- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
https://www.youtube.com/watch?v=s-xmwfsE31Y
Ένα διαχρονικό κοινωνικό αίτημα για τη μετατροπή του στρατού σε γλεντοκοποιό δρόμου υλοποιείται τις τελευταίες μέρες από την εθνολαϊκή μας συγκυβέρνηση. Μπορεί τα βήματα υλοποίησης του κοινωνικού έργου του στρατού να γίνονται αργά, ωστόσο η ευρηματικότητα των επιτελείων έχει την ικανότητα εκείνη να εντυπωσιάζει σταθερά. Από τους χορούς των «εθνοτοπικών συλλόγων» κατά τη διάρκεια της περσινής παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα μέχρι το «Σε ένιωσα μέσα μου παντού» σε κεντρικούς πεζοδρόμους της Αλεξανδρούπολης, ο ελληνικός στρατός θέλει να βρίσκεται κοντά στον έλληνα πολίτη. Να θυμήσουμε εξάλλου ότι η προσέγγιση αυτή αποτελεί μια πάγια ανάγκη των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων, η οποία αναθερμάνθηκε μετά την εξέγερση του 2008, με πρώτη προτεραιότητα την αστυνομία. Το κοινωνικό λίφτινγκ πλέον περνάει και στους (και στις) χακί φύλακές μας. Θα έπρεπε να ανησυχούμε αν η πάγια ανάγκη του μιλιταρισμού να κοινωνικοποιεί και να κοινωνικοποιείται δεν υλοποιούνταν με όλους τους πρόσφορους τρόπους από μια αριστεροακροδεξιά πολιτική διαχείριση του ελληνικού κράτους, σε μια εποχή που ο πατριωτισμός και τα εθνικά ιδεώδη είναι η μόνη σωτηρία για τους θεσμούς, το κράτος και την οικονομία.
Η αποκατάσταση της σχέσης του κράτους και των μηχανισμών του με την κοινωνία δεν θέλει μονάχα χορούς και πανηγύρια αλλά και συσσίτια του στρατού σε «ευπαθείς κοινωνικές ομάδες», κέντρα κράτησης μεταναστών κ.α. Σε ιλαροτραγικό εορταστικό συγχρωτισμό, το σώμα των ειδικών φρουρών της ελληνικής αστυνομίας προσέφερε χριστουγεννιάτικα δώρα στα παιδιά των προσφύγων, σε μία μικρή παύση της αδιάκοπης και διαχρονικής προσφοράς ξυλοδαρμών, διώξεων, εγκλεισμών και απελάσων απέναντι στις μεταναστευτικές ροές. Η συνταγή του «άρτος και θεάματα» έρχεται να συναντηθεί με τις προτροπές του Καμμένου και του Βίτσα «να ανοίξουμε τα στρατόπεδα στην κοινωνία» αλλά και τα κυνικά και ταυτόχρονα σπαρταριστικά τους προγράμματα σχετικά με το άνοιγμα των δουλειών μέσω της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας. Το αν αυτή η προοδευτική δημαγωγία πείθει θα το δούμε στο μέλλον. Προς το παρόν την ίδια στιγμή που οι στρατάρχες μάς διασκεδάζουν, επεκτείνουν τους φράχτες και συρματοπλέγματα στα σύνορα, βάζουν θεμέλια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, εκπαιδεύονται μαζί με τον νέο φρόντεξ για επιχειρήσεις αποτροπής της μετανάστευσης στο Αιγαίο, διοικούν με το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ευρώπης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, διατηρούν στρατεύματα και ειδικούς κατοχής στα Βαλκάνια, διαμοιράζουν τις βάσεις τους σε drones, μαχητικά και πυραυλάκατους που περνούν από το Αιγαίο για να βομβαρδίσουν λίγο παρακάτω πόλεις και χωριά σε Ιράκ και Συρία.
Δεν είναι λοιπόν μόνο γελοίοι, είναι και επικίνδυνοι.
ΥΓ: Του χρόνου το ρεπερτόριο θα θέλαμε να έχει και το «Νιώσε με» του Μανώλη Ρασούλη.
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Στις 18 Νοεμβρίου όλα τα σύνορα από την σλοβενία μέχρι την μακεδονία έκλεισαν για όσες/ους πρόσφυγες δεν προέρχονταν απο την συρία το αφγανιστάν και το ιρακ. Οι άνθρωποι αυτοί ξεχάστηκαν και εγκλωβίστηκαν στην Ειδομένη για 22 μέρες.
