- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Του Robert Kurz
Στην ιδεολογία της πολιτικής οικονομίας, το χρήμα είναι ένα εξελιγμένο εργαλείο για πιο αποτελεσματική παροχή υλικών αγαθών και υπηρεσιών στην κοινωνία, για αυτό και θα έπρεπε να είναι ανευ σημασίας, με την οικονομική έννοια του όρου, αφού δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα απλό «πέπλο» πάνω στην πραγματική παραγωγή και διανομή. Ο Μαρξ, όμως, έδειξε ότι το χρήμα, ως μέσο αξιοποίησης του κεφαλαίου, είναι αυτοσκοπός, ένα φετίχ, και επομένως έχει προτεραιότητα σε σχέση με την ικανοποίηση των υλικών αναγκών.
Τα πραγματικά αγαθά παράγονται μόνο αν εξυπηρετούν τον αυτοσκοπό του πολλαπλασιασμού του χρήματος, διαφορετικά η παραγωγή τους διακόπτεται, παρ’ότι μπορεί να είναι τεχνικά εφικτή και παρά το γεγονός ότι έχουν ζωτική σημασία. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε τομείς όπως των συντάξεων και της υγείας, αν και οι ίδιοι δεν είναι φορείς αξιοποίησης του κεφαλαίου, αλλά πρέπει να χρηματοδοτούνται από τους μισθούς και τα κέρδη. Σε καθαρά υλικό επίπεδο, υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι πόροι για να παρέχονται στον πληθυσμό, τροφή και ιατρική φροντίδα, ακόμη και αν ένα αυξανόμενο ποσοστό του πληθυσμού δεν είναι μέρος του ενεργού εργατικού δυναμικού. Κάτω, όμως, από τις προσταγές του χρήματος φετίχ, αυτή η αντικειμενική δυνατότητα γίνεται «θνησιγενής»
Τα συνταξιοδοτικά συστήματα συντάξεων και τα συστήματα υγείας υποτάσσονται έμμεσα στις προσταγές της αφηρημένης αξιοποίησης. Σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης, και στα δύο εφαρμόζονται «προγράμματα εξοικονόμησης δαπανών».
Αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση τους θα πρέπει να γίνεται με οικονομικά κριτήρια, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στις χρηματοοικονομικές κινήσεις. Ακόμα και μια ιατρική διάγνωση γίνεται εμπόρευμα, υπό την πίεση του ανταγωνισμού. Στόχος δεν είναι η υγεία και η ευημερία των ανθρώπων, αλλά η χορήγηση φαρμάκων για την εξασφάλιση της παραγωγικότητας, από τη μία, και η διαχείριση της ασθένειας, από την άλλη.
Ο ιδανικός εργαζόμενος, για τα υπάρχοντα συστήματα υγείας, θα πρέπει να έχει την κράση αθλητή ολυμπιακών αγώνων (για να αυξάνει το εθνικό προϊόν), αλλά συγχρόνως θα πρέπει και να υποφέρει από κάποια χρόνια πάθηση (για να γεμίζουν τα ταμεία του συστήματος υγείας), και να τα» τινάζει» εθελοντικά, όταν φτάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης (για να μη γίνεται βάρος στον καπιταλισμό).
Ήταν η ίδια η ιατρική επιστήμη που άνοιξε το δρόμο για τον υπέροχο αυτό υπολογισμό. Έχει προχωρήσει δε. τόσο πολύ που όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζουν πολύ περισσότερο αφότου βγουν σε σύνταξη. Και αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς ο ανταγωνισμός ασκεί πίεση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που δεν είναι πλέον συμβατή με τη λογική του κεφαλαίου. Η «βουβή δύναμη των περιστάσεων» (Μαρξ) δημιουργεί έτσι μια τάση, αντιστροφής των αναμφισβήτητων ιατρικών κατακτήσεων.
Η παραγωγή τεχνητής φτώχειας έχει προληπτικό χαρακτήρα. Στη Γερμανία, το προσδόκιμο όριο ζωής των χαμηλότερα αμειβόμενων εργατών, μειώθηκε κατά 2 χρόνια (από 77,5 χρόνια στα 75,5), από το 2001. Όσοι δεν βγάζουν αρκετά, ούτε για την απλή επιβίωση τους, αν και εργάστηκαν σκληρά σε θέσεις πλήρους απασχόλησης , στα γεράματα τους είναι τόσο εξαντλημένοι, που η ιατρική πλέον δεν μπορεί να τους προσφέρει καμία βοήθεια. Επιπλέον, έχουν μικρότερη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη , ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός.
