Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 20 April 2019

Μοτοπορεία στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας για την προπαγάνδιση της πορεία του Σαββάτου 20 Απριλίου, Μοναστηράκι, 12μμ.

Την Τρίτη 16 Απριλίου, το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε μοτοπορεία προπαγάνδισης της πορείας του Σαββάτου 20 Απριλίου ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων. Η μοτοπορεία, στην οποία συμμετείχαν κάποιες δεκάδες μηχανάκια, κινήθηκε στις περιοχές των Πετραλώνων, του Κουκακίου, του Νέου Κόσμου, του Παγκρατίου, πέρασε από το Σύνταγμα, τα Προπύλαια και την Ομόνοια, συνέχισε στην Πατησίων περνώντας από την Κυψέλη, τα Πατήσια, τον Άγιο Παντελεήμονα και κατέληξε στο Πεδίον του Άρεως. Κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων, τα οποία καλούσαν στην πορεία του Σαββάτου 20 Απριλίου.

Κανένα έθνος δεν μας ενώνει, κανένα όνομα δεν μας χωρίζει

Σύγκρουση με κράτος, αφεντικά, φασίστες

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Αγώνας για την κοινωνική επανάσταση, την κοινωνική απελευθέρωση

Πορεία Σάββατο 20 Απριλίου, Μοναστηράκι, 12μμ

Αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συντρόφισσες, σύντροφοι

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 03 April 2019

Το πρωί του Σαββάτου πραγματοποιηθήκε δίωρη παρέμβαση με αφισοκόλληση, μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και συνθήματα, στο κέντρο του Πειραιά (Τσαμαδού, αγορά, Ηρώων Πολυτεχνείου, δημοτικό θέατρο, Τερψιθέα, Πασαλιμάνι, Σωτήρος, πλ Κοραή, Βασ. Γεωργίου, ηλεκτρικός) με τη συμμετοχή 70 συντρόφων και συντροφισσών.

Η παρέμβαση έγινε στο πλαίσιο δράσεων αλληλεγγύης στον αντιφασίστα σύντροφο Νίκο Α., ο οποίος δικάζεται σε δεύτερο βαθμό, στο εφετείο Πειραιά, με κατασκευασμένες κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος (κατοχή-χρήση εκρηκτικών και έκρηξη), για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση της 18ης Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής.

Καλούμε σε συγκεντρώση αλληλεγγύης την Παρασκευή 5/4/19, στις 9.00πμ στα δικαστήρια Πειραιά (Φίλωνος και Σκουζέ).

Ακολουθεί το διασυλλογικό κείμενο και η αφίσα (μαζί με φωτογραφίες από την παρέμβαση), τα οποία μοιράζονται και κολλιούνται αυτό το διάστημα στις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας (η αντιφασιστική συνέλευση Πειραιά είχε και δικό της αυτόνομο κείμενο που μοιραζόταν στην παρέμβαση του Σαββάτου):

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ Α.

Την Παρασκευή 5 Απριλίου στα δικαστήρια Πειραιά δικάζεται με κατασκευασμένες κατηγορίες σε 2ο βαθμό ο αντιφασίστας σύντροφος Νίκος Α. για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι στις 18/9/2014, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαιροβγάλτες νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της χρυσής αυγής.

Η συγκεκριμένη διαδήλωση χαρακτηρίστηκε από τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων ανθρώπων, σε μία περίοδο που το κρατικό σχέδιο πριμοδότησης των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου και των δολοφονικών τους επιθέσεων κατά μεταναστ(ρι)ών και αγωνιζόμενων ανθρώπων είχε αντικατασταθεί από το ιδεολογικό/πολιτικό ξέπλυμα του «κρατικού αντιφασισμού» και της «θεωρίας των άκρων», καθώς και από τη στρατηγική της «μηδενικής ανοχής» στη βάση του δόγματος «Νόμος και Τάξη». Για τον λόγο αυτό άλλωστε, το «κράτος έκτακτης ανάγκης» μετά τις επίσημες προαναγγελίες της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας περί «αποφασιστικότητας να μην μετατραπεί η ελληνική δημοκρατία σε δημοκρατία της Βαϊμάρης», δεν δίστασε να εφαρμόσει μέσα στις γειτονιές του Κερατσινίου ένα κατασταλτικό σχεδιασμό 4.000 αστυνομικών (με μηχανοκίνητες δυνάμεις, ελικόπτερα, μέχρι και παρέλαση της περιβόητης αύρας). Από τη στιγμή που η εκστρατεία φόβου και τρομοκρατίας από την πλευρά του «κράτους ασφάλειας» απέτυχε στο να εμποδίσει χιλιάδες διαδηλωτές να συμμετάσχουν στην αντιφασιστική διαδήλωση, σειρά πήρε η εφαρμογή ενός κατασταλτικού σχεδίου κατατεμαχισμού και διάλυσής της από δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ και μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ, οι οποίες επιτέθηκαν με δολοφονικά χτυπήματα σε διάφορα μπλοκ της πορείας.