Το βίντεο τραβήχτηκε και επιμελήθηκε από την Lisa Hamou-Mamar (
[Αναδημοσίευση από Baktirio]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που κοσμούσαν τα πρωτοσέλιδα του τοπικού τύπου της προηγούμενης εβδομάδας και ακολουθώντας τις ξεκάθαρες οδηγίες του υπουργείου, οι αρχές λειτουργίας του κέντρου καταγραφής και ταυτοποίησης της Μόριας άρχισαν τον αποκλεισμό από τις διαδικασίες των αραβόφωνων αφρικανών. Συγκεκριμένα από τα μέσα της προηγούμενης βδομάδας μέχρι και χθες (Τρίτη 22/12) οι αρχές είχαν αποκλείσει τους-τις μετανάστες-ριες που προέρχονται από το Μαρόκο, την Τυνησία, την Αλγερία και τη Λιβύη. Στους συγκεκριμένους δεν προχωρούσαν καν στη διαδικασία σύλληψης που θα τους παραχωρούσε το δικαίωμα της αίτησης ασύλου, ανεξαρτήτως των ανακοινώσεων του υπουργείου, και τους είχαν παρατημένους στους χώρους τριγύρω από το λεγόμενο «Hot Spot» της Μόριας. Οι οδηγίες που τους δίνονταν ήταν να μην απομακρυνθούν από το χώρο μέχρι να ξεκαθαριστεί η τύχη τους. Καθώς χωρίς το χαρτί καταγραφής δεν μπορούσαν να επιβιβαστούν στα καράβια παρέμεναν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς «εγκλεισμού» ενώ πολύ προσπαθούσαν να ψάξουν για χαρτιά από πλάγιες οδούς. Παράλληλα μέσα στο σαββατοκύριακό η αστυνομία προχώρησε σε μερικές πρώτες συλλήψεις οδηγώντας τους στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μυτιλήνης. Η αύξηση των αφίξεων τις τελευταίες μέρες άρα και των μεταναστών/ριων που είναι αποκλεισμένοι/ες στη Μόρια, σε συνδυασμό με των κίνδυνο όξυνσης των εντάσεων που έχουν δημιουργηθεί με αφορμή αυτή την κατάσταση, οδήγησε τiς αρχές στο να ξεκινήσουν τις καταγραφές όσων προηγουμένως είχαν αποκλειστεί χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για μια προσωρινή απόφαση ή όχι
Ο νέος αυτός διαχωρισμός και αποκλεισμός έχει οδηγήσει σε αντιδράσεις μερίδας κόσμου με διαμαρτυρίες να λαμβάνουν μέρος σε συχνά διαστήματα στο κέντρο κράτησης. Οι περισσότεροι είναι φανερά εκνευρισμένοι αλλά βρίσκονται κάτω από τη συνεχή επιτήρηση από τις δυνάμεις καταστολής. Πληροφορίες υπήρξαν για έναρξη απεργίας πείνας κάποιων εξ αυτών αλλά δεν μπορέσαμε να το επιβεβαιώσουμε.
Προβλήματα όμως αναμένεται να δημιουργηθούν και για τους υπόλοιπους μετανάστες που καταφθάνουν. Τα γουρούνια της Frontex έχουν αρχίσει να παίρνουν τη χριστουγεννιάτική τους άδεια και έτσι έχει μειωθεί σημαντικά ο ρυθμός ταυτοποίησης και καταγραφής για όλους με αποτέλεσμα να βρίσκονται εγκλωβισμένοι περιμένοντας τα χαρτιά τους στους άθλιους χώρους του κέντρου κράτησης και των γύρω οικοπέδων.
