Δίκη για την εκδίωξη του προέδρου της ΓΣΕΕ Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση της 5ης Μάρτη 2010

 

 

Κείμενο των 3 συντρόφων που κατηγορούνται


Στις 4 Απριλίου 2012 οι Ν.Μ., Δ.Β. και Κ.Π. καλούμαστε στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων να δικαστούμε για την εκδίωξη του επαγγελματία εργατοπατέρα, επίδοξου βουλευτή και υπάλληλου του ΣΕΒ Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 2010 στο Σύνταγμα.

 

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος εκδιώκεται από τους απεργούς και υπό την προστασία των ΜΑΤ βρίσκει καταφύγιο εκεί που φιλοδοξεί να μπει, δηλαδή στο κοινοβούλιο. Τις επόμενες ημέρες φωτογραφιζόμαστε από τα παπαγαλάκια της ασφάλειας (Τριανταφυλλόπουλο, Γ. Σουλιώτη κ.α.), ως υπαίτιοι για το "εργατικό ατύχημα" που συνέβη στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μαρτίου και καλούμαστε ως «ύποπτοι» στη ΓΑΔΑ να απολογηθούμε για τα γεγονότα της απεργιακής συγκέντρωσης. Τα στοιχεία είναι οι κατασκευασμένες καταθέσεις δύο έμμισθων εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και οι αναγνωρίσεις των μπάτσων της ασφάλειας κράτους και πολιτεύματος, οι οποίοι μας γνωρίζουν εδώ και χρόνια από την διαρκή παρουσία μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, από τις απεργίες, τις συγκρούσεις, τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, τις διαδηλώσεις και κάθε ανατρεπτική δράση. Από την συμμετοχή μας στα σωματεία βάσης, τις αναρχικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις και όλες τις αδιαμεσολάβητες, αντιιεραρχικές, χειραφετημένες, ριζοσπαστικές διαδικασίες αγώνα και οργάνωσης των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων.

 

Ο εισαγγελέας μας έχει απαγγείλει την εξής κατηγορία: Απρόκλητες σωματικές βλάβες: Ας μας πει ο Παναγόπουλος τι έχει κάνει, πέρα από το να καλύπτει αφεντικά και εργολάβους, για τους χιλιάδες εργάτες που σακατεύονται καθημερινά στα στρατόπεδα της μισθωτής εργασίας και για τους δεκάδες νεκρούς στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Έτσι κι αλλιώς, αποκαλύφθηκε περίτρανα ο ρόλος του μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονική επίθεση σε βάρος της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καθώς όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες διαπλέκονταν με τους μεγαλοεργολάβους, κάλυπταν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους το καθεστώς σκλαβιάς και τρομοκρατίας που επικρατεί στους χώρους της δουλειάς, και ειδικότερα στο χώρο του καθαρισμού. Μην ξεχνάμε ότι η εργολαβία καθαρισμού του κτιρίου της ΓΣΕΕ έχει δοθεί σε μία από αυτές τις εταιρείες. Είναι ο Παναγόπουλος που το τελευταίο διάστημα σε κοινές συναντήσεις με τον διατεταγμένο του ΔΝΤ Παπαδήμο και τον πρόεδρο του ΣΕΒ συναίνεσε στο κόψιμο των μισθών και των συντάξεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στο μισθό μαθητείας και σε όλους τους σχεδιασμούς τρόικας, ελληνικού κράτους και κεφαλαίου που στοχεύουν στην αναδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οδηγούν στην προλεταριοποίηση, την εξαθλίωση και την μιζέρια.

 

Είναι ο κ. Παναγόπουλος ο πληρωμένος υπάλληλος του καθεστώτος ο οποίος έχει επιφορτιστεί ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ να διαφυλάττει με κάθε κόστος (κόστος που πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι) την κοινωνική ειρήνη, δηλαδή την ειρήνη μεταξύ εκμεταλλευόμενων και εκμεταλλευτών, καταπιεσμένων και καταπιεστών. Μια ειρήνη, την οποία οι κυρίαρχοι εννοούν ότι πρέπει να υφίσταται μόνο από την μεριά των από τα κάτω. Έτσι κι αλλιώς το κράτος και το κεφάλαιο έχουν κηρύξει από καιρό τον πόλεμο στην κοινωνία. Σε αυτόν τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο ο Παναγόπουλος αποτελεί τον έμμισθο υπάλληλο των αφεντικών. Επαγγελματίας συνδικαλιστής, επίδοξος βουλευτής, άξιος αντικαταστάτης του -βουλευτή και πρώην υπουργού- Πρωτόπαππα και του Πολυζωγόπουλου, οι οποίοι ως ανταμοιβή για το ξεπούλημα των εργατικών αγώνων έλαβαν διάφορα κομματικά και κρατικά αξιώματα. Έτσι κι αλλιώς, η ΓΣΕΕ δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, "συνομοσπονδία εργατών", αλλά μια θυγατρική εταιρεία του ΣΕΒ, η οποία έχει αναλάβει το ρόλο του αναχώματος στις κοινωνικές εκρήξεις και του διαμεσολαβητή για τη νομιμοποίηση των επιταγών των αφεντικών. Το ρόλο της ανέδειξε, γι' ακόμη μια φορά, η εξέγερση του Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια της οποίας η ΓΣΕΕ ακύρωσε προγραμματισμένη της διαδήλωση, ενώ δεν κήρυξε ούτε μια απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους χιλιάδες εξεγερμένους.

