- Details
- Category: Διεθνή Νέα
Αυτό που συμβαίνει στις Η.Π.Α τα τελευταία χρόνια αναδεικνύει μια έντονη κινητικότητα στις κοινότητες των από κάτω, η οποία ορισμένες φορές αποκτά και έντονα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Οι δολοφονίες νεαρών αφροαμερικανών από μπάτσους στην Αμερική σε καμία περίπτωση δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και θα ήταν αφελής αν κάποιος πίστευε ακόμα και ότι έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα. Αυτό που με κάποιον τρόπο τείνει να διαφοροποιηθεί είναι η παθητικότητα και η αποδοχή μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Και πιο συγκεκριμένα, μεγάλου μέρους των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας.
Ο 25χρονος αφροαμερικανός Freddie Gray, συλλαμβάνεται στις 12 Απριλίου και μεταφέρεται με βίαιο τρόπο στο αστυνομικό τμήμα της Βαλτιμόρης. Στις 19 του μήνα πεθαίνει στην εντατική μετά από συντριπτικό κάταγμα στη σπονδυλική στήλη, για το οποίο δεν του είχε παραχθεί καμία ιατρική φροντίδα. Ο θάνατός του, έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των δολοφονημένων από την “αυθαιρεσία” της κρατικής καταστολής μαζί με τους Oscar Grant, Eric Garner, Michael Brown και πολλούς άλλους που δεν μάθαμε ποτέ τα ονόματά τους.
Ακολουθούν μαζικές διαδηλώσεις, βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία, τραυματισμοί διαδηλωτών και μπάτσων. Πυρπολούνται αστυνομικά οχήματα, δημόσια κτήρια και καταστήματα αφού έχουν πρώτα απαλλωτριωθεί. Η καταναλωτική συνέχεια μπλοκάρεται για λίγο στη πόλη της Βαλτιμόρης και η ομορφιά της φλόγας φωτίζει αυτά που για καιρό έμεναν ανείπωτα. Την ίδια στιγμή τρομάζει αυτούς που επέβαλλαν την ασφυξία. Οι αρχές κυρήσσουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης, επιβάλλουν απαγόρευση κυκλοφορίας, κατεβάζουν την εθνοφρουρά και χιλιάδες μπάτσων. Από το I can’t breathe στο Black lives Matter…
Συστρατευμένοι με τις δυνάμεις καταστολής και τα ΜΜΕ διεθνώς – στο γνωστό και γραφικό τους ρόλο – μαζί και οι θεσμικοί φορείς της χώρας. Η δήμαρχος της Βαλτιμόρης – μαύρη και αυτή – Stephanie Rawlings-Blake αφού πρώτα κάνει επίκλυση στις ειρηνικές διαδηλώσεις που χαρακτηρίζουν την ιστορία της Βαλτιμόρης τόνισε ότι δεν θα αφήσει μερικούς αλήτες να καταστρέψουν όσα έχουν καταφέρει τόσα χρόνια οι άνθρωποι αυτής της πόλης. Φαίνεται βέβαια να “αγνοεί” και η ίδια τις εξεγέρσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Martin Luther King το 1968 και στην πόλη της Βαλτιμόρης με αρκετούς νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και συλλήψεις. Και σίγουρα δεν ήταν οι μόνες σε όλη τη πορεία για την ελευθερία των μαύρων στην Αμερική. Σε μία Αμερική βέβαια, που πλέον έχει μαύρο πρόεδρο!
Και κάπου εδώ είναι που τα παράδοξα φαίνεται να ξεδιαλύνονται με μια πιο διεισδυτική ματιά...