Όσο για όσους-ες ανησύχησαν, μην τρομάζετε. Οι διάφοροι φορείς, ΜΚΟ και καντίνες έχουν φροντίσει να φέρουν το χριστουγεννιάτικο πνεύμα στο σύγχρονο αυτό στρατόπεδο συγκέντρωσης στολίζοντας με φωτάκια δέντρα, καλώδια και περιφράξεις…
ΥΓ: εφαρμόζοντας και μία άλλη πτυχή του δόγματος Μουζάλα για τη διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος, οι τοπικές αρχές στρέφονται επανειλημμένα εναντίον δομών που έχουν αναπτυχθεί στο νησί τους τελευταίους μήνες. Έχει ξεκινήσει μία εκστρατεία καταγραφής όλων των οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο νησί και όσες δεν ακολουθούν τη συγκεκριμένη οδό απειλούνται με εκκένωση των χώρων δράσης τους και δίωξη των μελών τους. Χαρακτηριστικά η δομή της No Border Kitchen στα τσαμάκια μυτιλήνης αφού οδηγήθηκε καταρχήν σε αλλαγή χώρου συνεχίζει να δέχεται απειλές εκκένωσης, ενώ η Αυτοοργανωμένη Δομή Υποδοχής και Περίθαλψης Προσφύγων στην Σκάλα Συκαμιάς απειλήθηκε σήμερα με εκκένωση από δυνάμεις των ΜΑΤ.
Ελεύθερη μετακίνηση για όλους-ες τους-τις μετανάστες-ριες
Κάτω τα ξερά σας από τους-τις μετανάστες-ριες και τους-τις αλληλέγγυους-ες
Δεκέμβριος 2015
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Χριστουγεννιάτικο δώρο για την Ευρώπη Φρούριο σε video που τραβήχτηκε στα σύνορα Βουλγαρίας-Τουρκίας.
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Την Τρίτη 15/12, πραγματοποιήθκε μαζική προπαγανδιστική δράση σε Ζωγράφου και Ιλίσια, για την διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες-τριες και πρόσφυγες ενάντια στον ενδοκυριαρχικό πόλεμο, που θα πραγματοποιηθεί στον Πειραιά το Σάββατο 19/12.Η παρέμβαση πλαισιώθηκε απο καταλήψεις και στέκια της γειτονιάς του Ζωγράφου και των Ιλισίων, ξεκίνησε από την κατάληψη Bίλα Ζωγράφου και ολοκληρώθηκε στην πλατεία Τερζάκη στα Ιλίσια.Στόχος ήταν τόσο το να συμβάλουμε και εμείς από την πλευρά μας στο κάλεσμα για την πορεία οσο και το να διαχυθεί ο πολιτικός λόγος και τα περιεχόμενα της πορείας στη γειτονιά μας.Κατά τη διάρκεια αυτής κολλήθηκαν αφίσες και χαρτοπανό με καλέσματα στην πορεία, μοιράστηκαν εκατονταδες κείμενα και γράφτηκαν πολλά συνθήματα σε τράπεζες,στο δημαρχείο Ζωγράφου και σε πλατείες.Παράλληλα μοιραστήκαν και πολλές εφημερίδες δρόμου Άπατρις.
Καλούμε στη διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες/τριες & πρόσφυγες ενάντια στον ενδοκυριαρχικό πόλεμο, στις 19/12, στον Πειραιά.
Aναρχικές-οι από τις γειτονιές του Ζωγράφου και των Ιλισίων
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Χανιά : Την τρίτη 17-11-2015 το πρωί, 25-30 άτομα έκαναν παρέμβαση έξω από τα στρατοδικεία Χανίων στήνοντας μικροφωνική και μοιράζοντας τη δήλωση των τριών ολικών αρνητών στράτευσης.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ (ΧΑΝΙΑ) 17-11-2015
Εγώ λατρεύω την ειρήνη τον πόλεμο δεν τον μπορώ θα βάλω σπίτι μου ένα κράνος να κάνει τσίσα το μωρό Θα ζωγραφίσω κι ένα δράκο με φισικλέτια και σπαθιά και θα τον βάλω στο σαλόνι για να τρομάζουν τα παιδιά Εγώ θα μάθω τα παιδιά μου μονάχος μου σκοποβολή θα βάλω στόχο την καρδιά μου που αυτή τ’ αγάπησε πολύ Και θα τους πω αν άνδρες είστε κι αφού στον πόλεμο θα πάτε εμένανε πυροβολήστε τι με κοιτάτε, τι με κοιτάτε Δεν έχω σπίτι μου μαχαίρι και ούτε πρόκειται να μπει κόβουμε πάντα με το χέρι και με τα δόντια το ψωμί Και αγοράζουμε τουφέκια και παλιομάχαιρα που λες να τα φυτεύουμε στον κήπο στήριγμα στις τριανταφυλλιές
Σ. Τσώτου
Α: Σκέφτηκα για τίτλο της δήλωσής μας ότι αρνούμαστε να καταταγούμε, να βάζαμε κάτι σαν…
«Αγαπάμε τη ζωή κι όχι το θάνατο»
Β: Καλό! Αλλά να σου πω… Εγώ θα το ’λεγα κάπως έτσι…
«Δημόσια δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης ή ανοιχτό γράμμα στη στρατολογία και το υπουργείο πολέμου»
Γ: Χμ… πιο σαφές για το τι πάμε να κάνουμε.
