Με έκπληξη διαβάσαμε πρόσφατη ανακοίνωση του Δ.Σ. Ιλίου όπου καταγγέλλει τις ενέργειες της “κεντρικής διοίκησης” για περιστολή των δημόσιων δαπανών προς τα μουσικά λύκεια και πιο συγκεκριμένα στο μουσικό λύκειο Ιλίου. Όχι, η έκπληξή μας δεν έγκειται στην υιοθέτηση εκ μέρους Δ.Σ. Ιλίου ψηφισμάτων που προτείνει η τοπική δημοτική παράταξη του ΚΚΕ. Το έργο είναι γνωστό: όταν ο δήμος Ιλίου θέλει να δείξει ένα “φιλολαϊκό” πρόσωπο γίνεται λίγο ΚΚΕ και συνυπογράφει τις σχετικές προτάσεις ψηφισμάτων. Όταν θέλει να αναδείξει την κατασταλτική και ολοκληρωτική του υπόσταση συγγράφει (άραγε δια χειρός ποιανού;) και ψηφίζει κανονισμούς απαγόρευσης της πολιτικής αφισοκόλλησης, υλοποιεί προκηρύξεις δημοσίων έργων που αποστειρώνουν και ξεπουλούν τους δημόσιους χώρους στο ιδιωτικό συμφέρον των τραπεζοκαθισμάτων και των καφεσουβλακερί (πεζόδρομοι αγοράς, άλσος Ιλίου και πρόσφατα πλατεία Ρίμινι), πρωταγωνιστεί σε μια δραματική παράσταση πρωτοβουλιών για την εγκατάλειψη του πάρκου Τρίτση από μεριάς κεντρικής διοίκησης διεκδικώντας φυσικά το μεγαλύτερο φιλέτο στη δυτική Αττική ως ένας αυθεντικός τοπικός οργανισμός μεγάλης μπίζνας.
Αν λοιπόν "κύριοι" του Δ.Σ...
Έγκλημα είναι να στερείς από τους μαθητές το δικαίωμα να εκλέγουν δημοκρατικά τα όργανά τους, να συνεδριάζουν, να συζητούν, να αποφασίζουν, να δραστηριοποιούνται, να επιλέγουν τους τρόπους και τις μορφές του αγώνα τους (απόσπασμα από το σχετικό ψήφισμα του Δ.Σ. Ιλίου για την υποβάθμιση της λειτουργίας των μουσικών σχολείων από την κεντρική διοίκηση)
...τότε αλήθεια τι είναι να απαγορεύεις από τα όρια του δήμου Ιλίου την πολιτική αφισοκόλληση των... μαθητών που αγωνίζονται κι όχι μόνο;