ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
για να μην ακυρώνουμε εισιτήρια ας ακυρώσουμε τα συστήματα ελέγχου
Κάθε φορά που κάτι "αναδιαρθρώνεται" στο όνομα της "εθνικής ανάπτυξης" και της "κοινωνικής συνοχής" αυτό που θα έπρεπε να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις είναι: υποτίμηση, αποκλεισμός, περίφραξη και έλεγχος. Κι αυτό αφορά είτε τη βίαιη υποτίμηση των εργασιακών σχέσεων, τις συντάξεις, τις "προνοιακές παροχές" (επιδόματα, περίθαλψη, εκπαίδευση), είτε τη μεταχείριση "προβληματικών" κοινωνικών ομάδων: άστεγων, τοξικοεξαρτημένων, αποκλεισμένων, προσφύγων και μεταναστών. Η γενίκευση της κοινωνικής δυστυχίας προκειμένου να μην οδηγήσει σε γενικευμένη κοινωνική ανταρσία, τίθεται διαρκώς σε ισχυρότερα πεδία αποκλεισμών, επιτήρησης και καταστολής.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται να «κουμπώσει» το σχέδιο «αναδιάρθρωσης» των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (μ.μ.μ.), βασικά σημεία του οποίου αποτελούν ο "εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών και η καταπολέμηση της εισιτηριοδιαφυγής".
Τα νέα μέτρα που αφορούν τα μ.μ.μ., άρχισαν να τίθενται σε ισχύ ήδη από την 1/1/2017 (και σύμφωνα με τις εξαγγελίες θα τεθούν σε πλήρη εφαρμογή τον Απρίλιο). Ήδη σε αρκετούς σταθμούς του μετρό τοποθετούνται οι πρώτες μπάρες, τα βαγόνια εφοδιάζονται με κάμερες, και νέα ακυρωτικά για τα ηλεκτρονικά εισιτήρια παίρνουν τη θέση τους στα λεωφορεία, ενώ σχεδιάζεται η εκ νέου αύξηση της τιμής του εισιτηρίου. Το τυράκι σε αυτήν τη φάκα έχει όνομα: "ποιοτική μετακίνηση" και αναβαθμισμένες υπηρεσίες (όπως τηλεματική κτλ). Πρόκειται σαφώς για έναν βίαιο "εξευγενισμό" που δεν τους χωράει όλους: τα μ.μ.μ. καθίστανται πιο φανερά από ποτέ εμπόρευμα, στο οποίο θα μπορούν να έχουν πρόσβαση όσοι αντέχουν το αντίτιμο, όσοι δεν λεκιάζουν την αισθητική της "μοντέρνας μετακίνησης" και όσοι και όσες δεν αμφισβητούν αυτήν τη νέα κανονικότητα. Ειδικά στις περιοχές μας, η αύξηση του αντιτίμου και η εντατικοποίηση των ελέγχων θα αποκλείσουν περισσότερο κόσμο από τη δυνατότητα ακόμη και της πιο απλής μετακίνησης.