Α: Πάμε λοιπόν… O ελληνικός στρατός βρίσκεται – αυτό που λες – υπό τις διαταγές ενός υπουργείου πολέμου, αλλά και της ηγεσίας του στρατού φυσικά. Δεν ασχολείται διόλου με το να εξασφαλίζει την «ειρήνη», ούτε βέβαια πρόκειται για έναν αμυντικό στρατό όπως θα ήθελαν να πιστεύουμε. Και πως θα μπορούσε διαφορετικά; Αρκεί κανείς να κοιτάξει που βρίσκονταν τα σύνορά του ελληνικού κράτους όταν ιδρύεται το 1830 και που το 1947 με τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, για να αντιληφθεί πως η Ελλάδα είναι από τα πλέον επεκτατικά σύγχρονα κράτη.
Δες πως η επανάσταση του 1821, η οποία ξεκίνησε εκτός των άλλων με αγροτικές εξεγέρσεις ενάντια στη δυσβάσταχτη φορολογία των κοτζαμπάσηδων και άλλα κοινωνικά αιτήματα των καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων, απέκτησε μια αφήγηση εθνική που λειτουργεί ως μανδύας των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης και του κράτους της. Τα όνειρα των αστών για επέκταση της επικράτειάς τους, οδήγησαν στα γνωστά πεδία των σφαγών, με χιλιάδες νεκρούς και πρόσφυγες (Βαλκανικοί πόλεμοι, Ά παγκόσμιος πόλεμος, Μικρασιατική εκστρατεία).
Γ: Μην πας τόσο πίσω. Οι μνήμες από τα γεγονότα της Κύπρου το ’74 είναι νωπές. Ο ελληνικός στρατός, υπό την καθοδήγηση του χουντικού Ιωαννίδη, εισέβαλε στο νησί και ανέτρεψε πραξικοπηματικά την κυβέρνηση Μακάριου, στην προσπάθειά του να προσαρτήσει και την Κύπρο στο ελληνικό κράτος. Η πολεμική σύρραξη που ακολούθησε με την απάντηση του τουρκικού στρατού, είχε σαν αποτέλεσμα 4000 περίπου νεκρούς και 200.000 πρόσφυγες.
Β: Τι παραλογισμός ε! Δυο χώρες σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ να αλληλοσφάζονται.
Α: Σιγά! Στήνουν πρόσκαιρες συμμαχίες ενάντια σε κοινούς εχθρούς, χωρίς να σημαίνει πως έγιναν και «φιλαράκια». Αλλά μιας και αναφέρθηκες στο ΝΑΤΟ, αξίζει να σημειώσουμε πως η αφεντιά «του αμυντικού ελληνικού στρατού» έφτασε να πολεμάει μέχρι την Κορέα το 1950! Έχει συμμετάσχει επίσης με έμψυχο δυναμικό και παραχωρώντας στρατιωτικές βάσεις στους νατοϊκούς του συμμάχους, σε όλους τους σύγχρονους πολέμους για την επέκταση της «δημοκρατίας» και την πάταξη της «τρομοκρατίας» (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη). Η αναβάθμιση δε της στρατιωτικής συμμαχίας Ελλάδας-Ισραήλ και η υπό διαπραγμάτευση συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, είναι ενδεικτικά των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, προοιωνίζοντας τους πολέμους που έπονται.
