Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: 04 June 2019

Την Κυριακή 02/06 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία αλληλεγγύης στους/στις μετανάστ(ρι)ες στη γειτονιά πλησίον του ΙΚΑ της οδού Μπίμπιζα στο Ίλιον. Αφορμή στάθηκε  η εμπρηστική επίθεση σε μηχανάκι παρκαρισμένο έξω από σπίτι όπου μένουν μετανάστες από το Μπαγκλαντές, στην οδό Άνδρου στο Ίλιον. Η φωτιά αυτή δεν ήταν ούτε ατύχημα, ούτε μεμονωμένο περιστατικό. Πρόκειται για φασιστική επίθεση που στόχο είχε να αφήσει ένα μήνυμα εκφοβισμού τόσο στους ίδιους τους μετανάστες, όσο και στη γειτονιά.  Ο εμπρησμός αυτός δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά τη συνέχιση ενός πολέμου που στο φως της μέρας διεξάγεται από αστυνομία, μμε, αφεντικά ενάντια σε μετανάστες-τριες.

 

Με την παρουσία δεκάδων συντροφισσών, συντρόφων και μεταναστών, η πορεία ξεκίνησε από την -κατάμεστη από εκλογικά περίπτερα λόγω των ημερών- πλατεία των Αγίων Αναργύρων και προχώρησε μέσω της Κύπρου στις γειτονιές πέριξ του ΙΚΑ της Μπίμπιζα περνώντας έξω από το σπίτι των μεταναστών που δέχτηκε την επίθεση και κατέληξε στην κεντρική πλατεία του Ιλίου. Κατά τη διάρκειά της μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια, αναγράφηκαν αντιφασιστικά συνθήματα.

 
Η υποτίμηση, η εκμετάλλευση, ο έλεγχος, η καταστολή και ο εγκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα "φιλοξενίας" είναι το πιο αιχμηρό κομμάτι μιας συνθήκης που μας αφορά όλους και όλες. Σε μια περίοδο που οι φασίστες λόγω εκλογών βρίσκουν μέσα στα πανηγυράκια της δημοκρατίας την ευκαιρία να καταλάβουν νομιμοποιημένα χώρο στο δημόσιο πεδίο, οι γειτονιές μας θα επιμείνουν να στέκονται ανάχωμα στις εθνικές και εθνικιστικές ρητορείες, τις φασιστικές πρακτικές, το ρατσιστικό δηλητήριο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΙΛΙΟΝ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: 31 May 2019

10 χρόνια κατάληψη Αγρός

Προχωράμε στον δρόμο της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της σύγκρουσης, ρηγματώνοντας τον κόσμο της εξουσίας. Δημιουργούμε ενάντια στον κόσμο της ιδιοκτησίας και των εμπορευματικών σχέσεων, μακριά από τους κυρίαρχους διαχωρισμούς.

Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη – Σύγκρουση

Σάββατο 25/5, 9.00 μ.μ, Συναυλία

(κεντρικά του πάρκου)

Κ. ΘΑΛΕΡΟΣ

ΑΤΑΣΘΑΛΙΑ

ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΓΚΑΜΕΛΑΝ

Σάββατο 1/6, 7.00μ.μ, Εκδήλωση-Συζήτηση

(στον χώρο της κατάληψης)

“Εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και σε άλλες περιοχές. Λεηλασία της γης και γεωπολιτικά παιχνίδια. Αντιστάσεις”

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ…

Το τελευταίο διάστημα νέα θεσμικά παιχνίδια λαμβάνουν χώρα εντός του πάρκου. Περιβαλλοντικές «δράσεις» υπό την «αιγίδα» του φορέα διαχείρισης και φροντίδα του χώρου, επιχειρούν να εξαλείψουν τα σημάδια της εγκατάλειψης και βεβαίως να …αποκαταστήσουν την πίστη στον ρόλο των θεσμικών παραγόντων ως κηδεμόνων του. Το όλο εγχείρημα συνοδεύεται βεβαίως από δημοπρατήσεις νέων καφετεριών, που ξεφυτρώνουν η μία πίσω από την άλλη για να δώσουν «ζωή» και έσοδα στο πάρκο, καθώς και η ανανέωση της περίφραξής του και η 24ωρη φύλαξη από εταιρεία security για την «προστασία» του πάρκου και των επισκεπτών του από «κακόβουλες» πράξεις…

