- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Χτες στο δελτίο ειδήσεων των 8 του καναλιού Αnt1 στοχοποιήθηκαν 6 καταλήψεις στην Αττική στο πλαίσιο των αμέσως επόμενων κατασταλτικών κινήσεων της ολοκληρωτικής δημοκρατίας. Μεταξύ αυτών είχε την «τιμητική» της και η κατάληψή μας, το Σινιάλο.
Καταρχήν, παρακολουθούμε με «δέος» όλες αυτές τις μέρες τον τρόπο με τον οποίο σύσσωμα τα ΜΜΕ οργανώνουν την επικοινωνιακή διαλεκτική με σαφή ακροδεξιόστροφη κατεύθυνση. Έχουν, ευθύς εξαρχής, διαστρεβλώσει συστηματικά την πραγματικότητα των καταλήψεων και έχουν αποδομήσει τα χαρακτηριστικά τους για να νοηματοδοτήσουν τα απελευθερωτικά εχγειρήματα ως «εστίες ανομίας» ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την καταστολή τους. Στη συνέχεια δεν σταμάτησαν να «αστυνομεύουν» την αστυνομία όσον αφορά την αυστηρή τήρηση της κατασταλτικής στρατηγικής. Η ανακατάληψη της Βίλας από συντρόφους και συντρόφισσες προβλήθηκε ως εκτροπή από την κατασταλτική αποφασιστικότητα «ρίχνοντας το γάντι» στο υπουργείο δημόσιας τάξης που δεν θα μπορούσε παρά να το «σηκώσει» εκκενώνοντας άρον-άρον μια άλλη κατάληψη την ίδια μέρα το μεσημέρι. Με αυτόν τον τρόπο κινείται η διαλεκτική της φαινομενικότητας για να εμφανίζεται ως κοινωνική αναγκαιότητα η ακροδεξιά ατζέντα της ολοκληρωτικής δημοκρατίας.
Η αναφορά στην ολοκληρωτική δημοκρατία δεν αποτελεί άσκηση νεολογισμού αλλά αποτυπώνει με σαφήνεια την απονομιμοποίηση κάθε έννοιας αυτοπροσδιορισμού ατόμων και κοινωνικών ομάδων μέσα σε μια φενακισμένη κυριαρχική συγκρότηση «ισονομίας και ελεύθερης διακίνησης ιδεών». Αφανίζεται κάθε αμφισβήτηση του κυριαρχικού μοντέλου και επιβάλλεται η ωμή εκπειθάρχηση στις επιλογές εγχώριων και διακρατικών διευθυντηρίων εξουσίας και, φυσικά, των ομάδων μεγάλων συμφερόντων.
Είναι πολύ πιθανόν η επώνυμη αναφορά από το κανάλι στις 6 καταλήψεις που θα εκκενωθούν να συνιστά επιτηδευμένα δημόσια και ανοιχτή στόχευση από τον κρατικό μηχανισμό προκειμένου να προσμετρηθούν τα αντανακλαστικά από τη μία των κοινωνικών αντιστάσεων και από την άλλη το βάθος των κοινωνικών ριζωμάτων των συγκεκριμένων εγχειρημάτων. Είναι πιθανόν αυτό να μην ισχύει και στη βάση της επιδεικτικής αλαζονείας της ακροδεξιάς διακυβέρνησης των ημερών μας να έχουμε μία άμεση επέμβαση και στην κατάληψή μας. Τελευταία εκδοχή είναι να πρόκειται για πρόχειρο ρεπορτάζ με τυχαίες αναφορές ονομάτων εγχειρημάτων. Με δεδομένες, όμως, σχεδόν ταυτόχρονες αναφορές της εφημερίδας «Τα Νέα» για 40 καταλήψεις που θα εκκενωθούν άμεσα… όλα δείχνουν να είναι απολύτως μεθοδευμένα.
Όπως και να’ χει είναι αδύνατον για ένα κράτος με τέτοια χαρακτηριστικά να εκκενώνει δύο καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας με το πρόσχημα των «εστιών ανομίας» και να αφήνει ανενόχλητες τις καταλήψεις στα προάστια. Ο φασισμός -κεκαλυμμένος ή μη- είναι πάντα συνεπής στην μισανθρωπία και την μικροψυχία του και λάτρης της ψυχρής συμμετρίας. Όσο «προπολιτικός» και να είσαι όμως δεν μπορείς να απαξιώνεις τον -μέντορα του «ηγεμόνα»- Μακιαβέλι και το βασικό του δόγμα που έχει περισώσει τις αστικές δημοκρατίες ανά τους αιώνες: «δεν μπορείς να κυβερνάς με ξιφολόγχες». Το αμερικανόφερτο δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που γοητεύει και «ανακαινίζει» τον «μεταμοντέρνο» φασισμό των ημερών μας… αφορά την χαμηλή παραβατικότητα των μητροπόλεων κι όχι τις πολιτικές αντιλήψεις στα νότια των Βαλκανίων.
