Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 01 July 2016

ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

Ο Δήμος και ο Εμπορικός Σύλλογος του Αμαρουσίου, προωθώντας τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα, στήνουν ακόμη μία εμπορική φιέστα, μία Λευκή Νύχτα. Αυτή η επέκταση της καπιταλιστικής καταναλωτικής κουλτούρας και νοοτροπίας σε όλο και περισσότερα πεδία του χώρου και χρόνου περνάει πάνω από την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Είτε μιλάμε για πολυεθνικές, είτε για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα αφεντικά στοχεύουν στην αύξηση των κερδών τους. Αυτή επιτυγχάνεται με την μείωση του κόστους εργασίας, δηλαδή με τη μείωση του άμεσου και έμμεσου μισθού των εργατών-τριών και με την αύξηση της κατανάλωσης και την προώθησή της ως αυταξίας.

Κάθε τέτοια προσπάθεια που προάγει την εθνική ανάπτυξη και ενότητα, είναι εχθρική κίνηση συγκάλυψης των αντικρουόμενων ταξικών συμφερόντων μεταξύ των καταπιεστών και των καταπιεσμένων. Η συμμετοχή ως δυνάμει καταναλωτών σε αυτά τα πανηγύρια των αφεντικών είναι συναίνεση στην επιθετική τους κίνηση εναντίον μας.

Οι Λευκές Νύχτες, αποτελούν προσπάθειες ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου, με στόχο την εμπορευματοποίησή του και την άντληση κέρδους από αυτόν. Από τη Νέα Φιλαδέλφεια και το σχέδιο ανάπτυξης του Μελισσανίδη, τις Λευκές Νύχτες στο Ίλιον, τη μετατροπή του Χαλανδρίου σε μια απέραντη ζώνη διασκέδασης, μέχρι το Μαρούσι των ιδιωτικών security και των Λευκών Νυχτών του δημάρχου Πατούλη, τα κάθε λογής μεγάλα και μικρά ιδιωτικά συμφέροντα, από κοινού με το κράτος, προσπαθούν να καταστήσουν το δημόσιο χώρο μία κερδοφόρα επιχείρηση και να τον απονοηματοδοτήσουν από αυτό που θα έπρεπε να είναι:

ένα πεδίο συνάντησης και αλληλεπίδρασης απαλλαγμένο από και την έμφυλη βία, τους εθνικούς διαχωρισμούς και την ταξική εκμετάλλευση.

ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΣΚΕΨΟΥ ΣΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ/Η ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΗΣ/ΙΣΣΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 2/7/2016 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΗΣΑΠ ΤΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου

Ελευθεριακή συλλογικότητα διαπασών

Σε τροχιά σύγκρουσης

Καλέσματα: 1, 2, 3, 4

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 29 June 2016

Το Σάββατο το απόγευμα 25/6 πραγματοποιήθηκε η καλεσμένη συγκέντρωση, από το "Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια" και τον Θερσίτη, ενάντια στη Λευκή Νύχτα στο Ίλιον. Στη συγκέντρωση ανταποκρίθηκε πλήθος συντρόφων/ισσών και αλληλέγγυων από τις γειτονιές μας αλλά και από πολλές περιοχές της Αθήνας. Λίγο μετά τις 6 κινηθήκαμε συλλογικά σε αποκλεισμό περισσότερων από δέκα καταστημάτων. Ανάμεσά τους ήταν παραρτήματα μεγάλων αλυσίδων ή πολυεθνικών, όπως BSB, attrativo, benetton, admiral, galerie de beaute κ.α., εκεί όπου είχε επιβληθεί στους/στις εργαζόμενες να δουλεύουν πέρα από το καθορισμένο ωράριό τους μέχρι το ξημέρωμα, σε συνθήκες γαλέρας.  

