- Details
- Category: Κεντρικά Νέα
Ξημερώματα Κυριακής στις 2 π.μ. μεταφέρθηκα από την εξωτερική φρουρά της φυλακής στο νοσοκομείο Άγ. Παύλος λόγω υπογλυκαιμικού σοκ. Οι γιατροί εκεί διέγνωσαν την αναγκαιότητα της μεταφοράς μου σε εξωτερικό νοσοκομείο.
Επέστρεψα στη φυλακή και το πρωί της Κυριακής μετά την επίσκεψη των γιατρών Σ. Σακκά και Ο. Κοσμοπούλου, οι γιατροί της φυλακής συνέταξαν επειγόντως παραπεμπτικό νοσηλείας μου.
Το μεσημέρι μεταφέρθηκα στο Γενικό Κρατικό Νικαίας.
Κατά την εισαγωγή μου αρνήθηκα να μου χορηγήσουν οποιονδήποτε άλλον ορό εκτός από ορό με νερό και αλάτι εξ’ αιτίας της έντονης υπότασης που παρουσίασα και ανησύχησε τους γιατρούς. Σήμερα Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου αφαίρεσα και αυτόν τον ορό νερού και αλατιού.
Την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν το δρόμο για τη δουλειά τους, χιλιάδες βιώνουν τα αδιέξοδα της οικονομικής τυραννίας, χιλιάδες μαθητές, φοιτητές πηγαίνουν στις σχολές και τα σχολεία τους και η ζωή κυλάει όπως πάντα, συνεχίζω την απεργία πείνας ενάντια στον βελούδινο φασισμό της δημοκρατίας που φυλακίζει ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς πολιτικών κρατουμένων, μόνο και μόνο επειδή αντιστέκονται στο φόβο, στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση.
Η αίτηση αποφυλάκισής μου έχει ήδη κατατεθεί εδώ και είκοσι μέρες στο δικαστικό συμβούλιο που θα κρίνει πόσο κοστολογεί την αξία της ανθρώπινης ζωής απέναντι σε πλαστές κατηγορίες που εξυπηρετούν τα σχέδια και τα συμφέροντα της εξουσίας.
Η κλεψύδρα του χρόνου έχει ήδη αρχίσει να τρέχει…
Ένα σύστημα που αναγκάζει ανθρώπους να βάζουν τη ζωή τους μέσω της απεργίας πείνας, ως ενέχυρο για την ελευθερία τους είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει…
Ο αγώνας συνεχίζεται…
Εύη Στατήρη
15η μέρα απεργίας πείνας
Γενικό Κρατικό Νικαίας Θάλαμος κρατουμένων
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Κεντρικά Νέα
ΠΕ 24/9 | 6μ.μ. | πλατεία Δημαρχείου Χαϊδαρίου
… για τους θανάτους που πέρασαν στα ψιλά…
Την Παρασκευή 4/9/2015 οι καπνοί από τη φωτιά στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί, έφτασαν στα σπίτια όλων μας, μέσα από τις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών. Όλοι ρίγησαν, στενοχωρήθηκαν, τσαντίστηκαν, και μετά άλλαξαν κανάλι. Γιατί μπορούσαν. Γιατί δεν ήταν ούτε δεμένοι, ούτε κλειδωμένοι. Γιατί κανένας νόμος, καμία επιστημονική διάγνωση δεν τους ανάγκαζε να μην έχουν επιλογή. Αντίθετα, 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν (δεν πέθαναν απλώς). Γιατί εκείνοι όχι απλώς δεν μπόρεσαν, αλλά δεν τους επιτρεπόταν να κάνουν αλλιώς. Δεμένοι στα κρεβάτια τους για μήνες, κλειδωμένοι στα δωμάτιά τους, μόνοι. Αποστερημένοι από τη θεμελιώδη για την επιβίωση συνθήκη της ατομικής τους αυτονομίας, με τη σφραγίδα του κράτους και των θεσμών του, με τη βούλα της επιστήμης και με την ηθική νομιμοποίηση της κοινωνίας. Γιατί αυτοί οι 3 ήταν «επικίνδυνοι», το είπαν άλλωστε κι οι γιατροί. Εμείς γιατροί δεν είμαστε. Αλλά αν όλο αυτό δεν είναι τρελό τότε τι είναι?
Είναι ο τρόπος που από τη δημιουργία του το κράτος επιλέγει να διαχειρίζεται τα προβλήματά του. Ρυθμίζοντάς τα νομικά, ελέγχοντάς τα θεσμικά και ορίζοντας τρόπους κατασταλτικής διαχείρισής τους. Γιατί το ζήτημα της δημόσιας υγείας είναι στην πραγματικότητα για το κράτος ζήτημα δημόσιας τάξης. Γιατί το πραγματικό του πρόβλημα είναι οι από τα κάτω ταξικά προσδιορισμένοι, οι «επικίνδυνοι», οι «τρελοί» και το πώς θα τους διαχειρίζεται και θα τους καταστέλλει. Γιατί μπορεί η ασθένεια να είναι διαταξική, η «θεραπεία» όμως έχει ταξικό πρόσημο. Γι’ αυτόν και για κανέναν άλλο λόγο η αποασυλοποίηση είναι στην πραγματικότητα αποχρηματοδότηση. Οι ανασφάλιστοι και οι φτωχοί «τρελοί» κοστίζουν. Όχι μόνο σε φάρμακα και θεραπεία, αλλά και σε φροντίδα. Άστους εκεί κλειδωμένους και δεμένους, να περιμένουν τη θανατική τους καταδίκη, γιατί όλα τα άλλα κοστίζουν.
Είναι επίσης ο τρόπος που η επιστήμη, έπαιξε διαχρονικά τον θεσμικό της ρόλο στην επίτευξη του κοινωνικού ελέγχου, στη διαχείριση δηλαδή των προβλημάτων του κράτους. Η ψυχιατρική, μέσα από το δογματικό στόμα του «ειδικού» όριζε από την γέννησή της το τι σημαίνει κανονικό και τι μη-κανονικό, τι σημαίνει υγιές και τι σημαίνει νοσηρό, τι σημαίνει θεραπεία. Έτσι ανάλογα με τα κοινωνικά ήθη, έβγαζε και τις διαγνώσεις. Ανάλογα με την τεχνολογική εξέλιξη και τη χρηματοδότηση, έβγαζε τις θεραπείες. Τι κι αν έκανε λάθη, λάθη γίνονται. Δεν έγινε και τίποτα που τα λάθη μετριούνται σε εκατομμύρια νεκρούς, βασανισμένους και ακρωτηριασμένους ανθρώπους. Τι κι αν πέρασαν τη ζωή τους μέσα στα ψυχιατρεία οι γυναίκες, οι ερωτευμένοι νέοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι άεργοι και οι άνεργοι, οι περιθωριακοί, οι σκλάβοι, οι πολιτικά αντιφρονούντες. Τι κι αν οι θεραπείες ήταν εγκλεισμός, απομόνωση, φάρμακα, δεσίματα, ηλεκτροσόκ, λοβοτομές, ευνουχισμοί. Κι αν όλα αυτά μοιάζουν με αρχαία ιστορία, ας κοιτάξει κανείς τι είδους διαταραχές ορίζονται στις μέρες μας, τι θεραπείες εφαρμόζονται, πόσοι νεκροί προστίθενται στη λίστα.
Είναι τέλος, ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα, ανάλογα με το ποιος είσαι, από πού είσαι, πόσα λεφτά και τι κοινωνικές σχέσεις έχεις. Είναι η εικόνα του τι συμβαίνει όταν είσαι στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας. Όταν για σένα νοιάζονται μόνο αν ο θάνατός σου προκαλεί φρίκη, δεμένος σε ένα κρεβάτι ή ξεβρασμένος σε μια παραλία. Και μόνο όταν αυτό γίνει γνωστό, μόνο όταν δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από κάγκελα και τοίχους ή πίσω από την απόσταση των χιλιομέτρων. Καμιά κουβέντα για το τι συνέβαινε όταν ήσουν ζωντανός. Γιατί αν δεν καταφέρει η λυπηρή σου ιστορία να φτάσει στην οθόνη του σπιτιού μας, για σένα αρμόδιοι είναι οι ειδικοί. Ό,τι στολή κι αν φοράνε. Εμείς γιατροί δεν είμαστε. Αλλά αν το κράτος, οι θεσμοί, η επιστήμη και η κοινωνία θεωρούν ότι αυτή η πραγματικότητα είναι υγιής, τότε εμείς είμαστε όλοι τρελοί!