Το πάρκο τρίτση πέρασε από μια σειρά φορέων διαχείρισης, οι οποίοι έστησαν φαγοπότι με τα κονδύλια του πάρκου, το διχοτόμησαν σε ζώνες διαφορετικών χρήσεων, το υπερχρέωσαν και το υπέβαλαν σε μια κατάσταση ηθελημένης εγκατάλειψης,  με απώτερο στόχο την εμπορική του εκμετάλλευση. Ο τελευταίος φορέας του πάρκου αποτελεί άξιο συνεχιστή των προκατόχων του, όντας όμως απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του σύριζα των τελευταίων 4 χρόνων, μιλώντας τη «γλώσσα» της, πουλώντας ψευδαισθήσεις ενεργού συμμετοχής της «κοινωνίας των πολιτών», καλώντας σε μια κούφια συμμετοχικότητα και «οικολογική» συνείδηση. Στην πραγματικότητα θέτει κι αυτός με τη σειρά του σε εφαρμογή την κυρίαρχη λογική και πρακτική που προωθείται από την εκάστοτε εξουσία σχετικά με τους ελεύθερους «αναξιοποίητους» χώρους: ανάθεση, τεμαχισμός, περίφραξη, εμπορευματοποίηση, κοινωνικός έλεγχος. Βασικό «εργαλείο» του συγκεκριμένου φορέα για την προώθηση αυτών των σχεδίων αποτελεί και η χρήση της ακαδημαϊκής ιδιότητας των περισσότερων μελών του. Επιχειρούν να προωθήσουν την εμπορευματοποίηση και αλλαγή χρήσης περιοχών του πάρκου προβάλλοντας την “αυθεντία” της επιστήμης και της έρευνας για τη σωτηρία του, κι έτσι, να αποσπάσουν εύκολα την κοινωνική συναίνεση κι εμπιστοσύνη από όσες/ους -κινούμενες/οι με τη λογική της ανάθεσης- επιλέγουν να δρουν μέσα στο πάρκο σύμφωνα με τα κυρίαρχα πρότυπα, έναντι οποιασδήποτε δημιουργίας έξω από εξουσιαστικές σχέσεις και διαδικασίες.

Ο αριστεράς κοπής φορέας του πάρκου έχει να επιδείξει ήδη πολλά “μελανά”, όσο και αποκαλυπτικά σημεία της τεχνικής διαχείρισης του πάρκου. Ένα απ’ αυτά ήταν η πρόθεσή του να παραχωρήσει το 2018 45 στρέμματα του πάρκου δωρεάν για 15 χρόνια στον δήμο Ιλίου-γνωστό διεκδικητή της εξ’ ολοκλήρου διαχείρισης του πάρκου και καταπατητή του- για αποκλειστική χρήση των αθλητικών συλλόγων του και για τη δημιουργία νέων αθλητικών εγκαταστάσεων. Σχέδιο που ακυρώθηκε μετά τη δημοσιοποίηση και παρέμβαση της κατάληψης Αγρός, αλληλέγγυων και επιτροπών κατοίκων της περιοχής. Ωστόσο, η πρόθεση για δημιουργία γηπέδων στο ίδιο σημείο υπό τη διαχείριση του φορέα παραμένει, θέτοντας για μια ακόμη φορά σε κίνδυνο τον ενιαίο χαρακτήρα του πάρκου.

Έκτοτε, ακολουθεί πλήθος συνεδριάσεών τους κεκλεισμένων των θυρών, ερχόμενοι σε πλήρη αντίφαση με τον «ανοιχτό, κοινωνικό, συμμετοχικό» χαρακτήρα που διατείνονται ότι έχουν, προχωρώντας ανενόχλητοι τα σχέδιά τους για την αλλαγή χαρακτήρα του πάρκου. Άλλωστε, ο ακαδημαϊκός και πρόεδρος του φορέα Γ. Πολύζος, που βρίσκεται πίσω από την έρευνα και το σχεδιασμό πολλών έργων «ανάπλασης» στην πόλη, από την αρχή της θητείας του προωθεί διακαώς την εκπόνηση του ειδικού χωρικού σχεδίου -το οποίο είναι σχεδόν έτοιμο- με το πρόσχημα της επίλυσης του θολού ιδιοκτησιακού καθεστώτος του πάρκου. Ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο για την αλλαγή του συντελεστή δόμησης που δίνει τη δυνατότητα ανέγερσης νέων κτιρίων εντός του, καθώς και τη νομιμοπησοίη των ξεχωριστών ζωνών χρήσης του, οι οποίες ήδη χαράσσονται, αφού έχουν δημιουργηθεί συγκεκριμένα μονοπάτια για περίπατο, συγκεκριμένες διαδρομές για ποδήλατο και γενικά για το τι επιτρέπεται να κάνεις και πού. Ενισχυτικά προς αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται και ο κανονισμός λειτουργίας του πάρκου που θεσμοθετήθηκε πρόσφατα και περιέχει σωρεία απαγορεύσεων, ακόμα και συναθροίσεων υπό όρους και κατόπιν άδεια.

Εξ’ ου και η επένδυση των κονδυλίων τους στην ανανέωση κι ενίσχυση της περίφραξης και την 24ωρη επιτήρηση του πάρκου από security, επιχειρώντας να το μετατρέψουν σε χώρο περίφρακτο και ελεγχόμενο, όπου θα εισερχόμαστε συγκεκριμένες ώρες και με συγκεκριμένες ταυτότητες: αυτές του «επισκέπτη», του «καταναλωτή» ή της «συμμετέχουσας» στις δικές τους πολιτιστικές διοργανώσεις. Αποκλείοντας οποιαδήποτε σχέση και δράση εντός του πάρκου που διαφεύγει των ρυθμίσεων και του ελέγχου τους.

