Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 12 November 2017

Οι καταλήψεις είναι οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

ΔΙΚΗ: Τετάρτη 15 Νοεµβρίου 2017, 9πµ Δικαστήρια Ευελπίδων

Σύντροφοι-συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias

[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]

Παλαιότερα καλέσματα αλληλεγγύης για τους 92 στα δικαστήρια της Ευελπίδων: 16/6/2016, 28/3/2017

Κείμενα του Θερσίτη για την αλληλεγγύη στους 92: Ιούνης 2016, Μάρτης 2017

Ανακοίνωση των συλληφθέντων για την ανακατάληψη της villa amalias: 9/1/2013, 11/1/2013

Ανακατάληψη στις ζωές μας (9/1/2013)

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 27 October 2017

Μετά και το θάνατο ενός 5χρονου κοριτσιού στις 10 Οκτωβρίου από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, ένας ακόμη θάνατος ήρθε να προστεθεί στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου ένας 55χρονος ιρακινός εξέπνευσε, αποτελώντας τον 13 νεκρό στα κολαστήρια του νησιού. Οι ιατρικές εξετάσεις μιλάνε για καρδιακό πρόβλημα, ενώ συγκρατούμενοί του δηλώνουν ότι διαμαρτυρότανε στις αρχές και τις οργανώσεις όλη την προηγούμενη εβδομάδα για ενοχλήσεις χωρίς όμως να του δίνουν σημασία. Παρόμοιες καταγγελίες υπάρχουν και για το θάνατο της 5χρονης όπου ήταν αναγκασμένη να μένει σε καλοκαιρινή σκηνή με τους γονείς και τα 5 αδέρφια της, οι οποίοι αναζήτησαν κουβέρτες και επίσης αγνοήθηκαν. Οι θάνατοι στα κέντρα κράτησης όσο και να προσπαθούν να αποδοθούν από τις αρχές σε φυσικά αίτια ή χρόνιες παθήσεις δεν είναι τίποτα άλλο από τη εξάπλωση των αντιμεταναστευτικών θανατοπολιτικών από τα σύνορα στα εδάφη της Ελλάδας και της ΕΕ. Χιλιάδες μετανάστες-ριες βρίσκονται εγκλωβισμένοι-ες στα κέντρα κράτησης, ζώντας κάτω από άθλιες συνθήκες, εξουθενωμένοι-ες από την παρατεταμένη κράτηση και απελπισμένοι-ες από την αβεβαιότητα που τους περιβάλει. Η μόνη αιτία θανάτου είναι η απαξίωση της ίδιας της ζωής των μεταναστών/στριών από τις ρατσιστικές πολιτικές του κράτους. Που σαν «ξένα σώματα» δεν δικαιούνται να έχουν τις ίδιες ανάγκες με όλους τους άλλους, όπως η στέγη, η τροφή, η πρόσβαση στο νοσοκομείο.

Με τις αφίξεις να έχουν αυξηθεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα και τους ρυθμούς παροχής ασύλου να είναι τρομακτικά αργοί, στο κέντρο κράτησης της Μόριας βρίσκονται στοιβαγμένοι πάνω από 5.500 μετανάστες με την πραγματική του χωρητικότητα να μην ξεπερνάει τους 2.500. Η συνθήκη αυτή έχει μετατρέψει την κατάσταση σε ανυπόφορη για τους-τις περισσότερους-ες θέτοντας πέραν των άλλων σοβαρά ζητήματα ασφάλειας για τους-τις πιο αδύναμους-ες. Ένα μείγμα αλληλοδιαπλεκόμενων εξουσιών και κατασταλτικών μέσων χρησιμοποιείται για την πειθάρχηση των μεταναστών-ριων, χωρίς όμως να βρίσκει πάντα εφαρμογή.

Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η νέα διαμαρτυρία περίπου 150, κυρίως αφγανών, μεταναστών που πραγματοποιείται από την Παρασκευή 20/10. Ένας σοβαρός καυγάς μεταξύ αραβόφωνων και αφγανών μέσα στο κέντρο κράτησης οδήγησε πολλούς-ες να μην δεχθούν να περάσουν καμία παραπάνω μέρα εντός του. Αρχικά προχώρησαν σε νυχτερινή κατάληψη του δρόμου που περνάει μπροστά από το κέντρο απαιτώντας από τις αρχές να επισπευσθούν οι διαδικασίες εξέτασης των αιτημάτων ασύλου τους, αλλά και να μεταφερθούν σε πιο ασφαλή σημεία διαμονής καθώς μεταξύ τους υπήρχαν πολλές γυναίκες και παιδιά. Το Σάββατο το πρωί προσπάθησαν να κατέβουν με πορεία στην πόλη της Μυτιλήνη για διαμαρτυρία όμως παρεμποδίστηκαν από κλούβα της αστυνομίας στην είσοδο της πόλης. Όταν άνοιξε ο δρόμος συνέχισαν την πορεία τους μέχρι την κεντρική πλατεία της πόλης όπου και αποφάσισαν να παραμείνουν μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Από την αρχή η αστυνομική παρουσία ήταν έντονη στην προσπάθεια τρομοκράτησής τους αλλά και των αλληλέγγυων που κατέφθαναν και αναγκαζόντουσαν πολλοί-ες να περάσουν από εξακρίβωση στοιχείων.  Ωστόσο η συνεχής προσέλευση όλο και περισσότερου κόσμου οδήγησε τις αστυνομικές δυνάμεις να αποτραβηχτούν εκτός πλατείας και οι μετανάστες-ριες παρέμειναν τη νύχτα στην πλατεία. Από την Κυριακή το πρωί και ενώ η πίεση των αστυνομικών συνεχιζόταν σε αλληλέγγυους-ες, οι αρχές προσπάθησαν να τους μεταπείσουν να εγκαταλείψουν την πλατεία υποσχόμενες τους επίσπευση των διαδικασιών και μεταφορά τους στο κέντρο του Καρά Τεπέ. Εντωμεταξύ διάφοροι μετανάστες μεταξύ τους και παιδιά χρειάστηκε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο από την εξάντληση. Σοβαρό εμπόδιο στην εκπλήρωση μέρους των αιτημάτων τους φέρεται να παίζει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, που σύμφωνα με δημοσιεύματα αρνείται την καταγραφή των διαμαρτυρόμενων στην πλατεία Σαπφούς για τη μεταφορά τους στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ, φοβούμενη την επανάληψη των διαμαρτυριών και από άλλους-ες μετανάστες-ριες.

Με τον καιρό να αναμένεται να χειροτερέψει πολύ τις επόμενες μέρες η μόνη λύση για τους-τις μετανάστες-ριες και τους αλληλέγγυους που στέκονται δίπλα τους είναι η όξυνση των αγώνων. Ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον πολιτισμό των συνόρων, των εθνών και των εθνικισμών.

Musaferat

23/ 10/2017

In English

[Αναδημοσίευση από Ομάδα Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης Musaferat]

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 17 October 2017

Το Σάββατο 14 Οκτώβρη, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης σε ολικούς αρνητές στράτευσης και ανυπότακτους, στο κέντρο της Κοζάνης. Περίπου 20 σύντροφοι/ισσες, αλληλέγγυες/οι και ολικοί αρνητές στράτευσης συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης και ακολούθως κινήθηκαν στο εμπορικό κέντρο, σε πλατείες και πεζοδρόμους ολοκληρώνοντας μετά από μιάμιση περίπου ώρα την συλλογική αυτή παρέμβαση. Η παρέμβαση στο κέντρο της πόλης, πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια της συγκέντρωσης έξω από το δικαστικό μέγαρο της πόλης που είχε διεξαχθεί την προηγούμενη μέρα (13/10/2017) με αφορμή την εκδίκαση της προσφυγής ολικού αρνητή στράτευσης για το πρόστιμο των 6.000 ευρώ. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης κολλήθηκαν αφίσες ενάντια στην οικονομική καταστολή των ανυπότακτων και των ολικών αρνητών στράτευσης και αφίσες αντιμιλιταριστικού-αντιπολεμικού περιεχομένου, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και δηλώσεις ολικής άρνησης στράτευσης, πετάχτηκαν τρικάκια και αναρτήθηκαν τρία πανό. Συνεχίζουμε…