Εκείνο, όμως, που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και διαδοχικές επιθέσεις ήταν το μπλοκ των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων της περιοχής (της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ), το οποίο στήριξε επίσης με δημόσιο κάλεσμα ο αντιφασιστικός συντονισμός συλλογικοτήτων από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας. Το εν λόγω μπλοκ, που αριθμούσε 2000 άτομα, αποτέλεσε το διακύβευμα της κρατικής καταστολής, με προφανή σκοπό τη διάλυσή του και κατόπιν την προσαγωγή και τη σύλληψη δεκάδων διαδηλωτών ακολουθούμενη με την κλασσική αστυνομοδικαστική πρακτική της απόδοσης «φασόν» κατηγοριών. Έτσι, μετά την πρώτη επίθεση των ΜΑΤ στη λεωφόρο Σαλαμίνος το μπλοκ κόπηκε σε δύο κομμάτια, τα οποία αν και κατάφεραν αμφότερα να ανασυγκροτηθούν δέχτηκαν με τη σειρά τους νέες επιθέσεις μέχρι την τελική τους διάλυση. Από τη μία, διμοιρίες των ΜΑΤ χτύπησαν το ένα κομμάτι στην οδό Ψαρρών, με αποτέλεσμα 61 συλλήψεις στο σωρό και απαγγελίες κατηγοριών για πλημμελήματα. Από την άλλη, το δεύτερο κομμάτι στο οποίο υπήρχε η αρχική κεφαλή του μπλοκ, χτυπήθηκε ξανά από ομάδες ΔΕΛΤΑ στην πλατεία Κύπρου (στο δημαρχείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας), με αποτέλεσμα τη σύλληψη του συντρόφου Νίκου Α. από τις γειτονιές του Περιστερίου (ο οποίος συμμετείχε στην πορεία με συλλογικούς όρους ως κομμάτι της διοργάνωσης), που του αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για κατοχή-χρήση μολότοφ, έκρηξη και εμπρησμό. Κατηγορίες ανυπόστατες, όχι μόνο γιατί ο σύντροφος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα του αποδίδονται αλλά και γιατί στο δημαρχείο, στην πλατεία Κύπρου και τριγύρω δεν έπεσε εκείνη τη μέρα καμία μολότοφ. Ο Νίκος Α. χρεώνεται το πείσμα όλων μας που συμμετείχαμε στο μπλοκ, να παραμείνουμε δυναμικά στον δρόμο και να υπερασπιστούμε τις επιλογές μας.

Η άγρια καταστολή της αντιφασιστικής διαδήλωσης του Σεπτεμβρίου του ’14 ακολουθήθηκε από μία πολυετή δικαστική ομηρία των δεκάδων συλληφθέντων. Το 2018, τέσσερα χρόνια αργότερα και με την «πρώτη φορά αριστερά» να βρίσκεται στα ηνία του κράτους υπερασπιζόμενη τη «συνέχειά» του σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, την ίδια στιγμή που οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα κυκλοφορούν ελεύθεροι, την ίδια στιγμή που ο φασισμός έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα διαμέσου μίας εθνικιστικής και μιλιταριστικής ατζέντας που προωθείται κυριαρχικά από την κυβερνώσα αριστερά μέχρι και την άκρα δεξιά, ο σύντροφος Νίκος Α. καταδικάζεται πρωτόδικα από τα δικαστήρια του Πειραιά -με πασιφανείς πολιτικούς λόγους εκδικητικότητας και παραδειγματισμού πάνω σε ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο- σε 6 χρόνια φυλάκισης, για την επιλογή του να στέκεται συλλογικά και ανυποχώρητα, μαζί με πολλούς άλλους και άλλες, απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τον φασισμό. Λίγους μήνες αργότερα άλλωστε και πάλι στο Πρωτοδικείο Πειραιά, στις 24/1/2019, ακολούθησε το τέλος της δικαστικής ομηρίας των 61 συλληφθέντων -που διαδήλωναν μαζί με τον Νίκο Α. μέχρι και την πρώτη αρχική επίθεση των ΜΑΤ- οι οποίοι/ες απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την πλήρη αβασιμότητα των κατηγοριών του Νίκου Α. και την πολιτική σημασία της αρχικής του καταδίκης αλλά και του επερχόμενου εφετείου του.

Ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα και τη φασιστική θηριωδία, μοιραστήκαμε τη συντροφικότητα, σταθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι στις παρακρατικές συμμορίες, υπερασπιστήκαμε τους δρόμους, τις πλατείες, τις γειτονιές, τα αυτοοργανωμένα στέκια και τις καταλήψεις ενάντια στην επιβολή του φόβου. Βρεθήκαμε στο πλάι των μεταναστ(ρι)ών και των αγώνων τους, ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την απαξίωση της ζωής τους. Διαδηλώσαμε ξανά και ξανά, οργισμένοι και οργισμένες, και αντιμετωπίσαμε την κρατική καταστολή. Δεν ξεγελαστήκαμε ούτε από τον θεσμικό «αντιφασισμό» ούτε από την αριστερά του κράτους. Και δεν θα αφήσουμε κανέναν και καμία μόνη της, σε καμία κατασταλτική και δικαστική μεθόδευση.

Ο σύντροφος Νίκος Α. είναι ένας από εμάς!

Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Α.

από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Πειραιά(Φίλωνος & Σκουζέ)

Παρασκευή 5/4, 9.00 πμ

Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Πάροδος (Νίκαια), Pasamontańa (Κορυδαλλός), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Antifascist Action (Περιστέρι), Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη Αγρός (πάρκο Τρίτση)

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 29 March 2019

Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Τα χρόνια του κρατικού σχεδίου πριμοδότησης των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου και των δολοφονικών τους επιθέσεων κατά μεταναστ(ρι)ών και αγωνιζόμενων ανθρώπων, σταθήκαμε συλλογικά και ανυποχώρητα, μαζί με πολλούς άλλους και άλλες, απέναντι στο πλέον απεχθές πρόσωπο της εξουσίας. Ήταν τα χρόνια της αντιεξέγερσης μετά τον Δεκέμβρη του 2008, της επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης για την εφαρμογή των προγραμμάτων κοινωνικής/ταξικής λεηλασίας, της «μηδενικής ανοχής», της περιβόητης «θεωρίας των άκρων». Βρεθήκαμε στο πλάι των μεταναστ(ρι)ών και των αγώνων τους, ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την απαξίωση της ζωής τους. Διαδηλώσαμε ξανά και ξανά, οργισμένοι και οργισμένες, και αντιμετωπίσαμε την κρατική καταστολή. Δεν ξεγελαστήκαμε από τον θεσμικό «αντιφασισμό».

Στις 18 Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χ.Α., το μπλοκ των αυτό-οργανωμένων σχημάτων που υπογράφουμε αυτή την αφίσα, δέχτηκε το κύριο βάρος της αστυνομικής βαρβαρότητας. Χημικά, ξύλο, τραυματισμοί και εξήντα τέσσερις συλλήψεις διαδηλωτών και διαδηλωτριών, ακολουθούμενες από την κλασική αστυνομο-δικαστική πρακτική απόδοσης «φασόν» κατηγοριών.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ο σύντροφος Νίκος Α. Στη δική του περίπτωση, μπάτσοι και εισαγγελείς – εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι κατάφεραν η σύλληψη αυτή να γίνει ξεχωριστά από τις υπόλοιπες – εξάντλησαν τη «φαντασία» τους, κατηγορώντας τον για ρίψη μολότοφ, σε ένα σημείο της περιοχής που ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ο σύντροφος Νίκος Α. -σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εξήντα έναν συλληφθέντες που αθωώθηκαν στις 24/1/19- καταδικάστηκε πρωτόδικα σε έξι χρόνια φυλάκισης. Αστυνομικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές έφεραν σε πέρας αυτή την καταδίκη, εκτελώντας ουσιαστικά μια προγραφή.

Μια προγραφή εναντίον του συντρόφου μας, των όσων υπερασπίζεται και υπερασπιζόμαστε, εναντίον του διαρκούς αναχώματος που επιχειρούσαμε να ορθώσουμε στην επέλαση της συμμορίας Χ.Α. στις συνοικίες του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας και όχι μόνο. Ο σύντροφος Νίκος Α. ήταν και είναι εκεί. Μαζί στις διαδηλώσεις και τις παρεμβάσεις, μαζί στις αφισοκολλήσεις και τα μοιράσματα, κόντρα στους φασίστες και τους κρατικούς προστάτες τους.

Ο αντιφασίστας Νίκος Α. χρεώνεται το πείσμα όλων μας να παραμένουμε δυναμικά στο δρόμο και να υπερασπιζόμαστε τις επιλογές μας. Στο πρόσωπό του δικάζονται όλες εκείνες οι στιγμές που ήμασταν στο δρόμο, όλες εκείνες οι φορές που υπερασπιζόμασταν τις γειτονιές μας απέναντι στους φασίστες. Όλες εκείνες οι πολιτικές επιλογές που διαχρονικά και από κοινού κάναμε για να σταθούμε ενάντια σε όσους μας θεωρούν αναλώσιμους και αναλώσιμες.

Ο σύντροφος Νίκος Α. είναι ένας από εμάς! Και δεν θα τον αφήσουμε μόνο του!

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΝΙΚΟΥ Α. από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Πειραιά (Φίλωνος & Σκουζέ), Παρασκευή 5/4, 9:00 πμ

που δικάζεται σε 2ο βαθμό για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση στις 18/9/2014,

έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από νεοναζιστικό τάγμα της χρυσής αυγής

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 09 March 2019

η αφίσα σε pdf

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

των σφαγών, των χαρακωμάτων, των βομβαρδισμών και του στρατιωτικού ελέγχου, των γεωπολιτικών εντάσεων και των εθνοκρατικών ανταγωνισμών από τον Καύκασο έως την Μέση Ανατολή, της στρατηγικής της έντασης και των «θερμών επεισοδίων» για τις ΑΟΖ και τα ενεργειακά περάσματα στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια, της αναβάθμισης των νατοϊκών βάσεων, των εξοπλισμών και της στρατιωτικοποίησης των θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων, της επιθετικής επαναφοράς του δόγματος της «ισχυρής Ελλάδας στα Βαλκάνια».

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

της κανονικοποίησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, της θανατοπολιτικής διαχείρισης αυτών που ορίζονται ως «περιττοί-ες», της όξυνσης του «αντεγκληματικού» και «αντι»τρομοκρατικού θεσμικού οπλοστασίου, της αναβάθμισης των ευρω-στρατιωτικών και ευρω-αστυνομικών σωμάτων, των συνεχών «ατυχών» θανάτων και βασανιστηρίων στα κρατητήρια τμημάτων, των βιασμών και των δολοφονιών γυναικών, του λιντσαρίσματος των «διαφορετικών», της λεηλασίας της φύσης και της πραγμοποίησης των ζώων, του εκβιασμού της μισθωτής σκλαβιάς και της φτωχοποίησης, της καθυπόταξης στους ειδήμονες της τεχνολογίας και των επιστημών, της καθημερινής εξάρτησης από τον θαυμαστό κόσμο των εικόνων και των εμπορευμάτων, της καθημερινότητας του φόβου και της μοναξιάς, της συναισθηματικής αποστέρησης, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ, ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μπάμπη Τσιλιανίδη όπου δικάζεται την ίδια μέρα για δύο διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας.

ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΥΦ, Τετάρτη 13/3, 9 π.μ.

Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης (Αθήνα)

Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος, Αγρός (Πάρκο Τρίτση)

Χώρος ραδιουργίας και ανατροπής, Θερσίτης (Ίλιον)

Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω)

Αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης, Πάροδος (Νίκαια)

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης, Ρεσάλτο (Κερατσίνι)

Αναρχικές/οί από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και τον Πειραιά

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 04 March 2019

Τα τρία στρατοδικεία ολικών αρνητών στράτευσης -Κωνσταντίνου Γουνιτσιώτη, Στράτου Μωυσή και Παύλου Χριστόπουλου- στο Ρουφ μέσα σε διάστημα μόλις 12 ημερών (6 & 18 Φεβρουαρίου) εντάσσονται στο πλαίσιο μίας ευρύτερης συστημικής όξυνσης των εθνικών ιδεωδών και του μιλιταρισμού. Ο λόγος, οι δράσεις και η συλλογική στάση όσων αρνούνται τόσο τον πολιτισμό της αρβύλας όσο και τη στρατιωτική καταστολή, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων, των κοινωνικών αντιστάσεων, της ανυπακοής ενάντια σε κράτη, αφεντικά, πατριαρχία και όλα τα ιδεολογήματά τους. Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε, οι τρεις διωκόμενοι ολικοί αρνητές στράτευσης τοποθετήθηκαν από κοινού δημόσια με συλλογικό κείμενο εν όψει των στρατοδικείων τους, ενώ με συλλογικές αποφάσεις επιλέχθηκε οι τρεις υποθέσεις να ενοποιηθούν καθώς -πέραν της αμφισβήτησης του θλιβερού θιάσου των στρατοδικών- όπως διατυπώθηκε εκ των προτέρων δημόσια από τους διωκόμενους: «δεν θεωρούμε τις διώξεις μας «εξατομικευμένες» (όπως ορίζει το δίκαιο), αλλά ως μια ενιαία κατασταλτική κίνηση από την πλευρά του κράτους και του στρατού και ενιαία τις αντιμετωπίζουμε. Δεν υπάρχουν τρεις διώξεις. Η δίωξη είναι μία και είναι διαρκής και απευθύνεται σε όλους και όλες που δεν θέλουν να χωρέσουν στην γαλανόλευκη κανονικότητα και τον χακί εκβιασμό της.»

Το πρωί της Τετάρτης 6 Φεβρουαρίου στο στρατοδικείο Ρουφ (ημέρα εκδίκασης της ανυποταξίας των δύο εκ των τριών ολικών αρνητών στράτευσης), έπειτα από μία σειρά εκδηλώσεων και κινήσεων αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10), πραγματοποιήθηκε πορεία από το μετρό του Κεραμεικού και συγκέντρωση αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης, η οποία πλαισιώθηκε από περίπου 100 συντρόφους/ισσες που βρίσκονταν στην είσοδο, αλλά και εντός του στρατοδικείου. Σε μία γεμάτη από αλληλέγγυους/ες αίθουσα του στρατοδικείου, η συλλογική στάση των 3 διωκόμενων συντρόφων αμφισβήτησε έμπρακτα τόσο την στρατιωτική καταστολή όσο και τους ρόλους των «μαρτύρων» και των «κατηγορουμένων». Με συλλογικές και αλληλοσυμπληρούμενες πολιτικές τοποθετήσεις -αντί «μαρτυρικών καταθέσεων» και «απολογιών»- κατά την εκδίκαση της πρώτης υπόθεσης αποδόμησαν τα εθνικά/πατριαρχικά ιδεολογήματα, τον ρόλο και τη φύση του στρατού και του μιλιταρισμού ενάντια στους «από κάτω» και τις κοινωνικές αντιστάσεις, ανέδειξαν τα πραγματικά διακυβεύματα της στρατιωτικής καταστολής τόσο διαχρονικά όσο και στην τρέχουσα περίοδο της όξυνσης των πολεμικών λόγων και διεργασιών, αρνήθηκαν την εξατομίκευση των συνεχών πολιτικών διώξεων ολικών αρνητών στράτευσης ενοποιώντας με τη συλλογική παρουσία τους τις τρεις υποθέσεις τους σε μία. Στο τέλος της τελευταίας τοποθέτησης και πριν ξεκινήσει η αγόρευση της στρατιωτικής εισαγγελέα, οι τρεις διωκόμενοι ολικοί αρνητές μαζί με τον αλληλέγγυο κόσμο αποχωρήσαμε συλλογικά από το στρατοδικείο φωνάζοντας αντιμιλιταριστικά συνθήματα και πραγματοποιήσαμε ξανά πορεία αλληλεγγύης, καταλήγοντας στο μετρό του Κεραμεικού. Αρνηθήκαμε να παρακολουθήσουμε τη συνέχιση μιας κακοστημένης θεατρικής παράστασης που θα κατέληγε σε προαποφασισμένη καταδίκη, καθώς και τη «νέα» διαδικασία θεσμικής παρωδίας που θα ακολουθούσε αμέσως μετά για το δεύτερο στρατοδικείο, στο οποίο θα δικαζόταν ως «κατηγορούμενος» ο ένας από τους δύο «μάρτυρες».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συλλογική παρουσία στο στρατοδικείο όχι μόνο έθεσε τους όρους της πολιτικής αντιπαράθεσης με τις ιεροτελεστίες και τα θέσφατα του στρατοδικείου, αλλά απέτρεψε επίσης μία νέα κατασταλτική μεθόδευση της τελευταίας περιόδου της αριστερής διακυβέρνησης (όπως συνέβη πρόσφατα σε αντίστοιχες υποθέσεις συντρόφων στη Θεσσαλονίκη), κατά την οποία οι διωκόμενοι ολικοί αρνητές συλλαμβάνονται επί τόπου στην ίδια τους τη δίκη προκειμένου να ασκηθεί εκ νέου δίωξη για την αμέσως επόμενη «περίοδο ανυποταξίας» από αυτήν που εκδικάζεται και κατ’ επέκταση την επιβολή νέου προστίμου 6 χιλιάδων ευρώ. Αυτός ο νέος κατασταλτικός πειραματισμός αποτυπώνει ξεκάθαρα την εκδικητικότητα και τον πολιτικό σχεδιασμό του στρατιωτικού μηχανισμού για συνεχείς και επαναλαμβανόμενες διώξεις απέναντι σε όσους αρνούνται να τον υπηρετήσουν (όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν με τα συνεχή εντάλματα σύλληψης και τα αυτόφωρα σε ολικούς αρνητές στράτευσης για το πλημμεληματικό κατά τα άλλα «αδίκημα» της ανυποταξίας). Ωστόσο, η σύλληψη ενός εκ των δύο «κατηγορουμένων» που εξ αρχής μεθοδευόταν «διακριτικά» μέσω νευμάτων μεταξύ στρατιωτικής εισαγγελέα και αστυνομίας, εν τέλει δεν εκτελέστηκε λόγω των απρόβλεπτων μεταβλητών που έθετε η συλλογική παρουσία των αλληλέγγυων. Έτσι, αμέσως μετά τη συλλογική αποχώρηση ολικών αρνητών και αλληλέγγυων, στρατοδίκες και μπάτσοι επιδόθηκαν σε έναν δημόσιο κωμικοτραγικό διάλογο αναζήτησης ευθυνών για την αποτυχία τους. Η έδρα του στρατοδικείου συνέχισε το θλιβερό μακιαβελικό της μονόπρακτο σε μία σχεδόν άδεια αίθουσα, καταδικάζοντας τους ολικούς αρνητές στράτευσης Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη και Στράτο Μωυσή σε ποινές 12 και 18 μηνών αντίστοιχα, με 3ετή αναστολή.

Με δεδομένη την ξεκάθαρη, συνολική και συλλογική τοποθέτηση των τριών διωκόμενων ολικών αρνητών στράτευσης στις 6 Φεβρουαρίου ενάντια στον στρατιωτικό μηχανισμό, την καταστολή και τις επαναλαμβανόμενες διώξεις, το διακύβευμα της 18ης Φεβρουαρίου (ημέρα εκδίκασης της ανυποταξίας του τρίτου ολικού αρνητή στράτευσης) πέρασε από την αλληλεγγύη στους διωκόμενους ολικούς αρνητές στράτευσης στον αντιμιλιταρισμό των αντιστεκόμενων και πέρα από τα στενά όρια της άρνησης της υποχρεωτικής θητείας, κάτι που αποτέλεσε άλλωστε και βασικό σημείο της τοποθέτησης των τριών συντρόφων στο προηγούμενο στρατοδικείο (κινήσεις που έγιναν ενόψει του στρατοδικείου της 18ης Φλεβάρη: 1, 2, 3, 4). Με συλλογικούς όρους, οι τρεις διωκόμενοι σύντροφοι αρνήθηκαν συνειδητά να νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους μία εκ των πραγμάτων καταγέλαστη διαδικασία, ακόμα και για τους λάτρεις του νόμου και της τάξης. Δεκάδες αλληλέγγυοι/ες βρέθηκαν ξανά μέσα και έξω από την αίθουσα. Τον λόγο αυτή τη φορά ενάντια στον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και τη στρατιωτική καταστολή πήραν δύο συντρόφισσες, οι οποίες ανέδειξαν επιπλέον τον κομβικό ρόλο του στρατού στις πατριαρχικές σχέσεις, την αντρική κυριαρχία, τη σεξιστική βία και τις έμφυλες διακρίσεις, ξεκαθάρισαν ότι η ολική άρνηση στράτευσης είναι κομμάτι της ευρύτερης άρνησης της πατριαρχίας και του αγώνα ενάντια στους έμφυλους διαχωρισμούς. Οι συντρόφισσες, ως ολικές αρνήτριες στράτευσης, δήλωσαν ότι αρνούνται όχι μόνο να υπακούσουν στις διαταγές και τους εκβιασμούς της «υποχρεωτικής θητείας» -όποτε κι αν αυτό ζητιόταν ή ζητηθεί- αλλά και να δεχτούν τη δήθεν κανονικότητα του μιλιταρισμού που, εκτός των τειχών της δύσης, βυθίζει ολόκληρους πληθυσμούς στα σκοτάδια των πολέμων και των εθνοκαθάρσεων και εντός των τειχών των σύγχρονων μητροπόλεων εθίζει στο φόβο και την υποταγή στην κρατική βία, φωλιάζοντας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και των κοινωνικών σχέσεων. Όπως έκαναν και οι τρεις διωκόμενοι ολικοί αρνητές στράτευσης στις 6 Φλεβάρη, αρνήθηκαν να νομιμοποιήσουν τόσο το στρατοδικείο όσο και τον στρατιωτικό μηχανισμό συνολικά, αντιστρέφοντας τους ρόλους «κοινού» και «έδρας», «κατηγορούμενου» και «κατήγορου» και βάλλοντας ενάντια στους φυσικούς φορείς όλων των μεθοδεύσεων καταστολής που έχουν εφεύρει στρατολογίες και στρατοδίκες εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, από την εμφάνιση των πρώτων αναρχικών ολικών αρνητών στράτευσης. Φυσικά, χωρίς καμιά έκπληξη από πλευράς μας, η έδρα καταδίκασε τον ολικό αρνητή στράτευσης Παύλο Χριστόπουλο με 18 μήνες φυλάκισης με 3ετή αναστολή ξεπερνώντας τα όρια της εκδικητικότητας, όπως και στις δύο προηγούμενες υποθέσεις, αφού το ανώτατο όριο της ποινής είναι 24 μήνες.

Τα στρατοδικεία των τριών συντρόφων δεν αποτέλεσαν κάποιου είδους κορύφωση, αλλά μια ακόμα στιγμή για τη διάχυση κοινωνικά αντιμιλιταριστικού λόγου και δράσεων πάνω στα διακυβεύματα της περιόδου, για τη συλλογικοποίηση των αρνήσεων και της στάσης των διωκόμενων στο στρατοδικείο ενάντια σε κράτη, έθνη, στρατούς και πατριαρχία, ενάντια στον πολιτισμό των στρατοπέδων και των διαταγών, για έναν κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης. Συγχρόνως, ανέδειξαν ότι οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να μετατρέψουν το πλέον στημένο και κακόγουστο θεσμικό θέατρο σε ανοιχτό πεδίο αντιπαράθεσης. Σε μία εποχή όπου τα εθνικά ιδεώδη, ο μιλιταρισμός και η πολεμική διαδικασία αναδύονται για να διαχωρίσουν και να επιτεθούν στους «από κάτω» μέσω εθνικοπατριωτικών ιδεολογημάτων αριστερής και δεξιάς προέλευσης, η αλληλεγγύη και οι ακηδεμόνευτοι αγώνες θα ανοίγουν ρωγμές στους σχεδιασμούς της εξουσίας και τον πόλεμο των κυρίαρχων.

Η επόμενη πράξη θα λάβει χώρα στον ίδιο χώρο παραστάσεων, γνωστό και ως στρατοδικείο ΡΟΥΦ, την Τετάρτη 13 Μάρτη, όπου και εκδικάζεται η υπόθεση του ολικού αρνητή στράτευσης Μπάμπη Τσιλιανίδη, για δύο διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗ, ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΥΦ, 13/3, 9π.μ.

Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης (Αθήνα)
Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος, Αγρός (Πάρκο Τρίτση)
Χώρος ραδιουργίας και ανατροπής, Θερσίτης (Ίλιον)
Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω)
Αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης, Πάροδος (Νίκαια)
Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης, Ρεσάλτο (Κερατσίνι)
Αναρχικές/οί από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και τον Πειραιά

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 12 February 2019

Το πρωί της Τετάρτης 6/2 στο στρατοδικείο Ρουφ της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 3 διωκόμενους ολικούς αρνητές στράτευσης Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη, Στράτο Μωυσή και Παύλο Χριστόπουλο που διώκονται για την επιλογή τους να αρνηθούν να υπηρετήσουν τον δολοφονικό μηχανισμό του στρατού. Δεκάδες αλληλέγγυοι/ες έφτασαν με πορεία στον χώρο του στρατοδικείου όπου αναρτήθηκαν πανό αλληλεγγύης, μοιράστηκαν κείμενα και τρικάκια και φωνάχτηκαν αντιμιλιταριστικά συνθήματα απέναντι στον κόσμο των εθνικών ιδεωδών, των συρματοπλεγμάτων, της υποταγής και της αρβύλας.

Εντός της αίθουσας του στρατοδικείου, η συλλογική παρουσία τόσο των 3 διωκόμενων ολικών αρνητών στράτευσης όσο και των αλληλέγγυων αμφισβήτησαν το στρατιωτικό δίκαιο (ενοποιώντας τις υποθέσεις τους σε μία διαδικασία με διαδoχικές πολιτικές τοποθετήσεις αρνούμενοι τους ρόλους των «μαρτύρων» και των «κατηγορουμένων»), αποδόμησαν τα εθνικά/πατριαρχικά ιδεολογήματα της εκπειθάρχησης και του χακί καταναγκασμού, έθεσαν τα πραγματικά διακυβεύματα της στρατιωτικής καταστολής στην τρέχουσα περίοδο της όξυνσης της πολεμικής διαδικασίας και του μιλιταρισμού, ενώ όρθωσαν ένα σαφές ανάχωμα στις μεθοδεύσεις, τους πειραματισμούς και την εκδικητικότητα της στρατιωτικής καταστολής. Με τη λήξη της τελευταίας τοποθέτησης του ολικού αρνητή στράτευσης Κωνσταντίνου Γουνιτσιώτη (αφού είχαν προηγηθεί οι τοποθετήσεις του Στράτου Μωυσή και του Παύλου Χριστόπουλου), πραγματοποιήθηκε συλλογική αποχώρηση των 3 ολικών αρνητών στράτευσης και όλων των αλληλέγγυων, αρνούμενοι/ες να παρακολουθήσουν μία σαθρή και κωμικοτραγική διαδικασία ομαδικών πολιτικών διώξεων (που σκόπιμα εξετάζονται χωριστά) και προαποφασισμένων καταδικών. Την ίδια στιγμή που οι περίπου 100 αλληλέγγυοι/ες και ολικοί αρνητές στράτευσης αποχωρούσαν από το Ρουφ με αντιμιλιταριστική πορεία, η έδρα του στρατοδικείου συνέχισε το θλιβερό μακιαβελικό της μονόπρακτο σε μία σχεδόν άδεια αίθουσα, καταδικάζοντας τους ολικούς αρνητές στράτευσης Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη και Στράτο Μωυσή σε ποινές 12 και 18 μηνών αντίστοιχα.

Τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου στις 9πμ στο στρατοδικείο του Ρουφ δικάζεται ο ολικός αρνητής στράτευσης Παύλος Χριστόπουλος. Για ακόμα μία φορά, η αλληλεγγύη και η εναντίωση στα έθνη, τα κράτη και τους στρατούς θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωπες με τη στρατιωτική καταστολή, χωρίς να αφήσουν κανέναν μόνο του απέναντι στις εκδικητικές μεθοδεύσεις και τον χακί εκβιασμό.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης Παύλο Χριστόπουλο, Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη και Στράτο Μωυσή

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου, Στρατοδικείο Ρουφ, 9πμ