Η περίφραξη του πάρκου για λόγους «ασφαλείας» και η «οργάνωσή» του δεν είναι η μόνη επιδίωξη. Σταθερά προβάλλεται και το ζήτημα της καθημερινής διαχείρισης και χρηματοδότησής του. Ενδεικτική των βλέψεών τους είναι η δήλωση της Κατερίνας Χριστοφοράκη, πολεοδόμου – ερευνητικού μέλους του φορέα, η οποία -παραθέτοντας το παράδειγμα του δήμου Newham του Λονδίνου, που δοκίμασε το μοντέλο σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα- αναφέρει ότι «Στο σχήμα το Δημόσιο διατηρεί τη διαχείριση του χώρου και ο ιδιώτης έχει την ευθύνη της φύλαξης και συντήρησης του πάρκου για λογαριασμό του. Το Πάρκο Τρίτση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει προσέγγιση αντίστοιχη για την αντιμετώπιση ζητημάτων επείγουσας φύσης». Άλλωστε, ο φορέας στα χρόνια της θητείας του προωθεί σταθερά την εμπορική χρήση του πάρκου, ώστε «να καλύπτονται τα έξοδα συντήρησής του». Μέχρι σήμερα λειτουργούν 3 καφετέριες εντός του, ενώ στις 14 Μαΐου δημοπρατήθηκαν άλλες 2, στην κάτω λίμνη και πέριξ της κεντρικής λίμνης. Έτσι, ενώ αρχικά διακήρυτταν την «ανάγκη όσων επισκέπτονται το πάρκο να έχουν πρόσβαση σε ένα ποτήρι νερό», σταδιακά επιχειρούν να το μετατρέψουν σε χώρο γεμάτο εμπορεύματα και τραπεζοκαθίσματα, ενισχύοντας την κουλτούρα της κατανάλωσης και τη διαμεσολάβηση του χρήματος στη σχέση μας με αυτό.

Συμπύκνωση των προθέσεών τους για το πάρκο είναι η πρόσφατη απόφασή τους -για μια ακόμη φορά κεκλεισμένων των θυρών- να δημιουργήσουν σε συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ σταθμό επεξεργασίας λυμάτων εντός του πάρκου, με το πρόσχημα της υδροδότησής του, προσθέτοντας στον τεμαχισμό του πάρκου σε συγκεκριμένες ζώνες χρήσης (εμπορευματική, πάρκινγκ, άθλησης, πρασίνου κ.λπ.) και τη ζώνη της χαβούζας. Απόφαση η οποία ανεστάλη μετά την άμεση δημοσιοποίηση και κινητοποίηση αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων των περιοχών μας (κατάληψη Αγρός, αναρχικό στέκι Θερσίτης) και παράλληλα της επιτροπής κατοίκων Καματερού, χωρίς ωστόσο να τρέφουμε αυταπάτες ότι μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα της ΕΥΔΑΠ δεν θα επανεκκινήσουν το εν λόγω «έργο πνοής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι εν μέσω προεκλογικής περιόδου ο χώρος του πάρκου μετατρέπεται σε τόπο φιλοξενίας προεκλογικών εκστρατειών και πεδίο διεκδίκησης των όμορων δήμων, που επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για συλλογή ψήφων, εξάγοντας ψευτοευαισθησία.

Η κατάληψη του Αγρού, ως αντιεξουσιαστικό εγχείρημα γης, εδώ και 10 χρόνια προτάσσει σταθερά τη συλλογική αυτοδιαχείριση του πάρκου, τη φροντίδα του από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες οριζόντια και αντιιεραρχικά, που καταργεί στην πράξη την ανάθεση σε οποιονδήποτε φορέα – διαχειριστή του. Το πάρκο και κάθε ελεύθερος χώρος είναι για όσες/ους επιθυμούν να το χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς, και ομορφαίνει μέσα από τη δημιουργικότητά μας. Είναι για τα ίδια τα δέντρα και τα ζώα του. Είναι για να μπορούμε να περπατήσουμε, να τρέξουμε, να παίξουμε, να συναντηθούμε, να αναπνεύσουμε, χωρίς να χρειαζόμαστε μεσολαβητές και μαγαζάκια. Γι’ αυτό συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε κάθε τετραγωνικό του, στήνοντας οδοφράγματα ενάντια στις αδηφάγες βλέψεις τους να το θέσουν υπό τον έλεγχο και τις ρυθμιστικές διατάξεις τους, ενάντια στο καθεστώς τεμαχισμού και εμπορευματοποίησης.

… ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

[Αναδημοσίευση από Αγρό]

Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: 22 May 2019

Αντιεκλογική παρέμβαση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18/05/2019 το πρωί στην περιοχή του Ιλίου και των Αγίων Αναργύρων. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκε αντιεκλογικό  κείμενο, κολλήθηκαν αφίσες και αναγράφηκαν συνθήματα.