[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 17 October 2017

Το πρωί της Παρασκευής 13 Οκτώβρη στα Διοικητικά Δικαστήρια της Κοζάνης, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης σε ανυπότακτους και ολικούς αρνητές στράτευσης. Αφορμή, η εκδίκαση της προσφυγής, στο συγκεκριμένο δικαστήριο, του ολικού αρνητή στράτευσης Ζαχαρία Ουσουλτζόγλου ενάντια στο πρόστιμο των 6,000 ευρώ που του έχει επιβληθεί. Για 1μιση ώρα, περίπου 15 συντρόφισσες και σύντροφοι ανέρτησαν πανό αλληλεγγύης, πέταξαν τρικάκια και μοίρασαν εκατοντάδες κείμενα σχετικά με την οικονομική καταστολή της ανυποταξίας.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στην παρέμβαση:


 

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ: Η ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

σχετικά με το πρόστιμο των 6000 ευρώ σε ανυπότακτους και ολικούς αρνητές στράτευσης

Τα διοικητικά δικαστήρια του ελληνικού κράτους έχουν ξεκινήσει να εκδικάζουν τις προσφυγές κατά του προστίμου των 6000 ευρώ που επιβάλλεται στους ανυπότακτους και φυσικά στους ολικούς αρνητές στράτευσης από το 2011 έως και σήμερα. Οι ατομικές αυτές προσφυγές, εκ μέρους ανυπότακτων και ολικών αρνητών στράτευσης, αφορούν στην προσβολή του προστίμου που τους έχει επιβληθεί, έχοντας κατά μέσο όρο 5 χρόνια αναμονής μέχρι την εκδίκασή τους. Η προβλεπόμενη διαδικασία είναι συνοπτική, χωρίς ακρόαση σε δημόσια δίκη με ακροατήριο, παρά μόνο με μία γραφειοκρατικού τύπου εξέταση φακέλων σε κλειστά γραφεία, ενώ η τελική απόφαση ανακοινώνεται μετά από πολλές εβδομάδες ή μήνες, έξω από την κοινωνική ορατότητα (όπως συμβαίνει εν γένει σε κάθε διοικητικό δικαστήριο). Αυτός είναι άλλωστε ο θαυμαστός τρόπος με τον οποίο το ελληνικό κράτος «εξετάζει» τις αμέτρητες άλλες υποθέσεις οικονομικής καταστολής και αφαίμαξης των ζωών των υπηκόων του, ιδίως όταν οι τελευταίοι εντάσσονται στα χαμηλότερα κοινωνικά και ταξικά στρώματα.

Η νομική διάσταση των υποθέσεων αυτών, όπου ο νόμος θεωρείται ότι είναι (ή ότι μπορεί να γίνει) αντικειμενικός και δίκαιος, δεν μπορεί παρά να θολώνει τα πραγματικά κοινωνικά τους διακυβεύματα. Ιδίως, σε μία εποχή όπου γίνεται ευρέως αντιληπτό -ακόμα και στους πλέον μετριοπαθείς- ότι οι νόμοι θεσπίζονται και διαμορφώνονται με βάση τις υφιστάμενες σχέσεις κυριαρχίας, εκμετάλλευσης και εξουσίας, και όχι με βάση το οποιοδήποτε κοινό αίσθημα -ή αντίληψη- περί δικαίου. Έτσι, τα διοικητικά δικαστήρια δεν καλούνται τόσο να κρίνουν και να αποφασίσουν «δικαίως» πάνω σε καθεμία ξεχωριστή υπόθεση που αντιμετωπίζουν, αλλά να επικυρώσουν και να εδραιώσουν νομικά τις εκάστοτε πολιτικές και κατασταλτικές μεθοδεύσεις της κυριαρχίας ενάντια στους «από κάτω». Παράλληλα, απονοηματοδοτούν με τη χρήση νομικών ορολογιών το πραγματικό περιεχόμενο της οικονομικής καταστολής, προσδίδοντας μάλιστα στον κάθε ενδιαφερόμενο την ψευδαίσθηση της αμφισβήτησης ή της μεταρρυθμιστικής ελπίδας, ενώ στην ουσία το μόνο που παρέχεται είναι στάχτη στα μάτια των «από κάτω» και προειλημμένες δικαστικές αποφάσεις με αμιγώς πολιτικά και ταξικά κριτήρια.

Άλλωστε, οι ίδιοι νόμοι που επιβάλλουν τα υπέρογκα πρόστιμα είναι αυτοί που κρίνουν την ίδια τους τη νομιμότητα. Οι ίδιοι νόμοι είναι και αυτοί που οδηγούν σε καθημερινή ομηρία και λεηλασία (π.χ. μόνο μέσα στο 2017 διατελέστηκαν κατασχέσεις λογαριασμών, μισθών ή επιδομάτων σε ένα εκατομμύριο φορολογούμενους) εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ως «μικρούς οφειλέτες του ελληνικού δημοσίου», ενώ ταυτόχρονα οι «μεγάλοι οφειλέτες του δημοσίου», δηλαδή τα αφεντικά, κατά βάση αφήνονται ανέπαφοι ή τελικά… παραγράφονται. Οι ίδιοι νόμοι είναι αυτοί που μπορούν να οδηγήσουν τους «μικρούς οφειλέτες» και τους αρνητές αποπληρωμής των προστίμων μέχρι και σε φυλάκιση, όπως η πρόσφατη περίπτωση ενός άνεργου από την Καλαμάτα που εξαιτίας της άρνησής του στην αποπληρωμή των διοδίων και των λοιπών «νόμιμων κυρώσεων», οδηγήθηκε σε 42 μέρες κανονικής φυλάκισης για λίγες εκατοντάδες ευρώ χρέους.

Η οικονομική καταστολή των ανυπότακτων και των ολικών αρνητών στράτευσης συντελείται μέσω ενός θεσμικού πλέγματος που επιχειρεί να τους φθείρει καθημερινά και αθόρυβα, ενώ δεν θα μπορούσε να σταθεί εάν δεν υπήρχαν οι φορείς και τα πρόσωπα για την υλοποίησή της. Από τους διευθυντές των στρατολογιών (που φροντίζουν να ενημερώνουν συστηματικά το φάκελο του κάθε ανυπότακτου με κλητεύσεις, ανυποταξίες, μηνύσεις, πρόστιμα 6000 ευρώ και συλλήψεις), τους αστυνομικούς των τοπικών τμημάτων (που εκτελούν τις εντολές της στρατολογίας αναζητώντας, ρουφιανεύοντας, τραμπουκίζοντας και συλλαμβάνοντας τους ανυπότακτους), τους διευθυντές των εφοριών και τους υπαλλήλους των δικαστικών τμημάτων (που φροντίζουν -όπως κάθε καλός νταβατζής- για τη βεβαίωση του προστίμου, τις προειδοποιήσεις για αναγκαστικά εισπρακτικά μέτρα και τις κατασχέσεις-δεσμεύσεις προσωπικών λογαριασμών), τις «εκτελεστικές ομάδες» της «υπεράνω όλων» Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (που υποδεικνύουν ως ψηφιακοί ντετέκτιβ ποιοι είναι αυτοί για τους οποίους πρέπει να παρθούν αναγκαστικά εισπρακτικά μέτρα), τους δικαστές των στρατοδικείων (που δικάζουν την ποινική διάσταση της ανυποταξίας), μέχρι τέλος τους δικαστές των διοικητικών δικαστηρίων που ο ρόλος τους δεν είναι άλλος από το να νομιμοποιούν και να επικυρώνουν τα πρόστιμα, ώστε ο κύκλος των διοικητικών προστίμων να συνεχίσει ομαλά και αέναα να καταστέλλει.