Είχαν προηγηθεί τις προηγούμενες βδομάδες παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης και ακύρωσης της φιέστας της δημοτικής αρχής και των εμπόρων στους κεντρικούς πεζοδρόμους και την κεντρική πλατεία της πόλης, με ένα πλήθος δράσεων εκτροπής της "λαμπερής" γιορτής (για την οποία δαπανήθηκαν πολλές χιλιάδες ευρώ από τη δημοτική αρχή) με μοιράσματα κειμένων, με αφίσες, συνθήματα,  στένσιλ και τρικάκια που καλούσαν σε έμπρακτη αμφισβήτηση της Λευκής Νύχτας. Στις αφίσες και τα κείμενα που μοιράστηκαν αναδείχτηκε όλο το εύρος των ζητημάτων, από τη μαύρη εργασία και την εργασία-"λάστιχο", μέχρι την άλωση των δημόσιων χώρων από καταστήματα και τραπεζοκαθίσματα, την κουλτούρα κατανάλωσης, την κανονικοποίηση των εμπορευματικών σχέσεων, των χρηματικών συναλλαγών, της εξατομίκευσης, της εκτόνωσης της διάχυτης μιζέριας με κατανάλωση προϊόντων, των λαμπερών φώτων και βιτρίνων της αποχαύνωσης, της πληρωμένης σε ψήφους διασκέδασης με "λαϊκούς τροβαδούρους" από τη δημοτική αρχή. Για περισσότερες από δέκα ημέρες υπήρξε σταθερό μπλοκάρισμα των σχεδίων εμπόρων και δημάρχου και αυτό φυσικά προκάλεσε σε κάποιες περιπτώσεις την αστεία οργή των καταστηματαρχών μπροστά στο ενδεχόμενο της απώλειας της μεγάλης μπάζας. Οι παρεμβάσεις αυτές προκάλεσαν και την υποκριτική απόσυρση των "μεγάλων" ονομάτων Μικρούτσικου-Πασχαλίδη που είχε καλέσει ο τοπικός δήμαρχος Ζενέτος, για να πουλήσει και λίγο πολιτισμό και εντεχνίλα στους υποψήφιους ψηφοφόρους. Το κοινωνικά ευαίσθητο ντουέτο προτίμησε να χάσει ένα παχυλό, σύμφωνα με διαρρέουσες πληροφορίες, "νυχτοκάματο" των 19χιλιάδων ευρώ, γνωρίζοντας ότι εκείνο το βράδυ θα υπήρχαν γύρω από τη σκηνή, εκείνες οι κοινωνικές δυνάμεις  που θα στραπάτσαραν το αριστερούλι προσωπείο τους. Η διάσταση που πήρε το ζήτημα από τις παρεμβάσεις εξανάγκασε τον εν λόγω τσιφλικά σε αναδίπλωση, ο οποίος με δήλωσή του άφησε έκθετους τους εμπόρους που ο ίδιος είχε καλέσει να κερδοσκοπήσουν μέχρι πρωίας, λέγοντας ότι αναλαμβάνει μόνο την ευθύνη για τα λεγόμενα πολιτιστικά δρώμενα.

Η ανταπόκριση ωστόσο των εργαζομένων κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων που προηγήθηκαν του Σαββάτου ήταν θετική και εμείς, συνεπείς στο ραντεβού μας, σταθήκαμε αλληλέγγυα δίπλα τους αποκλείοντας κάθε πρόσβαση στα καταστήματα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στην κεντρική πλατεία Ιλίου, από νωρίς το απόγευμα παρατάχθηκε ο "στρατός του δήμαρχου Ζενέτου", η γνωστή "ομάδα καθαριότητας", που με ιδιαίτερο ζήλο τις προηγούμενες μέρες κατέβαζε αφίσες και προσπαθούσε να εξαφανίσει από τις γειτονιές του Ιλίου τα ίχνη των παρεμβάσεών μας. Θλιβερό παράδειγμα αλλοτριωμένων υπαλληλίσκων στην υπηρεσία του αφεντικού τους, που σε κάθε περίπτωση με τη θέση που παίρνουν, μας βρίσκουν απέναντί τους.

Κατά τη διάρκεια των αποκλεισμών συνεχίστηκαν οι ενδιαφέρουσες κουβέντες με εργαζόμενους και διερχόμενο κόσμο που αναγνώριζε ως εκβιαστική τη συνθήκη που επιβάλλεται με φιέστες όπως η Λευκή Νύχτα. Δεν έλειψαν όμως και οι μικροεντάσεις με καταστηματάρχες που οδύρονταν για τα διαφυγόντα κέρδη τους, όπως και με κάποιους λίγους αφηνιασμένους καταναλωτές, χαμένους κυριολεκτικά στον κόσμο των εμπορευμάτων και της εξατομίκευσης. Όσο για την επιθεώρηση εργασίας, η οποία -κατά  τα λεγόμενά της- θα έστελνε κλιμάκιο επτά ατόμων για έλεγχο και επιβολή προστίμων, με συνοδεία οικονομικής αστυνομίας, δεν φάνηκε ποτέ. Το ένα χέρι νίβει το άλλο... Έτσι κι αλλιώς, η ακύρωση των σχεδίων της τοπικής αρχής και των εμπόρων δεν κερδίζεται μέσα από διαμεσολαβητικούς θεσμικούς μηχανισμούς, αλλά με τις δικές μας αρνήσεις και εναντιωματικές δράσεις.