Η πικρή αλήθεια για τις «ξιφολόγχες» του Σαμαρά είναι ότι τα προάστια, οι συνοικίες και οι γειτονιές αποτελούν -άλλου είδους- δύσκολο αντίπαλο. Μετατοπίζοντας τα μέτωπα της μάχης με τις υποτελείς τάξεις στα εδάφη που ζουν κι όχι στα εδάφη που διασχίζουν είναι πασιφανές ότι οι μεταβλητές αποκτούν χαρακτήρα πυροκροτητή για την πολιτική αποσταθεροποίηση του Συστήματος.
Ελάτε λοιπόν να μας επιβάλλετε τους «νόμους της ξιφολόγχης» σας!
Εδώ που μεγαλώσαμε, εδώ που μας μεγάλωσαν, εδώ που περπάτησαν τα παιχνίδια μας και πέταξαν οι έρωτές μας, εδώ που μας αγάπησε η παρρησία και η ανυποταγή, εδώ που οι ταξικές μνήμες μάς εγκαλούν σε κάθε στροφή, εδώ που οι φίλοι δεν χρειάζονται να είναι σύντροφοι για να ματώνουν δίπλα-δίπλα, εδώ που τα σοκάκια είναι ο παράδεισός μας… και η κόλασή σας!
Σας περιμένουμε…
[Αναδημοσίευση από το site της Κατάληψης Σινιάλο]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Η δήλωση αυτή είναι το αποτέλεσμα της κοινής στάσης πέντε συντρόφων από την Αθήνα απέναντι στον στρατό. Αποφασίστηκε και συντάχθηκε με συλλογικές και αυτοοργανωμένες διαδικασίες στη βάση τόσο της ατομικής μας βούλησης όσο και της πολιτικής μας προταγματικής. Με τη στήριξη αλληλέγγυων συντρόφων/ισσών μοιράστηκε για πρώτη φορά σε 2.000 αντίτυπα στη συγκέντρωση της πορείας για τη 17η Νοέμβρη του 2012, θέλοντας η κίνησή μας αυτή να διεμβολίσει τους συμβολισμούς της ημέρας και να της προσδώσει την επικαιροποίηση μιας διαρκούς άρνησης απέναντι στον μιλιταρισμό.
Η δήλωση αυτή αποτελεί κομμάτι των εαυτών μας και των αρνήσεών μας απέναντι όχι μόνο στον στρατό αλλά και συνολικότερα στον πολιτισμό της εξουσίας. Το κείμενο της δήλωσης μπορεί κανείς να βρει αρχικά σε αυτοοργανωμένους χώρους και καταλήψεις της Αθήνας και του Πειραιά. Πρόθεσή μας είναι να φτάσει σε κάθε χώρο αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης στην ελλαδική επικράτεια αλλά και έξω από τα σύνορά της.
Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας, για έναν κόσμο δίχως έθνη, κράτη, τάξεις, σύνορα και στρατούς.
Για να εμφανίσετε και να κατεβάσετε τη συλλογική δήλωση σε pdf, πατήστε εδώ.
Για να εμφανίσετε τη συλλογική δήλωση σε μορφή κειμένου, πατήστε εδώ.
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Αφίσα αλληλεγγύης στον αρνητή στράτευσης Μ. Εξίογλου που κολλήθηκε στην Αθήνα, εν όψει του αεροδικείου στις 18 Δεκεμβρίου στην πόλη της Λάρισας.
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]
Η συλλογική δήλωση άρνησης στράτευσης τον Μάη του 2010 την οποία συνυπογράφει και ο διωκόμενος σήμερα Μ. Εξίογλου.
Ενημέρωση για τη δίκη του Μ. Εξίογλου στη Λάρισα θα βρείτε στο αθηναϊκό indymedia.