Αν οι δυτικές κοινωνίες μπορούν και καυχιούνται για τα “ίσα δικαιώματα”, τις “ίσες ευκαιρίες” και τα “ανθρώπινα δικαιώματα”, την ίδια στιγμή οι θεσμοποιημένες διακρίσεις δημιουργούν το ανάλογο αντίβαρο για ένα απάνθρωπο σύστημα εκμετάλλευσης. Έτσι, ο οικουμενισμός αφορά αυτούς που θα ονομάζαμε “στελέχη του συστήματος” όπου έχουν δηλαδή στους θεσμούς ρόλους ηγετικούς και εποπτικούς, με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία και επαρκή απόδοση της καπιταλιστικής οικονομίας. Ενώ από την άλλη μεριά, ο ρατσισμός, ο σεξισμός και μία σειρά από κυρίαρχες νόρμες “περικλείουν” τους αποκλεισμένους και νομιμοποιούν και επιβάλλουν την ένταξή τους στις χαμηλότερες κοινωνικές βαθμίδες. Εκεί όπου ο στιγματισμός, η εγκληματοποίηση και η περιθωριοποίηση σε κάνουν πιο έκθετο/η σε κάθε είδους “αυθαιρεσία”. Ενώ παράλληλα με την “φυσικοποιημένη” τους διάσταση οι Λόγοι αυτοί κάνουν πιο εύπεπτη την ένταξη στις βαθμίδες αυτές.
Αυτή η “πεπτική” λειτουργία του συστήματος είναι που διαταράσσεται με τις εξεγερσιακές στιγμές που λαμβάνουν χώρα στις Η.Π.Α και είναι η ταξική υφή που διαφαίνεται στις κινητοποιήσεις αυτές.
Βαλτιμόρη 1968 Βαλτιμόρη 2015
Και αν το Ferguson ήταν ένα προάστιο, η Βαλτιμόρη είναι στον “προαύλειο χώρο” της αμερικανικής πρωτεύουσας και οι κινήσεις αυτές ξεφεύγουν από τα στενά όρια της οργής και μόνο για τις δολοφονίες. Και αν τώρα μιλάμε για τις Η.Π.Α, μερικά χρόνια πριν τα βλέμματά μας ήταν στραμένα στις χώρες του μαγκρέμπ, ενώ ακόμα πιο πρίν η λατινική αμερική βρισκόταν σε κίνηση.
Στη ρευστή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης, όλοι εμείς χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις δικές μας ρηγματώσεις, τις δικές μας διασυνδέσεις, ριζώματα και εδαφοποιήσεις ενάντια σε ένα νέο φιλελευθερισμό που αναδύεται με ολοκληρωτικό πρόσωπο. Να διαρρήξουμε την αποσπασματικότητα και τον καπιταλιστικό ατομικισμό για έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
- Details
- Category: Διεθνή Νέα
[Μια πρώτη συνοπτική ενημέρωση για τα γεγονότα στην Γαλλία θα βρείτε εδώ]
- Details
- Category: Διεθνή Νέα
Μετά τα δέντρα, «ξεριζώνουν» τους ανθρώπους
Ο Remi Fraisse πέθανε την Κυριακή 26/10 από το χτύπημα του αστυνομικού κράτους που ενεργεί περιφρονώντας την ανθρώπινη ζωή. Και τώρα ενεργεί απαιτώντας να διαλευκανθεί κάτι που ούτε λάθος ήταν ούτε ένας ύποπτος θάνατος, αλλά ήταν η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου που βρέθηκε εκείνη τη μέρα για να εκφράσει την αντίθεσή του στο φράγμα της Sivens.
H βία που εξαπολύθηκε κατά των διαδηλωτών, όποιες κι αν ήταν οι εντολές (των αστυνομικών), δε ξεκίνησε εκείνο το σαββατοκύριακο. Εδώ και δύο μήνες στη Sivens, η αστυνομία αποτελεί τον ένοπλο τμήμα (μπράβους) των εργοδηγών του φράγματος, όπως άλλωστε και σε τόσες άλλες διαμάχες. Η αστυνομική καταστολή ήταν τέτοια που δεν διακαιολογεί καμιά υποτιθέμενη υπεράσπιση κρατικών ή ιδιωτικών συμφερόντων. Είναι η βία ενός «δεξιού» Κράτους που οδηγεί στην εγκληματοποίηση των διεκδικήσεων.
Αυτή τη στιγμή οι σύντροφοί μας έχουν φυλακιστεί μετά τη συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις κατά του φράγματος και για το θάνατο του Ρεμί. Απαιτουμε την άμεση απελευθέρωσή τους. Ο παραλογισμός αυτού του σχεδίου και η πολιτική και στρατιωτική μανία για την επίτευξή του είναι παραπάνω από προφανη.
Απαιτούμε τη λήξη των εργασιών και την αποκατάσταση της ζώνης.