[Αναδημοσίευση από το blog της κατάληψης Παπουτσάδικο]
- Details
- Category: Κεντρικά Νέα
(Αφίσα καλέσματος των τοπικών αυτοοργανωμένων σχημάτων Κερατσινίου μαζί με συλλογικότητες από δυτική Αθήνα)
- Details
- Category: Κεντρικά Νέα
ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ
Πέρασαν έξι μήνες από τη μέρα που μου επέβαλλαν να αντικρίζω τον ουρανό πίσω από συρματοπλέγματα και να μετρώ τον χρόνο ανάμεσα στα κλειδώματα της πόρτας του κελιού μου. Η νέα άρνηση του δικαστικού συμβουλίου στην εξέταση της αποφυλάκισής μου ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που ήξερα ήδη από τις πρώτες μέρες που βρέθηκα στα κελιά της αντιτρομοκρατικής. Η φυλάκισή μου δεν είναι απλά μία προσωπική υπόθεση. Η φυλάκισή μου είναι η αντανάκλαση μιας συνολικής κατασταλτικής στρατηγικής που στόχο έχει την κυριαρχία του φόβου και την ικανοποίηση του εκδικητικού μένους των διωκτικών αρχών απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους και σε όσους δεν συμβαδίζουν με τις αξίες του πολιτισμού της εξουσίας.
Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φυλακή με μοναδικό «ενοχοποιητικό» στοιχείο το γεγονός ότι είμαι σύζυγος του πολιτικού κρατούμενου μέλους της Σ.Π.Φ. Γεράσιμου Τσάκαλου.
Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φυλακή γιατί δεν υπέγραψα «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» και δεν αποκήρυξα τον σύντροφό μου και τη σχέση μας.
Γνωρίζω πως η φασιστική άρνηση του δικαστικού συμβουλίου να μου επιστρέψει την ελευθερία που μου έχουν στερήσει, είναι αποτέλεσμα εντολών της εξουσίας και αστυνομικο-δικαστικών διαδικασιών με σκοπό να περάσουν ένα σαφές μήνυμα φόβου.
Όποιος στέκεται δίπλα σε πολιτικούς κρατούμενους, κινδυνεύει να βρεθεί στο διπλανό κελί… Όποιος δεν σκύβει το κεφάλι, δεν χαμηλώνει το βλέμμα , δεν φιμώνει τη φωνή του απέναντι στα είδωλα της εξουσίας, μπορεί να συρθεί με χειροπέδες, σε κρατητήρια, σε ανακριτικά γραφεία, σε δικαστήρια…
Όμως οι κινήσεις αλληλεγγύης που έγιναν την τελευταία βδομάδα μου απέδειξαν ότι ο φόβος μπορεί να κυβερνά, αλλά δεν βασιλεύει στις καρδιές και στο μυαλό των ελεύθερων ανθρώπων.
Στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που με τις δράσεις ξορκίζουν την δικτατορία του ψέματος και της υποκρισίας της δικαιοσύνης που επιμένει να με κρατά κλειδωμένη στα κελιά της. Τώρα μια νέα μάχη ξεκινά…
Στο απορριπτικό τελεσίγραφο των δικαστών δεν μου μένει παρά να απαντήσω με το ύστατο καταφύγιο του αιχμάλωτου ανθρώπου την απεργία πείνας για την απελευθέρωσή μου.