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
[Αναδημοσίευση από το blog της Λαϊκής Συνέλευσης Κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου, Θησείου]
Την Δευτέρα που μας πέρασε [σ.σ: Δευτέρα 10/12/2012], κάμποσες ημέρες αργότερα από το περιστατικό [σ.σ: για το περιστατικό ενημερωθείτε πατώντας εδώ], ο διοικητής δεν είχε κανένα ηθικό πρόβλημα να επιβεβαιώσει και δημόσια μπροστά μας ότι κάλεσε τους μπάτσους αγγίζοντας όμως και τα όρια του χυδαίου μιλώντας για«ζήτημα ασφάλειας» που θα μπορούσε να δημιουργηθεί, όπως συμβαίνει συχνά με μετανάστες που έρχονται στο νοσοκομείο. Δίπλα του θα μπορούσαμε να βάλουμε και το ειρωνικό χαμόγελο (και το κατέβασμα των κειμένων μας από τους πίνακες αναρτήσεων) της προϊσταμένης των εξωτερικών ιατρείων του νοσοκομείου, μαζί με την πιπιλισμένη φράση ότι «τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα λέτε».
Το επίδικο γι’ αυτήν, για κάποιους κυρίους του λογιστηρίου και για κάποιους ακόμα που «δε γνωρίζουμε κάτι, δε συμβαίνουν αυτά στο νοσοκομείο μας», ήταν ότι από τα πέντε χιλιάδες ευρώ που τιμολογήθηκε η επέμβαση, η μετανάστρια κατέβαλε κάπου τα μισά και «χρωστάει άλλα τόσα στο δημόσιο, βάσει του νόμου». Όλη αυτή η συνομοταξία, με αυτούς που συναντήσαμε και αυτούς που δεν συναντήσαμε, ευθυγραμμισμένη με την τεχνοκρατική αντίληψη του διοικητή Μπαρτζώκα, είμαστε σίγουροι τι στάση θα έχει σε μία περίπτωση ανασφάλιστου (ή και ασφαλισμένου πλέον) που δεν θα έχει να πληρώσει για την εξέταση ή τη νοσηλεία του. Είναι η υλική έκφραση της αντίληψης ότι το σύστημα υγείας δεν καλείται ντε και καλά να θεραπεύει, αλλά καμιά φορά μπορεί και να αστυνομεύει.
Το πιο όμορφο, όμως, που συναντήσαμε στο νοσοκομείο ήταν οι μοριακές αντιστάσεις κάποιων υγειονομικών, η ανάγκη κάποιων άλλων για «να σπάσει επιτέλους η σιωπή εδώ πέρα που είμαστε, μακριά από τα πάντα». Τα χαμόγελα που έσκαγαν, το-όλο-νόημα κούνημα του κεφαλιού, τα βιώματά τους που μοιράστηκαν μαζί μας, ο τσαμπουκάς που επέδειξαν κάποιοι από αυτούς ώστε η μετανάστρια να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο και να μην παραμείνει δέσμια της αστυνομίας από την πρώτη κιόλας ημέρα που έγινε εισαγωγή. Βλέπετε ο διοικητής είχε προλάβει να ενημερωθεί και να ενημερώσει από την πρώτη στιγμή την αστυνομία.
Τελευταία εικόνα που μας προκάλεσε και γέλιο είναι ο διοικητής, ο διοικητικός διευθυντής και τα σεκιούριτι να έχουν στηθεί μπροστά από ένα σύνθημα (με μαρκαδόρο) στην είσοδο που έλεγε «ξεφτίλα, ρουφιάνε, Μπαρτζώκα» και να επιβλέπουν το σβήσιμό του από το συνεργείο καθαρισμού.
Όλα τα παραπάνω τα είδαμε, τα ακούσαμε και τα νιώσαμε στην παρέμβαση που έγινε το πρωί της Δευτέρας 10 Δεκέμβρη ύστερα από πρωτοβουλία του «κοινωνικού χώρου για την υγεία». Την κίνηση την πλαισίωσαν άτομα από τις λαϊκές συνελεύσεις του Περιστερίου και του Ελληνικού, από το «δυτικό πέρασμα» και άλλοι μεμονωμένοι αγωνιστές και είμαστε σίγουροι ότι θα αποτελέσει την απαρχή μίας δικτύωσης για παρεμβάσεις πάνω σε θέματα υγείας.
Στην κουβεντούλα με τον ξεφτιλισμένο διοικητή φροντίσαμε να κάνουμε σαφές ότι τέτοιες πρακτικές δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γίνουν ανεκτές. Στην κυκλοφορία μας στους διαδρόμους του νοσοκομείου είδαμε την ομοιομορφία να διαταράσσεται, στις συζητήσεις μας με τους υγειονομικούς είδαμε ισορροπίες να διαρρηγνύονται. Θα επανέλθουμε σύντομα.
