού της εργασίας, και της έμφυλης βίας. Εκεί οι γυναίκες ρίχνουν αμέτρητες ώρες απλήρωτης εργασίας – και τα ακούνε κι από πάνω, αν δεν τους έχουν όλους ευχαριστημένους. Εκεί η αγάπη και το νοιάξιμο μετριούνται με φωνές, προσβολές και χαστούκια, εκεί συμβαίνουν οι περισσότεροι βιασμοί από συζύγους και πατεράδες, εκεί δολοφονούνται γυναίκες και όσα δεν συμμορφώνονται στα κυρίαρχα πρότυπα φύλου και σεξουαλικότητας, εκεί η επιβολή βαφτίζεται ανατροφή, εκεί, θες δεν θες, “θα γίνεις άνθρωπος”...
Ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία, στην ασφυξία της οικογένειας, ενάντια στην στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής που μας επιβάλλουν το κράτος και οι επιστήμονες,
δεν "συμμορφωνόμαστε",
μένουμε αλληλέγγυες, στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη.