- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
ΟΥΤΕ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΟΥΤΕ "ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ"
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ & ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ, 19.00
ΠΑΡΚΟ ΠΡΕΣΣΟΦ - ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
(Λεωφ. Σχιστού & Γρ. Λαμπράκη)
- Ενημέρωση από δικηγόρους για τις διαδικασίες αιτήσεων ασύλου, μετεγκατάστασης, επανένωσης
- Θα ακολουθήσουν ερωτήσεις
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
ΣΑΒΒΑΤΟ, 9 ΙΟΥΛΙΟΥ, στο πρώην εργοστάσιο Καχραμάνογλου (Κωνσταντινουπόλεως 51, Κερατσίνι)
7μμ: Έκθεση ταμπλό και φωτογραφικού υλικού, μουσικές, προβολές
9μμ: Εκδήλωση-Συζήτηση: «Για τις συναντήσεις και τους αγώνες του σήμερα και του αύριο μεταξύ των αποκλεισμένων (της κρίσης) και των εξορισμένων (του κόσμου). Ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας, τα κυριαρχικά θέσφατα, τα αυτονόητα της γλώσσας και των «πολιτισμών», τους κοινωνικούς διαχωρισμούς και τις διακρίσεις»
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Στις κρίσεις, όπως και στα ναυάγια, υπάρχουν μόνο συλλογικές έξοδοι, για τον απλό λόγο ότι στην ατομική λύση δεν χωράνε όλοι. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα που προσφέρουν οι εξεγέρσεις που συνταράζουν τον κόσμο.
Το να σκέφτεσαι κριτικά δεν είναι τίποτε άλλο από το να σκέφτεσαι ενάντια σε ‘σένα τον ίδιο, ενάντια σε αυτό που είμαστε ή κάνουμε, όχι για να σταματήσουμε να είμαστε ή να κάνουμε αλλά για να αναπτυχθούμε και να προχωρήσουμε. Η κριτική σκέψη δεν μπορεί να βολευτεί στον τόπο που έχει κατακτήσει, όσο ενδιαφέρον κι αν έχει αυτός.
Και ποια μεγαλύτερη χαρά από μια σκέψη που εξαπολύεται στον άνεμο, που φτάνει να ενσαρκώνει τις πιο διαφορετικές συλλογικότητες, που την ενισχύουν, την εμπλουτίζουν και την τροποποιούν μέχρι να γίνει αγνώριστη η καταγωγική της ρίζα, την μετατρέπουν σε κληρονομιά όλων!
2 ΜΕΡΕΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
ΠΕΜΠΤΗ 30/6, 20:30
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ “ΛΥΣΣΑ”
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 01/7, 21:00
ΣΥΝΑΥΛΙΑ: ΖΩΗ ΤΑΧΑ
στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Καποδιστρίου και Θεσσαλονίκης, Αιγάλεω
(έξω από την κατάληψη ΣΙΝΙΑΛΟ)
ΛΥΣΣΑ CREW | http://lyssa.espivblogs.net/
ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΠΛΗΝ | http://syntexnia.net/
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΙΝΙΑΛΟ | https://sinialo.espiv.net
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Την ίδια στιγμή που άλλο ένα αδιέξοδο εμφανίζεται στις συζητήσεις για τα προγράμματα εξυγίανσης – μεταρρύθμισης της ελληνικής οικονομίας απαιτώντας νέους όρους και νέες συμφωνίες λεηλασίας των ζωών μας, την ίδια στιγμή που τα δημοσιεύματα του έντυπου τύπου δείχνουν μια περίεργη λατρεία στο πρώτο πληθυντικό («μας σταυρώνουν», «μας οδηγούν στη δραχμή» κ.τ.λ.), την ίδια στιγμή που πρίγκιπες, πάπες και σταρ επισκέπτονται την Ελλάδα για να φωτίσουν με την παρουσία τους το… αθάνατο ελληνικό πνεύμα της φιλανθρωπίας και τις αντοχές της ελληνικής ψυχής, μια διόλου τυχαία πολεμική εμπλοκή χαμηλής έντασης -έως τώρα- συμβαίνει με επίκεντρο κυρίως ανατολικά της Χίου. Παρόμοια περιστατικά «τριβών» μεταξύ αστυνομικών και πολεμικών πλοίων Ελλάδας και Τουρκίας συμβαίνουν βέβαια και σε άλλα σημεία του Αιγαίου, κυρίως στα σημεία όπου περιπολούν οι διαιτητές της επιχείρησης για την στρατιωτική ανάσχεση των μεταναστευτικών ρευμάτων, οι φρεγάτες του ΝΑΤΟ.
Αδιαμφισβήτητα τα στρατιωτικά αυτά παιχνιδάκια δεν είναι κάτι καινούριο και μάλλον αυτοί που παίζουν θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται ακριβώς για παιχνίδια με τα playmobil τους αλλά για παιχνίδια στις πλάτες των υποτελών τάξεων, παιχνίδια θανάτου στις πλάτες μας. Τα κρυφά ή φανερά θερμά επεισόδια στο Αιγαίο είναι ανέκαθεν πεδίο άσκησης πολιτικής όχι μόνο προς τα έξω αλλά και προς τα μέσα. Και η αριστεροακροδεξιά μας κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει και φυσικά ξέρει να παίζει, όπως εξάλλου ξέρει και παίζει σε κάθε πρόσφορο για αυτήν πεδίο. Ο ανθρωπισμός της αρβύλας στο ζήτημα της διαχείρισης των μεταναστών και η μετάθεση της ευθύνης των νέων όρων λεηλασίας (μνημόνιο εις τη νιοστή) στα ξένα κέντρα εξουσίας δεν είναι όμως ικανά να παράξουν εκείνη την ποιοτική και ποσοτική κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για να περισωθεί το ισχύον εγχώριο σύστημα, κι ας πασχίζει για αυτό ολόκληρος ο κομματικός ιδεολογικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι τόσο διαρκής που οι πολιτικοί διαχειριστές δεν αρκούνται μόνο να διατυμπανίζουν ότι το (ολοκληρωτικό) κράτος έχει συνέχεια αλλά τροφοδοτούν διαρκώς όλα τα διαθέσιμα εργαλεία παραγωγής συναινέσεων. Και ο εθνικισμός ανέκαθεν είναι ένα από αυτά.
Τα παιχνιδάκια λοιπόν που θέλουν να αναστήσουν το εθνικό φρόνημα εν μέσω αποφάσεων για περαιτέρω μέτρα λεηλασίας δεν είναι απλά περίεργα είναι πλέον και καταφανή. Όσοι προσπαθούν να στήσουν προκλήσεις και εντάσεις στο Αιγαίο (ή απλά συμμετέχουν σε αυτές) υπό την σκέπη της διεθνής διαιτησίας του ΝΑΤΟ, το μόνο σίγουρο είναι ότι ικανοποιούν την αλαζονεία τους. Από εκεί και πέρα, είναι γνώριμο -χρόνια τώρα- ότι οι εθνικές διεκδικήσεις (από οποιαδήποτε πλευρά) έχουν και αυτοτελή χαρακτήρα καθώς διεκδικούν τα κατά καιρούς εθνικά-διαταξικά οφέλη και προσόδους: από τους υδρογονάνθρακες έως την εκμετάλλευση της επιφάνειας ή του πυθμένα της θάλασσας με αγωγούς, καλώδια και άλλες εφευρέσεις στον τομέα των μεταφορών του καπιταλισμού. Για το ελληνικό κράτος ίσως είναι η κατάλληλη ευκαιρία όπου τα εθνικά δίκαια θα διεκδικηθούν μπροστά σε τρίτους, κι αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τις διεκδικήσεις των ελληνικών ΑΟΖ αλλά και με τις διεκδικήσεις γύρω από τα εθνικά ύδατα, τα σύνορα και τα περάσματα στο Αιγαίο.
Το ίδιο προφανώς ισχύει και για το κατά τα άλλα «σύμμαχο» τουρκικό κράτος που βρίσκεται σε μια εσωτερική ρευστή συνθήκη, αντίστοιχη με την εσωτερική ρευστότητα της Ελλάδας για διαφορετικούς όμως λόγους. Επιπλέον, τα πολιτικά οφέλη μίας σχετικά ελεγχόμενης έντασης στα δυτικά του τουρκικού κράτους είναι πλήρως αξιοποιήσιμα από το τελευταίο, μπροστά σε ό,τι διαδραματίζεται στις νοτιοανατολικές περιοχές του υπό τις κουρδικές αντιστάσεις αλλά και σε κάθε μορφής αντιπολίτευση ή ανυπακοή εν γένει στο εσωτερικό του. Οι εθνικισμοί, κάτω από τους όποιους ανταγωνισμούς τους, ενέχουν μία αλληλένδετη αγωγιμότητα προς κρατική και πολιτική αξιοποίηση, αλληλοτροφοδοτώντας την κρατική ισχύ και την πολιτική εξουσία εκατέρωθεν. Ο ελληνικός και ο τουρκικός εθνικισμός, και η μεταξύ τους θετική αλληλεπίδραση, αποτελούν μία ιστορικά τεκμηριωμένη απόδειξη.
Στις Οινούσες λοιπόν δεν είναι σε εξέλιξη ένα σύνηθες πεδίο διακρατικής διαμάχης (που στο παρελθόν έχει οδηγήσει σε νεκρούς και απειλές πολέμου). Στις Οινούσες εξελίσσεται μια στρατηγική ανάτασης των εθνικών ιδεωδών και διεκδίκησης των ελληνικών κεκτημένων, που προϋποθέτει από τον καθένα μας να πάρει θέση όχι μόνο για τις αιτίες ή τις διεκδικήσεις αλλά και για τα αποτελέσματα… Και αν το κράτος και τα αφεντικά αυτή την στιγμή μας ζητούν να πάρουμε θέση πλάι τους και απέναντι στους «άλλους», τους «εθνικούς εχθρούς» που μας παρουσιάζουν, για εμάς, τους υποτελείς, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη πέρα από την άρνησή μας να θρεφόμαστε ή να συμμετέχουμε στα στημένα και θανατηφόρα αυτά παιχνίδια και την επακόλουθη αντίσταση σε ότι μας καθυποτάσσει στην πραγματικότητα και όχι στα φαντασιακά μίας κρατικής ιδεολογίας. Η απειλή του πολέμου -πέραν της δεδομένης αυταξίας της για διπλωματικούς λόγους αλλά και για λόγους που αφορούν την κοινωνική εξοικείωση και αποδοχή μίας ενδεχόμενης πραγματοποίησής του- αποτελεί μια από τις δοκιμασμένες συνταγές κοινωνικού αποπροσανατολισμού έτσι ώστε όχι απλά να συνεχιστεί η κοινωνική λεηλασία με νέα μέτρα και νέες περιφράξεις, αλλά και για να αποτραπεί οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα εσωτερικής αμφισβήτησης, αντίστασης, εξέγερσης…
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Στη δημοκρατία της Μακεδονίας, από την προηγούμενη εβδομάδα πορείες ξέσπασαν ύστερα από την απόφαση του προέδρου της χώρας να αμνηστεύσει όλους τους υπόδικους πολιτικούς του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ για σκάνδαλα χρηματικών δαπανών, παράνομων παρακολουθήσεων πολιτών και καταπάτησης του συντάγματος. Οι διαδηλωτές είναι κάθε μέρα στους δρόμους, έσπασαν το γραφείο του εισαγγελέα και επιτέθηκαν στην αστυνομία. Παρόλα αυτά δύο σχόλια πρέπει να γίνουν. Πρώτον οι πορείες φέρουν ξανά σαν γενικό χαρακτήρα μια «συνολική αστική ανυπακοή». Εκτός από την επίκληση στην εθνική ιδέα, καμιά άλλη επίκληση ταυτότητας δεν γίνεται. Χαρακτηριστική