Οι αποκλεισμοί συνεχίστηκαν ως τις 11 το βράδυ, οπότε έπειτα από ολιγόλεπτη συνέλευση αποφασίσαμε συλλογικά να πορευτούμε στους δρόμους του Ιλίου. Η πορεία ξεκίνησε με συμμετοχή από περίπου 300 συντρόφους/ισσες και αλληλέγγυους/ες, με δυνατό παλμό και συνθήματα ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά, τα αφεντικά, τους δημάρχους, τον κόσμο των εμπορευμάτων και της κατανάλωσης. Με τις φωνές μας διαρρήξαμε τη χαζοχαρούμενη ανεμελιά της κατανάλωσης και τη συγκαλυμμένη θλίψη, την αιωρούμενη μιζέρια του συνεχούς δώσε-πάρε των εμπόρων, επαναφέροντας πίσω στο δημόσιο πεδίο τα πραγματικά ζητήματα, αυτά της δύσκολης επιβίωσης, της εντεινόμενης φτωχοποίησης. Οι " λευκές νύχτες" με τα εκτυφλωτικά τους φώτα έρχονται να βυθίσουν σε ακόμη μεγαλύτερο σκοτάδι όλους αυτούς και αυτές που βιώνουν τον πολιτισμό της εξαθλίωσης και της καταπίεσης, όλους τους “αόρατους” αυτής της κοινωνίας, τους "περιττούς": από τους μετανάστες και πρόσφυγες στα “στρατόπεδα φιλοξενίας” και τους “χώρους κράτησης” ως τις λίστες του ΟΑΕΔ και τις μάταιες καθημερινές μάχες επιβίωσης μεγάλων κοινωνικών κομματιών, τις ταπεινωτικές τους υποχωρήσεις στο όνομα της επιβίωσης.

Το ξαναλέμε, αυτές οι θλιβερές γιορτές των δημάρχων και των εμπόρων, οι “μαγικές νύχτες” τους, είναι ένας σαρκασμός στο πρόσωπο όλων εμάς, που βιώνουμε με τους ωμότερους τρόπους την ολομέτωπη επίθεση των αφεντικών πάνω μας. Οι “μαγικές νύχτες” στους φωτεινούς εμπορικούς πεζοδρόμους, γελάνε με τη σύγχυση, το μούδιασμα και την παραίτηση, την απόσυρση των υποτελών τάξεων από τους δρόμους και τα οδοφράγματα, σαρκάζουν τις δύσκολες μέρες μας.

 

Να σαμποτάρουμε τις γιορτές της κατανάλωσης

Λευτεριά στους πεζοδρόμους και τις πλατείες  

Επόμενο ραντεβού στο Μαρούσι το Σάββατο 2/7/2016, για το σαμποτάρισμα μιας ακόμη Λευκής Νύχτας.

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 23 June 2016

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Η επίθεση στην Κυριακάτικη αργία και η καταπάτηση του ωραρίου από το κράτος και την εργοδοσία εδώ και τρία χρόνια συνεχίζονται ακάθεκτες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πλήρους απορρύθμισης των ωραρίων εργασίας επιχειρείται και η επιβολή της «Λευκής Νύχτας». Ο δήμος Ιλίου έχει αποτελέσει πρωτοπόρος στη διοργάνωση της συγκεκριμένης αθλιότητας την οποία και προσπαθεί να αναγάγει σε θεσμό/πολιτιστικό γεγονός για την πόλη. Για τέταρτη συνεχή χρονιά λοιπόν, το Σάββατο 25 Ιούνη, θα επιχειρήσει να μετατρέψει την πόλη του Ιλίου και πάλι σε μια τεράστια «αρένα κατανάλωσης» στην οποία με το έτσι θέλω τα εμπορικά καταστήματα, και όχι μόνο, της περιοχής παραμένουν ανοιχτά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με τη διοργάνωση μουσικών σκηνών με ηχηρά ονόματα του τραγουδιού τα οποία έρχονται να προσδώσουν το χαρακτήρα του «πολιτιστικού γεγονότος» στην αθλιότητα της εξαναγκαστικής εργασίας, πέρα και έξω από κάθε έννοια τήρησης των ήδη ξεχειλωμένων ωραρίων των εμποροϋπαλλήλων. Ο τσαμπουκάς των αφεντικών ξεφεύγει από κάθε όριο, από το άνοιγμα των μαγαζιών δίχως άδεια από την Περιφέρεια, μέχρι την απλήρωτη εργασία που επιβάλλει στους συναδέλφους, καταστρατηγώντας κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος και αξιοπρέπειας των εργαζομένων που εκβιάζονται να δουλέψουν οποτεδήποτε και για όσο τους ζητηθεί από το αφεντικό, αργίες, Κυριακές, νύχτες… Και όλο αυτό στο όνομα της νεφελώδους «τόνωσης της αγοράς», δηλαδή τόνωσης των κερδών των αφεντικών και εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. 

