- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ
Ήταν ο Αδάμ και η Εύα μαύροι;
Το ανθρώπινο ταξίδι πάνω στη γη άρχισε από την Αφρική. Από εκεί ξεκίνησαν να κατακτήσουν τον πλανήτη οι πρόγονοί μας. Διαφορετικοί δρόμοι δημιούργησαν διαφορετικούς προορισμούς, και ο ήλιος ανέλαβε να μοιράσει τα χρώματα.
Τώρα οι γυναίκες και οι άνδρες, το ουράνιο τόξο της γης, είμαστε περισσότερα χρώματα από ότι το ίδιο το ουράνιο τόξο. Όμως είμαστε όλοι Αφρικανοί μετανάστες. Ακόμα και οι πιο λευκοί από τους λευκούς κατάγονται από την Αφρική.
Ίσως αρνούμαστε να θυμόμαστε την κοινή μας καταγωγή γιατί ο ρατσισμός προκαλεί αμνησία, ή γιατί δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως εκείνα τα μακρινά χρόνια το βασίλειό μας ήταν ολόκληρος ο κόσμος, ένας απέραντος χάρτης δίχως σύνορα, και πως τα πόδια μας ήταν το μοναδικό απαιτούμενο διαβατήριο.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Κάποτε κουραστήκαμε να περιφερόμαστε στα δάση και τα ποτάμια.
Κι αποφασίσαμε να σταματήσουμε. Επινοήσαμε τα χωριά και την ομαδική ζωή, κάναμε το κόκαλο βελόνα και τον πάσσαλο καμάκι, τα χέρια μας μάκρυναν με τα εργαλεία, και η λαβή πολλαπλασίασε τη δύναμη του πέλεκυ, της αξίνας και του μαχαιριού.
Καλλιεργήσαμε το ρύζι, τη βρόμη, το σιτάρι και το καλαμπόκι, κλείσαμε σε στάβλους τα πρόβατα και τα γίδια, και μάθαμε να φυλάμε τη σοδειά, ώστε να μην πεθαίνουμε της πείνας στους δύσκολους καιρούς.
Στα χωράφια αρχίσαμε να λατρεύουμε τις θεές της γονιμότητας, κάτι γυναίκες με φαρδιά λαγόνια και γενναιόδωρα στήθη, όμως με τον καιρό εκτοπίστηκαν από τους αρσενικούς θεούς του πολέμου. Αρχίσαμε να υμνούμε βασιλιάδες, πολέμαρχους και αρχιερείς.
Ανακαλύψαμε τις λέξεις δικό σου, δικό μου, η γη απέκτησε αφέντη, η γυναίκα έγινε ιδιοκτησία του άνδρα, και ο πατέρας ιδιοκτήτης των παιδιών.
Πέρασε ο καιρός που περιφερόμασταν δίχως προορισμό και δίχως σπίτι.
Τα αποτελέσματα του πολιτισμού ήταν εκπληκτικά: η ζωή μας ήταν πιο ασφαλής αλλά λιγότερο ελεύθερη, ενώ δουλεύαμε περισσότερες ώρες...
[Αναδημοσίευση από το blog του Επιθετικού Προσδιορισμού]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Απόγευμα Πέμπτης 9 Ιούλη, δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από τις περιοχές του Πειραιά, πραγματοποιήσαμε αντιφασιστική παρέμβαση στη Νίκαια.
Αυτές τις μέρες συνεχίζονται οι δίκες των φασιστών της χρυσής αυγής. Την ίδια στιγμή επιχειρείται μια προσπάθεια δυναμικής επανεμφάνισης τους στις γειτονιές και το πολιτικό προσκήνιο. Από την ίδρυση του φασιστοσωματείου στο Πέραμα, τις παρεμβάσεις στη ΔΕΗ Κερατσινίου και στο ειρηνοδικείο του Πειραιά, μέχρι την προσπάθεια επίθεσης σε αντιφασίστες στα Πατήσια και τη μηχανοκίνητη πορεία που είχε καλεστεί για τους δολοφονημένους εργάτες της “Ελληνικά Πετρέλαια”.
Ας το βάλουν λοιπόν καλά στο μυαλό τους, κάθε λογής φασίστες - επίσημοι και ανεπίσημοι, κρυφοί και φανεροί:
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:
ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ
Δύο χρόνια, σχεδόν, πίσω: Τρίτη βράδυ, 17 Σεπτέμβρη του 2013, στην περιοχής της Αμφιάλης, ο Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από τις δολοφονικές μαχαιριές του νεοναζί Ρουπακιά, μέλος της χρυσής αυγής και της τοπικής οργάνωσης Νίκαιας.
Προηγήθηκε ένταση σε τοπική καφετέρια ανάμεσα στην παρέα του Φύσσα και φασίστες, οι οποίοι κάλεσαν για ενίσχυση το τάγμα εφόδου της Τ.Ο. της Χ.Α. Νίκαιας: 30 περίπου θρασύδειλα φασιστοειδή οπλισμένα με κράνη, πτυσσόμενα γκλοπ και μαχαίρια, εμφανίζονται λίγη ώρα αργότερα. Ο Φύσσας παροτρύνει τους φίλους και τις φίλες του να αποχωρήσουν ταχύτερα ενώ ο ίδιος μένει παραπίσω και δέχεται την πρώτη επίθεση των φασιστών. Βλέποντας ότι αδυνατούν να “καθαρίσουν” μαζί του εύκολα οι ναζί, ο Ρουπακιάς κινείται αντίθετα στην οδό Τσαλδάρη, κατεβαίνει από το όχημα του και τον μαχαιρώνει δύο φορές.
Παρακείμενη ομάδα ΔΙΑΣ παρακολουθεί από κοντά το σκηνικό αμέτοχη για ώρα, ενώ αναγκάζεται να παρέμβει απρόθυμα έπειτα από επίμονες παροτρύνσεις του αιμόφυρτου Φύσσα, για να συλλάβει το φονιά του.
Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιούνη 2012 και τα αυξημένα ποσοστά της Χ.Α. στις περιοχές του Πειραιά και δυτικά της Αθήνας, η νεοναζί συμμορία έλαβε μεταξύ άλλων και επίσημα πλέον, χρηματοδοτήσεις από το κράτος για την δημοκρατική εξυπηρέτηση των ναζιστικών ιδεωδών!
Η νέα εργολαβία εξόντωσης μεταναστών και εξυπηρέτησης κάθε λογής κεφαλαιακών συμφερόντων ενάντια στις ανάγκες και τους συλλογικούς αγώνες των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων ήταν γεγονός. Το όνομα του εργολάβου, χρυσή αυγή!
Επικέντρωσε στο άνοιγμα γραφείων σε περιοχές όπως αυτές της Νίκαιας, του Πειραιά και του Περάματος, για να κεφαλαιοποίησει τόσο τα αντίστοιχα εκλογικά ποσοστά της, αλλά και τη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική προπαγάνδα που για χρόνια μεθοδικά καλλιεργούσαν οι εκάστοτε συγκυβερνήσεις.
Τα μέλη που στρατολογήθηκαν στις γραμμές του ναζί αρχηγίσκου, προήλθαν από τις δεξαμενές -αποχετεύσεις των τοπικών βοθρολυμάτων: μπάτσοι-καριερίστες, χριστιανοπατριώτες, ξενοφοβικοί μισάνθρωποι και κάθε λογής λούμπεν μικροαστικό στοιχείο, ανακάλυψε τον πολιτικά νομιμοποιημένο λόγο ύπαρξής του!
Τοπικά αστυνομικά τμήματα, με πρώτο και καλύτερο αυτό της Νίκαιας και τον σερίφη διοικητική της ασφάλειας, γνωστή φιγούρα για τα δολοφονικά του ανδραγαθήματα, παρείχαν συστηματικά κάλυψη σε εξορμήσεις - επιθέσεις των φασιστών, ενάντια σε μετανάστες, αγωνιστές και αγωνίστριες (δεν ξεχνάμε ανάμεσα σε πολλές άλλες, τις δολοφονικές επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα).
Ένα από τα παραπάνω “μπουμπούκια”, όπως προκύπτει, συνοδηγός του επίμαχου οχήματος και πρωτεργάτης της δολοφονίας του Φύσσα, είναι ο Γιάννης Καζατζόγλου 34 ετών, μέλος της χρυσής αυγής στην Τ.Ο. Νίκαιας, κάτοικος της οδού Ακροπόλεως.
