Αμφιβάλλει κανείς;

Details

Category: Uncategorised

Published: Thursday, 06 January 2011 12:22

Ότι δεν ήταν ένα απλό «τροχαίο ατύχημα»; Ότι δε συνηγόρησαν όλα τα «αυτονόητα» του κόσμου για την τραγική κατάληξη; Η «κακιά στιγμή», η «αβλεψία» ή ο «κακός υπολογισμός» του μπάτσου, η «απροσεξία» της μικρής 7χρονης, το ότι «οι γύφτοι πετάγονται στο δρόμο χωρίς να κοιτάνε», ότι «τα γύφτικα είναι ζούγκλα»…
Ότι τα κωλόπαιδα των ΔΙΑΣ –ανάμεσά τους ο ανώνυμος και ελεύθερος ΔΙΑΣ που υπηρετούσε στο τμήμα μενιδίου, δολοφόνος της μικρής- με τις full face κουκούλες και τη μάτσο πόζα των σερίφηδων, έχουν κατακλύσει τις γειτονιές μας, για να σπείρουν το φόβο της πανταχού παρούσας κρατικής τιμωρίας…;
Αμφιβάλλει κανείς ότι τα κωλόπαιδα των ΔΙΑΣ –και ειδικά «σκληρών περιοχών» όπως το Μενίδι- έχουν το θεσμικό OK από τους πολιτικούς και επιχειρησιακούς τους προϊστάμενους, να επιβάλλουν την τσογλανιά τους στις γειτονιές, ως λειτουργικό κώδικα καταστολής; Ότι η απαξία για όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες που στοχοποιεί η καταστολή, είναι και αυτή που θα επανατροφοδοτήσει την αστυνομική αλαζονεία;  Ότι αυτές οι κοινωνικές ομάδες στο Μενίδι είναι οι «γύφτοι», οι «ρωσοπόντιοι», οι μετανάστες και η νεολαία του Μενιδίου;
Αν κάποιος έχει δει τις δίκυκλες συμμορίες των ΔΙΑΣ να διασχίζουν την οδό Κύπρου στα «γύφτικα», αν κάποιος έχει δει το ύφος, την τσίτα και το βλέμμα τους καθώς σαρώνουν την «επικίνδυνη περιοχή», θα έχει καταλάβει πως παντού αναγνωρίζουν ενόχους, εγκληματίες, ύποπτους και υπάνθρωπους. Θα έχει καταλάβει πώς έγινε το «ατύχημα»…
ΥΓ. Οι συγκρούσεις και η οργή κατοίκων στα «γύφτικα» του Μενιδίου, ήταν ένας παράγοντας αποσταθεροποίησης που έπρεπε πάση θυσία να εκτονωθεί. Γι’ αυτό και εκτός από τις άπειρες δυνάμεις καταστολής που στάλθηκαν στο Μενίδι, μπήκαν μπροστά και οι γνωστοί δίαυλοι επικοινωνίας με «προσωπικότητες» από την κοινότητα των Ρομά Μενιδίου. Ό,τι δεν κατάφεραν χτες τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, η περικύκλωση, το κατάφεραν αυτοί.

Η ηρεμία πάντως στη γειτονιά δεν είναι παρά φαινομενική, προσωρινή, υπόγεια.Και δε χρειάζεται πολλές αφορμές για να ξεσπάσει η οργή.

ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Details

Category: Uncategorised

Published: Friday, 31 December 2010 15:20

Aναδημοσίευση κειμένου από συντρόφους στην Πάτρα:

Σήμερα ανακαταλαμβάνουμε το Μαραγκοπούλειο ( πρώην ΠΙΚΠΑ ), στη Γούναρη 102. Όσο και να νομίζουν κάθε λογής μπάτσοι, δικαστές, εισαγγελείς, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και υπουργοί ότι οι επιλογές, οι επιθυμίες και η λύσσα μας για την κοινωνική απελευθέρωση σταματούν μπροστά σε μια κατασταλτική επιχείρηση, είναι γελασμένοι. Όσο και να πιστεύουν ότι προβάλλοντας προς τα έξω από τα ΜΜΕ καθημερινές ιστορίες τρέλας που αφορούν εμάς σαν ανθρώπους, σαν πολιτικά όντα, σαν εχθρούς του καπιταλιστικού οικοδομήματος ότι θα καταφέρουν να διαστρεβλώσουν το λόγο, τις πράξεις, τη θέση μας στην κοινωνία, είναι γελασμένοι.