Η πρόθεσή μου ήταν να ξεκινήσω από αύριο, καθώς το είχα ήδη αναφέρει σε προηγούμενο γράμμα μου, σε περίπτωση απόρριψης της αίτησής μου. Στις μέρες που ακολούθησαν μετά την ανακοίνωση της απόφασής μου, αρκετοί σύντροφοι, κυρίως από την επαρχία, μου ζήτησαν να υπάρξει μια χρονική παράταση ώστε να επιστρέψουν κι άλλοι σύντροφοι και να οργανωθεί καλύτερα ο αγώνας αλληλεγγύης. Κατανοώντας τις δυσκολίες που υπάρχουν σε συνδυασμό με την προεκλογική περίοδο και επειδή αντιλαμβάνομαι την αλληλεγγύη σαν μοίρασμα κοινών αγωνιών, επιθυμιών και αγώνων και όχι σαν χρηστικό εργαλείο, σεβόμενη και συμφωνώντας με τη σκέψη των συντρόφων ώστε να πυκνώσουν οι δυνατότητες αλληλεγγύης, επέλεξα να μεταθέσω την έναρξη της απεργίας μία βδομάδα αργότερα.
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΞΕΚΙΝΑΩ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ενάντια στο φόβο και στο άδικο.
Είναι μια απόφαση που το βάρος της μπορεί να με συνθλίψει, αλλά δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια… Αρνούμαι να δεχτώ το πραξικόπημα του ψέματος και της υποκρισίας μιας δικαιοσύνης που εκτελεί συμβόλαια εξόντωσης της ελευθερίας για λογαριασμό της εξουσίας.
Η απεργία πείνας εκτός από αγώνας για την απελευθέρωση μου είναι κι ένας φόρος τιμής για όλους όσους αγωνίστηκαν πριν από μένα ενάντια στην ασχήμια της εξουσίας, αλλά και ένα ανάχωμα αντίστασης για όσους επιδιώξει να αιχμαλωτίσει το σύστημα μετά από μένα επειδή θα σταθούν πλάι στους πολιτικούς κρατούμενους, επειδή θα φωνάξουν για το δίκιο τους και θα τολμήσουν να ζήσουν ελεύθεροι και όχι σαν δούλοι.
ΑΓΩΝΑΣ ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Εύη Στατήρη
Φυλακές Κορυδαλλού
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
Ενάντια στον φόβο και στο άδικο
Σήμερα 14 Σεπτεμβρίου το ημερολόγιο στον τοίχο του κελιού μου δε θα αλλάξει σελίδες. Αυτή η ημερομηνία θα μείνει καρφωμένη εκεί, μέχρι να έρθει η μέρα της ελευθερίας.
Σήμερα 14 Σεπτεμβρίου ξεκινάω ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ για την απελευθέρωσή μου…ενάντια στο φόβο της εξουσίας, ενάντια στο άδικο της δικαιοσύνης τους, ενάντια στα ψέματα των δημοσιογράφων, ενάντια στην απάθεια, ενάντια στη σιωπή…
Μπάτσοι, δικαστές και πολιτικοί κλείδωσαν τις μέρες μου μέσα στα τείχη της φυλακής, όμως δεν μπορούν να κλειδώσουν την αξιοπρέπειά μου και την επιθυμία μου για ελευθερία…
Η άρνησή μου να δεχτώ την παντοδυναμία της εξουσίας που συνθλίβει τις ζωές μας αποθηκεύοντάς τες μέσα σε φακέλους που γεμίζουν ανακριτικά γραφεία και αστυνομικά αρχεία, είναι η κληρονομιά της συλλογικής ιστορίας, αγώνων των καταπιεσμένων που αντιστάθηκαν, που μάτωσαν, που εξεγέρθηκαν και γυρεύουν ακόμα τη δικαίωσή τους.