Φιλόδοξο πρωτοπαλίκαρο του θλιβερού Κασιδιάρη (υπαρχηγού της χρυσής αυγής).
Ο πατέρας του, συνεχίζει να καυχιέται στη γειτονιά, ότι ο κανακάρης του σφάζει αντιφασίστες!
Από τις αρχές του Απρίλη του 2015, ξεκίνησε η δίκη - παρωδία της χρυσής αυγής: μια παρωδία που αγωνιά να πείσει ότι ο φασισμός μπορεί να χτυπηθεί από ευέλικτους θεσμούς, νόμους και κυβερνήσεις που σχετίζονται από τη φύση τους οργανικά με τον ολοκληρωτισμό.
Τον τελευταίο καιρό αντίστοιχα, παρατηρείται μια προσπάθεια δυναμικής επανεμφάνισης των φασιστών στις γειτονιές και το πολιτικό προσκήνιο, μασκαρεμένοι για ακόμα μία φορά με “αγωνιστικά” και ανθρωπιστικά προσωπεία.
Από την ίδρυση του δουλεμπορικού – νταβατζίδικου φασιστοσωματείου στο Πέραμα (δε ξεχνάμε τα ξεφτιλισμένα κουμάντα χρυσαυγιτών κι αφεντικών για εύρεση εργασίας “μόνο σε Έλληνες” με 18 ευρώ ανασφάλιστο μεροκάματο), μέχρι την προσπάθεια επίθεσης των ναζί στη μηχανοκίνητη πορεία που είχε καλεστεί για τους δολοφονημένους εργάτες της “Ελληνικά Πετρέλαια” , η Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνει περίτρανα τις θεσμικές της υπηρεσίες σε κεφάλαιο κι αφεντικά: υποτιμημένο εργατικό δυναμικό και καταστολή κάθε προσπάθειας του κόσμου του αγώνα, για βελτίωση των συνθηκών ύπαρξής του.
Παρεμβαίνουμε και σήμερα στις γειτονιές μας, γιατί δε θα αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί!
Οι δολοφόνοι του Φύσσα συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Δε θα επιτρέψουμε την επέλαση του κτήνους κοιτάζοντας απαθείς και μένοντας αδιάφοροι
Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε, ότι κατανοούμε την πρακτική του αντιφασισμού στην αντιθεσμική της διάσταση: μακριά από τις θεαματικές μηντιακές φιέστες των δικαστηρίων-μπάτσων-μμε, χωρίς προσευχές, κεριά, μπαλόνια, “επιμορφωτικά” τραγούδια μεγαλοπιασμένων τραγουδιστάδων.
Οι απαντήσεις δίνονται αντιιεραρχικά, συλλογικά, επινοητικά, στο πραγματικό πεδίο της καθημερινής ζωής! Στους δρόμους και τις γειτονιές. Επιθετικά, επίμονα, αποφασιστικά, αδιαμεσολάβητα!
Ενάντια στο αδιαχώριστο σύμπλεγμα κυριαρχίας: κράτους-αφεντικών-φασιστών.
Ενάντια σε κάθε αυταπάτη αριστερού κράτους, φιλοαριστερής ή σοσιαλδημοκρατικής εξουσίας.
Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους, κάθε λογής φασίστες - επίσημοι και ανεπίσημοι, κρυφοί και φανεροί…
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
Αντιφασίστες - αντιφασίστριες από τις περιοχές του Πειραιά
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Το πρωί του Σαββάτου 6 Ιούνη έγινε παρέμβαση με ρίψη χρωμάτων στο Ίδρυμα Λάτση στο Κεφαλάρι Κηφισιάς. Η πράξη μας ήταν μια ελάχιστη απάντηση στην πρόσφατη έκρηξη στα ΕΛ.ΠΕ., με 4 νεκρούς εργάτες και 2 σοβαρά τραυματίες, ως αποτέλεσμα των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων συντήρησης, των εντατικών ρυθμών εργασίας, των μηδενικών μέτρων ασφαλείας.
Το “κοινωφελές” Ίδρυμα Λάτση, Μ.Κ.Ο. με έδρα στο Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν, αποτελεί από τη μία, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υποκρισίας, άλλον ένα προκλητικό θεσμό “ευεργεσίας” των αφεντικών, με μοναδική επιδίωξη την απενοχοποίηση της εκμετάλλευσης, της λεηλασίας, της συσσώρευσης πλούτου. Από την άλλη, αποτελεί πλυντήριο φοροελαφρύνσεων του κεφαλαίου μέσω “αγαθοεργιών” σε τομείς όπως η υγεία, ο πολιτισμός, το περιβάλλον.
Μετά την ρίψη των χρωμάτων, η παρέμβαση συνεχίστηκε με πορεία των 120 συντρόφων και συντροφισσών, με πανό, συνθήματα, τρικάκια και κατάληξη στον ΗΣΑΠ Κηφισιάς, απ' όπου αποχωρήσαμε όλοι και όλες μαζί με τον ηλεκτρικό.
Ενδεικτικά συνθήματα τα οποία φωνάζονταν:
- ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
- ΒΡΑΣΤΟΥΣ-ΒΡΑΣΤΟΥΣ ΘΑ ΦΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ
- ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΚΑΛΗ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
- ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛ.ΠΕ. ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6, 12.00, ΠΑΛΑΤΑΚΙ - ΧΑΪΔΑΡΙ
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Το βράδυ της Δευτέρας 11/05, αναγράφηκαν συνθήματα στους εξωτερικούς τοίχους του στρατιωτικού εργοστασίου "ΚΟΠΗ" στη Δραπετσώνα, από συντρόφισσες/ους, ως ένδειξη αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης.
Τη Δευτέρα 11/5/2015, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση-αναγραφή συνθημάτων στους εξωτερικούς τοίχους του στρατοπέδου 301 (Θ. Κοσκινά) στους Αγίους Αναργύρους για την αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης, με αφορμή το 2ο στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη στις 14/5 στα Γιάννενα.
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε στιγμή
Δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν η νέα fast track κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ με την εισβολή των αστυνομικών μαντρόσκυλων στην Πρυτανεία και την κατάλυση του ασύλου. Ήδη από τη συμφωνία του eurogroup στις 20 Φλεβάρη το βελούδινο προσωπείο της ροζ αριστεράς ξεμασκαρεύτηκε για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά πως κάθε αστική κυβέρνηση είναι μονάχα ορντινάτσα της εγχώριας και διεθνούς αστικής τάξης. Όσα “προοδευτικά” μερεμέτια και να γίνουν, όσες ασπιρίνες για τον καρκίνο κι αν μοιραστούν στην κοινωνία, όσες παπατζήδικες μεταβολές ονομάτων κι αν χρησιμοποιηθούν (από την τρόικα στους “θεσμούς”), η παράταση της μνημονιακής πολιτικής από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δείχνει και τα πραγματικά όρια της ντεμέκ “φιλολαϊκής” αστικής πολιτικής μπροστά στην στρατηγική επιλογή της πρόσδεσης της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό σχηματισμό της ΕΕ.
Εάν κάτι κατέδειξε η κατάληψη της Πρυτανείας, ακόμα πιο μακριά από την ανάδειξη των δίκαιων αιτημάτων των φυλακισμένων συντρόφων μας, ήταν και η αυταπόδεικτη αλήθεια πως ο κοινωνικός-ταξικός ανταγωνισμός συνεχίζεται και μετά την εκλογική νίκη της ροζ αριστεράς και το σχηματισμό κυβέρνησης με την λουμπενική δεξιά. Και παρά το βραχύβιο χαρακτήρα της, μιας και ήταν κατάληψη ειδικού σκοπού και κοινού αγώνα με τους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους, κατάφερε να συναντηθεί πέρα από το κλασικό διακηρυκτικό επίπεδο με αγώνες που αναπτύσσονται στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο: με το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, με τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, με τη διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα του Λαϊκού Μετώπου στην Τουρκία κλπ. Αυτό ακριβώς ενόχλησε και τα εξουσιαστικά παραμάγαζα που επιδόθηκαν συντονισμένα και σε πλήρη ευθυγράμμιση σε μια εκστρατεία αποπολιτικοποίησης και συκοφάντησης της κατειλημμένης πρυτανείας, μιας και δεν μπορούσαν να τη χτυπήσουν με πολιτικό τρόπο.