ΨΗΦΟ ΣΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ – ΨΟΦΟ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΚΑΛΠΕΣ
ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

Η μάχη της κάλπης σημαίνει παραίτηση από τις υποθέσεις που μας αφορούν,

σημαίνει ανάθεση των ζωών μας σε άλλους…

Έχουμε μπει για τα καλά σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Μια περίοδο που πάντα σήμαινε παύση και ειρήνευση των κοινωνικών αντιστάσεων και διαμαρτυριών, πολύ περισσότερο την τελευταία περίοδο που οι αντιστάσεις είναι από ισχνές έως ανύπαρκτες. Και όπως κάθε εκλογικό πανηγύρι έχει κι αυτό τα μεγάλα του «στοιχήματα»: 4 χρόνια πριν ήταν το «δημοσιονομικό χρέος», η αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης» και η «πληρωμή των δανείων με την κοινωνία όρθια». Τώρα είναι η «επιστροφή στην κανονικότητα», η «επιστροφή στην ανάπτυξη»…

Το σύνθημα «επιστροφή στην ανάπτυξη = επιστροφή στην κανονικότητα» προϋποθέτει αφενός την κοινωνική αποδοχή και νομιμοποίηση των «αναπτυξιακών πολιτικών» με όρους επιταχυμένης λεηλασίας εργασιακών σχέσεων, τόπων και περιβάλλοντος. Και αφετέρου προαπαιτεί την απόλυτη αορατότητα ενός τεράστιου κοινωνικού κομματιού ντόπιων και μεταναστών-τριων που διαβιούν στα όρια της απόλυτης ή σχετικής εξαθλίωσης. Γι’ αυτά τα κοινωνικά κομμάτια, τώρα που ο φτηνός ανθρωπισμός και οι «δημοκρατικές ευαισθησίες» σφύριξαν λήξη και τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ των ΜΜΕ αντικαταστάθηκαν από αυτά που μιλούν για την «άνοιξη των καταναλωτών» και την «αισιοδοξία που επιστρέφει», η μόνη συστημική απάντηση είναι η αορατότητα, τα συσσίτια και «επιδοματικές πολιτικές». Και για τους μετανάστες-τριες η σκληρή καταστολή και οι συνθήκες ομηρείας σε υποδομές «φιλοξενίας» ή εκτοπισμού. Η επίπλαστη εικόνα μιας «οικονομίας που επανεκκινεί» είναι το δόλωμα για το γενικευμένο κοινωνικό φαντασιακό της συμμετοχής σε παιχνίδια καταναλωτικού ευδαιμονισμού που κυριαρχούσαν πριν την «κρίση». Είναι το δόλωμα για ένα νέο «Ησυχία-Τάξη-Κατανάλωση»!

Στις γιορτές της δημοκρατίας βεβαίως, αν κάποιος χαίρεται περισσότερο από όλους, είναι οι κάθε λογής φασίστες, ναζήδες και εθνικιστές, ακριβώς γιατί μπορούν νομιμοποιημένα (και επιχορηγούμενοι από κρατικό χρήμα) να εμφανιστούν στο κοινωνικό πεδίο και να διεκδικήσουν το «δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγεσθαι», να πάρουν άπειρο τηλεοπτικό και διαφημιστικό χρόνο για να σπείρουν τις εθνοπατριωτικές ρατσιστικές ρητορείες τους. Από τους κουστουμάτους ναζήδες της χρυσής αυγής (οι οποίοι ως γνήσιοι απόγονοι του Λεωνίδα κάνουν δηλώσεις μετάνοιας, αλληλοφαγώνονται και αλληλοκαρφώνονται στα δικαστήρια με απαράμιλλη ελληνική λεβεντιά για να αποφύγουν τη φυλακή και φιλάνε όποια εφοπλιστική και εκδοτική κατουρημένη ποδιά για να βρουν ισχυρούς συμμάχους), ως την ελληνική λύση του Βελόπουλου (ο οποίος ψήφιζε με χέρια και πόδια μνημόνια όταν ήταν βουλευτής της ΝΔ), τα ξεπλύματα του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και τους αρχαιόπληκτους ψεκασμένους Σωρραίους…

Όσον αφορά τις ευρωεκλογές, με μια ΕΕ σε βαθιά «υπαρξιακή κρίση», έχουν χρωματιστεί -όχι μόνο εδώ αλλά και παντού στο ευρωπαϊκό έδαφος- με ένα κυρίαρχο ψευτοδίλημμα: «ανάσταση της ΕΕ των πολλών» ενάντια στη «δεξιά νεοφιλελεύθερη λιτότητα και την ακροδεξιά» ή οριστική ταφόπλακα στο «όραμα της ενωμένης ευρώπης»; Προοδευτισμός/φιλελευθερισμός ή ευρωσκεπτικισμός, δεξιά και ακροδεξιά; Πέρα από όσα χωρίζουν τις «δυνάμεις του Καλού» (φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί) και τις «δυνάμεις του Κακού» (δεξιά και φασίστες), χρειάζεται να δούμε την ουσιαστικότερη συσχέτισή τους. Και αυτή δεν είναι παρά η εντεινόμενη ανάγκη του συστήματος να «θωρακιστεί» και ταυτόχρονα να προωθεί μια γενικευμένη επίθεση και λεηλασία στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων αλλά και στο περιβάλλον.

Ο συστημικός πόλος του προοδευτισμού, όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένος να επιφέρει τις ελάχιστες ρηγματώσεις στο νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα και το κράτος ασφάλειας (βαθιές κοινωνικές ανισότητες, ποινικοποίηση και αποκλεισμός τεράστιων κοινωνικών κομματιών, καταστολή των αντιστεκόμενων) αλλά στηριζόμενος σε ανέξοδες για το σύστημα μεταρρυθμίσεις πουλάει δημοκρατία, ευαισθησία και ολίγη από αναδιανομή «πλούτου» με παγίωση μιας ξεφτιλισμένης επιδοματικής πολιτικής. Επιπλέον, είναι αυτός ο ίδιος ο προοδευτισμός που έκανε και συνεχίζει και κάνει κοινό, γενικευμένο και τετριμμένο τον εφιάλτη: την εξαθλίωση τεράστιων κοινωνικών κομματιών με το βάθεμα της εκμετάλλευσης (με την προσχηματική επίκληση πως νοικοκυρεύει τα δημοσιονομικά), τον περιορισμό στοιχειωδών κοινωνικών παροχών (πχ περίθαλψη), τις κοινωνικές διακρίσεις σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής, την ποινικοποίηση και αποκλεισμό «περιττών» πληθυσμών (πχ τοξικοεξαρτημένοι-ες), τον θάνατο αυτών που δεν χωράνε στην ευρωπαϊκή βάρκα των προνομιούχων (μετανάστες-τριες). Είναι ο προοδευτισμός  που, για να τσιμεντώσει τις κοινωνίες του, διέσπειρε τον ρατσισμό απέναντι στους «εισβολείς» -τις χώρες των οποίων είτε λεηλατεί οικονομικά είτε βομβαρδίζει. Διέσπειρε τα εθνικά ιδεώδη -με το πρόσχημα και πάλι των «εθνικών συμφερόντων»-, ξαναέβγαλε τον στρατό στο δρόμο -με πρόσχημα την ασφάλεια-, ενδυνάμωσε τα δικαστικά και αστυνομικά εργαλεία για να αντιμετωπίσει αυτούς που στέκονται απέναντι στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τη λεηλασία. Είναι ο προοδευτισμός που χαριεντίζεται και ενισχύει (πέρα από τη φτηνή «δικαιωματική πολιτική») μια βαθιά επικυρίαρχη πατριαρχία και σεξισμό (από την «αξία της οικογένειας» ως τις διευρυμένες μορφές καταναγκαστικής πορνείας).  Από όλα αυτά τρέφεται ο «άλλος πόλος», του «σκοταδιού και της οπισθοδρόμησης». Οι κάθε λογής φασίστες και ακροδεξιοί, με γραβάτες ή μη, από τον Όρμπαν στην ουγγαρία, τον Σαλβίνι στην ιταλία μέχρι τους ξεφτίλες ναζί της χρυσής αυγής ή τους κάθε είδους Βελόπουλους, νιώθουν ότι παίζουν στο γήπεδό τους. Στην πραγματικότητα εμφανίζονται ως οι καταλληλότεροι, αυθεντικοί αντιπρόσωποι για να πουλήσουν ασφάλεια, ρατσισμό, «εθνικές πολιτικές», «δουλειές σε ντόπιους» (με μισθούς βέβαια που δεν θα θέτουν σε «κίνδυνο την εθνική ανάπτυξη») σε συσκευασία «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και διατήρησης των λευκών, χριστιανικών προνομίων των «ευρωπαϊκών λαών»…

Όσον αφορά τις δημοτικές- περιφερειακές εκλογές έχουμε  καταλάβει ότι πλησιάζουν όχι μόνο από το ότι η πόλη γέμισε με λαμπερά νεανίζοντα πρόσωπα (να είναι καλά το Photoshop) «καλών οικογενειαρχών, έντιμων και μορφωμένων» αλλά και από τα εντατικά μπαλώματα με άσφαλτο στις λακκούβες των δρόμων, την αντικατάσταση στις πλάκες πεζοδρομίων και την εμπορευματική ανάπλαση πλατειών και δημόσιων χώρων. Εδώ βέβαια αξίζει μια «εύφημος μνεία» στο δήμαρχο Ιλίου Ζενέτο, ο οποίος έχει σπρώξει εκατομμύρια σε εργολάβους ξαναφτιάχνοντας τις πλατείες όλες στο ίδιο μοτίβο: κόβοντας ζωτικό χώρο από τη δημόσια χρήση τους και δίνοντας τετραγωνικά για τραπεζοκαθίσματα στους παρακείμενους εμπόρους (οι οποίοι θα φέρουν και ψηφαλάκια). Αυτή εξάλλου είναι και η κυρίαρχη αντίληψη των τοπικών αρχών για τους ελεύθερους χώρους: τίποτα δεν υπάρχει έξω από την σφαίρα της εμπορευματοποίησης. Μπορεί οι δημοτικοί άρχοντες και υποψήφιοι να κρατάνε τις γελοίες παραδόσεις ενός μικρομεγάλου πολιτικαντισμού, παρ' όλα αυτά  οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν -με τα τελευταία θεσμικά πλαίσια όπως το «σχέδιο Καλλικράτης»- αναβαθμίσει τον ρόλο τους και από πελατειακοί ιμάντες του κράτους εξελίσσονται σε πυλώνες άσκησης των κρατικών πολιτικών: από τα μεγάλα έργα, ως τις επιδοματικές «προνοιακές πολιτικές», από τη διαχείριση ελεύθερων χώρων (πχ στις γειτονιές μας το πάρκο τρίτση), ως την «εκτόνωση της ανεργίας» (οι δήμοι και οι περιφέρειες ως μεγάλοι προσωρινοί εργοδότες) και τη ρύθμιση των τοπικών οικονομιών με 8μηνες συμβάσεις κοινωνικής ομηρείας.