Β: Το ερώτημα πάντως παραμένει ένα. Ποιοι σφαγιάζονται τελικά σε όλους αυτούς τους πολέμους και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται; Σκοτώνονται οι πολιτικές μαριονέτες ή μήπως οι στρατοκράτες που ψάχνουν μανιωδώς το επόμενο casus belli; Οι επιχειρηματίες που επενδύουν στην καταστροφή και την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων περιοχών ή οι οπλοβιομήχανοι;
Γ : Για τους τελευταίους δε, αξίζει ιδιαίτερη μνεία, καθώς η βιομηχανία τους ανθεί όταν διεξάγεται ένας πόλεμος ή υπάρχει απειλή πολέμου (δηλαδή συνεχώς). Ανεξάρτητα από την έκβαση των μαχών, πάντα κερδίζουν. Οι καλύτεροι πελάτες αυτής της βιομηχανίας είναι οι στρατοί, που αγοράζουν είτε stock εμπόρευμα (βλέπε κάτι υποβρύχια που γέρνουν), είτε νέες υπερσύγχρονες τεχνολογίες. Οι μίζες των εξοπλισμών της πολεμικής μηχανής, αποτελούν επίσης ένα διόλου ευκαταφρόνητο εισοδηματάκι για την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Α: H αλήθεια είναι μία… Αυτοί που καλούνται να γίνουν «κιμάς» για την πατρίδα αντιμετωπίζοντας τον εξωτερικό εχθρό, είναι οι ίδιοι που εξολοθρεύονται ως εσωτερικός εχθρός όταν σηκώνουν κεφάλι για καλύτερες συνθήκες ζωής. Είναι τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, οι προλετάριοι ή όπως θες πες τους.
Γ: Τα παραδείγματα κι εδώ είναι πολλά. Η κατάπνιξη της απεργίας των μεταλλεργατών του Λαυρίου το 1896 από τον ελληνικό στρατό με τη συμβολή του γαλλικού ναυτικού. Επίσης, η εξέγερση των αγροτών κολίγων για την αναδιανομή της γης στο Κιλελέρ της Λάρισας το 1910, οι απεργιακοί αγώνες των μεταλλεργατών της Σερίφου το 1916, των λιμενεργατών και μυλεργατών στην Καλαμάτα το 1934 και των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936, αντιμετωπίστηκαν από τη χωροφυλακή και τον ελληνικό στρατό, με δολοφονίες, συλλήψεις, βασανισμούς.
Β: Και βέβαια «η κορυφαία στιγμή της νεότερης ιστορίας μας». Η χούντα των ακατονόμαστων συνταγματαρχών 1967-1974. Ένα θρίλερ με κωμικούς πρωταγωνιστές και τραγικό φινάλε. Μια γεύση για το τι συμβαίνει όταν ο στρατός αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Ο μιλιταρισμός σε όλο του το μεγαλείο, μια ολόκληρη κοινωνία-στρατόπεδο. Καταπίεση, πειθαρχία και ρουφιανιά. Κι όταν βέβαια η μεγαλειώδης εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 στην Αθήνα τάραξε τα νερά, ο στρατός και η χωροφυλακή την κατέπνιξε στο αίμα με δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες.
Γ: Μάλιστα…Εν τέλει όποια μορφή κι αν παίρνει το πολίτευμα, (κοινοβουλευτισμός, δικτατορία κλπ.), ο στρατός αποτελεί πάντα την ύστατη εγγύηση του κράτους.
Α: Πέρα από τα παραπάνω. Πως θα μπορούσαμε άραγε να υπάρξουμε εντός κάποιου στρατοπέδου, όπου η διαδικασία της κριτικής και της σκέψης πάει διακοπές; Όπου η τυφλή υπακοή θεωρείται αρετή, η διαφορετικότητα είναι είδος προς εξαφάνιση και το αντριλίκι εκφράζεται με καψώνια προς τους πιο αδύναμους;
Β: Ας πούμε πως πηγαίναμε (ω μη γένοιτο). Θα τη βγάζαμε στην αναφορά κάθε πρωί αρνούμενοι να υπακούσουμε την τάδε ή τη δείνα εντολή και στο τέλος τέλος θα μαζεύαμε τόσες φυλακές, που για να τις εξαργυρώσουμε θα έπρεπε να θητεύσουν για μας και τα εγγόνια μας. Και η απορία μου είναι η εξής. Αφού είμαστε σαφέστατα ενάντια στο στρατό και δεν θέλουμε να καταταγούμε, τι ακριβώς μας θέλουν εκεί μέσα; Μας εκβιάζουν με στρατοδικεία και επαναλαμβανόμενα χρηματικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ, με απώτερο στόχο, τι;
Γ: Έχουν τους λόγους τους. Αφ’ ενός γιατί πάγιος ρόλος του μηχανισμού του στρατού, είναι η ψυχοσυναισθηματική ισοπέδωση του ανθρώπινου, δηλαδή η υποταγή στην ιεραρχία και η κατασκευή του προτύπου ενός δυναμικού άντρα-πολεμιστή χωρίς ευαισθησίες, που οφείλει να θυσιαστεί όποτε του ζητηθεί από την πατρίδα. Αφ’ ετέρου, αν η θητεία δεν ήταν υποχρεωτική, δεν θα πήγαινε κανείς (πέρα από κάτι πυροβολημένους φασίστες).