Η κυνική κρατική ομολογία για τον εκδικητικό και ποινικό χαρακτήρα των πολλαπλών προστίμων στους ανυπότακτους του ελληνικού στρατού μέσω δημόσιας δήλωσης του ίδιου του πρωθυπουργού (6/4/17, σε ανοιχτή ομιλία στην κομματική του «νεολαία»), αναδεικνύει τη χυδαία υποκρισία της αριστερής διακυβέρνησης που έρχεται πλέον να «καταγγείλει» την «πολλαπλότητα» των προστίμων (μετά από σχεδόν 3 χρόνια αθρόας επιβολής «αριστερών» 6χίλιαρων σε δεκάδες χιλιάδες ανυπότακτους), ώστε να τα μονιμοποιήσει άπαξ και επί της αρχής. Κυρίως όμως, αποδεικνύει με κάθε επισημότητα τον πολιτικό και κατασταλτικό χαρακτήρα του προστίμου έναντι της δήθεν «διοικητικής» φύσης του, ενώ παράλληλα καθιστά σαφές ότι ο θεσμός της δικαιοσύνης δεν υπηρετεί τίποτα άλλο πέρα από την εκάστοτε κατασταλτική στρατηγική. Τα διοικητικά δικαστήρια δεν είναι παρά ένα ακόμα πλοκάμι στο σώμα της οικονομικής καταστολής, το οποίο επικοινωνεί και συνεργάζεται άριστα με τα υπόλοιπα θεσμικά-κατασταλτικά εργαλεία του κράτους και τρέφεται με το χρήμα (και πολλές φορές το αίμα) των από κάτω, των απόκληρων, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων. Ανθρώπων που ενώ απλά αρνήθηκαν να ενταχθούν στο στρατό και να γίνουν δολοφόνοι στις υπηρεσίες του κράτους, θα σέρνουν για όλη τους τη ζωή ένα δυσβάσταχτο χρέος, πλέον και με το κύρος ενός διοικητικού δικαστή.

Κανένα διοικητικό μέτρο, κανένα εκδικητικό πρόστιμο, καμία κατασταλτική μεθόδευση δεν μπορεί να αποκρύψει το πασιφανές: η οικονομική καταστολή των ανυπότακτων είναι η εκδικητικότητα μίας ολοένα και πιο στρατιωτικοποιημένης συστημικής στροφής, την οποία παίρνει ενεργά και το ελληνικός κράτος και ο στρατός. Μίας αποπνικτικής επιστροφής της αρβύλας, της σημαίας, των εθνικισμών και των φυλετισμών, του πολέμου και των πυρηνικών απειλών, των φρακτών και των κλειστών συνόρων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και της κοινωνικής εκπειθάρχισης στις εξουσιαστικές προσταγές. Από τις εμπόλεμες και ρημαγμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής (από τα δυτικά κράτη, τα ντόπια καθεστώτα και τις θρησκόληπτες ανταγωνιστικές και εναλλακτικές εκδοχές τους), τις χιλιάδες των πνιγμένων/δολοφονημένων στα θαλάσσια/χερσαία σύνορα των «ανεπτυγμένων» κρατών, τη φυσικοποίηση ενός πυρηνικού (ή όποιου άλλου) πολέμου με επίκεντρο τον μιλιταριστικό επικοινωνιακό τσαρλατανισμό των ηγετών των Η.Π.Α. και της Β. Κορέας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-εξαίρεσης εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων/μεταναστών στην Ε.Ε. (εκατομμυρίων παγκοσμίως), τους αναδυόμενους εθνικισμούς (όπως στην κάθε Καταλονία), την επανεμφάνιση του φυλετισμού με θεσμικούς θώκους (όπως στις κάθε Η.Π.Α. και στην κάθε Γερμανία). Από τη στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων/μεταναστών στο ελληνικό κράτος, την επανεμφάνιση του ελληνικού στρατού ως «προστάτη της κοινωνικής ομαλότητας» (δηλαδή, ως προστάτη του δόγματος της «ασφάλειας») και ως «κοινωνικού λειτουργού» (δηλαδή, ως κατασταλτικού μηχανισμού), τον εθνοκεντρισμό και τον εθνικισμό που διαχέεται σκοπίμως στα χρόνια της «κρίσης», τους εθνικούς και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς στα Βαλκάνια αλλά και τη Μεσόγειο των Α.Ο.Ζ. και της «Ευρώπης-Φρούριο» όπου επενδύει και ενισχύει το ελληνικό κράτος, μέχρι και τη διάχυση του μιλιταρισμού -μαζί με τη (νεο)ναζιστική εκδοχή του- ως αγωγή, ιδεολογία και θεσμικό/κοινοβουλευτικό εταίρο. Μίας στρατιωτικοποίησης που ορθώνεται ενάντια στις κοινωνικές εξεγέρσεις που ξεσπούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, στους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες για την κατάκτηση της ελευθερίας, στις κοινωνικές αντιστάσεις ενάντια σε κάθε εξουσία, στην ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων και σε κάθε έννοια αλληλεγγύης.

Η ολική άρνηση στράτευσης, ως στάση ζωής και ως επιλογή αγώνα, στέκεται απέναντι στο δολοφονικό μηχανισμό του στρατού και τις ιδεολογικές/κατασταλτικές του απολήξεις, αντιστέκεται ευπρόσωπα και δημόσια σε κάθε μιλιταριστική προβιά που φορά το κράτος για να κατισχύσει στις ζωές μας, αρνείται να διαπραγματευτεί την πληρωμή του όποιου προστίμου επιχειρεί να πλήξει και να απονοηματοδοτήσει τα περιεχόμενά της. Οι προσφυγές αναδεικνύουν μια ακόμα αιχμή, ένα ακόμα πεδίο στο οποίο αποτυπώνεται η συνολική κατασταλτική στρατηγική του κράτους και των μηχανισμών του, ενώ φυσικά φανερώνουν το ρόλο της δικαστικής εξουσίας και των διοικητικών δικαστηρίων στη διαιώνιση και την κατοχύρωση της -αρχικά οικονομικής αλλά εντέλει ωμής- καταστολής. Μια κατασταλτική πρακτική που θα φυσικοποιείται και θα διευρύνεται σε όσους/ες αρνούνται να δουν το παράλογο ως λογικό, που θα τιμωρεί όσους/ες αντιστέκονται απέναντι στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα, που θα διευρύνει την οικονομική ομηρία και την εξόντωση σε όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες.

Απέναντι στην οικονομική καταστολή και τρομοκρατία, στα πρόστιμα των 6000 ευρώ και τις συνέπειές τους, απέναντι στις επαναλαμβανόμενες διώξεις και τα αυτόφωρα, απέναντι στην προετοιμασία της πολεμικής μηχανής σε όλο τον κόσμο, να αντιτάξουμε έναν κόσμο ανεξούσιο, ελεύθερο και αυτοοργανωμένο, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, χωρίς κράτη, έθνη και πατρίδες. Απέναντι στις παλιές και νέες μεθοδεύσεις της καταστολής, να σταθούμε δίπλα σε όσους/ες αγωνίζονται, να σταθούμε δίπλα ο ένας στην άλλη.

Ούτε βήμα πίσω…

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, Η ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ, ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης (Αθήνα)

olikiarnisi.espivblogs.net

Οκτώβρης 2017

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 11 October 2017

Το πρωί της Δευτέρας 9 Οκτώβρη, 30 σύντροφοι/ισσες, ολικοί αρνητές στράτευσης και αλληλέγγυοι/ες, πραγματοποίησαν παρέμβαση αλληλεγγύης στη Δ.Ο.Υ. Αιγάλεω (και τοπικό παράρτημα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων), σχετικά με τα διοικητικά πρόστιμα σε ολικούς αρνητές στράτευσης και σε ανυπότακτους τα οποία βεβαιώνουν και συνυπογράφουν οι διευθυντές των αρμόδιων Δ.Ο.Υ., σχετικά με τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης (κατασχέσεις λογαριασμών μισθοδοσίας, επιδομάτων, επιστροφών φόρων κτλ) που επιβάλλουν τα δικαστικά τμήματα των αρμόδιων Δ.Ο.Υ. προς όσους ανυπότακτους και ολικούς αρνητές στράτευσης αρνούνται την αποπληρωμή του προστίμου και της «οφειλής», όπως επίσης και σχετικά με τα νέα μοντέλα οικονομικής καταστολής ενάντια σε κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες.