Δεν υπάρχει καμιά μάχη που δίνεται στις κάλπες. Η ψηφοφορία έρχεται να «διευθετήσει» την ανάγκη λήψης απόφασης με την επικράτηση της πλειοψηφούσας άποψης, η οποία αντιπροσωπεύει θεωρητικά τα συμφέροντα των πολλών. Ούτε λόγος βέβαια για το πώς διαμορφώνεται η γνώμη των πολλών, πόσες «αιρετικές» γνώμες θάβονται, πώς κατασκευάζεται η περίφημη κοινή γνώμη και πώς εντέλει ένα μεγάλο κομμάτι των κοινοτήτων έχει αποκλειστεί από οποιαδήποτε διαδικασία λήψης απόφασης (πχ μετανάστες-τριες) ή μπορεί και να την απαξιώνει ή να αδιαφορεί (αυτό δείχνουν εξάλλου και τα μεγάλα ποσοστά αποχής). Αυτό που ζούμε ως καθημερινότητα είναι φτιαγμένο για να εξυπηρετεί την εξουσία και τα συμφέροντα συγκεκριμένων τάξεων. Η «μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας», οι εκλογές, είναι ο «συμμετοχικός τρόπος» για να δηλώσουν οι υποτελείς τάξεις, πως συναινούν στο να συνεχίσουν οι ζωές τους να καθορίζονται από τις αξίες του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

 Η "μάχη της κάλπης" είναι μόνο παραίτηση από τις υποθέσεις που μας αφορούν.

Δεν υπάρχει «ψήφος διαμαρτυρίας», ούτε και «ψήφος καταμέτρησης δύναμης» όπως λένε τα αριστερά κόμματα. Η ψηφοφορία είναι ένα κοστούμι ραμμένο στα μέτρα της δημοκρατίας, δεν μπορεί να προκαλέσει καμία ρήξη. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμυθάκια για να γεμίζουν τα «αντιστασιακά» κομματικά μαντριά.

Η ενεργητική συνειδητή αποχή από τις κάλπες δεν είναι «μια ακόμη διαμαρτυρία», ούτε διεκδικεί για τον εαυτό της τον τίτλο της «λύσης σε όλα». Είναι κάτι πολύ διαφορετικό: είναι μια αρχή για να μπλοκάρουμε την κουλτούρα της παραίτησης και της ανάθεσης, είναι ένα δημιουργικό σημείο αντίστασης. Απέναντι στις κάλπες, την ανάθεση, τη διαμεσολάβηση, τη δημοκρατία τους, να στήσουμε  τις καθημερινές ρηγματώσεις στο υπάρχον σύστημα και τους θεσμούς του μέσα από αντιιεραρχικές και αντιεξουσιαστικές μορφές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης. Ας πάψουμε να πιστεύουμε παθητικά, ότι η μόνη δυνατή κοινωνική οργάνωση είναι αυτή που ζούμε. Κάθε μικρό οδόφραγμα στην καθημερινότητα των προσταγών, οι μικρές και μεγάλες αντιστάσεις, η ανυπακοή στους ηγεμόνες, είναι και μια ακόμη κουκίδα στο ανεξούσιο σύμπαν της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.

ΨΗΦΟ ΣΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ – ΨΟΦΟ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΚΑΛΠΕΣ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ

Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: 04 March 2019

Το Σάββατο 2/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Ίλιον/Άγ. Αναργύρους, ενάντια στον σεξισμό, την πατριαρχία, την αντρική κυριαρχία, με συμμετοχή δεκάδων συντροφισσών και συντρόφων. Τόσο η αφίσα που κολλήθηκε όσο και το κείμενο που μοιράστηκε είχαν ως κεντρικό πολιτικό περιεχόμενο τις δολοφονίες γυναικών από άντρες "καθημερινούς", συζύγους, πατεράδες, αδερφούς, συντρόφους, συγγενείς και φίλους -την ανάδειξη της συνολικότερης πατριαρχικής συνθήκης που θέλει τα μη αρρενωπά σώματα, όσα αρνούνται τους ρόλους υποτέλειας και τα έμφυλα στερεότυπα, να βρίσκονται υπό μόνιμη απειλή ακόμη και της ίδιας τους της ζωής.