Α: Επίσης «σημαντικό» έργο που επιτελεί ο στρατός είναι η ενίσχυση της εθνικής συνείδησης. Μιας οργανωμένης απάτης των «εχόντων και κατεχόντων», να ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με τις ανάγκες μας. Λένε για παράδειγμα πως τα πετρέλαια που βρίσκονται στο Αιγαίο είναι εθνικό μας συμφέρον να τα πάρει η Ελλάδα. Και γιατί θα έπρεπε να μας κόφτει αν τα πάρει η Ελλάδα, η Τουρκία ή ο Καναδάς; Λες και το χρήμα θα μπει στην τσέπη μας. Πόσο μάλλον να πολεμήσουμε γι’ αυτά. Βλέπουμε και στην Αραβία που έχει πολλά πετρέλαια, πόσοι τα χαίρονται και πόσοι πεθαίνουν της πείνας.
Γ: Βέβαια! εθνικό συμφέρον και εθνική ενότητα. Όπου τ’ ακούς, μακριά… Μας πήξανε στη μπαρούφα… «Εμείς οι Έλληνες είμαστε και ήμασταν οι πιο άξιοι και έχουμε πάντα το δίκιο με το μέρος μας. Υπήρξαμε το λίκνο του πολιτισμού και γι’ αυτό ανέκαθεν μας ζήλευαν οι εχθροί, αλλά και οι φίλοι… Όταν νικάμε είμαστε ήρωες, όταν χάνουμε έχουν συνωμοτήσει εναντίον μας όλες οι μεγάλες δυνάμεις κι ο διάολος μαζί».
Β: Ηρέμησε! Θα σου ανέβει η πίεση… Ας το μαζεύουμε σιγά σιγά. Πρώτα όμως, μιας κι έχουμε και την τιμή να αρνούμαστε τη στρατιωτική μας θητεία εν μέσω διακυβέρνησης της πρώτης φοράς «αριστερά», οφείλουμε να πούμε πως ο ρόλος του στρατού, όχι μόνο δεν αλλάζει, αντιθέτως αναβαθμίζεται.
Α: Η δαπάνη των 500 εκ. δολαρίων για στρατιωτικούς εξοπλισμούς τους πρώτους μήνες της εκλογής της κυβέρνησης Σύριζα-ΑΝΕΛ, αποδεικνύει πως η εθνική άμυνα δεν επιδέχεται περικοπές, σε αντίθεση με τα νοσοκομεία ή τους μισθούς των μικρομεσαίων στρωμάτων. Οι παρελάσεις, ένας θεσμός που προάγει την ομοιομορφία και την υποταγή, όχι μονάχα δεν καταργείται, όπως υποστήριζε η ροζ γραμμή ως αντιπολίτευση, αλλά αναβαθμίζεται σε λαϊκό γλέντι συνοδεία από νταούλια. Ο ακροδεξιός υπουργός πολέμου θεσπίζει την εθελοντική θητεία των γυναικών (για λόγους ισότητας πιθανότατα!) και προτείνει σε γιατρούς και δασκάλους φαντάρους
να κάνουν τη θητεία τους σε κάποιο σχολείο ή νοσοκομείο δουλεύοντας τζάμπα και χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Γ: Ο Αλ. Τσίπρι παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Σαμαρά συνεχίζει τις συναντήσεις με τον δικτάτορα της Αιγύπτου Al Sisi για την πολυπόθητη στρατιωτική συμμαχία στην ανατολική Μεσόγειο. Κομμάτια να γίνουν κι οι ιδεολογικές διαφωνίες του σφαγέα της Αιγύπτου με τον «πολύ αριστερό» έλληνα πρωθυπουργό.