Έχουμε πει και ξαναπεί ότι σε αυτόν τον κόσμο θα στεκόμαστε απέναντι, τόσο σε όσα φανερά συγκροτούν τον κορμό της εξουσίας ( κράτος και κεφάλαιο ), όσο και σε όσα έχουν με το χρόνο εδραιωθεί σαν κοινωνικά φαινόμενα, σαν κοινωνικές παθογένειες ( ατομισμός, ρατσισμός, σεξισμός, φόβος, κοινωνικός κανιβαλισμός ).Σε αυτόν όμως τον κόσμο, επειδή και εμείς κομμάτια του είμαστε, έχουμε επιλέξει να βρούμε τους δικούς μας τρόπους να δομήσουμε μια πραγματικότητα, ένα σύνολο σχέσεων, συμπεριφορών, τρόπων οργάνωσης και αλληλοβοήθειας που αποτελούν και θα αποτελούν το προνομιακό πεδίο αυτών που κάποια στιγμή σιχαίνονται απλά να επιβιώνουν. Μια κατάληψη, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος είναι ο χώρος για όλους αυτούς που νιώθουν αποκλεισμένοι, στο βαθμό που ο καθένας το συνειδητοποιεί.

Ποιος έχει αμφιβολία για το πώς είναι η καθημερινότητα; Σχολεία, εργασία, γήπεδα, χώροι διασκέδασης, πλατείες, τα μέρη που διαδραματίζεται και πλέκεται η κοινωνική ζωή, είναι πλέον χωνευτήρια συμπεριφορών, συναισθημάτων, αισθήσεων, κοινωνικών φαινομένων. Όλα και όλοι περιστρέφονται γύρω από την ατομική αυτοϊκανοποίηση που συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο καταναλώνω-συμμετέχω- είμαι πολίτης. Πάντα γρήγορα, άκριτα, ασυναίσθητα, άμορφα. Οι αποδεκτές συμπεριφορές είναι κομμένες και ραμμένες. Πειραματικά, οι χώροι αυτοί μας τοποθετούν σε ένα γιγαντιαίο πανοπτικό σύστημα μέσα στο οποίο όλες μας οι θελήσεις και επιθυμίες κοντρολάρονται και τυποποιούνται. Οι αυταπάτες ή η ικανοποίηση που νιώθει κάποιος τα Χριστούγεννα χαϊδεύοντας στην Πλατεία Γεωργίου τον Αι-Βασίλη, αφορούν τη συνεχή μετατόπισή μας από το πεδίο της ανακάλυψης του εαυτού μας, της ζύμωσης με τους συνανθρώπους μας, στο πεδίο μιας ήδη υπάρχουσας αλλοτριωμένης συμπεριφοράς που ενσωματώνουμε.

Εμείς επιδιώκουμε την ανατροπή, τον πειραματισμό, την παρατήρηση, τη σκέψη, τη δράση, όχι την αποχαύνωση. Αρνούμαστε να είμαστε άνθρωποι- πειραματόζωα, αρνούμαστε και σιχαθήκαμε να καταστέλλουν τα μυαλά και τα σώματα μας. Γι αυτό καταλάβαμε και ανακαταλάβαμε το Μαραγκοπούλειο. Για να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε ένα χώρο ανοικτό, ένα χώρο πραγματικής συνάντησης. Ανοίγουμε τις πόρτες μας σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που μπορούμε να έρθουμε σε επαφή, να βρεθούμε και μαζί να τελειώσουμε μια και καλή με τη βαρβαρότητα κάθε εξουσίας. Και μέχρι τότε καθημερινά να αγωνιστούμε, να συναντηθούμε, να χαρούμε και να λυπηθούμε, να οπλιστούμε με συνείδηση, οργή και λύσσα, για όσα θέλουμε, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.



Το χρονικό της εκκένωσης

Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχθηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το Πέρασμα και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».

Υ.Γ.: Προς τον «κύριο» Λοβέρδο και τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας , υπεύθυνους για την μήνυση που κατατέθηκε ενάντια στο Μαραγκοπούλειο: Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικό να σας πιάνει ο πόνος για εγκαταλελειμμένα από εσάς, εδώ και δεκαετίες κτίρια, την ίδια στιγμή που όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται υπό την ομηρία των φαρμακοβιομηχανιών, κάθε είδους μεσολαβητή, που κόσμος περιμένει βδομάδες να χειρουργηθεί, που δεν υπάρχουν υλικά, γιατροί και όλοι δουλεύουν χωρίς να αμείβονται ή προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν ως Γκουαντάναμο νοσοκομεία όπως το «Παναγιά Βοήθεια», δηλαδή το Γ.Π.Ν.Πόπου οι ασθενείς κοιμούνται σε ράντζα. Το ποτήρι ξεχείλισε, η λαϊκή οργή θα σας καταπνίξει.



http://perasma.espiv.net/