Ανεξάρτητα από το αν είχαμε λάβει ή όχι μέρος στη μάχη κατά του φράγματος, η σημερινή μας αντίδραση ξεπερνά κατά πολύ τον τοπικό της χαρακτήρα. Διαδηλώσεις υποστήριξης γίνονται σχεδόν σε όλη τη Γαλλία και δε μπορεί παρά να πληθύνουν.
Συγκέντρωση 1/1/2014, 3μ.μ., Place du Capitol, Παρίσι
[Αναδημοσίευση από το blog Τant qu'il y aura des bouilles]
- Details
- Category: Διεθνή Νέα
Βελιγράδι: Αντιμιλιταρισμός και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα
Αντιμιλιταρισμός και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα
- συζήτηση με συντρόφους από την Κροατία και την Ελλάδα
Αναρχική αλληλεγγύη και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες, μία ανάμνηση από την Κροατία
Δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορία. Υπάρχουν μόνο διαφορετικές ερμηνείες του τι έχει συμβεί και μία ξεκάθαρη ιδέα ότι οι "συνηθισμένοι", "απλοί" άνθρωποι είναι τα θύματα όλων των συστημάτων, ανεξάρτητα από το εάν αυτά τα συστήματα έχουν εγκαθιδρυθεί πάνω στη μία ή την άλλη ιδεολογία, τον εθνικισμό, τη θρησκεία... Οι πόλεμοι που διεξήχθησαν στη δεκαετία του '90 παρήγαγαν μόνο θύματα. Θύματα που προκλήθηκαν από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τον εθνικισμό, τα κράτη και τις ηγεσίες τους, τους ντόπιους εγκληματίες, τους διάφορους προσκυνητές, αυτούς όσοι "εκτελούσαν διαταγές"...
Σε μία τέτοια συνθήκη, την ψύχωση του μαζικού πολέμου, υπήρξαν θύλακες αντίστασης στη μάχη, τον εθνικισμό, το μίσος και τον ίδιο τον πόλεμο, παρά το ότι αυτός ήταν παντού γύρω μας και έγινε εγγενές στοιχείο των ζωών μας. Η νέα κανονικότητα. Θα μιλήσουμε (πιθανότατα με τη βοήθεια κάποιων συμμετεχόντων στα γεγονότα που θα περιγράψουμε) σχετικά με αναρχικές δράσεις αλληλεγγύης, διάφορες αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και την επίδρασή τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90.
Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για τους άντρες ηλικίας μεταξύ 18 και 45 ετών, παρά το ότι όλες οι γειτονικές της χώρες είναι είτε μέλη είτε υποψήφια μέλη της Ε.Ε. ή/και του ΝΑΤΟ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιός είναι ο ρόλος του ελληνικού στρατού σε ότι αφορά σε κρατικά ζητήματα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά; Πόσο σημαντικός είναι ο στρατός για τον ελληνικό καπιταλισμό; Ποιά είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών/κοινωνικών κινημάτων απέναντι στο στρατό; Τι είδους αγώνες διεξάγονται σήμερα ενάντια στο στρατό; Είναι ενεργά αντίθετοι στο μιλιταρισμό οι αναρχικοί/αντιεξουσιαστές;
Links- πηγές:
https://www.facebook.com/events/948280231867996/
Η εκδήλωση στα αγγλικά:
Antimilitarism and anti-war initiatives in Ex-Yugoslavia and Greece
- discussion with comrades from Croatia and Greece
Anarchist solidarity and anti-war initiatives, a recollection from Croatia.
There is no objective history. There are only different interpretations of what has happened and a very clear idea that the “ordinary”, “little” people are the victims of all systems, whether these systems are founded on this or that ideology, nationalism, religion…The wars that took part during the nineties produced only victims. Victims were caused by the media propaganda, nationalism, the states and their leaderships, local thugs, different obeyers, the ones who “carried out the orders”…
In a situation like that, mass war psychosis, there were still pockets of resistance to the conflict, nationalism, hate and the war itself, although it was all around us and became the integral part of our lives. The new normality. We will talk about (probably with the help of some of the participants in the events that we will describe) anarchist actions of solidarity, different anti-war initiatives and their influence during the nineties.
