Η δίκη ξεκίνησε την Δευτέρα 23/3 με εκφώνηση των ονομάτων "κατηγορουμένων" και μαρτύρων και διέκοψε (χωρίς να μπει στην ουσία) για την Πέμπτη 16/4, στις 9.00πμ (Νο.1), στα δικαστήρια Πειραιά (Σκουζέ 3-5), οπότε θα συνεχιστεί με ενδεχόμενη την ολοκλήρωσή της εντός της μέρας.
Στη γειτονιά μας, τους ανθρώπους που κατοικούν στην περιοχή του Πλατάνου, του Άλσους και της Καραβατιάς, η κατάληψη της εγκαταλελειμμένης μονοκατοικίας στον αριθμό πέντε της οδού Κουρεμένου είναι γνωστή εδώ και ένα περίπου μήνα. Η πολιτική και δημόσια αυτή πράξη ήταν προϊόν της ανάγκης μας να στεγαστούμε, αλλά και της επιθυμίας μας ν΄αποτελέσουμε, με το λόγο και τις πρακτικές μας, ένα ακόμη ζωντανό πολιτικό κύτταρο στον ιστό της πόλης των Ιωαννίνων.
Μπήκαμε σ’ ένα σπίτι που έστεκε παρατημένο εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια, δουλεύοντας εντατικά και συλλογικά, ώστε ν’ αποτελέσει μία ζωντανή κατοικία, ανθρώπων που είτε είναι επισφαλώς εργαζόμενοι, είτε άνεργοι. Αντίθετα με το κράτος και τους τραπεζίτες, εμείς δεν πετάξαμε ανθρώπους στο δρόμο, ούτε «πήραμε» το σπίτι κανενός. Στεγαστήκαμε, κόντρα στους εκβιασμούς των δανείων και των ενοικίων, κόντρα στη λογική που θέλει τη στέγη και όλα τα αναγκαία προς επιβίωση αγαθά ως εμπορευματοποιημένα προϊόντα, ανταλλάξιμα με πολυετή μόχθο.
Τι έγινε στις 6 Απρίλη;
Στις 6 Απριλίου, την πόρτα του σπιτιού χτύπησαν οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης - αυτοί που διατείνονται πως υπερασπίζονται το δίκαιο. Σ’ αυτή την περίπτωση, το δίκαιο, την εκκένωση δηλαδή ενός σπιτιού που ανακαινίστηκε με κόπο ώστε να χρησιμοποιηθεί απ’ αυτούς που το έχουν ανάγκη και την παράδοση του, και πάλι, στη φθορά του χρόνου και της εγκατάλειψης, ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν ο πληρεξούσιος δικηγόρος Χ.Κακοσίμος, η εισαγγελέας Σωτηρίου και πλήθος αστυνομικών δυνάμεων.
Τη στιγμή που ένας εξ ημών που βρισκόταν στο σπίτι αρνούνταν να διαφύγει, όπως τον προέτρεψε η εισαγγελέας, και επέλεξε να υπερασπιστεί δημόσια, με τη σύλληψη του, την πολιτική πράξη της κατάληψης στέγης, ο νόμος φορούσε κράνη και κρατούσε κλομπ, στρατιωτικοποιώντας τη γειτονιά.
Η αστυνομική συμμορία, λοιπόν, έδεσε με χειροπέδες έναν από εμάς και αφού έψαξε όλο το σπίτι, διαλύοντας το πρόχειρο νοικοκυριό που είχαμε στήσει, πέταξε τα πράγματα έξω απ’ αυτό. Κάποια από τα όργανα της «τάξης» μάλιστα αποδείχθηκαν μακρυχέρηδες, αδυνατώντας ν’ αντισταθούν στη θέα του αστρονομικού ποσού του αστρονομικού ποσού των 90 ευρώ που βρήκαν σε κουτί οικονομικής ενίσχυσης της αντιεξουσιαστικής εφημερίδας Άπατρις, διαπράττοντας οι ίδιοι αυτό που προσάπτουν σ’ εμάς, δηλαδή την κλοπή. Δε δίστασαν να επιτεθούν με αγριότητα στις αλληλέγγυες και τους αλληλέγγυους που συγκεντρώθηκαν έξω απ’ το σπίτι διαταράσσοντας οι ίδιοι την οικιακή και κοινωνική ειρήνη, για την οποία κατηγορούν το άτομο που συνέλαβαν. Εν κατακλείδι, για να επανέλθει η...τάξη κι η ασφάλεια στην γειτονιά, χρειάστηκε να πέσει κάμποσο ξύλο, να πάει μια συντρόφισσα στο νοσοκομείο με ράγισμα στο χέρι, να γίνει μια προσαγωγή και μία σύλληψη.