 

Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες και έχοντας κάνει διαφορετικές επιλογές, απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα έχουμε πάρει προ πολλού θέση, θέση μάχης. Μια θέση που ορίζεται είτε από την ταξική μας συνείδησή ως προλετάριοι είτε από την πολιτική μας διαδρομή ως αναρχικοί-αντιεξουσιαστές. Δεν αποδεχόμαστε καμία ειρήνη μεταξύ των κυρίαρχων και των από τα κάτω, για αυτό το λόγο τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε στο δρόμο πάμπολλες φορές. Ήμασταν τον Μάιο & τον Ιούνιο του 2006 και στις 8 Μάρτη 2007 στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας τον Απρίλη του 2007 στους εξεγερμένους των ελληνικών φυλακών και συμμετείχαμε τον Ιούνη του 2007 στις κινητοποιήσεις ενάντια στις ρατσιστικές, φασιστικές επιθέσεις κράτους και παρακράτους. Ήμασταν στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα και βρεθήκαμε ανάμεσα στους εξεγερμένους εργάτες και όχι μόνο, που τη 17η του Δεκέμβρη του 2008, οικειοποιηθήκαν το κεντρικό κτίριο της ΓΣΕΕ και ξεβόλεψαν τον Παναγόπουλο από το πολυτελές γραφείο του και τη δερμάτινη καρέκλα του. Σταθήκαμε δίπλα στους κατοίκους της Κερατέας τον Δεκέμβρη του 2010 ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την υποβάθμιση της ζωής τους. Ήμασταν στις απεργιακές διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις στις 5 Μαΐου 2010, στις 28 & 29 Ιουνίου 2011, στις 19 & 20 Οκτώβρη 2011, στις 10-11 & 12 Φλεβάρη 2012.

 

Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στους αγώνες για την συνολική ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Στους αγώνες για ένα κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

 

Ν.Μ. - Δ.Β. - Κ.Π.

 

Κύλησε ο “dangerous” και βρήκε το φαράσι...

 

 

“Όποιος προσπαθεί να επιβιώσει δολοφονώντας την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο άλλων ανθρώπινων όντων τελικά επιβιώνει σε βάρος της δικής του ανθρώπινης φύσης”


Αν υπήρχε μία λίστα με τους πιο επικίνδυνους “οραματιστές”, Χρυσοχοϊδης και Καμίνης θα κονταροχτυπιούνταν  για την πρώτη θέση. Και όχι άδικα, ειδικά τώρα που ο δεύτερος βρήκε το ιδεολογικό του alter ego στην απόφαση του πρώτου να καθαρίσει την πόλη από κάθε “σκουπίδι”. Σε μία πόλη που η εξαθλίωση και η ανέχεια αρχίζουν να έχουν τον πρώτο λόγο, σε μία πόλη που οι κάτοικοί της ηδονίζονται  με τις στατιστικές και μετράνε την ανθρώπινη ζωή με ποσοστά, το τίμημα του “καθαρισμού” της πέφτει πάντα στους πιο αδύναμους, στους κατατρεγμένους, στους πιο “παράνομους”, στους  πιο “βρώμικους”. Τι σημασία έχει αν σ’ αυτή την πόλη -και σε κάθε πόλη- η ζωή αρχίζει να χάνει την αξία της να την ζει κανείς, τι και αν με φόντο την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, επιχειρείται η πιο λυσσαλέα επίθεση στους από κάτω; Σημασία έχει τα πάντα να γίνονται “καθαρά” και σε μία “καθαρή” πόλη.

