Κάποτε -στα νιάτα του- ο Γιώργος Οικονομέας έγραφε ποιήματα για όλα αυτά που ζούσε ως μέρος του κόσμου του αγώνα και της αντίστασης. Μπορεί τότε να μη δήλωνε αναρχικός ή αντιεξουσιαστής, τα ποιήματά του όμως ήταν χαρακτηριστικά της απέχθειάς του απέναντι στον κόσμο της ανελευθερίας και της αδικίας, των κομμάτων, των ΜΜΕ, της αστυνομίας, του συστήματος.
Σήμερα ο ποιητής έγινε ένας δημοσιογράφος που δίχως αναστολές και ενοχές, παράγει κι αναπαράγει κάθε προπαγάνδα της εξουσίας. Αποκορύφωμα της αισχρής του τοποθέτησης με το μέρος του συστήματος, ήταν οι απόψεις του για την υπόθεση της Villa Amalias, όταν μαζί με τον εκλεκτό του συνάδελφο Καμπουράκη, έριξε για άλλη μια φορά λάσπη στο πρόσωπο των αγωνιστών και των καταληψιών.
Κάποτε ο Γιώργος έγραφε:
"Δεν θα τους περάσει. Θα πολεμήσουμε το σύστημα."
Σήμερα γράφει:
"Τους πέρασε. Γίναμε το σύστημα."
Κάποτε ο Γιώργος έγραφε:
"Φίλε, μας έστρωσαν για τα καλά στο κυνήγι. Γιατί δεν ξέθαψες ακόμα το τσεκούρι σου;"
Σήμερα γράφει:
"Φίλε, θα τους στρώσουμε όλους στο κυνήγι. Γιατί δεν κινητοποίησες ακόμα τον αστυνομικό στρατό σου;"
Κάποτε ο Γιώργος έγραφε:
"Πρόσεχε. Η κάμερα της αστυνομίας παραμονεύει το φιλί μας. Τα κόμματα παραμονεύουν το φιλί μας. Οι οργανώσεις φοράνε τα πανώ τους, όπως οι άλλοι τη γραβάτα τους-τέτοια σοβαρότητα."
Σήμερα γράφει:
"Προσέχετε. Η κάμερα του σταθμού μας παραμονεύει στο φιλί σας. Τα κόμματα παραμονεύουν στο φιλί σας. Οι οργανώσεις άφησαν τα πανώ και φόρεσαν τη γραβάτα τους-αυτή είναι σοβαρότητα".
Κάποτε ο Γιώργος έγραφε:
"Πυροβολούν με δακρυγόνα τελευταίου τύπου."
Σήμερα γράφει:
"Πυροβολήστε τους με δακρυγόνα τελευταίου τύπου".
Λένε πως οι ποιητές τις περισσότερες φορές ξεφτιλίζονται. Όσο κρατάνε ακόμα την ισορροπία τους πάνω στο μολυβένιο τους σκοινί, νιώθουν πολύ αξιοπρεπείς. Αφού πρώτα έχουν συμμορφωθεί...