Παράδειγμα τα ελληνικά νοσοκομεία που ουσιαστικά έχουν χρεοκοπήσει, και όπου οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν αναστείλει την προμήθεια φαρμάκων για τον καρκίνο, το AIDS και την ηπατίτιδα, και έχουν διακόψει και την παροχή ινσουλίνης. Αυτό δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά είναι η εικόνα του μέλλοντος που μας περιμένει. Τουλάχιστον για τους φτωχούς αρρώστους και τους «περιττούς», και για όλους όσους είναι άχρηστοι πια με τη λογική του καπιταλισμού. Σε όλους αυτούς, οι ειδικοί, οι τεχνικοί, θα κάνουν την ίδια ερώτηση που έκανε ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος στους στρατιώτες του, καθώς λιποτακτούσαν από το πεδίο της μάχης: «Σκυλιά! Θέλετε να ζήσετε αιώνια;»
– 9 Ιανουαρίου 2012 –
[Αναδημοσίευση από detefabulla narratur]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Στο νησί της Λέσβου και στην πόλη της Μυτιλήνης, εδώ και αρκετό καιρό διαμορφώνεται ένα μωσαϊκό αντιφάσεων και αντιθέσεων, με αιχμή το μεταναστευτικό. Ένας τόπος που κυμαίνεται μεταξύ θανάτου και επιβίωσης, καταστολής και αγώνων, απάθειας και αλληλεγγύης, συνήθειας και πείσματος, διαμεσολαβήσεων και αυτοοργάνωσης, εμπορευματοποίησης και μοιράσματος. Μία επικράτεια οργανωμένη διοικητικά από πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία, περιτριγυρισμένη από φρεγάτες και ένστολους, με χιλιάδες μετανάστες/ριες να έχουν εγκλωβιστεί στη «ζεστή φιλοξενία» των στρατοπέδων, των απελάσεων και μίας αναμονής ζωής ή θανάτου, με τις αντιθετικές δυναμικές των κοινωνικών αντιστάσεων από τη μία και ενός κατευθυνόμενου ρατσιστικού συντηρητισμού να αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη.
Μία εθνική επέτειος δε θα μπορούσε παρά να αποτελέσει άλλη μία ευκαιρία διάχυσης των εθνικών ιδεωδών αλλά και ενός μιλιταρισμού που απλώνεται ολοένα και περισσότερα για τη διαφύλαξή τους. Μία μέρα πριν την εκδήλωση-συζήτηση γύρω από την διασυλλογική έκδοση «Πληθυσμοί στο Στόχαστρο», η Μυτιλήνη είχε φορέσει για λίγες ώρες τα γαλανόλευκα σάβανά της. Για την ακρίβεια, το κράτος, οι τοπικοί θεσμοί, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι έμποροι και τα ΜΜΕ είχαν φροντίσει να ντύσουν «εορταστικά» με τα ρούχα του εθνικιστικού καθωσπρεπισμού εκατοντάδες παιδιά όλων των ηλικιών, να τα στοιχίσουν, να τα παρατάξουν και να τα μάθουν να παρελαύνουν «οικειοθελώς» (δηλαδή μέσω των πολιτισμένων εκπαιδευτικών μεθόδων της πατριωτικής πλύσης εγκεφάλου, του μαστιγίου του πειθαρχικού εκβιασμού και του στιγματισμού των ανυπάκουων και του καρότου της σχολικής αργίας άνευ απουσίας για τους πειθήνιους) μαζί με τις ένοπλες δυνάμεις του ελληνικού στρατού, σκύβοντας το κεφάλι και χαιρετίζοντας πειθαρχημένα τους κάθε λογής εθνικούς αφέντες (πολιτικούς, στρατιωτικούς, παπάδες, δημάρχους, μπάτσους κ.ο.κ.). Ενός στρατού που φυλάει τα ευαίσθητα ελληνικά σύνορα από τους φτωχοδιάβολους του καπιταλισμού και τους εκτοπισμένους των πολέμων (οι οποίοι στο μίξερ της κρατικά κατευθυνόμενης ρατσιστικής προπαγάνδας κρύβουν τον αυθεντικό διάβολο του ισλαμισμού και πόσο δε μάλλον του τζιχαντισμού, ανεξαρτήτως ηλικίας, καταγωγής και φύλου) και φυσικά από τα ασπροκόκκινα σάβανα της διπλανής τουρκικής επικράτειας (τα οποία με τη σειρά τους διαφυλάττουν την αγνή τουρκική καθαρότητα από τους ίδιους φτωχοδιάβολους, την ελληνική/ευρωπαϊκή επεκτατικότητα και τους τρομοκράτες-κούρδους). Ενός στρατού που εγγυάται τους χιλιάδες πνιγμένους του Αιγαίου και της Μεσογείου (πάνω από 3,500 νεκροί μετανάστες/ριες το 2016, σε πλήρη στατιστική ευθυγράμμιση με τα προηγούμενα χρόνια, πριν τις σωτήριες λύσεις και συμφωνίες του ελληνικού κράτους, της Ε.Ε. της Τουρκίας και των Μ.Κ.Ο.), που γεμίζει την επικράτεια με στρατόπεδα/φυλακές /αποθήκες ψυχών.
Στο εθνικιστικό τσίρκο λοιπόν της 28ης Οκτώβρη, απεικονίστηκε μία στρατιωτικοποιημένη, ψωροπερήφανη και πατριαρχική κοινωνία, υποτελής στις κρατικές επιταγές και ταγμένης στη εθνική σημαία. Μία σημαία, την οποία οι «από κάτω» έχουν διαπαιδαγωγηθεί να προσκυνούν τυφλά ανεξαρτήτως καταγωγής, ηλικίας, φύλου. Μία σημαία στην οποία στρατιωτικοί, φασίστες, ΜΜΕ και βαθύ κράτος βρήκαν τον κατάλληλο τρόπο να συσπειρώσουν όσο κοινωνικό συντηρητισμό δεν είχαν συσπειρώσει όλο το προηγούμενο διάστημα στο νησί (με αλλεπάλληλες αποτυχημένες φασιστοσυνάξεις, κίτρινα δημοσιεύματα και κραυγές ενάντια στους μετανάστες), κατασκευάζοντας μία ψευδή είδηση για την δήθεν ανημπόρια επιτέλεσης ενός φολκλορικού αγήματος μόνο και μόνο από την παρουσία(!) μεταναστών (δηλαδή «ξένων», δηλαδή αλλόθρησκων, δηλαδή ισλαμιστών, δηλαδή τζιχαντιστών, δηλαδή ανθελλήνων, δηλαδή εχθρών). Μια εθνική σημαία που μαζί με μια άλλη -ευρωπαϊκή- σημαία, πνίγει τους δρόμους και τα λιμάνια της Μυτιλήνης όχι μόνο στις εθνικές εορτές αλλά καθημερινά, ορίζοντας τους καθαρούς και περίφραχτους εθνικούς χώρους των κυρίαρχων.
Δυο σημαίες που σε ολόκληρη τη Λέσβο συμβολίζουν κυνικά τις εθνικές και υπερεθνικές πύλες προς τον πολιτισμένο κόσμο που για να τις περάσει όμως κάποιος οφείλει να ρισκάρει την ζωή του. Κάπου στην Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης (περιοχή και ιστορικό λιμανάκι της Μυτιλήνης όπου ξεβράστηκαν και έζησαν σε στρατοπεδικές συνθήκες οι πρόσφυς του 1922), δίπλα στο περήφανο άγαλμα της «μικρασιάτικης μάνας», εκεί που το βαθύ κράτος του νησιού μαζί με κάτι εθνόπληκτους ταβερνιάρηδες της περιοχής επιχείρησαν να στήσουν μια δεύτερη υποστολή σημαίας από μετανάστες πριν από ένα περίπου μήνα, δυο σημαίες της Ευρώπης Φρούριο (Ελληνική και ΕΕ), πάνω σε μια ξύλινη προβλήτα, βρίσκονται εκεί όχι απλά για να υπενθυμίζουν στους «εισβολείς» τον εθνικά καθαρό χώρο αλλά και για να ικανοποιούν τα υπαρξιακά δράματα των ντόπιων, που ναι μπορεί να μην ζουν ζωή χαρισάμενη, να μην έχουν τα βασικά μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης αλλά τουλάχιστον έχουν ασφάλεια, στρατό και εθνικές γαίες.