Η παρέμβαση ξεκίνησε από την πλατεία Αγ. Αναργύρων και στη συνέχεια κινήθηκε προς τις γειτονιές του Ιλίου. Μοιράστηκαν πολλές εκατοντάδες κείμενα, αναγράφτηκαν συνθήματα και στένσιλ, κολλήθηκαν αφίσες, χαρτοπανό και αναρτήθηκε πανό στην κεντρική πλατεία των Αγ. Αναργύρων. Κατά τη διάρκειά της, φωνάζαμε συνθήματα, όπως: "Δικό μου σώμα, δική μου επιλογή - σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε σεξιστή", "Δεν το 'κανε από αγάπη ούτε και λατρεία-το χέρι του το όπλισε η πατριαρχία", "Οι βιαστές δεν είναι ράτσα ειδική, είναι άντρες καθημερινοί","Οι δρόμοι μας ανήκουν και μόνες και μαζί, στο διάολο να στείλουμε κάθε σεξιστή", " Είμαστε τα εγγόνια όλων των μαγισσών - ξόρκια και σφαλιάρες κατά των σεξιστών".

Σπάμε τη σιωπή, μοιραζόμαστε τα βιώματά μας. Δεν αφήνουμε μόνη καμία που κακοποιείται. Δημοσιοποιούμε περιστατικά έμφυλης βίας στις γειτονιές μας, αναλαμβάνουμε δράση, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας. Στεκόμαστε η μία πλάι στην άλλη ενάντια στην υποτίμηση των σωμάτων και των ζωών μας. Αντιστεκόμαστε σε όλους εκείνους που θέλουν να διαχειρίζονται τα σώματα και τις ζωές μας, παλεύουμε για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, χωρίς φύλα, χωρίς «κανονικούς».

Τσακίζουμε όποιον σηκώνει χέρι πάνω μας.
Γιατί ό,τι είναι να γίνει για την καταστροφή αυτής της καταπιεστικής συνθήκης θα γίνει από μας τις ίδιες.

Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: 17 February 2019

 Το Σάββατο 16/02 δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποίησαν αντεθνική, αντιμιλιταριστική παρέμβαση στους Αγίους Αναργύρους και το Ίλιον. Η παρέμβαση ξεκίνησε με αναγραφή αντεθνικών-αντιμιλιταριστικών συνθημάτων στην είσοδο του στρατοπέδου 301 στους Αγίους Αναργύρους. Στην παρέμβαση, που συνεχίστηκε από την κεντρική πλατεία των Αγίων Αναργύρων ως την κεντρική πλατεία του Ιλίου, μοιράζονταν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και γράφτηκαν συνθήματα ενάντια σε κράτη, έθνη και στρατούς, ενώ παράλληλα πραγματοποιούταν αφισοκόλληση για τις διώξεις των ολικών αρνητών στράτευσης. Η συλλογική και δυναμική μας παρουσία στον δρόμο λογικό ήταν να ενοχλήσει τους δικάβαλους καουμπόηδες των τοπικών δι.ας και των προϊσταμένων τους, οι οποίοι φρόντισαν να κάνουν παραπάνω από ενοχλητική την παρουσία τους (αφού μαζεύτηκαν όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις των καουμπόηδων από τις γύρω περιοχές). Η απόπειρα εκφοβισμού έπεσε στο κενό, μετά από ανταλλαγή των απαραίτητων... «γαλλικών».

Με την συλλογική μας αποφασιστικότητα, συνεχίσαμε απρόσκοπτα την δράση μας. Η παρέμβαση εντάσσεται στο πλαίσιο διασυλλογικών παρεμβάσεων, δράσεων και κινήσεων για την αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης που δικάστηκαν στο στρατοδικείο του Ρουφ στις 6 Φεβρουαρίου (ενημέρωση από την συγκέντρωση αλληλεγγύης θα βρείτε εδώ), και για το ερχόμενο στρατοδικείο του Π. Χριστόπουλου στις 18 Φεβρουαρίου. Το σχετικό διασυλλογικό κείμενο και αφίσες με τα καλέσματα αλληλεγγύης στο στρατοδικείο του Ρουφ μπορείτε να βρείτε εδώ.

Επειδή οι επιλογές των 3 διωκόμενων ολικών αρνητών στράτευσης δεν είναι μονάχα δικές τους επιλογές, επειδή οι αρνήσεις τους είναι και δικές μας αρνήσεις, επειδή η αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης είναι αδιαπραγμάτευτη όπως και ο καθημερινός αγώνας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, συναντιόμαστε στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο στρατοδικείο του Ρουφ, στις 18 Φεβρουαρίου, όπως και σε όσες ακολουθούν στο Ρουφ και όχι μόνο.