Απάντηση μας η ανακατάληψη της Acta et Verba / Κουρεμένου 5
Δεν ήρθαμε στην Κουρεμένου 5 για πλάκα. Δεν πρόκειται να αφήσουμε το μεράκι και τον κόπο μας να πάνε χαμένα.. Με τη βοήθεια και την αλληλεγγύη των συντρόφων/ισσών μας, στις 11 Απρίλη, ξαναμπήκαμε στο σπίτι και θα συνεχίσουμε χωρίς κανένα άγχος τις δουλειές που είχαμε δρομολογήσει. Εξάλλου οι καταλήψεις δεν στηρίζονται μονο απο αυτούς κι αυτές που κατοικούν σ’ αυτές κι αυτό καλά θα κάνουν να το υπολογίζουν κράτος-μπάτσοι και δικαστές. Δε μας φοβίζουν ουτε οι συλλήψεις, ουτε τα δικαστήρια, ουτε οι τραμπουκισμοί. Αφού άνοιξαν πόλεμο μαζί μας...«ας πρόσεχαν»*!
ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΥΝΑΜΕ ΡΟΥΠΙ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ - Η ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΥ 5 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
κατάληψη στέγης Acta et Verba / Κουρεμένου 5
*η φράση που χρησιμοποίησε η εισαγγελέας όταν διαμαρτυρηθήκαμε για το ψείρισμα των χρημάτων του ταμείου
Το κείμενο που μοιράζεται στη γειτονιά, σε pdf εδώ
Μετά το πέρας της συζήτησης του νομοσχεδίου στην επιτροπή της βουλής φαντάζει πιθανό ένα μεγάλο μέρος των αιτημάτων μας να γίνει δεκτό. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση, έχει συμπεριλάβει σε αυτό διάταξη για την κατάργηση των φυλακών τύπου 'Γ και διάταξη για την αποφυλάκιση ανάπηρων κρατουμένων επιτρέποντας στον Σάββα Ξηρό να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του σε κατ' οίκον περιορισμό. Στη συνέχεια βουλευτές του σύριζα συνέθεσαν δύο τροπολογίες -οι οποίες θα εισαχθούν στο νομοσχέδιο- με τη μία να καταργεί τον κουκουλονόμο και την άλλη να καταργεί τη διάταξη που αφορά τη βίαιη λήψη του dna δίνοντας την δυνατότητα στον κατηγορούμενο να έχει τεχνικό σύμβουλο της επιλογής του. Ο πραγματογνώμονας θα έχει πρόσβαση στο δείγμα με δυνατότητα να το αναλύσει, θα μπορεί να είναι παρών στην διαδικασία της ανάλυσής του από τους βιολόγους της αστυνομίας, θα έχει πρόσβαση σε όλα τα σχετικά έγγραφα -ακόμα και από το στάδιο της συλλογής του dna- και θα μπορεί να συντάσσει δική του έκθεση πραγματογνωμοσύνης στο στάδιο της ανάκρισης και της ακροαματικής διαδικασίας.
Από το αποτέλεσμα όμως, των 3 συνεδριών δεν υπάρχει καμία εγγύηση κι ούτε εμπιστευόμαστε τις υποσχέσεις της κυβέρνησης. Ειδικά μετά την πίεση ενός μεγάλου φάσματος του πολιτικού συνόλου (απο το ΠΟΤΑΜΙ μεχρι τη ΝΔ),τις επιφυλάξεις των ΑΝ.ΕΛ. για την ρύθμιση που δίνει την δυνατότητα στον Σάββα Ξηρό να αποφυλακιστεί και την σιγή των υπολοίπων κομμάτων σχετικά με τις προθέσεις τους .Γι' αυτό δηλώνουμε ξανά πως δεν θα κάνουμε πίσω και θα συνεχίσουμε την απεργία πείνας μέχρι την τελεσίδικη και οριστική ικανοποίηση των αιτημάτων μας απαιτώντας:
την κατάργηση του άρθρου 187 και 187Α
την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξεις που τελέστηκαν με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου 'Γ
την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού ώστε να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται
την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA, την πρόσβαση κι ανάλυση του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο καθώς και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων.
Αξίζει να αναφερθούμε λίγο στην περίπτωση του συντρόφου Σάββα Ξηρού καθώς έχει γίνει το ''αγαπημένο'' θέμα των ΜΜΕ. Ένας αγωνιστής που διάλεξε το δρόμο του ένοπλου και γι'αυτό δέχεται την ''περιποίηση''και ''φροντίδα'' που η δημοκρατία ''παρέχει'' στους δηλωμένους εχθρούς της. Ένας άνθρωπος ουσιαστικά τυφλός και κουφός, ακρωτηριασμένος, με σκλήρυνση κατά πλάκας, ιλλίγγους και αστάθεια, που κοιμάται καθιστός στην καρέκλα γιατί δεν μπορεί να ξαπλώσει λόγω αναπνευστικού προβλήματος. Και όλα αυτά μην ξεχνάμε πως τα αποκόμισε από τον 13χρονο εγκλεισμό του στα κελιά της δημοκρατίας. Ένας αγωνιστής που απο την στιγμή της σύλληψής του κατασυκοφαντείται χωρίς αιδώ από κάθε λογής καθεστωτικό δημοσιογράφο, πολιτικό, άνθρωπο των ''τεχνών και των γραμμάτων'' με αποκορύφωμα την απόκρυψη των ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ που υπέστη στον "Ευαγγελισμό"στα χερια του Διώτη (εμπλεκόμενου στη λίστα Λαγκάρντ) και του Σύρου (πρώην αρχηγού της ΔΑΕΕΒ και πρώην δημάρχου Δομοκού) ύστερα απο τις ΕΝΤΟΛΕΣ της πολιτικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και του τότε υπουργού δημόσιας τάξης Χρυσοχοίδη. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, το μέτωπο που πολεμάει την απεργία μας (με μπροστάρηδες τα media) τον παρουσιάζει ως ενα στυγνό εγκληματία, δολοφόνο αθώων ανθρωπών, αιμοδιψές κάθαρμα που αν αποφυλακιστεί θα ''κάνει ταξίδια'', ξεχνώντας πως μιλάμε για έναν άνθρωπο με 98% αναπηρία. Ο ανθρωπισμός τους φτάνει μάλλον μέχρι τα galla της Βαρδινογιάννη και της Κυριακού και τις αποφυλακίσεις των χουντικών λαμόγιων τύπου Λαυρεντιάδη λόγω "ανήκεστου βλάβης".
Οι πολιτικοί λοιπόν που με τις υπογραφές τους ευθύνονται για χιλιάδες θανάτους στα σύνορα , στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, στα αστυνομικά τμημάτα και τις φυλακές, που εχουν οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία τολμάνε να μιλάνε για δολοφόνους. Οι δημοσιογράφοι που καθημερινά πιέζουν για νέα δυσβάσταχτα μέτρα, που διψάνε για αίμα καταστολή, συλλήψεις και φυλακίσεις τολμάνε να μιλάνε για "περιθωριακούς" που στηρίζουν τον "τρομοκράτη" Σάββα Ξηρό.
Όταν ξεκινήσαμε την απεργία πείνας ξέραμε πως θα ήταν ένας δύσκολος αγώνας που θα μας έφτανε στα όρια μας. Και ειναι αλήθεια πως κάποιοι από εμάς μετά από 40 μέρες σκληρού αγώνα κινδυνεύουν να αποκτήσουν σοβαρό πρόβλημα υγείας. Όμως δεν πρόκειται να παραχωρήσουμε καθόλου έδαφος σε όποιον εκμεταλλευόμενος τη στρατηγική της κυβέρνησης προσπαθεί να μας φθείρει και επιχειρεί να ακυρώσει την αποτελεσματικότητα του αγώνα μας. Γι'αυτο επαναλαμβάνουμε πως συνεχίζουμε την απεργία πείνας μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας παρά τους ορατούς κινδύνους για τη υγεία μας. Το χρωστάμε σε όλους τους συντρόφους που ένιωσαν πως δίνουμε ένα κοινό αγώνα ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης, το χρωστάμε όμως πάνω απ'όλα στους ίδιους μας τους εαυτούς και το μέσο που έχουμε επιλέξει. Καλούμε όλους τους συντρόφους να αναλογιστούν την κρισιμότητα της κατάστασης (4 συντρόφοι ξεπερνούν πλέον τις 40 μέρες απεργίας) και να μετατρέψουν ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ.
Κάθε αγώνας εξαντλεί τη δυναμική του μόνο όταν παραιτούμαστε, και αυτός ο αγώνας ούτε την δυναμική του εξάντλησε ούτε τον κύκλο του έκλεισε.