Το Σάββατο 29/10, χωρίς τυμπανοκρουσίες και σημαιάκια, χωρίς κρατικά, παρακρατικά και καπιταλιστικά κονδύλια, μία αυτοοργανωμένη και διασυλλογική εκδήλωση-συζήτηση στη Μυτιλήνη διαμόρφωσε ένα πεδίο συνάντησης, γνωριμίας, μοιράσματος και επικοινωνίας. Δεκάδες αλληλέγγυοι/ες στους μετανάστες/ριες, αγωνιζόμενοι/ες ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα συναντήθηκαν προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις και προβληματισμούς, όπως επίσης και προτάσεις ή δυνατότητες για τους αγώνες που έρχονται. Μετά την εισήγηση γύρω από την διασυλλογική έκδοση «Πληθυσμοί στο Στόχαστρο» ακολούθησε μία συζήτηση που κινήθηκε σε μία σειρά ζητημάτων, με ενδεικτικότερα εκείνα που αφορούσαν τις ταυτότητες και τους διαχωρισμούς που ελλοχεύουν (του πρόσφυγα, του μετανάστη ή των εθνικών ταυτοτήτων), τις θεσμικές ορολογίες και τους κώδικες (όπως το προσφυγικό δίκαιο, τα δικαιώματα κ.ο.κ.), τη διάχυση του μιλιταρισμού, του εθνικισμού/πατριωτισμού και ενός γενικευμένου συντηρητισμού, τις πιθανές κατευθύνσεις των αντιστάσεων και της αλληλεγγύης, τα έως τώρα πεπραγμένα, μέχρι και τους δρόμους που θα μπορούσαν να ανοιχτούν στο μέλλον.
Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα, στρατόπεδα και χαρτιά.
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]
[Πληθυσμοί στο Στόχαστρο: 3 Εκδηλώσεις σε Λέσβο/Αθήνα/Θεσσαλονίκη (Οκτώβρης-Νοέμβρης 2016)]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Αφίσα που κολλιέται έξω από σχολεία των αγίων Αναργύρων και του Καματερού, εν'όψει της εθνικής φιέστας της 28ης Οκτωβρίου και τις μαθητικές παρελάσεις.
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Το Σάββατο 8/10 αντιφασίστες/ριες από τις γειτονιές πραγματοποιήσαμε αντιφασιστική πορεία περίπου 1500 ατόμων ενάντια στο άνοιγμα των “συνδικαλιστικών” γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Παγκράτι. Την πορεία πλαισίωσαν αντιφασιστικές/πολιτικές συνελεύσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία, σύντροφοι και συναγωνιστές. Έτσι το απόγευμα του Σαββάτου συγκεντρωθήκαμε στο Άλσος Παγκρατίου με μικροφωνική μοιράζοντας κείμενα και συνομιλώντας με την γειτονιά. Στις 19.30 κινηθήκαμε στη γειτονιά και συνεχίσαμε προσεγγίζοντας τα γραφεία τους όπου και σταθήκαμε για μία ώρα.
(Έξω από τα γραφεία των φασιστών – Αυτομέδοντος 3)
Η πορεία είχε προπαγανδιστικό χαρακτήρα και ήθελε να στείλει, μεταξύ άλλων, ένα πρώτο μαζικό μήνυμα στους φασίστες ότι είναι ανεπιθύμητοι, τόσο στις γειτονιές μας όσο και παντού. Αντιφασιστικά συνθήματα ακούστηκαν κατά τη διάρκειά της, ενώ χαρακτηριστική ήταν η συμμετοχή του κόσμου από τη γειτονιά και η θετική ανταπόκριση καθ όλη τη διάρκειά της. Τα γραφεία ήταν περιφρουρημένα από τους αγαπημένους ψηφοφόρους και μπράβους των φασιστών, τα ΜΑΤ, των οποίων ο αριθμός ξεπερνούσε την ίδια τη συγκέντρωση των φασιστών που δε κατάφεραν να ξεπεράσουν 50 άτομα.
Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι οι φασίστες θέλουν να ανοίξουν γραφεία, το αυτοοργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα των γειτονιών ανέλαβε μια σειρά παρεμβάσεων. Τη Τρίτη το απόγευμα έγινε μαζικό μοίρασμα από το Άλσος Παγκρατίου, κολλήθηκαν αφίσες, ενώ αντιφασιστικά stencil και sprey γέμισαν τους δρόμους και τα γραφεία των φασιστών. Τη Τετάρτη το πρωί πραγματοποιήθηκε μοίρασμα στο Παγκράτι και το απόγευμα αφισοκόλληση στο Βύρωνα. Τη Πέμπτη το απόγευμα έγινε μοίρασμα στο Παγκράτι και τη Παρασκευή το μεσημέρι μαζικό μοίρασμα σε Ιλίσια-Ζωγράφου.
Κατά τη διάρκεια των δράσεων αναρτήθηκαν πανό που καλούσαν στη πορεία και έγιναν κουβέντες με ανθρώπους που μένουν ή εργάζονται κοντά στα γραφεία, οι οποίοι δήλωναν τη δυσαρέσκειά και άρνησή τους για το άνοιγμα.
Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά
Τσακίστε τους φασίστες και τα αφεντικά
[Αναδημοσίευση από Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Την Παρασκευή 30/9 στις 19:00 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική μικροφωνική/συγκέντρωση στην πλατεία Ηρώων Ελευσίνας. Η μικροφωνική/συγκέντρωση οργανώθηκε από την αντιφασιστική συνέλευση Άγρια Δύση με αφορμή τα γεγονότα που συνέβησαν στην ίδια πλατεία δύο βδομάδες πρίν, το βράδυ της Κυριακής 18/9, όπου αντιφασίστες της περιοχής συγκρούστηκαν με και τσάκισαν τους φασίστες του Αρτέμη Σώρρα. Η μικροφωνική/συγκέντρωση είχε 50-60 άτομα και κατά την διάρκειά της φωνάχθηκαν συνθήματα, μοιράστηκαν κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια. Η μικροφωνική/συγκέντρωση διήρκεσε περίπου 2 ώρες και αφού τελείωσε αρκετά άτομα από τους συγκεντρωμένους συνέχισαν την αντιφασιστική παρέμβαση με αυθόρμητη πορεία στον πεζόδρομο της Νικολαϊδου φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε και διαβάστηκε.
Οι πλατείες και οι γειτονιές μας είναι και θα παραμείνουν αντιφασιστικές
Το βράδυ της Κυριακής 18/9, 25 με 30 μέλη του πολιτικού φορέα «ελλήνων συνέλευσις» πραγματοποιούσαν μοίρασμα πολιτικού υλικού στον πεζόδρομο της Νικολαίδου. Γνωρίζοντας τα ξεκάθαρα φασιστικά/ρατσιστικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου πολιτικού μορφώματος ομάδα 6 αντιφασιστών αντιπαρατέθηκε μαζί τους, δηλώνοντας τους ξεκάθαρα πως στην Ελευσίνα είναι ανεπιθύμητοι και πως πρέπει να αποχωρήσουν άμεσα. Οι φασίστες, εφορμώμενοι από την αριθμητική υπεροχή τους, πήραν το ρίσκο να παραμείνουν. Έτσι, οι σύντροφοι, μαζί με άλλους αντιφασίστες της περιοχής, έδωσαν στους φασίστες τις απαντήσεις που άξιζαν.
Τι είναι, όμως, η «ελλήνων συνέλευσις»
Είναι ένα σχετικά νέο εθνικιστικό εγχείρημα που ξεκίνησε το 2012 από τον Αρτέμη Σώρρα. Αυτός ο απατεώνας υποστηρίζει ότι θα διαθέσει τα χρήματα του για να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος. Για να το κάνει αυτό έχει βάλει -λέει- δύο όρους στο ελληνικό κράτος: 1)να γίνει λογιστικός έλεγχος του χρέους και 2) να τιμωρηθούν όλοι οι πολιτικοί που ευθύνονται (από το 1974 και ύστερα) για την σημερινή οικονομική κατάσταση του ελληνικού κράτους. Από το 2013 έχει γίνει γνωστό, από διάφορα δημοσιεύματα σε καθεστωτικές εφημερίδες, αλλά και από τηλεοπτικές εκπομπές ότι ο Σώρρας δεν έχει τα λεφτά που ισχυρίζεται ότι έχει και έτσι γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν κοινό απατεώνα.