Α: Θα ήταν αδύνατο για οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλάμβανε το τιμόνι του κράτους σε αυτή την ιστορική συγκυρία, να πράξει διαφορετικά σε αυτό που ονομάζεται «πάγια εθνικά ζητήματα». Ο αριστερός φερετζές διαχείρισης της κρίσης, σπρώχτηκε και από τους στρατοκράτες εφόσον έλαβαν τις εγγυήσεις τους. Η συνάντηση επικύρωσης έγινε στο πεντάγωνο τρεις μήνες πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015 με τον μελλοντικό τότε (όπως όλα έδειχναν) πρωθυπουργό της χώρας, τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ Κωσταράκο και τον επίτιμο αρχηγό του ΓΕΣ Φραγκούλη. Στο πέρας αυτής της συνάντησης, ο Τσίπρας είπε το περίφημο «Το κράτος έχει συνέχεια». Δηλαδή… τα βρήκανε τα παιδιά.
Γ: Αλίμονο! Όχι μονάχα το κράτος, αλλά και οι εθνικισμοί, οι θρησκευτικοί φανατισμοί και ο πόλεμος που τους συνοδεύει έχουν συνέχεια, όσο αδρανούμε. Οι δυτικές εξουσίες χτίζουν από καιρό ένα προφίλ ισλαμιστών τρομοκρατών για να δικαιολογήσουν την στρατιωτική διαχείριση προσφύγων – μεταναστών και παράλληλα τον «αναγκαίο» πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
Β: Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα… Για τον χαμένο χρόνο της θητείας, την αυτοδιάθεση του σώματός μας, τις αυτοκτονίες μέσα στο στρατό ή για το πως η ίδια η κοινωνία στρατικοποιείται και αυτοκτονεί. Και άλλα που δεν χωρούν σε μια κόλα χαρτί…
Α-Β-Γ: Εν κατακλείδι…
Αγαπητοί μας εχθροί,
Επειδή δεν χωράει ο νους μας:
Να παραστεκουλίζουμε με τα όπλα στραμμένα σε πρόσφυγες και μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα κατατρεγμένοι από τη φτώχεια και τους πολέμους.
Να κάνουμε τα χατίρια κάθε καραβανά ακούγοντας τις αγριοφωνάρες του.
Να θέσουμε σε εφεδρεία τις ζωές μας, όποτε ανοίγουν οι αιμοβόρες ορέξεις των εξουσιαστών.
Θα απέχουμε συνειδητά από το στρατόπεδο της εθνικοφροσύνης, του θανάτου και των διαχωρισμών.
Θα παραμείνουμε δίπλα σε όσους κι όσες αγαπάμε. Δίπλα στους ανθρώπους που μοιράζονται τον αγώνα για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, στις γειτονιές, στους δρόμους, στη δουλειά, στις παρέες, στην οικογένεια.
Θα παραμείνουμε ακούραστοι, μέχρι να θάψουμε «το τσεκούρι του πολέμου» που ξεθάβει η εξουσία για τα συμφέροντά της.
Και δεν θα βάλουμε «κώλο κάτω» μέχρι…
…να γκρεμίσουμε και το τελευταίο μαντρί, που εσείς ονομάζετε σύνορα…
…τα στρατόπεδα να γίνουν πάρκα αναψυχής και τα εργοστάσια της οπλοβιομηχανίας εσωτερικές πίστες αναρρίχησης…
…να ξυπνήσουμε ένα πρωινό και οι ένοπλες δυνάμεις να αποτελούν αντικείμενο αρχαιολογικής έρευνας…
…οι τωρινές μας κοινότητες αμφισβήτησης του κόσμου της ατομικής ιδιοκτησίας, των κρατών και των συνόρων, γίνουν οι μήτρες που θα γεννήσουν τον αυριανό κόσμο της ισότητας, της αλληλοβοήθειας, του σεβασμού και της ελευθερίας.
Κι αυτό είναι υπόσχεση και ανακούφιση…
Μην μας υπολογίζετε για οπλίτες…
Θα παραμείνουμε πολίτες
–
Συμμετείχαν με αλφαβητική σειρά οι:
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΛΑΛΟΣ
ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΜΗΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΤΣΙΑΣ-ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ
[Διαβάστε τη δήλωση σε αρχείο μορφής Pdf πατώντας εδώ]