Υ.Γ.1 : Εχθές σταμάτησε και ο σύντροφος μας Τάσος Θεοφίλου που πορευτήκαμε μέχρι αυτό το σημείο μαζί και παραμένουμε ενωμένοι στον κοινό μας αγώνα. Καλή ανάρρωση Τάσο. Υ.Γ. 2 : Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους επαναστάτες από την Τουρκία, που είναι δίπλα μας στη μάχη αυτή. Καλή ανάρρωση στον Γιώργο Ιγγλέση. Υ.Γ. 3 : Αλληλεγγύη στους μετανάστες απεργούς πείνας που πραγματοποιούν απεργία πείνας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Παρανέστι Δράμας.
Παρέμβαση αντιπληροφόρησης πραγματοποίησε η Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά, με τη συνδρομή συντρόφων και συντροφισσών, στο κέντρο του Πειραιά το απόγευμα της Παρασκευής 3/4, για το γεγονός του ξυλοδαρμού πειραιώτη φοιτητή από χρυσαυγίτες, το Σάββατο 14/3, έξω από το Ξενοδοχείο Savoy (Ηρώων Πολυτεχνείου 93), με κριτήριο την εξωτερική του εμφάνιση.
Η παρέμβαση, αφού κινήθηκε στις οδούς Γρηγ. Λαμπράκη (Πασαλιμάνι), Σωτήρος Διός και Ηρώων Πολυτεχνείου, μοιράζοντας κείμενα και πετώντας χιλιάδες τρικάκια, έφτασε στο ξενοδοχείο Savoy, όπου σύντροφοι μπήκαν στη ρεσεψιόν και τη γέμισαν τρικάκια, καταγγέλοντας ταυτόχρονα τη φασιστική επίθεση αλλά και τη στήριξη που παρέχει το ίδιο το ξενοδοχείο στους φασίστες για να πραγματοποιούν τις εκδηλώσεις τους, κάτι που το καθιστά τα άτυπα δεύτερα γραφεία της Χ.Α. στον Πειραιά.
Μετά το ξενοδοχείο, η παρέμβαση ολοκληρώθηκε στην οδό Αφεντούλη, φωνάζοντας συνθήματα μπροστά από το Α.Τ. Καλλίπολης, όπου πριν 2 μήνες είχε δεχθεί βάρβαρη ρατσιστική μεταχείριση η Μιρέλλα Λόπεζ, επειδή δεν είχε εισιτήριο.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν στην παρέμβαση:
Το απόγευμα της Πέμπτης 2/4 πραγματοποιήθηκε μοτοπορεία αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές απεργούς πείνας από 2/3 για την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας, των τρομονόμων, του κουκουλονόμου, για την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και των συγγενών και φίλων φυλακισμένων αγωνιστών.
Στη μοτοπορεία, που κινήθηκε σε περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας, συμμετείχαν 20 μηχανάκια και 15 αυτοκίνητα. Σημείο αφετηρίας ήταν το Κερατσίνι, πέρασε από Νίκαια, Αιγάλεω, Περιστέρι, Ίλιον και κατέληξε στους Αγ.Αναργύρους.
Πετάχτηκαν δεκάδες χιλιάδες τρικάκια και κρεμάστηκαν 2 πανό, στην αρχή και στο τέλος της διαδρομής.