Συνεχίζουμε... 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ - ΑΡΝΗΣΗ ΘΗΤΕΙΑΣ ΟΛΙΚΗ

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΥΠΟΤΑΣΣΕΙ

Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: 08 February 2019

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑΘΜΟΥ ΛΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

Από τον περασμένο Ιούλιο, ο Φορέας Διαχείρισης του πάρκου τρίτση μαζί με την κερδοσκοπική ΕΥΔΑΠ μεθόδευε την κατασκευή σταθμού λυμάτων στα νότια του πάρκου. Ως κατάληψη Αγρός, δημοσιοποιήσαμε άμεσα το ζήτημα με μια σειρά παρεμβάσεων: αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, εκδηλώσεις-συζητήσεις για το θέμα, παρεμβάσεις στις συνεδριάσεις του Φορέα διαχείρισης. Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών δήλωναν την αντίθεσή τους στην εγκατάσταση του σταθμού.
Στην τελευταία παρέμβαση στο συμβούλιο του Φορέα την Πέμπτη 29/11, όπου βρεθήκαμε από κοινού η κατάληψη Αγρός και ο Θερσίτης -ενώ στη συνεδρίαση βρέθηκε με δικό της κάλεσμα και η επιτροπή κατοίκων Καματερού- κινηθήκαμε αποφασιστικά και αποσπάσαμε την απόφαση του Φορέα για αναστολή του “έργου”.
Έπειτα από τις παρεμβάσεις μας, οι προγραμματισμένες συνεδριάσεις του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου, διαφημιζόμενες και ως …”διαφανείς” και “ανοιχτές”, πραγματοποιούνταν μυστικά, ενώ ο Φορέας δοκίμασε να “επιστρατεύσει” και τη διαδικασία “δημόσιας διαβούλευσης”, προφανώς για να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις ενεργούς συμμετοχής και να κάμψει τις αντιστάσεις των κατοίκων.
Τον τελευταίο μήνα πριν την αναστολή του “έργου” ενεργοποιήθηκε, λόγω της ανησυχίας των κατοίκων, και ένα πλήθος θεσμικού συρφετού, που βρήκε μια ακόμη ευκαιρία συλλογής ψήφων για τις ερχόμενες εκλογές. Η δημοτική αρχή Ιλίου, που πρωτοστατεί πολλά χρόνια τώρα στη λεηλασία του πάρκου, πρωτοστάτησε με την απόφαση που εξέδωσε ενάντια στο σταθμό και στην εξαγωγή ψευτοευαισθησίας. Είναι η ίδια βέβαια που πριν λίγους μήνες ήθελε να βάλει στο χέρι αυτήν την περιοχή του πάρκου -κάτι που δεν κατάφερε λόγω των αντιδράσεων αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων, κατοίκων και άλλου κόσμου από τις γύρω περιοχές- για να προεκτείνει την ασχήμια (τραπεζοκαθίσματα, κατανάλωση, εμπορευματικές σχέσεις) που κατακλύζει τη μία μετά την άλλη πλατεία του δήμου Ιλίου, το άλσος και κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου. Το ίδιο και ο δήμαρχος Σαράντης του δήμου Αγ. Αναργύρων-Καματερού, που “απαίτησε” την αναστολή του “έργου”…ξεχνώντας να αναφέρει ότι ο ίδιος είναι μέλος του κεντρικού διοικητικού συμβουλίου της ΕΥΔΑΠ. Όσο για τις “εκκλήσεις” επαγρύπνησης για το πάρκο από το κκε, δεν είδαμε πουθενά να αναφέρουν σε τι το μετατρέπουν τις μέρες της εμποροπανήγυρης του φεστιβάλ της κνε: φωταγωγία, ντεσιμπέλ, ηχηρά ονόματα του θεάματος και άφθονα εμπορεύματα.
Για μας, ως μια κατάληψη εντός του πάρκου που θέλει να είναι μέρος της ζωής του, η αναστολή της εγκατάστασης του σταθμού λυμάτων είναι μεγάλη χαρά. Είναι ακόμη ένα σημείο των καθημερινών αντιστάσεων που ορθώνουμε στις επιβολές της εξουσίας, χωρίς ωστόσο να τρέφουμε αυταπάτες ότι οι προσπάθειές τους σταματούν εδώ. Η άρνησή μας να παραδώσουμε το πάρκο στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου είναι σταθερή και αδιαπραγμάτευτη. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και πάντα, επιβεβαιώνεται ότι κανένας κοινωνικός αγώνας δεν είναι μάταιος. Η ματαίωση των σχεδίων τους είναι μια ακόμη παρακαταθήκη αγώνα και ένας φωτεινός δείκτης για το τι μπορούμε να καταφέρουμε όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη, στον δρόμο της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης.

Ο χαρακτήρας του πάρκου ως ελεύθερα προσβάσιμος χώρος, με τα δέντρα, τις λίμνες, τα ζώα του, με τη δική του ζωή που συμπλέκεται αδιαχώριστα με τη δική μας, δεν παζαρεύεται σε θεσμικά τραπέζια. Η εγρήγορση για το πάρκο και για κάθε υπόθεση της ζωής μας δεν αφήνεται στους θεσμικούς, τους ψηφοθήρες, τους εμπόρους οικολογικής ευαισθησίας.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

[Αναδημοσίευση από Αγρό]