Η προβοκάτσια ξεκίνησε τη Δευτέρα του πάσχα, όταν ο μαστουρωμένος πρύτανης Δημόπουλος, υπό την επήρεια των παραισθησιογόνων ουσιών της εξουσιομανίας, “κατήγγειλε” πως μέσα στην πρυτανεία γίνεται χρήση ναρκωτικών. Σε πλήρη συντονισμό με τα αστικά ΜΜΕ, οι χονδρέμποροι πρέζας μπάτσοι παρουσίασαν ως συλλήψεις εντός της πρυτανείας τις προσαγωγές άσχετων περαστικών και τουριστών, αλλά και τοξικοεξερτημένων που τσουβαλιάστηκαν από κοντινή πιάτσα διακίνησης ναρκωτικών, η οποία λειτουργεί εδώ και χρόνια υπό την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας και των πρυτανικών αρχών. Προφανώς τα κέρδη της μαύρης συσσώρευσης κεφαλαίου είναι μπόλικα και οι παράνομοι καπιταλιστές μοιράζουν και τα ανάλογα χαρτζιλίκια στον κόσμο της νομιμότητας και της ηθικής.
Αφού μέσα από την προβοκάτσια αυτή επιχειρήθηκε η αποπολιτικοποίηση της κατάληψης, ήρθε η δημιουργία κατάστασης πολιορκίας από την αστυνομική περικύκλωση, με σκοπό τη δημιουργία ανθρωπιστικής κρίσης μέσα στο κτήριο, μέσω της έλλειψης τροφοδοσίας, ώστε να αποχωρήσουμε από την κατάληψη με τη δημιουργία τεχνητής λιμοκτονίας. Η αποτυχία κι αυτού του αναμφίβολα ευφυούς τεχνάσματος ήταν δεδομένη: η αλληλεγγύη των συντροφισσών και των συντρόφων μας που εγκλωβίστηκαν έξω από την πρυτανεία μας άφησε ακόμα πιο δυνατούς και με 1-2 κιλά παραπάνω. Και με την ευκαιρία να γίνει σαφές πως η κατάληψη της πρυτανείας στελεχώθηκε και ενισχύθηκε από εκατοντάδες ανθρώπους και οι 13 που συλληφθήκαμε ήμασταν απλώς η τελευταία περιφρούρηση όταν έγινε η αστυνομική περικύκλωση.
Όταν απέτυχε και αυτή η τακτική, ήρθαν οι υπόγειες προτάσεις από τις πρυτανικές αρχές να αποχωρήσουμε χωρίς να συλληφθούμε από την πίσω πόρτα. Η απάντηση ήταν δεδομένη: καμιά διαπραγμάτευση, θα αποχωρήσουμε συντεταγμένα μόνο όταν ικανοποιηθούν τα αιτήματα των συντρόφων μας απεργών πείνας ή θα μας πάρουν σηκωτούς οι μπάτσοι. Και εν τέλει μας πήραν σηκωτούς οι μπάτσοι…
Για όλες και όλους που συνυπήρξαμε μέχρι την τελευταία στιγμή στο ανοιχτό κέντρο αγώνα της πρυτανείας, το κατηγορητήριο που στήθηκε εναντίον μας από την αστυνομικο-δικαστική μαφία αποτελεί τίτλο τιμής. Όσοι και όσες βιώσαμε περικυκλωμένοι και σιδηροδέσμιοι υπέροχες στιγμές αλληλεγγύης, παρά τις πολιτικές μας διαφωνίες, δημιουργήσαμε ένα διαρκές και κινούμενο κέντρο αγώνα και απειθαρχίας: από την περικυκλωμένη πρυτανεία, μέχρι τη ΓΑΔΑ και την Ευελπίδων. Και είναι αυτός ο κόσμος που θα κερδίσει αργά ή γρήγορα: ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης.
Μέχρι τον Κομμουνισμό και την Αναρχία!
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Αναδημοσιεύσεις
Η κόλαση του Κάφκα
Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.
Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;
Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.
Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.
Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.
Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.
Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;
Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.
Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.
Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη...».
Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.
Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.
Αθηνά Τσάκαλου
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]