(η δίκη έχει το νούμερο 1, οπότε θα ξεκινήσει στις 9.00πμ)
Κερατσίνι, Σάββατο απόγευμα 5-12-2009, μια μέρα πριν τις διαδηλώσεις μνήμης και οργής για τον 1 χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνική-ταξική εξέγερση που ξέσπασε / βίαιη αστυνομική εισβολή πολιτικών, κατασταλτικών και επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων στον αυτοοργανωμένο χώρο, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ / πολύωρες άκαρπες «έρευνες» ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια καθ’ υπαγόρευση του τότε υπουργού δημόσιας τάξης Χρυσοχοϊδη μιλούν για «γιάφκα» και «ορμητήριο επιθέσεων» / ένα μπιτόνι με 6 λίτρα πετρέλαιο θέρμανσης για τη σόμπα του στεκιού και άδεια μπουκάλια μπύρας που βαφτίζονται «εκρηκτικές ύλες» / εργαλεία και 7 μαυροκόκκινες σημαίες που βαφτίζονται «όπλα» / 22 άνθρωποι σε έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο που βαφτίζονται «εγκληματική οργάνωση», τους αποδίδονται κακουργήματα και καλούνται να καταβάλουν το ασύλληπτο ποσό των 51.000 ευρώ για να μην προφυλακιστούν / 42 αλληλέγγυοι-ες που συλλαμβάνονται το ίδιο βράδυ μετά από αστυνομική εκκένωση του κατειλημμένου δημαρχείου Κερατσινίου, το οποίο είχαν μετατρέψει σε κέντρο αντιπληροφόρησης / 3 ασφαλίτικα αναποδογυρισμένα έξω από το ΡΕΣΑΛΤΟ όταν άλλη ομάδα δεκάδων εξοργισμένων συντρόφων-ισσών φτάνει με πορεία στο μπατσοκρατούμενο στέκι / δυναμική και ξεκάθαρα πολιτική στάση όλων των κατηγορουμένων στα κρατητήρια, στα αυτόφωρα, στα εισαγγελικά και ανακριτικά γραφεία / πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο αλλά και σε πολλές πόλεις του εξωτερικού / στις 6-12-2009 πολυπληθείς συγκρουσιακές διαδηλώσεις αψηφούν και ακυρώνουν το κλίμα κρατικής και μιντιακής τρομοκρατίας / καθεστωτική αναδίπλωση και απόσυρση του θέματος από τη δημοσιότητα τις επόμενες μέρες που το φιάσκο έχει γίνει εξόφθαλμο / τα επόμενα χρόνια οι εγγυήσεις μειώνονται, οι περιοριστικοί όροι και τα κακουργήματα αφαιρούνται και διατηρούνται μόνο κάποια πλημελήμματα ώστε να παραπεμφθούμε τελικά σε μια δίκη με υποβαθμισμένο ποινικό ενδιαφέρον αλλά με σαφέστατο πολιτικό διακύβευμα / οι 42 αλληλέγγυοι-ες από την κατάληψη του δημαρχείου Κερατσίνιου απαλλάσσονται στις 17-9-2014, όπως αναμενόταν, από όλες τις εναντίον τους κατηγορίες / 5,5 χρόνια μετά, έχοντας βιώσει σε όλα τα επίπεδα τις τακτικές της αντιεξέγερσης, την εφαρμογή των προγραμμάτων κοινωνικής-ταξικής λεηλασίας και την όξυνση της καταστολής, όσα προτάξαμε τότε συνεχίζουν να ισχύουν...
ΡΕΣΑΛΤΟ
στην κρατική τρομοκρατία και τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ
στη στοχοποίηση των αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών και καταλήψεων
στην κατασκευή κατηγορητηρίων και την ομηρία αγωνιζόμενων ανθρώπων
Πριν από περίπου 5,5 χρόνια, χτύπησε η πόρτα του Ρεσάλτο και η απάντηση στην ερώτηση «ποιος είναι;» ήταν «ο Μιχάλης». Ο «Μιχάλης» είχε προτεταμένο το όπλο και φορούσε κουκούλα. Τον ενδυματολογικό του κώδικα αλλά και τα αξεσουάρ του τα είχε ζηλέψει κι η παρέα του, οι οποίοι μάλλον νευρίασαν που τρόμαξε ο σύντροφος που πήγε να τους ανοίξει και γι’ αυτό έσπασαν την πόρτα. Σίγουρα ήθελαν να κάνουν εντύπωση στον «Μιχάλη» γιατί μπήκαν μέσα αλαλάζοντας, κάποιοι από αυτούς ήθελαν να του δείξουν ότι έχουν και άλλα αξεσουάρ, όπως πτυσσόμενα γκλοπ, με τα οποία μπορούσαν να αναποδογυρίσουν ύποπτες καρέκλες και πάγκους-συνωμότες, να σημαδέψουν πόρτες-τρομοκράτες, γενικά να επιβεβαιώσουν τον διάχυτο ανδρισμό τους. Ο «Μιχάλης» και οι φίλοι του μας έδειξαν ότι είχαν και καλλιτεχνική φλέβα. Στον χώρο που αισθάνθηκαν πιο οικείο από όλους, στην τουαλέτα, έγραψαν «πουτάνας γιοι αναρχικοί» και το υπέγραψαν με έναν αγκυλωτό σταυρό.
Όσο και να θέλουμε, τη συνέχεια δεν μπορούμε να την περιγράψουμε στο ίδιο ύφος, γιατί παρά το γελοίο της κατάστασης, σε όλους και όλες εμάς που ζήσαμε αυτό το θέατρο του παραλόγου, δεν μας φάνηκε καθόλου αστείο. Ήταν Σάββατο 5/12/2009, μια μέρα πριν τις καλεσμένες διαδηλώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όταν η αστυνομία, με μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση, εισέβαλε στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης Ρεσάλτο στο Κερατσίνι, ένα εγχείρημα κοινωνικής - πολιτικής - πολιτισμικής παρέμβασης, αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα με πολυετή παρουσία στο Κερατσίνι αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές του Πειραιά μέσα από εκδηλώσεις και πολύμορφες δράσεις, με πιο πρόσφατη τότε τη συνδιοργάνωση διαδήλωσης προς το ΑΤ Νίκαιας για τη δολοφονία από βασανιστήρια (μέσα στο ΑΤ) του 25χρονου μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ.
Κατά την εισβολή στο Ρεσάλτο, πραγματοποιήθηκαν 22 συλλήψεις και αποδόθηκαν βαριές κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Στην άμεση αντίδραση δεκάδων αλληλέγγυων οι οποίοι κατέλαβαν το δημαρχείο Κερατσινίου για να λειτουργήσει ως κέντρο αντιπληροφόρησης, η αστυνομία απάντησε με δεύτερη εισβολή, αυτή τη φορά στο δημαρχείο, και συνέλαβε 42 άτομα, ενώ άλλη ομάδα εξοργισμένων συντρόφων έφτασε με πορεία στο στέκι και αναποδογύρισε 3 ασφαλίτικα.
Η εισβολή στο Ρεσάλτο έπρεπε να περιβληθεί με μια πρόφαση νομιμότητας και αυτή δεν ήταν άλλη από δήθεν πληροφορίες για παρασκευή μολότωφ. Ευφάνταστο, πράγματι. Για την κατασκευή του κατηγορητηρίου, ήταν αρκετή μια σκόπιμα ελλιπής και θολή έκθεση έρευνας, στην οποία ένα χρησιμοποιημένο από τα ΜΑΤ δακρυγόνο «μετατράπηκε» σε εκρηκτικό μηχανισμό (χειροβομβίδα), τα εργαλεία και οι σημαίες μετονομάστηκαν σε όπλα, οι μάσκες αυτοπροστασίας από τα δακρυγόνα στις διαδηλώσεις περιβλήθηκαν με ένα βαρυσήμαντο υπονοούμενο, το στέκι μετατράπηκε σε γιάφκα, οι συλληφθέντες σε επικίνδυνους τρομοκράτες και τα άδεια μπουκάλια μπύρας σε συνδυασμό με 6 λίτρα πετρελαίου θέρμανσης έγιναν «εκρηκτικές ύλες» ικανές να χρησιμοποιηθούν σε δεκάδες επιθέσεις σε όλο το λεκανοπέδιο. Τα «ευρήματα» σε συνδυασμό με το μιντιακό πανηγύρι που στήθηκε, όπου κάθε είδους φερέφωνο έσπευσε να χειροκροτήσει την «επιτυχία», με αποκορύφωμα τις παραληρηματικές δηλώσεις του υπουργού ΠροΠο, Μ. Χρυσοχοΐδη, ότι αποτράπηκε μια «νύχτα των κρυστάλλων» και ότι επρόκειτο για «γιάφκα με πολεμοφόδια που σκοπό έχουν να χτυπήσουν την κοινωνία» ήταν αρκετά για να οδηγηθούμε οι 22 συλληφθέντες σε εισαγγελέα και ανακρίτρια με τα κακουργήματα της κατοχής εκρηκτικών υλών και σύστασης εγκληματικής οργάνωσης (διάταξη του τρομονόμου) καθώς και με το πλημμέλημα της οπλοκατοχής, ενώ στον σύντροφο που παρέμεινε στο χώρο κατά τη διάρκεια της πολύωρης αστυνομικής έρευνας αποδόθηκαν δύο επιπλέον πλημμελήματα ότι δήθεν προέτρεψε (!) το αναποδογύρισμα των ασφαλίτικων έξω από το στέκι. Η εισβολή είχε μόλις καταλήξει σε φιάσκο, αλλά η «αφήγηση» είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία στους τηλεοπτικούς δέκτες επιτελώντας την πολιτική και επικοινωνιακή της σκοπιμότητα μέσα σε ένα κλίμα τρομοϋστερίας, μάλιστα πριν ακόμα ολοκληρωθεί η έρευνα στον χώρο.