Το πολιτικό ενδιαφέρον της περίπτωσης ‘’Σώρρας’’ έχει δύο σκέλη
Πρώτον, παρουσιάζεται ως ο σωτήρας που έχει τον τρόπο να «ξεχρεώσει» πολλούς οφειλέτες, αφού τους υπόσχεται άμεσες λύσεις (εξώδικα στην ευφορία και εξουσιοδότηση για να πληρωθούν τα χρέη τους από τους άφαντους λογαριασμούς στον Καναδά). Παράλληλα, γραφεία του εν λόγω πολιτικού φορέα-Μ.Κ.Ο. (όπως φαίνεται επίσημα να είναι) ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο σε πολλές περιοχές της ελλάδας αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για τους χρηματοδότες του. Οι συνδρομές προς τον Σώρρα συνεχώς αυξάνονται και, προφανώς, ο συγκεκριμένος απατεώνας έχει ή θέλει να έχει κάποιο οικονομικό όφελος από το όλο σκηνικό που έχει στήσει.
Δεύτερον, εκφέρει έναν λόγο με σαφή ρατσιστικά/φασιστικά χαρακτηριστικά. Ελληνική αρχαιολαγνία, ελληνικό dna, η ελλάδα είναι σχεδόν όλος ο κόσμος, αντισημιτισμός, ομοφοβία, λόγος για μασόνους και άλλες σκοτεινές συνομωσίες, λιακόπουλος κ.λπ.
Τελευταίο του παραλήρημα οι ρατσιστικές δηλώσεις για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τους παρα-ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό το καθίκι είναι ένας κανονικότατος υποστηρικτής της άριας φυλής.
Ο κόσμος που τον πλησιάζει
Ο Σώρρας δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να βρει ακροατήριο, αφού φρόντισε να πατήσει πάνω στον διάχυτο ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας. Πέρα από τους ευκατάστατους χρηματοδότες του, αρκετοί από τους ακόλουθούς του είναι εξαθλιωμένοι εργάτες και άνεργοι πατριώτες που λόγω απουσίας ταξικής συνείδησης αδυνατούν να καταλάβουν ποιος ευθύνεται για την εξαθλίωσή τους και περιφέρονται από τον ένα έμπορο ελπίδας στον άλλον. Όλοι τους είναι χρόνια τώρα εκπαιδευμένοι από κάθε λογής θεωρία συνομωσίας. Όλος αυτός ο συρφετός λοιπόν, είναι γραφικός και ακίνδυνος όταν είναι κλεισμένος στα σπίτια του, αλλά γίνεται άκρως επικίνδυνος όταν αποφασίζει να βγει οργανωμένα στον δρόμο, προκειμένου να διαδώσει το φασιστικό του δηλητήριο. Αυτός ο εθνικιστικός/ρατσιστικός λόγος στόχο έχει να εδραιώσει τον πόλεμο μεταξύ των φτωχών, αφήνοντας στο απυρόβλητο αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για την φτώχεια και την εξαθλίωση. Και πάντα αυτός ο λόγος-όπως έχει δείξει η ιστορία- συνοδεύεται και από τι αντίστοιχες πράξεις.
Για εμάς, τα γεγονότα της Κυριακής 18/9 ήταν άλλη μια στιγμή ανυποχώρητου αντιφασιστικού αγώνα. Οι πλατείες, και συνολικά οι δημόσιοι χώροι, είναι για εμάς οι τόποι που μπορούμε να αναπνέουμε, να πράττουμε ελεύθερα και ως εκ τούτου έχουμε φροντίσει να τους καταστήσουμε εξαιρετικά εχθρικούς απέναντι σε κάθε εχθρό της ελευθερίας.
Είμαστε εδώ και είναι μόνο η αρχή…
Αντιφασιστική συνέλευση Αγρια Δύση
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]