Διαβάστε το κείμενο που μοιράστηκε στην παρέμβαση πατώντας εδώ.
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Το πρωί του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου με πλησιάζουν κάτω από το σπίτι μου στην περιοχή του Ζωγράφου τέσσερις αστυνομικοί της Ασφάλειας (με πολιτικά ρούχα) ρωτώντας με: «είσαι ο Αλέξανδρος;» και μου ζητάνε να τους ακολουθήσω. Με οδηγούν σε συμβατικό όχημα, όπου μου περνούν χειροπέδες και με ενημερώνουν ότι θα με οδηγήσουν στη ΓΑΔΑ (Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής). Πράγματι, μεταφέρομαι στον 11ο όροφο της ΓΑΔΑ, όπου ύστερα από ενδελεχή σωματικό έλεγχο και απαγόρευση χρήσης του κινητού μου τηλεφώνου, κρατούμαι για πέντε περίπου ώρες πριν αφεθώ ελεύθερος.
Η ερμηνεία της επιλογής του προσώπου μου για μια τέτοιου τύπου μεθόδευση είναι στα πλαίσια υποθέσεων από μέρους μου, καθώς καθ’ όλη την παραμονή μου στην Ασφάλεια δεν με ρώτησε κανείς τίποτα, ούτε και κατάφερα να εκμαιεύσω κάτι. Με το μόνο που θα μπορούσα να το συνδέσω είναι μια συνεχής κατασταλτική μεθόδευση στη γειτονιά μου, όπου και δραστηριοποιούμαι πολιτικά, που ανάμεσα στ’ άλλα έχει να κάνει με τη βίαιη διάλυση απεργιακής προσυγκέντρωσης στις 26 Σεπτέμβρη (με αποτέλεσμα 12 συλλήψεις) καθώς και μια μαζική εξακρίβωση στοιχείων σε αφισοκόλληση τις επόμενες μέρες.
Πέρα από τη σφαίρα των ερμηνειών προκύπτουν κάποια de facto συμπεράσματα από την όλη υπόθεση: Πρώτον, η Ασφάλεια μπορεί κατά το δοκούν να απαγάγει όποιον θέλει κάτω από το σπίτι του χωρίς καμία αφορμή και να τον κρατά στη ΓΑΔΑ όσο χρόνο θέλει χωρίς καμία δικαιολόγηση. Δεύτερον, κατά το παρελθόν δεν έχω συλληφθεί, ούτε προσαχθεί ποτέ μου. Δεν έχω δηλαδή κατά το δημοσιογραφικώς λεγόμενο «απασχολήσει τις αρχές». Από πού και ως πού τότε η Ασφάλεια με γνωρίζει με το μικρό μου; Σημαίνει ότι παρακολουθούμαι και ότι υπάρχει για μένα φάκελος. Σημαίνει ότι τα πολιτικά μου φρονήματα και η δημόσια κοινωνική μου δράση είναι αφενός αντικείμενο ελέγχου από την Ασφάλεια και αφετέρου ικανή συνθήκη γι’ αυτήν την απαγωγή.
Η περίπτωσή μου -που ασφαλώς είναι ήσσονος σημασίας μπροστά σε άλλες ασφαλίτικες μεθοδεύσεις- φανερώνει ανάμεσα στ’ άλλα μια πολιτική ιεράρχηση από μεριάς του κράτους: μπορεί να διαλύει συθέμελα δομές υγείας, παιδείας, ασφάλισης κ.λπ. αλλά φανερώνεται αποτελεσματικότατο σε δομές κοινωνικού ελέγχου και καταστολής. Τέσσερις αστυνομικοί, δύο οχήματα (ένα αυτοκίνητο και μια μηχανή), ώρες παρακολούθησης κάτω από το σπίτι μου για μια προσαγωγή. Το καρότο έχει πια ροκανιστεί και το μόνο που το κράτος έχει να επιδείξει είναι το μαστίγιο.
Αλέξανδρος B.
19 Νοεμβρίου 2012
Υ.Γ. Αν ο μη γένοιτο στο μέλλον βρεθώ στα χέρια της Ασφάλειας ξανά θα είμαι πια από αυτούς για τους οποίους οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να λένε «είχε απασχολήσει την Αστυνομία στο παρελθόν». Έτσι κατασκευάζονται οι «συνήθεις ύποπτοι».
[Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό indymedia]