 

Σημασία έχει “να προστατεύσουμε και τους καταστηματάρχες οι οποίοι δοκιμάζονται από την κρίση” όπως ξεκάθαρα δήλωσε και ο Υπουργός Προστασίας των καταστηματαρχών. Να τους  προστατέψει από τις τσάντες μαϊμού των σενεγαλέζων μεταναστών, την ίδια στιγμή που τα κέρδη τους είναι υπερπολλαπλάσια από την αδήλωτη και μαύρη εργασία των υπαλλήλων στα πολυτελέστατα καταστήματα της Ερμού και στο “ιστορικό κέντρο”. Οι τελευταίοι δεν χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας...ζούμε “ιστορικές στιγμές” αλήθεια…

 

Πήρε ο ένας λοιπόν την σκούπα και ο άλλος το φαράσι, γέμισαν και τους δρόμους με ένστολα τσογλάνια και βγήκαν να ψάξουν για σκουπίδια. Προσβάλλεται τόσο πολύ η ηθική τους και ο ανθρωπισμός τους όπως λένε,  που ο χαρακτηρισμός σκουπίδια, λαθραίοι και παράνομοι είναι ενδεικτικός για την ανθρώπινη φύση. Αποφασισμένοι και ευαισθητοποιημένοι καθώς είναι, θέλουν να καθαρίσουν τους χώρους που στοιβάζουν σε άθλιες συνθήκες “αλλοδαπούς οι οποίοι διαμένουν παρανόμως στη χώρα και στους χώρους αυτούς”, για να τους στοιβάξουν σε κάποιο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης από αυτά που ετοιμάζονται. Προς το παρόν βέβαια σημασία δεν έχει το γεγονός ότι  “για τους συλληφθέντες δεν έχει βρεθεί κάποια ειδική «φόρμουλα» κράτησης - θα οδηγηθούν κι αυτοί στα κρατητήρια, όπου και όσο χωράνε.”


Τα σκουπίδια σήμερα είναι οι μετανάστες και οι κάθε λογής “λαθραίοι”, χθες ήταν ο “ακραίος” λαός, οι βάνδαλοι και τα κινήματα αντίστασης, αύριο ποιόν θα μαζεύει η σκούπα της έκτακτης ανάγκης αν δεν τους σπάσουμε τα κεφάλια με τα φαράσια τώρα;;

 

Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ “ΚΑΘΑΡΗ”

 

Παρέμβαση ενάντια σε κράτος-αφεντικά-φασίστες σε Νίκαια-Κορυδαλλό το Σάββατο 31/3 & αντιφασιστική πορεία στις 7/4

 

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ
ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ
ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ


 

Το πρωί του Σαββάτου 31/3 έγινε μαζικό μοίρασμα κειμένου και αφισοκόλληση σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες του Κορυδαλλού και της Νίκαιας σχετικά με την αντιφασιστική πορεία που καλείται το επόμενο Σάββατο στις 12.00 το μεσημέρι, στις ίδιες περιοχές. Περισσότεροι από 100 σύντροφοι και συντρόφισσες μοίρασαν περισσότερα από 3000 χιλιάδες κείμενα ενώ κολλήθηκαν και εκατοντάδες αφίσες.

 

 

Η παρέμβαση αποτελεί μέρος της συντονισμένης κίνησης 10 αυτοοργανωμένων, ακηδεμόνευτων και αγωνιστικών εγχειρημάτων και συλλογικοτήτων από τις περιοχές της Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά ενάντια στη συστημική προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, ενάντια σε κράτος, αφεντικά, φασίστες.

 

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ


 

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΕ ΝΙΚΑΙΑ - ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ, ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 12.00 -  ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ)


Αγρός (Ίλιον-πάρκο Τρίτση), Θερσίτης (Ίλιον), Μπλόκο στην Εξουσία (Νίκαια), κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Ρεσάλτο (Κερατσίνι), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), DeStato (Πέραμα), Pasamontaña (Κορυδαλλός), αναρχική ομάδα Πειραιά, αντιφασίστες/τριες από το Περιστέρι

 

 

[αναδημοσίευση από το blog του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Psamontana]

 

Συλλογική κουζίνα στον Αγρό και σπορείο, Κυριακή 1/4 από τις 11.00π.μ

 

 

Ενάντια στη διαχείριση της κοινωνικής φτώχειας από θεσμικούς φορείς, συλλογική κουζίνα στον Αγρό.

 

 

 

Ενάντια στην ερημιά που μας επιβάλλουν, προτάσσουμε αυτοοργανωμένα δίκτυα αλληλεγγύης μακριά από διαμεσολαβήσεις και ελεημοσύνες. Συναντιόμαστε μακριά από τα κυρίαρχα πρότυπα, επικοινωνούμε, σπάμε έμπρακτα την εξατομίκευση, τη μοναξιά, τη μιζέρια. Ραντεβού στην κουζίνα του Αγρού την Κυριακή 1/4…

 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στο πάρκο και στις γύρω περιοχές σχετικά με τη συλλογική κουζίνα.