είναι η φράση του ηγέτη της σοσιαλδημοκρατικής αντιπολίτευσης ότι «ή ο Γκρούεφσκι(ηγέτης του ΒΜΡΟ) ή η Μακεδονία». Οι μακεδονικές σημαίες ηγεμονεύουν ως κεντρικός συμβολισμός των διαδηλωτών, ενώ όλο το φάσμα των αιτημάτων σχηματίζει μια εικόνα περισσότερο αλλαγής του μοντέλου ρύθμισης του κράτους, παρά μα έστω αυθόρμητη ή εμβρυακή κριτική του. Μάλιστα από τους διαδηλωτές το κυβερνών κόμμα παρουσιάζεται σαν διασπαστικό της αστικής κοινότητας, λόγω των διεφθαρμένων πολιτικών του. Από την άλλη το κυβερνών κόμμα απευθύνει την ίδια κατηγορία στους διαδηλωτές.
Έχουμε εδώ για μια ακόμα φορά μια από τις βασικές αντιθέσεις του καιρού των πλατειών: ο ανταγωνισμός διεξάγεται για την μορφή του μοντέλου ρύθμισης του κράτους, για την μορφή δηλαδή της εθνικής ενότητας. Αυτό είναι εμφανές και από το γεγονός ότι σύσσωμες οι αριστερές οργανώσεις καλούν να «μην γίνουν οι πορείες βίαιες». Ο στόχος παραμένει μια επίκληση στην ηθική αστική νομιμότητα της ιδιοκτησίας και της τάξης. Οι διαδηλωτές θέλουν να κινητοποιήσουν τον υπόλοιπο «λαό» θυματοποιούμενοι, καταδεικνύοντας δηλαδή τη παραβίαση του συλλογικού συμβολικού νόμου από την πλευρά του κράτους. Το κράτος είναι συνεπώς ασυνεπές ως προς τον εαυτό του, το πραγματικό «αντιπροσωπευτικό κράτος» είναι η πλατεία, η οποία ακριβώς γιαυτό δεν θα μπορούσε να παραβιάσει τον νόμο. Σε αυτό το σημείο η αναδίπλωση της κοινωνίας στη σφαίρα της πολιτικής και και τη σφαίρα των ιδιωτών, στο πεδίο του νόμου και το πεδίο των ατόμων, ήδη αναγεννιέται μέσα στην πλατεία εκθρονίζοντας τη παρούσα κυβέρνηση από τη σφαίρα του πολιτικού. Η υπόθεση μιας «επανάστασης ως ουσιαστικής αμφισβήτησης» είναι όχι απλά χαμένη, αλλά εξ αρχής απούσα.
Τα παραπάνω γίνονται πιο προφανή και από το γεγονός ότι αυτοί οι αγώνες, μαζικοί και δυναμικοί ούτε στο ελάχιστο δε συνδέονται με έναν βασικό αποσταθεροποιητικό παράγοντα αλλά και εξίσου σημαντικό γεγονός από πλευράς ανταγωνισμού για το μακεδονικό έθνος κράτος: τις μεταναστευτικές ροές και τον φράχτη στα σύνορα. Η αδυναμία συνάντησης των δύο ζητημάτων δεν δείχνει κάποια απουσία συνείδησης. Αντιθέτως πολλοί από τις αριστερές οργανώσεις που μετέχουν στις πορείες έχουν περάσει μήνες στη Γευγελή ως εθελοντές. Απλώς και οι ίδιοι βλέπουν ότι λογικά ο συνδυασμός των δύο αιτημάτων/ζητημάτων στα πλαίσια ενός πολιτικού ανταγωνισμού που βρίσκει το κοινό σημείο τομής του στην κατάφαση του έθνους κράτους είναι αδύνατος. Αυτή είναι η «δική μας επανάσταση» υπό την έννοια ότι «εμείς» είμαστε μια ήδη συγκροτημένη κοινότητα που επαναστατεί, και μας συνδέει κάτι όλους μαζί, κάτι που μας διαχωρίζει πρακτικά, δομικά και θεσμικά από τους μετανάστες στα σύνορα: η κοινότητα των ίσων κατόχων χρήματος και εμπορευμάτων, η κοινότητα του έθνους κράτους ως αναγκαίας προϋπόθεσης αναπαραγωγής όλων των εμπορευμάτων(και της εργατικής δύναμης). Οι μετανάστες είναι ακόμα και στις «επαναστάσεις» μας ξένοι.