Είναι η επιστροφή της μνήμης των εξεγερμένων, των κυνηγημένων, των φυλακισμένων που δεν ξεχνά ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται…αλλά κατακτιέται με αγώνες…
«Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους μέχρι τη στιγμή που τους παίρνετε τα πάντα. Από τη στιγμή όμως που τους αφήνετε χωρίς τίποτα, τους έχετε χάσει, είναι ελεύθεροι.»(Α.Σολζενίτσιν)
Εύη Στατήρη
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού
14-09-2015
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Κεντρικά Νέα
Στις 6 τα χαράματα της Τετάρτης 5 Αυγούστου, με εκείνον τον αιφνιδιαστικό τρόπο που ανέκαθεν χαρακτήριζε αυταρχικές επιβουλές ανεξαρτήτως ιδεολογικών ερεισμάτων, μπουλντόζες του δήμου Ν. Φιλαδέλφειας ισοπέδωσαν τον κατειλημμένο από κατοίκους της περιοχής και αυτοοργανωμένο χώρο “Κένταυρος” στην περιοχή του άλσους Ν. Φιλαδέλφειας. Η ανακοίνωση του δήμου έχει ως εξής:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΟΥ «ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ»
Συνεργεία του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας προέβησαν σήμερα το πρωί σε κατεδάφιση του αναψυκτηρίου «Κένταυρος» στην περιοχή της λίμνης εντός του Άλσους. Πρόκειται για κτίσμα που είχε κατασκευαστεί σε μικρότερες διαστάσεις τη δεκαετία του ’60, επεκτάθηκε διαδοχικά χωρίς καμία αδειοδότηση και παρέμενε κλειστό από το 2011 ως αυθαίρετο. Η απόφαση για την κατεδάφιση του Κενταύρου εκκρεμούσε από το 2011, ενώ η δημοτική αρχή είχε προβεί σε ανακοίνωση για την κατεδάφιση του «Κενταύρου» ήδη από τον Μάρτιο.
Το ερχόμενο φθινόπωρο ο χώρος του Κενταύρου θα αναδασωθεί, ενώ θα αναζητηθεί νέος χώρος εντός του Άλσους, σε συνεννόηση με τη Δασική υπηρεσία, για την ανέγερση και λειτουργία δημοτικού αναψυκτηρίου. Τέλος, ύστερα από την κατεδάφιση και των «Ρώσικων» πριν λίγους μήνες, ο Δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας θα προχωρήσει τους επόμενους μήνες στην κατεδάφιση και την απομάκρυνση όλων των αυθαίρετων κτισμάτων εντός του Άλσους.
Δεν πρέπει να εκπλήσσεται κάποιος από το γεγονός ότι ο δήμος διοικείται από παράταξη, η οποία πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον εμείς εδώ στο Αιγάλεω με αντίστοιχη διοίκηση καθώς, στην υπόθεση του Πατινάζ στο άλσος του Μπαρουτάδικου, έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτου εξουσιαστικού μικρομεγαλισμού, ανεκδιήγητων τακτικών, μικρόψυχων συμπεριφορών αλλά και χυδαίων κατασταλτικών επιθέσεων σε… αριστερή συσκευασία. Υπάρχουν μερικά πολιτικά σημεία που πρέπει να γίνουν αντιληπτά σε τέτοιες υποθέσεις, καθώς εκείνο που τις ομογενοποιεί είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων σε επίπεδο φαινομενικότητας που στοχεύει στην απομάκρυνση από την ουσία των γεγονότων.
Το πολιτικό αξίωμα που αποτελεί τη βάση του προβλήματος είναι: ένα -ανεξαρτήτως μεγέθους- εξουσιαστικό διευθυντήριο ιεραρχεί τις κοινωνικές ανάγκες με τους δικούς του όρους και επιβάλλει τις επιλογές του. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο δήμος Ν. Φιλαδέλφειας, με τον -μέχρι πρότινος- “φέρελπι” (κι εδώ πάλι η ελπίδα αποκαλύπτεται ως καύσιμο της καταστολής) αριστερότατο νεανία δήμαρχο επικεφαλής, επικαλείται την εφαρμογή του προγράμματος βάσει του οποίου εκλέχτηκε. Το άλσος Ν. Φιλαδέλφειας πρέπει να εκκαθαριστεί από τις πολεοδομικές αυθαιρεσίες και να αποκατασταθεί ως χώρος πρασίνου. Θα έλεγε κανείς ότι εδώ έχουμε μια εφαρμογή της απλής τυπικής λογικής.
Στην ανακοίνωση του δήμου αναφέρεται ότι η κατεδάφιση έχει δημοσιοποιηθεί από τον Μάρτη. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, μεσολάβησε μια κατάληψη από κατοίκους των τριγύρω του άλσους περιοχών οι οποίοι θέλησαν να δημιουργήσουν μια εστία αντίστασης και αλληλεγγύης στον αυθαίρετο πολεοδομικά χώρο του Κένταυρου. Αυτό σημαίνει ότι στο “αυθαίρετο” κτίριο στεγάζονται πλέον κοινωνικές σχέσεις τέτοιες που θέτουν υπό αμφισβήτηση της ίδια την έννοια της αυθαιρεσίας. Όταν τα ντουβάρια στεγάζουν ανάγκες και επιθυμίες -και μάλιστα εναντιωματικές στην προηγούμενη ιδιοτελή τους χρήση- τότε προφανώς και υπάρχει λόγος που η δημοτική αρχή στέκεται στα ίδια τα ντουβάρια απαξιώνοντας έμπρακτα, όπως φάνηκε, τις στεγασμένες κοινωνικές σχέσεις. Και φυσικά, η πρόκριση αυτή στοχεύει πολιτικά σε έναν ιδεολογικό συμψηφισμό: αυθαίρετες είναι τόσο η φιλοσοφία των αρπακτικών μαγαζατόρων όσο και η φιλοσοφία αντίστασης και αλληλεγγύης συγκεκριμένων κατοίκων της περιοχής.
Οι μπουλντόζες δεν ήρθαν λοιπόν για να προστατεύσουν τη φύση (σε μια εκ των πραγμάτων θαυμάσια όσο και πλήρη καχυποψίας αντιστροφή) αλλά για να τελειώνουν με ένα πολιτικό “αγκάθι” στη βάση “ακατάλυτων” προσχημάτων. Και το ακατάλυτο, στο προκείμενο, αφορά την επιθετική παράκαμψη της νέας κοινωνικής επανάχρησης του χώρου του Κένταυρου. Αυτό το γεγονός θα αποτελούσε καταστρατήγηση βασικών αριστερών αξιωμάτων αν τα αξιώματα αυτά αποτελούσαν με τη σειρά τους την δεσμευτική ουσία της συνοχής του ιδεολογικού τους μορφώματος. Τέτοια δέσμευση, ωστόσο, από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν υπήρξε αλλά και άλλες πολύ πιο “εξανθρωπιστικές” του καπιταλισμού δεσμεύσεις από μεριάς του ούτε καν τηρήθηκαν ως προσχήματα. Κι αυτό βιώνουμε στις μέρες μας.
Αυτό επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ, αφενός μεν στο Αιγάλεω, να θέλει να κόψει δέντρα μέσα στο άλσος του Μπαρουτάδικου για να χτίσει έναν… αυθαίρετο, εκτός αστικής πολεοδομικής νομιμότητας, βρεφονηπιακό σταθμό (κι εδώ γίνεται εμφανής η εκβιαστική ιεράρχηση των κοινωνικών αναγκών: παιδικός σταθμός σε βάρος του άλσους) αφετέρου δε, στη Ν. Φιλαδέλφεια να γκρεμίσει ένα αυθαίρετο κτίριο για να φυτέψει δέντρα. Θα έλεγε κανείς ότι εδώ πρόκειται για διαφορετικές πολιτικές επιλογές, αν τελικά, οι επιλογές αυτές δεν ομογενοποιούνταν σε μια ενιαία βάση προσχημάτων (ιεράρχηση κοινωνικών αναγκών), τακτικών (διαστρέβλωση χαρακτηριστικών, απαξίωση κοινωνικών σχέσεων και λοιδορία των αντιστεκόμενων) και κατασταλτικών στρατηγικών (μπουλντόζες για μια ανεπίστρεπτη υλική καταστροφή, ΜΑΤ για την εφαρμογή της).
Ο στόχος είναι, εντέλει, η ιδεολογική κατίσχυση της νέας κυριαρχίας, το μονοπώλιο κάθε κοινωνικής ευαισθησιακής ρητορείας, η θεσμική ενσωμάτωση των κινηματικών πρακτικών και το συνακόλουθο ξερίζωμα των ανυπάκουων εστιών αντίστασης.
Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα…
[Αναδημοσίευση από το site της κατάληψης Σινιάλο]
- Details
- Category: Κεντρικά Νέα
Επειδή οι νόμοι -όπως και οι αυταπάτες- καταργούνται στα οδοφράγματα...
Την Τετάρτη όλοι-ες στους δρόμους!