 

 


 

[αναδημοσίευση από το blog του "Αγρού"]

Πόλεμος φθοράς με "άνωθεν" εντολές...

 

 

[ Κείμενο της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά για τις θρασύδειλες επιθέσεις "φθοράς" που δέχεται τον τελευταίο καιρό. Αναδημοσίευση από το blog της κατάληψης. ]

 


 

Όταν το αφεντικό δε  νιώθει σιγουριά, τότε χαλαρώνει τα λουριά των σκυλιών του…

 

Το βράδυ της Δευτέρας 26/3, στη 1:50 πυρπολήθηκε το μηχανάκι ενός γείτονα που ήταν σταθμευμένο ακριβώς κάτω από την κατάληψη, στη γωνία Πατησίων και Σκαραμαγκά. Σύντροφοι  που διέρχονταν την Πατησίων είδαν δύο άτομα που επέβαιναν σε μηχανάκι και φορούσαν μαύρα κράνη, να βάζουν φωτιά, χωρίς καμία βιασύνη, ενώ την ίδια χρονική στιγμή κινούνταν στον δρόμο 2 περιπολικά, εκ των οποίων το ένα βρισκόταν στο ίδιο ρεύμα κυκλοφορίας και 60 μέτρα πίσω. Το προηγούμενο βράδυ (25/03/12), 3 μηχανές που ήταν παρκαρισμένες στον πεζόδρομο της Σκαραμαγκά υπέστησαν φθορές στη σέλα με μαχαίρι, γεγονός που έγινε αντιληπτό  λίγο μετά την αποχώρηση των μπάτσων της ομάδας ΔΙΑΣ από το σημείο. Τα ανδρείκελα του κράτους, στην ερώτηση συντρόφων τι θέλουν κάτω από την κατάληψη, επικαλέστηκαν για την παρουσία τους “διενέργεια ελέγχου” και έφυγαν χωρίς άλλες εξηγήσεις. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως από τα τρία δίκυκλα που υπέστησαν φθορές, τα δύο ήταν συντρόφων και το ένα ήταν αυτό που το επόμενο βράδυ τελικά κάηκε.

Οι παραπάνω επιθέσεις  εντάσσονται σε μια γενικότερη  συνθήκη στοχοποίησης της κατάληψης, που σε μια προσπάθεια να ασκηθεί πίεση από τις εν λόγω ομάδες το τελευταίο διάστημα με γελοιότητες όπως μαρσαρίσματα, λέιζερ, χειρονομίες, επιθέσεις με δυναμιτάκια κατά της εισόδου της κατάληψης αλλά και εξακριβώσεις στοιχείων, αυταπατώνται ότι θα τρομοκρατήσουν άτομα που πλαισιώνουν τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες και δραστηριότητες που στεγάζονται στην κατάληψη.

Ακόμη, την 12η Φλεβάρη, ημέρα ψήφισης του 2ου μνημονίου, και ενώ χιλιάδες κόσμου είχαν κατακλείσει το κέντρο της Αθήνας, μπάτσοι της ομάδας ΔΕΛΤΑ προσέγγισαν επιθετικά την κατάληψη, κλωτσώντας την πόρτα, ενώ υπήρχε κόσμος εντός και εκτός του κτιρίου, και πετώντας δυναμιτάκια.

Όσον αφορά τις δύο πιο πρόσφατες επιθέσεις δεν αποκλείεται να  προέκυψαν από συνεργασία μεταξύ μπάτσων και φασιστών, οι  διασυνδέσεις  των οποίων  είναι γνωστές διαχρονικά και ιστορικά. Κι επειδή ουδέν κρυπτόν υπό την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών πόσω μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με συχνές, σχεδιασμένες και συστηματοποιημένες επιθέσεις από τις ομάδες ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες   μόνο  με τον γνωστό τοις πάσι κωλοπαιδαρισμό των συγκεκριμένων, αλλά πρόκειται για ξεκάθαρη κρατική επιλογή. Το μήνυμα «τσακίστε ότι κινείται» έχει σταλεί στους εντολοδόχους της εξουσίας. Πρόκειται για την κυριαρχική  επιλογή που έχει οδηγήσει  σε ευρύτερες κατασταλτικές μεθοδεύσεις και έχει βάλει στο στόχαστρο κάθε αγωνιζόμενο άτομο, κάθε αδιαμεσολάβητο αγώνα και κάθε  αυτοοργανωμένο εγχείρημα (δεν είναι λίγοι οι χώροι που δέχονται κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια).