Τα νέα επικυρωτικά μηχανήματα σε λεωφορεία και τρόλεϊ και οι κάμερες στα βαγόνια του μετρό δεν έχουν όμως μόνο αποδέκτες όσους χρησιμοποιούν τα μ.μ.μ. αλλά αποτελούν κομμάτι της συνολικότερης αναβάθμισης της επιτήρησης και του ελέγχου. Στόχο έχουν να γίνουν η παρακολούθηση και καταγραφή των κινήσεών μας όροι ζωής. Οι μπάρες στους σταθμούς των τρένων θα επιτρέπουν την είσοδο και χρήση των μέσων μονάχα σε όσους-ες θα έχουν το ηλεκτρονικό εισιτήριο, που δεν αποτελεί άλλο από ονομαστική προπληρωμένη κάρτα για την έκδοση της οποίας πέρα από το πλήρες ονοματεπώνυμο του χρήστη θα απαιτείται ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Το ίδιο το ηλεκτρονικό εισιτήριο αποτελεί την επιτομή του φακελώματος, αφού η χρήση του θα επιτρέπει την καταγραφή κάθε κίνησής μας μέσα στην πόλη, τη δημιουργία προφίλ καθεμίας και καθενός από εμάς, ενώ ταυτόχρονα αποκλείει κάθε κίνηση αλληλεγγύης μεταξύ των επιβατών, κάθε πρακτική εναντίωσης που άφησαν ως παρακαταθήκη οι αγώνες των προηγούμενων ετών, όπως η προσφορά του ακυρωμένου εισιτηρίου από τον έναν στην άλλη. Και επειδή για τους σχεδιαστές της «εξυγίανσης» η πρόσβαση στα μ.μ.μ. πρέπει να είναι αυστηρά πληρωμένη, προκειμένου να επιτελεσθεί επιτυχώς η καταπολέμηση της εισιτηριοδιαφυγής, θεσμοθετείται ξεχωριστό σώμα ελεγκτών κομίστρου που από κοινού με την αστυνομία θα επιδίδονται – ως άλλοι κεφαλοκυνηγοί – στην καταστολή (με πρόστιμα, τραμπουκισμούς, συλλήψεις) των κοινωνικών κομματιών που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βγάλουν εισιτήριο. Σε όσους αντιστέκονται ατομικά ή συλλογικά στην επέλαση της βαρβαρότητας, αρνούμενοι να τη δεχτούν ως κανονικότητα. Το ποιόν αυτών των "εργαζόμενων" το έχουν βιώσει πολλές και πολλοί στο πετσί τους. Και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον θάνατο του 19χρονου Θανάση Καναούτη, στο Περιστέρι τον Αύγουστο του 2013, που ως "τζαμπατζής" έγινε θήραμα στις ορέξεις αυτών των "εργαζόμενων".
Τα μ.μ.μ. δεν αποτελούν για εμάς κοινωνικό αγαθό ή κάποιου είδους πολυτέλεια που παρέχεται για τη διευκόλυνσή μας, ούτε έχουν σχεδιαστεί για να κόβουμε χαρούμενες βόλτες μέσα στην πόλη. Αποτελούν επιβαλλόμενη συνθήκη για τη μετακίνησή μας μέσα στο αστικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε και μας καθορίζει. Τα χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις μέσα στη μητρόπολη πηγαίνοντας στο σχολείο, στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο και στις διάφορες υπηρεσίες. Τα νέα μέτρα που προβλέπονται θα κάνουν ακόμα δυσκολότερη τη ζωή για όλους όσοι τα χρησιμοποιούν ως υποχρεωτική επιλογή μετακίνησής τους. Για τις εργαζόμενες, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και χαμηλόμισθους, τις φοιτήτριες, τους εργαζόμενους σε καθεστώς επισφάλειας – που φυσικά δεν θεωρούνται άνεργοι ακόμα και αν δουλεύουν 4 ώρες την εβδομάδα... Εντείνουν τους αποκλεισμούς και οργανώνουν την αορατότητα περισσευούμενων κοινωνικών κομματιών (μετανάστες-τριες, άστεγοι-ες, τοξικοεξαρτημένοι-ες), υποδαυλίζουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό κατασκευάζοντας το προφίλ του «τζαμπατζή» και «λαθρεπιβάτη» για όσους και όσες αντιστέκονται, συνδράμουν στην καταστολή και την ποινικοποίηση όσων αντιδρούν.
Εδώ και πολλούς μήνες σε όλες σχεδόν τις γειτονιές της Αθήνας, γίνονται δράσεις αντιπληροφόρησης και σαμποτάζ σε σταθμούς τρένων και ακυρωτικά μηχανήματα λεωφορείων, ενώ καταδιώκονται και ομάδες ελεγκτών.
Καταστρέφουμε τα ακυρωτικά μηχανήματα, σαμποτάροντας έτσι τη διαδικασία που θέλει τις μετακινήσεις μας διαμεσολαβημένες από χρηματικά αντίτιμα.
Αντιμετωπίζουμε μαζί ελεγκτές και μπάτσους, δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνη σε εξευτελισμούς και πρόστιμα.
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
Θερσίτης
[ Για κατεβάσετε το κείμενο σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ ]