γιατί εθνική ενότητα σηµαίνει... να χορεύεις τανγκό µε τους δήµιους σου
Ένα γαλανόλευκο πανηγύρι έχει στηθεί εδώ και έναν περίπου χρόνο µε αφορµή την ονοµασία της γειτονικής χώρας (Μακεδονία). Σ’ αυτό το δυσώδες πανηγύρι υπάρχει µια θέση για όλους: πέρα από τους συνήθεις αφιονισµένους/ες ρασοφόρους/ες, γραφικούς µεγαλέξαντρους µε στολές made in china, µιλιταριστές και πατριώτες παλιάς και νέας κοπής, ναζί και φασίστες, φυρερίσκους και ψεκασµένους ακολουθητές τους, υπάρχουν και οι «σοβαροί»: η επίσημη εκκλησία, στρατιωτικοί, κόµµατα από το αριστερό ως το ακροδεξιό φάσµα, σύνδεσµοι επιχειρηµατιών, µµε και άλλες τέτοιες «ευγενείς» κοινωνικές οµάδες.
Αν κάποιος/α νοµίζει πως αυτό το πλήθος που κινείται γύρω από το κέντρο του πιο επικίνδυνου σκοταδιού (πατρίς-θρησκεία-οικογένεια) είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τους εκφραστές του «ψύχραιµου πατριωτισµού» της αριστερής κυβέρνησης, µάλλον αυταπατάται. Πρόκειται απλά για δύο «αλληλοτροφοδοτούµενες» όψεις των «εθνικών συµφερόντων» και του «εθνικού κορµού». Και οι «δυο πλευρές» προσπαθούν να πλειοδοτήσουν σε δηλώσεις γαλανόλευκης πατριωτικής πίστης: οι «µεν» µε τον γνωστό «ελληνόψυχο» τρόπο «σηµαία-χλαµύδα-σανδάλι», χύνοντας εθνικιστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό και οµοφοβικό δηλητήριο, οι «δε» στήνοντας «σοβαρή εξωτερική πολιτική» για τα «συµφέροντα της πατρίδας», δίνοντας «µάχες για την ελληνικότητα» της ΑΟΖ του Αιγαίου, από κοινού µε τα κράτη σφαγείς της Αιγύπτου και του Ισραήλ ενάντια στον «προαιώνιο εχθρό», την Τουρκία. Στο όνοµα της υπεράσπισης των «εθνικών συµφερόντων», καιρό τώρα, δεν διστάζουν να τζογάρουν, θυσιάζοντας τις ζωές των υποτελών τάξεων, προκαλώντας παράλληλα την ευρύτερη αιµατηρή αποσταθεροποίηση της περιοχής (πόλεµοι στην Συρία και τη Μέση Ανατολή, πολεµική κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας).
Όταν λοιπόν ακούγεται «εθνικό συµφέρον» και «εθνική ενότητα», ανθρώπινο αίµα µυρίζει. Λίαν συντόµως θα µυρίζει και υδρογονάνθρακες… Και κάποιοι είναι ιδιαιτέρως πρόθυµοι να µας βάλουν να χοροπηδάµε σε συλλαλητήρια µε γαλανόλευκες για την ελληνικότητα των ΑΟΖ -και γιατί όχι αν χρειαστεί να σφαχτούµε µε τους όποιους γείτονες- γιατί η BP, η EXXON-MOBIL και η TOTAL έχουν ανάγκες…
Όλη αυτή η προσπάθεια συστράτευσης των κοινωνικών αντανακλαστικών προς όφελος του εθνικού κορµού, δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε στο αποκορύφωµά της, µε την υπόθεση της εκτέλεσης του Κατσίφα από αλβανούς µπάτσους. Ένας πατενταρισµένος παραστρατιωτικός φασίστας µετατρέπεται σε εθνικό ήρωα που «πέθανε για την σηµαία». Είναι ο ίδιος φασίστας, που όπως και πολλοί άλλοι ναζί και χρυσαυγίτες σε άλλες περιπτώσεις, έχει συλληφθεί ως µέλος οµάδας διακίνησης ναρκωτικών, ως ένας αυθεντικός δηλαδή εκφραστής (της ντόπας) της σηµαίας και των εθνικών ιδεωδών. Σηµασία εξάλλου δεν είχαν ποτέ τα πραγµατικά γεγονότα αλλά η αφήγησή τους: για να φτιαχτούν οι εθνικοί ήρωες και για να αποκλειστούν οι «περιττοί» και οι «µη κανονικοί», χρειάζεται µια ολόκληρη διαδικασία κατασκευής των γεγονότων, χειραγώγησης και αποπροσανατολισµού, µια διαδικασία δηµιουργίας αντιπάλων στρατοπέδων, εχθρών και φίλων, «ηρώων» και «προδοτών». Ο Κατσίφας λοιπόν, άσχετα µε το ποιος είχε πραγµατικά υπάρξει, ποιος ήταν και µε το τι ακριβώς έκανε, κουβαλώντας όλα εκείνα τα στοιχεία που τον καθιστούν «κανονικό» και εντός του εθνικού κορµού, µετατρέπεται σε ήρωα, ο φασιστικός εσµός που παραβρέθηκε στην κηδεία του ονοµάζεται «συγχωριανοί» και «έλληνες πατριώτες», ενώ στην βουλή κρατείται ενός λεπτού σιγή. Την ίδια στιγµή, ο δολοφονηµένος Zακ Κωστόπουλος/Zackie Οh, επειδή ακριβώς ενσάρκωνε µισητές ταυτότητες για τον εθνικό κορµό και την ανδροπρέπειά του, επειδή βρέθηκε απεγνωσµένος σε µια γεωγραφία (Οµόνοια) που διεξάγεται ένας πόλεµος χαµηλής έντασης ενάντια στους «περιττούς» κάθε είδους, συνεχίζει -ακόµα και τώρα που «δικαιώνεται» από τα γεγονότα- να αποτελεί µια φιγούρα προς αποφυγή, µια φιγούρα κινδύνου…
Οι λόγοι περί εθνικής ενότητας και εθνικής οµοψυχίας, που παράγονται κατά ριπάς από όλο το φάσµα του συστήµατος (από την κυβερνώσα αριστερά ως την ναζί ακροδεξιά, τα µµε, την εκκλησία κτλ.) µπορεί να διαφέρουν στη µορφή και τον τρόπο που εκφέρονται, στην ουσία τους όµως αποτελούν ένα κοινό κάλεσµα σε συστράτευση για τα συµφέροντα των αφεντικών. Αυτό ακριβώς είναι το «εθνικό συµφέρον», αυτό θα πει «να βάλουµε πλάτη για να ανορθώσουµε την εθνική οικονοµία». Όπως επίσης «εθνικό συµφέρον» χαρακτηρίζεται η «ασφάλεια των συνόρων», µια διαδικασία µαζικού θανάτου και εκτοπισµού µεταναστών/τριών είτε µε τις «νόµιµες» µαζικές απελάσεις και την παράλληλη φυλάκιση χιλιάδων ανθρώπων σε άθλιες συνθήκες στα λεγόµενα «κέντρα φιλοξενίας» είτε µε τις φασιστικές επιθέσεις στα σκοτεινά κατά µεταναστών (µε την κάλυψη πάντα της αστυνοµίας).
Τι πιο βολικό αλήθεια για τους κυρίαρχους από ένα διαρκές αλληλοφάγωµα µεταξύ των φτωχών στο όνοµα της υπεράσπισης των «εθνικών συµφερόντων»;
Την ίδια στιγµή, και µέσα σε αυτήν τη συγκυρία της οξυµένης καλλιέργειας των «εθνικών κινδύνων» και της «εθνικής ενότητας», το ελληνικό κράτος και ο στρατός εξαπολύουν άλλη µια επίθεση σε εκείνα τα κοινωνικά κοµµάτια που αρνούνται να καταπιούν τις εθνικές αυταπάτες, αρνούνται να «δουλέψουν» για τα εθνικά συµφέροντα, να ντυθούν στον χακί εκβιασµό τους. Οι ολικοί αρνητές στράτευσης βρίσκονται για άλλη µια φορά στο επίκεντρο της καταστολής, αφού το πρόταγµα της ολικής άρνησης ακυρώνει και επιτίθεται σε όλα τα αυτονόητα των εθνικών ιδεωδών. Η ολική άρνηση στράτευσης είναι µια πολιτική στάση που τοποθετείται όχι µόνο στην άρνηση της θητείας, αλλά στην εναντίωση στο σύνολο του στρατιωτικού µηχανισµού, του µιλιταρισµού, των εθνών-κρατών. Μια στάση ζωής που προτάσσει την ελευθερία, την αυτοοργάνωση, την ατοµική και κοινωνική χειραφέτηση και στέκεται ενάντια στην εξουσία, την ιεραρχία, τα έθνη-κράτη, τους διαχωρισµούς και τις κυρίαρχες θεσµίσεις. Η ολική άρνηση στράτευσης δεν είναι «απλά» µια στάση ζωής που µισεί τους πολέµους των κυρίαρχων. Μισεί άλλο τόσο και την «ειρήνη» τους…
Το τελευταίο διάστηµα, ο ελληνικός στρατός έχει εξαπολύσει µέσω των στρατολογικών υπηρεσιών και των στρατιωτικών εισαγγελέων ένα ακόµη κυνηγητό ενάντια στους ανυπότακτους και τους ολικούς αρνητές στράτευσης. Σε συνεργασία µε τα αστυνοµικά τµήµατα, έχουν ενταθεί οι παρενοχλήσεις στα σπίτια ανυπότακτων και οι συλλήψεις ανυπότακτων και ολικών αρνητών στράτευσης. Παράλληλα, σε συνεργασία µε τις εφορίες, ο ελληνικός στρατός συνεχίζει ακατάπαυστα να επιβάλει διοικητικά πρόστιµα των 6000 ευρώ. Δεν είναι µόνο η εκδικητικότητα κάποιων ξεφτιλισµένων στρατοκρατών: είναι επίσης και ένα µήνυµα φόβου που διασπείρεται στην κοινωνία και ειδικά στους νεότερους που θα βρεθούν µπροστά στον χακί εκβιασµό στα 18 τους, µια κατασταλτική στρατηγική για να διαφυλαχτεί το κύρος ενός µηχανισµού που είναι µισητός σε µεγάλα κοµµάτια της νεολαίας.
Τον τελευταίο µήνα, τα αστυνοµικά τµήµατα των Αγίων Αναργύρων και του Ιλίου, δεν αρκέστηκαν σε µια «τυπική», «γραφειοκρατική» διαχείριση των χαρτιών κατάταξης που έπρεπε να επιδώσουν, σε ανυπότακτους συντρόφους στις γειτονιές µας, αλλά προέβησαν σε τηλεφωνικές και προσωπικές απειλές. Θα υπενθυµίσουµε στα ένστολα µπουµπούκια των τοπικών αστυνοµικών τµηµάτων (αυτών δηλαδή που συντηρούν στα κρατητήριά τους µικρά κολαστήρια, βασανίζοντας και ενοχοποιώντας κρατούµενους/ες µέσα στην αφάνεια που τους προσδίδει ο θεσµικός τους ρόλος) πως δεν θα αφήσουµε κανένα σύντροφο µόνο του και καµία πρόκληση αναπάντητη.
απέναντι στους στρατούς και τους πολέµους, η ολική άρνηση στράτευσης
απέναντι στις διώξεις, τα πρόστιµα και την οικονοµική καταστολή, η αλληλεγγύη
καµιά συστράτευση, καµιά ενότητα µε τα συµφέροντα των κυρίαρχων και των αφεντικών
κάτω τα κράτη, τα έθνη, τα σύνορα και οι πατρίδες