Στην παρούσα πολιτική συγκυρία το κράτος και το κεφάλαιο έχουν εξαπολύσει  την σκληρότερη ταξική επίθεση ενάντια στους καταπιεσμένους, με την υπογραφή του νέου μνημονίου, τη συνεχή επιβολή νέων μέτρων και με τις χωρίς τέλος  περικοπές μισθών, επιδομάτων, συντάξεων που επιφέρουν την πλήρη φτωχοποίηση και εξαθλίωση του πληθυσμού.  Μέσα σε  αυτή τη συνθήκη το καθεστώς έχει απολέσει  την κοινωνική συναίνεση από την οποία συντηρούνταν όλα αυτά τα χρόνια. Δεν του απομένει παρά η διάχυση του φόβου και η ωμή καταστολή απέναντι σε όσους αμφισβητούν έμπρακτα την άρχουσα τάξη, απέναντι σε όσους αντιστέκονται και σε όσους αργά ή γρήγορα θα επιλέξουν το μόνο δρόμο που τους απομένει αν θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, αυτόν του ακηδεμόνευτου αγώνα. Και καθώς η κρίση βαθαίνει οι ένστολοι φρουροί της τάξης, καλούνται να υπερασπιστούν επάξια τα αφεντικά τους και να επιβάλλουν την κοινωνική ειρήνη, εκφοβίζοντας, τραμπουκίζοντας, καταστέλλοντας. Οι εκπαιδευμένοι δολοφόνοι, δε διστάζουν να πετάξουν τόνους χημικών στις πορείες, να βαρέσουν  αλύπητα, να συλλάβουν  διαδηλωτές και οποιονδήποτε τους φανεί περίεργος στο διάβα τους (νεολαίοι, μετανάστες, κ.α.), ειδικά στο κέντρο που έχει μετατραπεί σε κατεχόμενη ζώνη.

Τα παραπάνω φαινόμενα τείνουν να πάρουν μεγαλύτερες διαστάσεις τους προσεχείς μήνες καθώς το σύστημα οδεύει προς τις σημαντικότερες εκλογές μεταπολιτευτικά.  Σε μια χρονική περίοδο θεσμικής κρίσης, παραγωγής κοινωνικών πολώσεων, πολιτικού επαναπροσδιορισμού  και πιθανώς ριζοσπαστικοποίησης των υποκειμένων, τα ανδρείκελα θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν – όχι αναίμακτα – τους απαιτούμενους όρους για την ομαλή διεξαγωγή εκλογών και την συνεπαγόμενη επέκταση της λεηλασίας των ζωών μας. Σε αυτό το πλαίσιο καταστολής, επιχειρείται η διασπορά φόβου και η απομόνωση της κατάληψης από το κοινωνικό της περιβάλλον από τα ένστολα καθίκια που προσπαθούν, με ένα πόλεμο φθοράς, να δυσκολέψουν  την πρόσβαση στο χώρο μας και  να τρομοκρατήσουν τη γειτονιά.

Αυταπατώνται αν νομίζουν ότι τα ριζώματα μας στην περιοχή είναι έωλα και πρόσκαιρα. Το μόνο που καταφέρνουν με τις θρασύδειλες επιθέσεις τους είναι να μας δυναμώνουν. Το μίσος μας για αυτούς σφυρηλατείται  μαζί με την  επιθυμία  για την καταστροφή του  υπάρχοντος συστήματος που συντηρούν και την ανοικοδόμηση  σχέσεων  συντροφικότητας και αλληλεγγύης τόσο μεταξύ μας όσο και με τα ευρύτερα αγωνιζόμενα κομμάτια.

Η απάντηση μας δεν είναι άλλη από την συνέχιση του αγώνα, από την εμβάθυνση του κοινωνικού μας ριζώματος και τη σύνδεση μας με ολοένα μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια μέσα από τις λειτουργιές και τις δράσεις της κατάληψης. Δεν είναι άλλη από την συμπόρευση  μας στο δρόμο της αντίστασης, μαζί με τα υπόλοιπα αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, με τους αγωνιζόμενους που βρίσκονται και θα βρεθούν δίπλα μας.

Ο πόλεμος των αφεντικών και των συμμοριών τους ενάντια στους αντιστεκόμενους δεν θα εκφοβίσει ούτε θα ανακόψει την κοινωνική δυναμική που αναδύεται και θα περάσει πάνω από τα συντρίμμια του καπιταλιστικού οικοδομήματος.

 

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ!


Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά | pat61.squat.gr

28/03/2012