SOS UPDATE: όσες και όσοι σκοπεύουν να ταξιδέψουν στη δημοκρατία της Μακεδονίας είτε για τις πορείες είτε για άλλους λόγους να είναι προσεκτικοί καθώς ο κίτρινος τύπος της χώρας προσπαθεί να στοχοποιήσει συντρόφους (1, 2, 3) και ακτιβιστές απο την Ελλάδα που βρίσκονται στη χώρα ως υπαίτιους για τις πορείες.
Βίντεο από τις πορείες, το βασικό σύνθημα «nema pravda nema mir»- кαμιά δικαιοσύνη καμιά ειρήνη.
[Αναδημοσίευση από Our baba doesn’t say fairytales]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Εδώ και λίγες μέρες ο υπουργός εθνικής άμυνας φόρεσε το χακί, κάθισε καμαρωτός στη θέση γενικού στρατάρχη στο γραφείο από ξύλο καρυδιάς στο πεντάγωνο, σήκωσε τα μανίκια και πασχίζει με σχέδια επι χάρτου και αποστολές θανάτου να τονώσει το αίσθημα «εθνικής ασφάλειας». Σήκωσε μαχητικά αεροπλάνα να σκίσουν τους ουρανούς και στο πέρασμά τους από την Ειδομένη να αφήσουν γραμμές ελληνικής σημαίας πίσω τους. Έριξε στη θάλασσα τον στόλο να διασχίσει τάχιστα το πέλαγος για να μεταφέρει τα κομάντο με τα ζουμερά μάγουλα που θα αφήσουν τις ελληνικές ιαχές στα οργωμένα εδάφη των Οινουσών. Όπως τότε, λίγους μήνες νωρίτερα, που τα …πήρε στο κρανίο με τους «εθνομηδενιστές» και την επόμενη μέρα σήκωσε πάλι μαχητικά πάνω από το λεκανοπέδιο της Αττικής για να μας δείξει ότι είναι και πάλι στο ίδιο γραφείο και θα πέσει πρώτος στη μάχη για τα «εθνικά δίκαια». Μπορεί να φαίνεται αστείος αλλά σίγουρα για να το πιστεύει και να το επαναλαμβάνει μάλλον είναι και επικίνδυνος. Αυτός και όσοι εκτονώνουν τα εθνικά τους κόμπλεξ καβαλώντας το άρμα και το καλάμι της εθνοπαράνοιας. Καμία πατρίδα, καμιά θυσία για τους μελλοθάνατους…
Στις φωτογραφίες: Πρόσφυγες στην Ειδομένη αντιδρούν στις χαμηλές πτήσεις ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών που πραγματοποιούν άσκηση εμπέδωσης της «εθνικής ασφάλειας» προς τους έλληνες κατοίκους της περιοχής μετά από απόφαση του ΥΠΕΘΑ. Λίγες μέρες νωρίτερα ο στρατός της FYROM συμμετείχε ενεργά σε δική του άσκηση «εθνικής ασφάλειας» με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα προς τους πρόσφυγες…
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]