Militarism and antimilitarism in greece
In greece military service is obligatory for men between 18 and 45 years old, even though all of greece's neighbours are either members or wannabe members of EU or NATO. Why is this happening? What is the role of greek army as far as state affairs are concerned, both internal and external? How importand is the army for greek capitalism? What is the attitude of the political parties and political/social movements towards the army? What kind of struggles are conducted at present against the army? Are anarchists/antiauthoritarians active against militarism?
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]
- Details
- Category: Διεθνή Νέα
Με αφορμή τις συγκρούσεις στους δρόμους των πόλεων της γείτονας Τουρκίας που ξέσπασαν μετά το θάνατο 301 εργατών στα ορυχεία της Σόμα και με αφορμή τον δεύτερο νεκρό των συγκρούσεων αυτών από το αντιεξεγερτικό έργο της στρατοαστυνομίας...
"Τι παράξενος αυτός ο τόπος, πώς και είσαστε άνθρωποι εσείς εδώ; Αν υπάρχει αδικία σε ένα μέρος, ο άνθρωπος πρέπει να ξεσηκώνεται. Αν δεν υπάρχει εξέγερση, εκείνη η πόλη ας βυθιστεί στα βάθη της γης! Ας καεί, ας τελειώσει, ας γίνει στάχτη, πριν να πλακώσουν τα σκοτάδια" - Μπ.μπρεχτ
Ayhan Yılmaz
Για ώρες το όνομά του παρέμενε άγνωστο, ήταν ο "κανένας" που έβαψε με το αίμα του τους δρόμους του Οkmeydanı της Istanbul. Ήταν ένα άψυχο κορμί, μέσα σε μια λίμνη από αίμα, πεσμένο δίπλα στους ένστολους φονιάδες του τουρκικού κράτους, που, με την πλάτη γυρισμένη στο θέαμα της ίδιας της κτηνωδίας τους, συνέχιζαν τη δουλειά τους.
Η σύντομη ιστορία της ζωής του κάνει πια το γύρο του διαδικτύου.
Ποιος ήταν; "Ο Αyhan Υılmaz ήταν ένας από μας". ετών 42, από τη Μαύρη Θάλασσα, την Giresun. Δεν μιλούσε πολύ και λένε ότι συνέχεια γελούσε σιωπηλά. Αγαπημένη του ασχολία να παίζει με τα παιδιά στο δρόμο και να ταϊζει ψωμί τα αδέσποτα. Τα πρωινά καθάριζε ένα καφενείο και έκανε τράκα κανένα τσιγάρο πού και πού, όταν έκανε κάποιο μικροθέλημα.
O Ayhan Yılmaz ζούσε στο δρόμο, ίσως το πιο πολύ που μπορούσε να κάνει, μην μπορώντας να φέρει βόλτα τη ζωή του μετά από όσα πέρασε. Tο κορμί του είχε σημαδευτεί από τόνους βασανιστήρια που έζησε στο στρατό, όταν ήταν φαντάρος. H στρατιωτική ποινή του κράτησε χρόνια. H ψυχή και το μυαλό του, όπως μαθαίνουμε, δεν άντεξαν κι αυτά. Για χρόνια έκανε θεραπεία. Οι γιατροί λένε ότι έχασε ανεπιστρεπτί τις νοητικές του ικανότητες. Σταμάτησε να επικοινωνεί όπως έχει μάθει να επικοινωνεί η πλειοψηφία: χαμογελούσε από μέσα του, έπαιζε με τα παιδιά και τάιζε τα ζώα.
Αυτός ήταν ο τόσο "επικίνδυνος" για την τάξη και την ασφάλεια Αyhan Υılmaz.
Το αίμα του σημάδεψε τους δρόμους που σεριάνιζε, ο οργή έχει το χρώμα του...
- Details
- Category: Διεθνή Νέα
Γιγαντοαφίσες - ταμπλό με αφορμή την εκδήλωση στον χώρο του Θερσίτη για την Κομμούνα της Ταξίμ την Παρασκευή 15 Νοέμβρη 2013 και ώρα 7μ.μ.
[Για να κατεβάσετε τις γιγαντοαφίσες/ταμπλό σε αρχεία pdf πατήστε αντιστοίχως εδώ: 1, 2, 3 ]