Αφού προηγήθηκε αγώνας της ανακριτρίας να προφυλακιστεί τουλάχιστον ένας από εμάς, αφεθήκαμε ελεύθεροι με «φιλοδώρημα» μερικούς βαρύτατους περιοριστικούς όρους: συνολικές εγγυήσεις 51.000 ευρώ, παρουσία στο αστυνομικό τμήμα κάθε 1η και 15η του μήνα και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Η καταστολή συνεχίστηκε και με οικονομικούς όρους, όμως η αλληλεγγύη, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, ήταν τόσο πλατιά και συγκινητική που ακόμα και αν αποσιωπήθηκε από τα media, έδειξε περίτρανα ότι απέναντι στην καλλιέργεια του φόβου κοινωνικά, απέναντι στην τρομοκρατία των ΜΜΕ, απέναντι στην καταστολή, υπάρχουν πάντα εκείνοι που υπερασπίζονται την αυτοοργάνωση, τους ακηδεμόνευτους αγώνες, την ατομική και κοινωνική ελευθερία.
Μια μικρή αναδρομή
Αυτή η πρωτοφανής τότε εισβολή σε έναν αναρχικό, πολιτικό χώρο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν έγινε ούτε αυθόρμητα ούτε τυχαία. Βρισκόμαστε έναν χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, όπου οι προσπάθειες για επιστροφή στην καθεστωτική ομαλότητα και για διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης, που τόσο λυσσαλέα επιδιώκει το σύστημα, δεν επικυρώνονται από κοινωνικές συναινέσεις. Λίγους μήνες πριν την ένταξη στο πρώτο μνημόνιο, το σύστημα δεν έχει τίποτα να υποσχεθεί, παρά μόνο φτώχεια υλική, συναισθηματική, πνευματική… Έτσι η καταστολή και η διάχυση του φόβου αναδεικνύονται σε βασικούς πυλώνες της εξουσίας. Η κρατική τρομοκρατία απλώνεται στους δρόμους, ο φόβος διαχέεται, το μήνυμα που στέλνεται είναι ότι όποιος αντιδράσει θα χτυπηθεί. Βρισκόμαστε στην καρδιά της «αντιεξέγερσης». Και ακριβώς εκείνη την περίοδο, βρισκόμαστε στην απαρχή της προσπάθειας εγκαθίδρυσης του δόγματος «πυγμή και δημοκρατία», που δεν ήταν άλλο από τη σοσιαλίζουσα εκδοχή της μηδενικής ανοχής σε κάθε αντιστεκόμενο-η.
Πλησιάζοντας χρονικά τις ημέρες πριν την πορεία για τον Γρηγορόπουλο, η εισβολή στο Ρεσάλτο και η δίωξη τόσο των 22 που βρίσκονταν στον χώρο όσο και των 42 του κατειλημμένου δημαρχείου αποτελούν την επικοινωνιακή κορωνίδα του ευρύτερου σχεδίου καταστολής που εφαρμόζεται. Η αστυνομοκρατούμενη πόλη, οι 1.200 προληπτικές προσαγωγές σε όλη τη χώρα, οι 130 συλλήψεις διαδηλωτών, οι κτηνώδεις επιθέσεις των ΜΑΤ στις διαδηλώσεις, είναι μερικά από τα δείγματα του νέου δόγματος καταστολής. Απαραίτητο συμπλήρωμα για τη νομιμοποίηση όλων των παραπάνω είναι η διασπορά του φόβου και η πρόκληση κοινωνικής σύγχυσης από τα ΜΜΕ σχετικά με τους σκοπούς των αντιστεκόμενων, η εγκληματοποίηση και στοχοποίησή τους αλλά και η επιμελής απόκρυψη της οργής και της αλληλεγγύης που εκφράζεται. Γιατί παρά την εκφοβιστική προπαγάνδα που εξαπολύεται, η στρατηγική καταστολής απαξιώνεται από ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, προκαλώντας ρωγμές σε όλη αυτή την κατασκευή κοινωνικού φόβου και ελέγχου.