Η παρέμβαση ξεκίνησε από τις γειτονιές του Αιγάλεω με αφισοκόλληση, μοίρασμα πόρτα-πόρτα και χέρι-χέρι κειμένων αντιπληροφόρησης, δηλώσεων ολικής άρνησης στράτευσης (1 , 2), αναγραφή συνθημάτων και στένσιλ και συνεχίστηκε για περίπου μισή ώρα στο κτίριο της Δ.Ο.Υ. Αιγάλεω. Έξω από το κτίριο αναρτήθηκε πανό ενάντια στην οικονομική καταστολή, πετάχτηκαν τρικάκια και γράφτηκαν αντιμιλιταριστικά συνθήματα. Μέσα στο κτίριο πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων αντιπληροφόρησης στον κόσμο και στους υπαλλήλους, αναδεικνύοντας τον ρόλο των αρμόδιων υπηρεσιών, καθώς και της διεύθυνσης της Δ.Ο.Υ. στην οικονομική καταστολή ολικών αρνητών στράτευσης και ανυπότακτων, καθ’ υπόδειξη και σε αγαστή συνεργασία με τις κατά τόπους στρατολογίες. Για άλλη μια φορά, οι ανεύθυνοι-υπεύθυνοι της διοίκησης οχυρώθηκαν πίσω από μια φαντασιακή διοικητική αορατότητα, πίσω από νόμους και διατάγματα, «εκτελεστικές αρμοδιότητες» και λοιπά βαρετά ευφυολογήματα,  την ίδια στιγμή που είναι οι ίδιοι και οι ίδιες που βάζουν  τις υπογραφές τους  για τα πρόστιμα των 6.000 ευρώ σε ανυπότακτους και ολικούς αρνητές στράτευσης, βεβαιώνοντας στα φορολογικά μητρώα τα παραγγέλματα των στρατολόγων, την ίδια στιγμή που είναι οι ίδιοι και οι ίδιες που προχωρούν σε κατασχέσεις λογαριασμών και επιδομάτων.

Να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή. Η ενεργητική διοικητική συμμετοχή στο οποιοδήποτε κατασταλτικό έργο αποτελεί συνώνυμο της παραγωγής του. Η ευθύνη που φέρουν οι διευθυντές και οι διευθύντριες των ευαγών αυτών ιδρυμάτων στην υποθήκευση των ζωών μας αποτελεί ευθύνη αντίστοιχη με αυτούς που νομοθετούν, στοχοποιούν και αλληλογραφούν για την επιβολή, τη βεβαίωση και την επικύρωση των προστίμων. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν το μέτρο αυτό (του προστίμου των 6.000 ευρώ και των συνεπακόλουθων κατασχέσεων σε λογαριασμούς  μισθοδοσίας και επιδόματα) αποτελεί τη συνέχεια μιας σειράς άλλων κατασταλτικών εργαλείων του ελληνικού κράτους και των εκτελεστών του. Την όποια προσπάθεια επιθετικότητας και προκλητικότητας της διευθύντριας της Δ.Ο.Υ. Αιγάλεω κατά τη διάρκεια της παρέμβασης, την κρατάμε ως δείγμα αδυναμίας των εκπροσώπων του κρατικού μηχανισμού να υπερασπιστούν τις επιλογές τους κοινωνικά και απέναντι στους ίδιους τους αγωνιζόμενους/ες τους οποίους και καταστέλλουν, απέναντι στους ίδιους τους υπηκόους που ξεζουμίζουν.

Η παρέμβαση συνεχίστηκε σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες του Αιγάλεω με συλλογικό μοίρασμα εκατοντάδων κειμένων και δηλώσεων ολικών αρνητών στράτευσης, τρικάκια, αφισοκόλληση αντιμιλιταριστικού και αντικατασταλτικού περιεχομένου, στένσιλ και συνθήματα. Αναρτήθηκαν δύο πανό σε κεντρικά σημεία του Αιγάλεω ενώ η παρέμβαση ολοκληρώθηκε στον σταθμό του μετρό.

Αυτόφωρα, διώξεις και πρόστιμα για την ανυποταξία, αυτός είναι ο στρατός και η εφορία.

Συνεχίζουμε…

[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]

Details

Category: Κεντρικά Νέα

Published: 25 September 2017

Να τσακίσουμε το φασισμό σε κάθε γειτονιά και σε κάθε συνείδηση

Την περίοδο 2011-13 η συμμορία της χρυσής αυγής δρούσε απροκάλυπτα στους δρόμους των πόλεων έχοντας την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας. Από τα μαζικά πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας που στόχο είχαν να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου σ’ αυτούς που όντας εγκλωβισμένοι σε συνθήκες πάμφθηνης και παρανομοποιημένης εργασίας, αποτελούν το πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της κοινωνικής/ταξικής αλυσίδας, έως τις επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και κοινωνικούς χώρους, οι οποίοι αποτελούσαν και αποτελούν αναχώματα απέναντι στις επιθετικές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, η χρυσή αυγή δρούσε συμπληρωματικά στην κρατική καταστολή.