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Οι προσπάθειες επιβολής καθεστώτος πλήρως «απελευθερωμένου» ωραρίου, όπως αυτό που εφαρμόζεται στις «λευκές νύχτες» εμφανίστηκε μαζί με την προσπάθεια κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, εμφανίστηκε μαζί με την επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά τα τελευταία χρόνια επιχειρώντας να εντατικοποιήσουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Όσο και να παρουσιάζονται τα εν λόγω γεγονότα ως «εξαιρέσεις» και «εορτές» ξέρουμε πολύ καλά πως από πίσω κρύβεται ο πόθος των αφεντικών να έχουν στη διάθεσή τους εργαζόμενους δίχως ωράριο, δίχως δικαιώματα, δίχως αξιοπρέπεια, εργαζόμενους που δεν θα αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι με ανάγκες για ξεκούραση, συνεύρεση, ελεύθερο χρόνο, αλλά θα αντιμετωπίζονται ως εργαλεία για την αύξηση της κερδοφορίας τους. Οποιαδήποτε καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων η οποία παρουσιάζεται ως «έκτακτη» και «προσωρινή» αποτελεί ένα βήμα για την καθολική τους κατάργηση και αυτό το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά. 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Όλες οι προσπάθειες για ουσιαστική κατάργηση του ωραρίου γίνονται στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας, της «τόνωσης της αγοράς», της οικονομικής «ανάπτυξης», έννοιες διανθισμένες με ωραίες λέξεις οι οποίες κρύβουν όμως την πραγματικότητα πως αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα αφεντικά, τα κέρδη τους και τα συμφέροντά τους. Οι εργαζόμενοι, με πρόσχημα αυτές τις λέξεις βιώνουμε μειώσεις μισθών, δουλειά νύχτες, αργίες και Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, απολύσεις, απλήρωτα μεροκάματα, απλήρωτες υπερωρίες. Δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη με τα αφεντικά αντίθετα μάλιστα, είναι τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται την εργασία μας για να πλουτίσουν. Όσο και να προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τις φιέστες που ισοπεδώνουν τα εργασιακά μας δικαιώματα σαν γιορτή εμείς θα φωνάζουμε πως η «λευκή νύχτα» είναι άλλη μία εκμετάλλευση εργοδοτική.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
Ο αγώνας ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπαλλήλους αλλά τον κάθε εργαζόμενο. Οι επίδοξοι καταναλωτές της «Λευκής Νύχτας» πρέπει να καταλάβουν πως αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, θα το αντιμετωπίσουν και οι ίδιοι αύριο στις εργασίες τους. Καλούμε λοιπόν τον κόσμο να σκεφτεί πως η συμμετοχή του σε αυτή την καταναλωτική φιέστα υπονομεύει τον αγώνα των εργαζομένων και κάνει πλάτες στην προσπάθεια επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα. Η στήριξη στον αγώνα που διεξάγεται είναι στήριξη στα εργατικά μας συμφέροντα.

Κυριακές και νύχτες δεν δουλεύουμε και δεν ψωνίζουμε!

ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τις νύχτες και τις Κυριακές μας στα αφεντικά. Οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε στην επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, αγωνιζόμαστε ενάντια στο άθλιο φαινόμενο της «λευκής νύχτας» και κάθε παρόμοιας λογικής εργοδοτική φιέστα. Το Συντονιστικό δράσης έχει δώσει δυναμικό «παρών» σε κάθε τέτοια φιέστα που έχει πραγματοποιηθεί στη Ν. Σμύρνη, τη Γλυφάδα, το Μαρούσι, στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, στο Περιστέρι, σε κάθε Κυριακή που τα μαγαζιά είναι ανοικτά, πετυχαίνοντας μάλιστα την ακύρωση της αντίστοιχης φιέστας που ήταν προγραμματισμένη για τις 13 Φλεβάρη στη Ν. Σμύρνη. Έτσι θα δώσει το «παρών» και στο Ίλιον προτάσσοντας το συντονισμό σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μαγαζί. Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες Κυριακές, τις κλεμμένες νύχτες. Να μπλοκάρουμε την επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα, να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση εναντίον μας, να βγούμε μπροστά επιβάλλοντας το δίκιο μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ,
ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ, ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ “ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ”
ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΙΟΥΝΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) ΙΛΙΟΝ, 6ΜΜ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 22 June 2016

( Αφίσα του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα "απελευθερωμένα" ωράρια )

Ο αγώνας ενάντια στις φιέστες δημάρχων και εργοδοτών συνεχίζεται! Μπροστά μας έχουμε τη μεθόδευση του δημάρχου Ιλίου, Ζενέτου, και μιας δράκας εμπόρων να οργανώσουν «λευκή νύχτα» το Σάββατο 25/6.  Οι προκλήσεις είναι πολλαπλές. Είναι η 3η συνεχόμενη χρονιά που ο δήμος Ίλιον επιχειρεί να στήσει μια τέτοια φιέστα κρατώντας τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες μας μέσα στα μαγαζιά μέχρι το αξημέρωτο! Σε ενημερωτική παρέμβαση που πραγματοποιήσαμε το πρωί της Πέμπτης 14/6 στα μαγαζιά της περιοχής, ενημερωθήκαμε ότι στις προηγούμενες «λευκές νύχτες» στο Ίλιον απλά ΔΕΝ υπήρχε ωράριο, αφού πολλά καταστήματα έκλεισαν στις 2 ή και στις 3 τα ξημερώματα! Φαίνεται ότι αυτές είναι οι γιορτές που ονειρεύονται οι εργοδότες στο εμπόριο: μαγαζιά ανοιχτά 24 ώρες/7 μέρες! Παράλληλα, είναι πλέον εξόφθαλμο ότι η φιέστα αυτή οργανώνεται αποκλειστικά με γνώμονα τα κέρδη (πολιτικά και οικονομικά) του δημάρχου και των εργοδοτών και μεθοδεύεται με βάση τον…τσαμπουκά τους! Και για όλα τα παραπάνω δεν χρειάζονται καμία δικαιολογία, καμία κάλυψη. Μάλιστα, δεν έχουν ζητήσει καν την ειδική άδεια που απαιτείται από την Περιφέρεια Αττικής για την παράταση ωραρίου των καταστημάτων. Έπαρση ή άγνοια; Ρητορικό το ερώτημα. Η ουσία για εμάς τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο εμπόριο παραμένει ίδια: οι γιορτές δημάρχων και εργοδοτών, με άδειες ή μη, νόμιμες ή παράνομες, χτίζονται πάνω στις πλάτες και τον ιδρώτα μας, πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα και τον πετσοκομμένο ελεύθερο χρόνο μας. Και ο ελεύθερος χρόνος μας, οι Κυριακές και οι νύχτες δεν έχουν αντίτιμο, με προσαύξηση ή άνευ αυτής, διότι πολύ απλά δεν τα πουλάμε ούτε τα ανταλλάσουμε.

Οι διαθέσεις των συναδέλφων στα καταστήματα στο Ίλιον ήταν ξεκάθαρες: η «λεύκη νύχτα» είναι άλλος ένας εκβιασμός που βιώνουμε ως εργαζόμενοι-ες. Το αν θα βάλουμε πλάτη στις «γιορτές» των εργοδοτών ή θα οργανωθούμε για να τους χαλάσουμε τις «γιορτούλες» αυτές, είναι στο δικό μας χέρι, μέσα στους χώρους δουλειάς.

Οι παρεμβάσεις και οι κινητοποιήσεις μας, στα πλαίσια και των πρωτοβουλιών του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια, θα συνεχιστούν: στους δρόμους του Ίλιον, στα καταστήματα της περιοχής, σε όποιον θεσμό οργανώνει, βάζει πλάτη ή «νίπτει τας χείρας του» απέναντι στις γιορτές δημάρχων-εργοδοτών. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από την ακύρωση της «λευκής νύχτας» στο Ίλιον και παντού. Για να τελειώνουμε μια και καλή με τις «ελυκές νύχτες δημάρχων-εργοδοτών», τον εργοδοτικό τσαμπουκά, τα ελαστικά ωράρια, τη ζωή-λάστιχο.

[ Αναδημοσίευση κειμένου από Ορθοστασία (εργαζόμενοι/ες στο εμπόριο) ]

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 15 June 2016

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 15 June 2016

Στις 9 Γενάρη 2013 ανακαταλαμβάνεται η κατάληψη villa amalias από 92 συντρόφους/ισσες. Δύο ώρες αργότερα εκκενώνεται, έπειτα από μεγάλη αστυνομική επιχείρηση με τη συνδρομή ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΕΚΑΜ και ελικοπτέρων και τη σύλληψη όλων όσοι συμμετείχαν στην ανακατάληψη. Είχε προηγηθεί η εκκένωσή της στις 20 Δεκέμβρη με 8 συλληφθείσες/έντες, ενώ ακολουθεί και καταστολή της αυτοδιαχειριζόμενης δομής αντιπληροφόρησης 98fm και του κατειλημμένου αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού ΑΣΟΕΕ.

Οι κινήσεις αυτές σηματοδοτούν την έναρξη της κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους εναντίον αυτοοργανωμένων δομών, καταλήψεων, εγχειρημάτων του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου. Ακολούθησαν και άλλες, όπως η εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, η εκκένωση της κατάληψης Αντιβίωση στα Γιάννενα, το Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα κ.α.  Οι επεμβάσεις αυτές αποτελούν κομμάτι της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε τα προηγούμενα σχεδόν τρία χρόνια (και διατηρείται με διαφορετικό ύφος έως και τις μέρες μας). Στην κυβέρνηση συνεργασίας επικεφαλής βρίσκεται η ΝΔ με τις ακροδεξιές της απολήξεις, ενώ συνδράμει και το αποδεκατισμένο ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, που παίζει για εκείνο το διάστημα έναν ιδιαίτερο ρόλο ως δεκανίκι του συστήματος. Η εισαγωγή στην εποχή των μνημονίων και στο "κρισιακό" περιβάλλον γίνεται από τον Απρίλη του 2010, οπότε ακολουθούν με καταιγιστικό ρυθμό μεσοπρόθεσμα, εφαρμοστικοί νόμοι, πολυνομοσχέδια, δανειακές συμβάσεις, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που συνοδεύονται από ανανεώσεις των κυβερνητικών επιτελείων και συχνές εκλογικές αναμετρήσεις. Πρόκειται για μια σαρωτική επίθεση από την πλευρά της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας εναντίον των όποιων κεκτημένων, εργασιακών, δομών στοιχειώδους πρόνοιας, εκπαίδευσης κλπ. Τα πάντα τίθενται προς λεηλασία, προκειμένου να ανοικοδομηθεί το κοινωνικό σε νέες βάσεις, να εμπεδωθεί από τον πληθυσμό η γραμματική του νεοφιλελευθερισμού που θέλει να αμφισβητείται ακόμα και η ίδια η δυνατότητα για ζωή. Επιτελείται  μια άνευ προηγουμένου καπιταλιστική επέλαση, με όξυνση της κρατικής και παρακρατικής καταστολής -στην αρένα προωθούνται άμεσα και οι φασίστες της χ.α., αρχής γενομένης με το καθεστωτικό «πείραμα» στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα στο κέντρο της Αθήνας-, με την εδραίωση του καθεστώτος εξαίρεσης για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, με σημαία το δόγμα της "μηδενικής ανοχής" και την πάταξη των λεγόμενων "εστιών ανομίας". Το τελευταίο μεταφράζεται σε επιβολή κοινωνικής σιγής με άγρια καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Την περίοδο αυτή, της γενικευμένης συστημικής κρίσης, η επίθεση στον εσωτερικό εχθρό ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Τέτοια ήταν η εκκένωση της villa amalias. Μια κατάληψη που για 23 χρόνια δραστηριοποιούνταν στο κέντρο της Αθήνας. Όντας σε μια γειτονιά πολύ κοντά στην πλατεία Αγ. Παντελεήμονα, περιοχή που είχε επιλεγεί ως προπύργιο της δράσης της χ.α. αποτέλεσε εξαρχής μαχητικό ανάχωμα στη διάχυση των ρατσιστικών τους δηλητηρίων και πρακτικών. Οι σύντροφοι/ισσες της villa amalias μαζί με πλήθος κόσμου του αναρχικού/αντεξουσιαστικού χώρου και αλληλλέγγυους/ες συγκρούστηκαν επανειλημμένως με τα φασιστικά τάγματα εφόδου, στεκόμενοι/ες αλληλέγγυοι/ες στους μετανάστες που στοχοποιούνταν πέρα από τους φασίστες της χ.α. και από την ακροδεξιά κυβέρνηση -θυμόμαστε την επιχείρηση με το κυνικό όνομα "Ξένιος Δίας", κατά τη διάρκεια της οποίας συλλήφθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, βασανίστηκαν, απελάθηκαν. Ταυτόχρονα, η villa amalias, αποτελούσε ζωντανό οδόφραγμα στα σχέδια ανάπλασης και οικονομικής ανάπτυξης του κέντρου, στη γνωστή διαδικασία "εξευγενισμού" της περιοχής. Τα κυκλώματα real estate είχαν αρχίσει να εστιάζουν στην περιοχή για το ξεδίπλωμα των οικονομικών τους σχεδίων, μιας που αυτή πληρούσε τις προϋποθέσεις: είχε υποτιμηθεί σημαντικά από τη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού μεταναστών και άλλων "περιθωριοποιημένων" κοινωνικών ομάδων, οπότε μπορούσε μετά από μια "εκκαθάριση" να αποτελέσει πεδίο κερδοσκοπίας. Προφανώς, πέραν των παραπάνω, η villa amalias, ως κομμάτι του κόσμου της αντιεξουσίας, προέτασσε αξίες, δράσεις, σχέσεις στη βάση της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της αντιιεραρχίας, ενάντια στο ρατσισμό, σεξισμό, ενάντια σε κάθε μορφής διάκριση. Γι΄αυτό, αναγνωρίστηκε ως εχθρικό του συστήματος εγχείρημα -και τέτοιο ήταν- οπότε δρομολογήθηκε η εκκένωσή της.

Tην ίδια μέρα της ανακατάληψης της villa amalias, και αφού έχουν συλληφθεί οι ανακαταληψίες, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο κτίριο της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και συνέλαβαν 7 συντρόφισσες και συντρόφους που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν εντός της κατάληψης. Προφανώς, η εκκένωσή της κατάληψης Σκαραμαγκά ήταν μια εκδικητική πράξη από την πλευρά του κράτους για τον εξευτελισμό της αστυνομίας με την ανακατάληψη της villa amalias, και παράλληλα μια ακόμη κίνηση για τη λεγόμενη "εκκαθάριση" του κέντρου από τις εστίες ρήξης και ανατροπής του υπάρχοντος. Γιατί η κατάληψη Σκαραμαγκά ήταν τμήμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων για τέσσερα χρόνια, μετεξεγερτικό εγχείρημα του Δεκέμβρη του 2008 και ζωντανό κύτταρο της επιθυμίας και επιδίωξης ενός άλλου κόσμου, ελευθερίας, ισότητας, συλλογικότητας.

Τέτοιες είναι οι καταλήψεις του κόσμου της αντεξουσίας. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για ατομική και κοινωνική χειραφέτηση. Απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό που προωθεί η κυριαρχία, βρίσκονται τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι κοινωνικές αντιστάσεις και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στις καταλήψεις εξυφαίνονται τα «σχέδιά» μας για την κοινωνική ανατροπή και σκιαγραφούνται τα όνειρά μας για ένα κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύη (απόσπασμα από κείμενο της κατάληψης Πατησίων και Σκαραμαγκά, στη δίκη για την εκκένωσή της). Είναι ορμητήρια σύγκρουσης με το υπάρχον, τόποι όπου ρηγματώνουμε την εξουσία με το να δημιουργούμε συλλογικά τις δομές μας, πραγματώνοντας εδώ και τώρα τις σχέσεις που θέλουμε, οριζόντια, χωρίς ρόλους, χωρίς ιεραρχίες, ως ίσο προς ίση.

Η ανακατάληψη της villa amalias προέταξε για μια ακόμη φορά αυτές τις αξίες. Η κίνηση είχε στόχο να αναχαιτίσει την κατασταλτική επίθεση του κράτους απέναντι στις καταλήψεις και να αποστείλει κοινωνικά ένα μήνυμα αντίστασης, απέναντι στη διαρκή λεηλασία των ζωών μας. Και συνάντησε, από την ίδια στιγμή της ανακατάληψης, ένα ευρύ κίνημα αλληλεγγύης στις καταλήψεις, που ξεδιπλώθηκε πολύμορφα στον ελλαδικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν.

Όπως αναφέρεται στο υπόμνημα που οι ανακαταληψίες κατέθεσαν στον ανακριτή τη 2η μέρα της κράτησής τους:

...Η δίωξη μας είναι πολιτική. Το κράτος επιτίθεται σε όλη την κοινωνία, αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Αυτοί οι χώροι αντίστασης λειτουργούν εδώ και χρόνια ως πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά κέντρα, ανοιχτά σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Γι' αυτό και η είσοδος και η παρουσία μας στη Βίλα Αμαλίας είναι πολιτική επιλογή και ως τέτοια την υπερασπιζόμαστε.

Ενάντια στη φτωχοποίηση, τη λεηλασία της ζωής μας και της φύσης, στον εκφασισμό και το σύγχρονο ολοκληρωτισμό, συμμετέχουμε στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες...

Οι κατηγορίες που αρχικά βάρυναν τους/τις κατηγορούμενους/ες ήταν διατάραξη κοινής ειρήνης με καλυμμένα χαρακτηριστικά σε κακουργηματικό επίπεδο (ο γνωστός κουκουλονόμος), έτσι ώστε να δικαιολογηθεί η τεράστια αστυνομική επιχείρηση, αλλά και να υπάρξει μια επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης από την πλευρά της κυβέρνησης, στέλνοντας το μήνυμα της καταστολής απέναντι σε όποιον και όποια αντιστέκεται. Επίσης, διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια, λόγω της άρνησης των περισσότερων να δακτυλοσκοπηθούν και να υποβληθούν σε φωτογράφηση. Ως απόρροια των παραπάνω επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και εμφάνισης το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου διαμονής τους. Στις 17 Απριλίου 2015, μετά από απεργία πείνας δεκάδων φυλακισμένων αγωνιστών, αλλά και της δημόσιας δήλωσης πολιτικής ανυπακοής στους περιοριστικούς όρους από δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, ψηφίστηκε από τη βουλή υπό το βάρος της πίεσης, νομοσχέδιο το οποίο περιλαμβάνει την κατάργηση του "κουκουλονόμου" για τη συντριπτική πλειοψηφία των αδικημάτων. Έτσι, οι κατηγορίες μειώθηκαν στις δύο τελευταίες, πλημμεληματικού χαρακτήρα, χωρίς ωστόσο να αρθούν οι περιοριστικοί όροι.

Λίγες ημέρες πριν τη δίκη των 92 κατηγορουμένων για την ανακατάληψη της villa amalias, αναγνωρίζουμε ως κομμάτι και των δικών μας επιλογών τη συνειδητή επιλογή των συντρόφων/ισσών μας το πρωινό της 9ης Γενάρη του 2013. Αντιθέτως, δεν αναγνωρίζουμε καμία ενοχή ή κατηγορία που αποδίδεται από την αστική δικαιοσύνη στους συντρόφους μας και κατ' επέκταση στον κόσμο του αγώνα. Εξάλλου, ακόμα και οι ίδιες οι κατηγορίες, οι οποίες μας εκπλήσσουν με τον παραλογισμό τους, μπορούν πολύ εύκολα να αντικρουστούν:

Όσον αφορά στη διατάραξη "κοινής ειρήνης", δεν αναγνωρίζουμε καμία τέτοια συνθήκη. Εκτός και αν έτσι ονομάζεται η φτωχοποίηση τεράστιων κοινωνικών κομματιών, η καθημερινή εργασιακή λεηλασία με τους μισθούς της πείνας, με τις συντάξεις "επιδόματα" και τη μετατροπή των ηλικιωμένων σε επαίτες, τους ανθρώπους που δεν έχουν καν "δικαίωμα" σε επίδομα του ΟΑΕΔ, τους "ωφελούμενους" των πεντάμηνων των κατ' ευφημισμόν κοινωφελών προγραμμάτων. Ή μήπως κοινή ειρήνη είναι η συνθήκη που οδήγησε τα τελευταία χρόνια πολλές εκατοντάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία και άλλους/ες στην απόγνωση, στην αναγκαστική μετανάστευση... Για ποια "κοινή ειρήνη" μιλάμε, με τους χιλιάδες πνιγμένους μετανάστες στο υγρό νεκροταφείο της μεσογείου, σπρωγμένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, με όλους εκείνους τους πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι και στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα-αποθήκες ανθρώπων που φρόντισε να φτιάξει το ελληνικό κράτος, βυθισμένοι στην αορατότητα, διαχειριζόμενοι ως περιττοί. Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Αν κάτι λοιπόν διαρρήχτηκε εκείνο το πρωί δεν είναι καμιά "κοινή ειρήνη" αλλά η κανονικότητα της κυρίαρχης βαρβαρότητας, του ρατσισμού, των έμφυλων ανισοτήτων, των πατριωτικών-εθνικιστικών παραληρημάτων μίσους.

Για την απείθεια που αποδίδεται, έχουμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα ακόμη πεδίο που έχει ανοίξει από τους αγωνιζόμενους/ες εδώ και χρόνια ενάντια στην καταγραφή, κατηγοριοποίηση, ταξινόμηση του κόσμου του αγώνα, κοινώς σε αυτό που παλιότερα λεγόταν "φακέλωμα". Το ζήτημα αναδείχτηκε κινηματικά κυρίως μετά την αναβάθμιση των μέσων καταγραφής με λήψη γενετικού υλικού και τη μιντιακή επίδειξη των φωτογραφιών συλληφθέντων αγωνιστών, με σκοπό τη διαπόμπευσή τους. Δεν είναι λίγοι/ες οι συντρόφισσες και σύντροφοι που αρνήθηκαν να υποβληθούν στη διαδικασία και δέχτηκαν γι 'αυτό ακόμη και βασανισμούς στα αστυνομικά κολαστήρια. Αρνούμαστε αυτό το "ειδικό" φακέλωμα που φροντίζει να γεμίζει τα κατασταλτικά συρτάρια με εν δυνάμει κατηγορούμενους, αρνούμαστε την εθελούσια καταγραφή μας και μια πρώτη δόση "ενοχής" που μας αποδίδει η συγκεκριμένη καταγραφή πριν καν οδηγηθούμε στα αστικά δικαστήρια. Γιατί αναμφίβολα, η εκ των προτέρων καταγραφή του διωκόμενου/ης με δακτυλοσκοπήσεις, φωτογραφήσεις και λήψεις DNA, πέρα από τη συνθήκη εκφοβισμού και προσβολής που θέλει να διαμορφώσει, δεν είναι παρά μία επίσπευση της απόδοσης ενοχής, μια εκ των προτέρων καταδίκη που σίγουρα ξεσκεπάζει τα ψευδεπίγραφα των ιδεωδών της αστικής δικαιοσύνης. Η απείθεια, όπως οι κατασταλτικές αρχές την ονομάζουν, είναι αυτό που τους αντιστοιχεί.

Για τους περιοριστικούς όρους, αυτοί αποτελούν ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας για πολλές εκατοντάδες αγωνιστών/ριών, που αν και "εκτός των τειχών", υφίστανται περιστολή της ελευθερίας τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, των 92, οι όροι είναι απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και σε μηνιαία βάση παρουσία στο α.τ. Ωστόσο, παρατηρείται μια διεύρυνση των όρων τα τελευταία χρόνια, που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και απαγόρευση συμμετοχής σε διαδηλώσεις. Από το τελευταίο φαίνεται καθαρά η ευθεία συνεπαγωγή των περιοριστικών όρων με μια προσπάθεια από την πλευρά του καθεστώτος για μόνιμη συνθήκη επιτήρησης του διωκόμενου/ης, αλλά και απαγόρευσης τελικά της πολιτικής συμμετοχής του/της σε δράσεις που κρίνονται επίφοβες για την "ασφάλειά" του. Ως τέτοιοι οι περιοριστικοί όροι είναι κατασταλτικοί όροι μεγάλης διάρκειας, που λειτουργούν ως μια εκ των προτέρων τιμωρία, χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη. Και σε αυτή την περίπτωση, των κατηγορούμενων της villa amalias -πέρα από το ότι με την απόσυρση του κουκουλονόμου δεν υφίσταται κακούργημα, άρα και οι περιοριστικοί δεν αντιστοιχούν ακόμη και για το σύστημα δικαιοσύνης- αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση, οι περιοριστικοί όροι δεν μπορούν να γίνονται ανεκτοί από τον αγωνιζόμενο κόσμο.

Την Πέμπτη 16 Ιούνη δικάζονται οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας γιατί εναντιώθηκαν στον κόσμο της υποταγής, της απάθειας, της εξατομίκευσης. Προτάσσοντας τις καταλήψεις ως οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Στο έγκλημα για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας είμαστε όλες/οι συνειδητά συνένοχες/οι.

ΔΙΚΗ: ΠΕΜΠΤΗ 16 ΙΟΥΝΗ, 9 π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Ιούνης 2016

Θερσίτης