Η ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΖΩΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ναι, εντάξει , το μάθαμε το παραμύθι 25 χρόνια τώρα. Οι μετανάστες είναι πρόβλημα. Παίρνουν δουλειές, έχουν ασθένειες, ρίχνουν τα μεροκάματα, είναι εγκληματίες, θα γίνουν ανθρώπινες βόμβες για την τζιχάντ...
Υπάρχουν τόνοι προπαγάνδας και άλλοι τόσοι τόνοι ηθελημένης κοινωνικής αφέλειας (που αγγίζει το σύνορο του κοινωνικού κανιβαλισμού) που δύσκολα μπορεί κάποιος να πειστεί πως ό,τι συμβαίνει εδώ και χρόνια στις πλάτες και τις ζωές των μεταναστών είναι ένα κομμάτι και ένα προοίμιο αυτών που οργανώνονται στην πλάτη και τις ζωές όλων μας. Πως ο κανιβαλισμός των από πάνω οργανώθηκε, τσιμενταρίστηκε και νομιμοποιήθηκε πρώτα στους τελευταίους τροχούς της άμαξας και τώρα μπορεί να γενικευτεί ως “πείραμα”. Ότι όσο οι μετανάστες είναι αόρατοι από το κοινωνικό προσκήνιο ή φωταγωγημένοι μόνο ως ένας μόνιμος κίνδυνος, άλλο τόσο μαθαίνουμε να συνηθίζουμε την βαρβαρότητα ώς όρο της καθημερινής μας ζωής.
Πρόσφατα, ανακινήθηκε στα ΜΜΕ μια είδηση: στο αστυνομικό τμήμα Πατησίων (γνωστό κολαστήριο) έπειτα από έρευνα που διενεργήθηκε, βρέθηκαν 10 μπάτσοι να έχουν “ασθενήσει” από φυματίωση που κατά τα φαινόμενα, τους τη μετέδωσε ένας απο τους μετανάστες κρατούμενους. Άσχετα με το ότι οι μπάτσοι δεν έιχαν ασθενήσει, αλλά ήταν απλά φορείς του μικροβίου - αλλά για την ένταση του ρεπορτάζ τέτοιες λεπτομέρειες δεν έχουν και τόση σημασία - η “κοινή γνώμη” σύρθηκε στο να αναγνωρίσει ως “εφιάλτη” και “κίνδυνο”, όχι το ότι ένας άνθρωπος με διαγνωσμένη φυματίωση κρατούνταν επί μήνες - και μάλιστα χωρίς άλλο λόγο πέραν του ότι απλά βρέθηκε στον “ελληνικό παράδεισο” χωρίς νομιμοποιητικά χαρτιά - σε ένα κελί μαζί με δεκάδες άλλους, αλλά το ότι οι ανθρωποφύλακες του κινδυνεύουν από μεταδοτικές ασθένειες.
Αυτός έιναι ο τρόπος που “διδάσκεται” η κοινωνική συνείδηση διαμέσο του ρατσισμού: αγάπη για τον δεσμοφύλακα και μίσος για τον αδικημένο. Και αυτό είναι κάτι που συναντάμε πλέον παντού: πρόκειται για μια θεσμική “αναβίωση” ολοκληρωτικών μορφών διακυβέρνησης που επιβάλλουν και απαιτούν αντανακλαστικά κοινωνικού συντηρητισμού. Είναι ζωτική ανάγκη για την επιβίωση των κυρίαρχων: η λεηλασία που συντελείται στα μη προνομιούχα κομμάτια της κοινωνίας, απαιτεί σιωπή, φόβο, ιδιοτέλεια, εξατομίκευση.
Οι φασίστες δολοφόνοι της χρυσής αυγής που πριμοδοτήθηκαν από το καθεστώς όσο κανείς άλλος τα πρώτα χρόνια της κρίσης - ως αντίπαλο δέος στις απόπειρες κοινωνικού ριζοσπαστισμού - και που τώρα μαντρώνονται και πάλι γιατί παρουσίασαν τάσεις αυτονόμησης και μεγαλομανίας, είναι μονάχα μια ψηφίδα σε αυτό το μωσαϊκό. Από τα σχολεία, τους δρόμους, τις γειτονιές, τις ουρές του ΟΑΕΔ, τους χώρους εργασίας, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα πανεπιστήμια, παντού το σύστημα στήνει περίφρακτους χώρους και χρόνους κοινωνικού ελέγχου, καταστολής και υποταγής. Και βέβαια τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών αποτελούν κορυφαίο κεφάλαιο αυτού του είδους της κοινωνικής οργάνωσης
Τον Αύγουστο του 2013, σε ένα τέτοιο στρατόπεδο - στην Αμυγδαλέζα - λίγα χιλιόμετρα πάνω από τις γειτονιές μας, σε έναν από τους χώρους που φυλακίζονται οι μετανάστες για 18 και πλέον μήνες χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα, εκεί που η καθημερινότητα καθορίζεται από τις ορέξεις των δεσμοφυλάκων και των βασανιστών, οι μετανάστες εξεγέρθηκαν.
Έβαλαν φωτιά στα κοντέινερ, επιτέθηκαν στους δεσμώτες τους, ενώ δέκα από αυτούς βρήκαν, δυστυχώς μόνο προσωρινά, το δρόμο της ελευθερίας, έξω από αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «ελληνικό Γκουαντάναμο». Τις επόμενες μέρες 65 μετανάστες σύρονται σιδεροδέσμιοι, χτυπημένοι και ξυπόλητοι στα δικαστήρια χωρίς καν την παρουσία δικηγόρου ή μεταφραστή. Στις 3 Νοέμβρη του 2014 δικάζονται με βαριά κακουργήματα ως υπαίτιοι της εξέγερσης. Δικάζονται για την αυτονόητη αντίσταση στη σύγχρονη δουλεία, την ταπείνωση και την εκμετάλλευση. Δικάζονται γιατί θέλησαν να δώσουν ένα τέλος στα συρματοπλέγματα που κυκλώνουν τη ζωή τους. Η καρδιά μας και η αλληλεγγύη μας είναι σε αυτούς, όπως ήταν και εκείνες τις ώρες της εξέγερσής τους, γιατί μίλησαν τη γλώσσα που σπάει κάθε σύνορο, κάθε πλαστή ταυτότητα, κάθε πατρίδα: τη γλώσσα των μαχόμενων ανελεύθερων... Η καταστροφή κάθε στρατοπέδου συγκέντρωσης είναι προϋπόθεση για την ελευθερία όλων μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ 2013
ΠΟΡΕΙΑ παρασκευή 31/10, πλατεία βικτωρίας 6μμ
ΔΙΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ (πρωτοδικείο Δέγλερη)
Θερσίτης, χώρος ραδιουργίας και ανατροπής, Νέστορος κι Ευαγγελιστρίας, Ίλιον
[Για να κατεβάσετε το κείμενο σε αρχείο μορφής pdf πατήστε εδώ]