5,5 χρόνια μετά
5,5 χρόνια μετά, ενώ καθ’ οδόν αφαιρέθηκαν οι περιοριστικοί όροι, ενώ η δικογραφία στη συνέχεια βρισκόταν για χρόνια σε απόλυτη ακινησία και ενώ οι 42 συλληφθέντες από το δημαρχείο Κερατσινίου μετά από δίκη στις 17/9/2014 απαλλάχθηκαν – όπως αναμενόταν – από τις κατηγορίες, εκδόθηκε βούλευμα που έκρινε τελικά ότι το πετρέλαιο και τα μπουκάλια δεν συνιστούν εκρηκτικές ύλες, ότι η περιβόητη «χειροβομβίδα» είναι τελικά σκασμένο δακρυγόνο, ότι τα εργαλεία δεν είναι όπλα (εκτός από τις σημαίες μας!) αλλά ότι εμείς όμως είμαστε συμμορία, γιατί εισαγγελείς και δικαστές έχουν από καιρό διαβάσει τις σκέψεις μας και έχουν διαγνώσει την εγκληματική μας πρόθεση. Έτσι μας παραπέμπει σε δίκη με τα πλημμελήματα της σύστασης συμμορίας και οπλοκατοχής σε μια προσπάθεια διάσωσης των προσχημάτων και του ιδεολογικού περιβλήματος της εισβολής.
Όμως, η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι αποκομμένη, όχι μόνο από τα γεγονότα που προηγήθηκαν, αλλά και από όσα διαδραματίστηκαν στη συνέχεια. Γιατί, δυστυχώς, στα χρόνια που μεσολάβησαν από την εισβολή στο Ρεσάλτο μέχρι σήμερα, ο «Μιχάλης» δεν έμεινε άπραγος. Απλά άλλαξε όνομα, ενίοτε εμφάνιση και ρητορική. Εκκένωσε καταλήψεις, κατέστειλε άγρια μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, γέμισε την επικράτεια με στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα σύνορα με φράχτες, έφτιαξε φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και τους απείθαρχους βαρυποινίτες κρατουμένους, εκμηδένισε κάθε εργατική κατάκτηση, παρέδωσε τα πανεπιστήμια στις ορδές των μπάτσων και με δεκανίκι του τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής εισέβαλε στις γειτονιές διαχέοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό, μετέτρεψε σε συνηθισμένη είδηση τις επιθέσεις σε μετανάστες και δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα στα στενά του Κερατσινίου.
Σε όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν, βιώσαμε και γίναμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής λεηλασίας. Ο κοινωνικός ιστός κατακερματίστηκε, χάθηκαν κατακτήσεις που είχαν κερδηθεί με αγώνες, ακόμα και με νεκρούς, η εξατομίκευση και η σιωπή συνεχώς αυξάνονταν, η διάχυση του φόβου - που τώρα αντικαταστάθηκε από την ελπίδα – υπήρξε το ευαγγέλιο της εξουσίας. Η εισβολή στο Ρεσάλτο αποτέλεσε το υπόδειγμα για μετέπειτα εισβολές και στοχοποιήσεις στεκιών και καταλήψεων πανελλαδικά, ανοίγοντας νέα πεδία καταστολής και εκφοβισμού. Σε αυτές τις συνθήκες, οι ανοιχτοί κοινωνικοί χώροι, τα στέκια και οι καταλήψεις δεν έπαψαν να παρουσιάζονται σαν παρασκευαστήρια εγκλημάτων, να χαρακτηρίζονται «εστίες ανομίας» και ταυτόχρονα όσοι αντιστέκονται δεν έπαψαν να στοχοποιούνται.
Όμως κάθε φορά που η καταστολή τολμά να αγγίζει αυτούς τους χώρους και να στοχοποιεί τους ανθρώπους που τα πλαισιώνουν, να κατασκευάζει κατηγορητήρια και να κανιβαλίζει μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες, θα συναντά πάντα αλληλέγγυους και αλληλέγγυες για να τα υπερασπιστούν και θα βρίσκει απέναντί της πεδία κοινωνικής αντίστασης και οργής. Σε αυτές τις συνθήκες η απάντηση μας δεν είναι η έκφραση της «αριστερής» ελπίδας, αλλά η συλλογικοποίηση και η γόνιμη πτυχή του συνθήματος «αγώνας παντού και πάντα, αγώνας εδώ και τώρα». Αγώνας ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά, στην κρατική τρομοκρατία, σε κάθε εξουσία.
Όσες εφόδους και να κάνουν, όσες φυλακές και να χτίσουν, εμείς θα κοιτάμε πάντα εκεί που δείχνει η ελευθερία.
Συνέλευση των διωκόμενων από την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο
[1] κωδική ονομασία της επιχείρησης, «εμπνευσμένη» από το μικρό όνομα του τότε υπουργού προστασίας του πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