Η κορύφωση αυτής της δράσης ήλθε τελικά πριν από τέσσερα χρόνια με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου. Το γεγονός αυτό καθώς και οι βίαιες πολύωρες συγκρούσεις με την αστυνομία και τους φασίστες από χιλιάδες κόσμου την επομένη της δολοφονίας, σηματοδότησε την έναρξη της σύντομης περιόδου του κρατικού/θεσμικού/μηντιακού «αντιφασισμού». Σε μια περίοδο όπου η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά προπαγανδίζοντας τη θεωρία των δύο άκρων, εφάρμοζε το δόγμα μηδενικής ανοχής, καταστέλλοντας βίαια αντιφασιστικές κινητοποιήσεις (βλ. επίθεση ομάδας δέλτα σε αντιφασιστική μοτοπορεία, συλλήψεις και βασανισμοί στην Γ.Α.Δ.Α τον Σεπτέμβρη του 2012) κι εκκενώνοντας κινηματικές καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά), η ΧΑ ως πολιτική δύναμη, ενισχυμένη πλέον από την κοινοβουλευτική νομιμότητα που της προσέδιδαν οι 500 χιλιάδες ψηφοφόροι, φάνηκε να ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και την αιτία για μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι ποινικές διώξεις και συλλήψεις της ηγεσίας, καθώς και αρκετών μελών της φασιστικής οργάνωσης.

Τέσσερα χρόνια μετά, η δημόσια φασιστική επιθετικότητα δείχνει να βρίσκεται σε ύφεση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ηγετικά μέλη βρίσκονται ελεύθερα να οργανώνουν τις επόμενες κινήσεις τους, να κάνουν σόου στη βουλή και να λειτουργούν τα γραφεία τους (όπως αυτά του Πειραιά) με συχνές εκδηλώσεις μίσους κι αποβλάκωσης , περιμένοντας να τους δοθεί η ευκαιρία να δράσουν ξανά ως εφεδρεία κράτους κι αφεντικών. Όλα αυτά με τα ποσοστά απήχησης στην «κοινή γνώμη» να παραμένουν σταθερά. Ταυτόχρονα, η ΧΑ φαίνεται να έχει αναθέσει την συνέχεια της δράσης των ταγμάτων εφόδου σε διάφορες γκρούπες (Α.Μ.Ε) που δρουν ως παρακλάδια της κεντρικής οργάνωσης, πραγματοποιώντας εμπρηστικές επιθέσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά στις 29 Αυγούστου.

Η δίκη της ΧΑ με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης ακόμη κι αν καταδικάσει τελικά τους δολοφόνους για τις πράξεις τους, δεν παύει να αθωώνει την ελληνική δημοκρατία η οποία έθρεψε τον φασισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για εμάς ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι θεσμικός για να αρχίσει και να τελειώσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Είναι καθήκον μας να επιμένουμε και να διεκδικούμε, μέσω της παρουσίας και της δράσης μας, τις γειτονιές, τους δρόμους και όλους τους δημόσιους χώρους από τους φασίστες καθώς κι από όσα αντιδραστικά υποκείμενα τους στηρίζουν προκειμένου να θρέφουν την ανυπαρξία τους με ρατσισμό και μισαλλοδοξία.

Οι γειτονιές μας είναι πολυεθνικές, είναι χώροι αλληλεγγύης και κοινωνικότητας, στο χέρι μας είναι να τους μετατρέψουμε σε χώρους αδιαμεσολάβητης αντίστασης κι αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, ξεκινώντας από την αντιφασιστική δράση στον Πειραιά και παντού.

Ο Αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ενάντια στη λήθη

Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Δευτέρα 25.9.17

Πασαλιμάνι (Ρολόι)

18:00

[Αναδημοσίευση από το blog της Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά]