Ξημερώματα Τετάρτης 27 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη, έπειτα από οργανωμένη επιχείρηση της αστυνομίας, εκκενώθηκαν ταυτόχρονα τρεις καταλήψεις στέγης μεταναστών-τριών και αλληλέγγυων, το Ορφανοτροφείο, η Hurryia (ελευθερία στα αραβικά) στην οδό Καρόλου Ντηλ και η κατάληψη της λεωφόρου Νίκης. Και για τις τρεις περιπτώσεις είχαν κατατεθεί μηνύσεις από τους ιδιοκτήτες των κτιρίων, (εκκλησία, ένας ιδιώτης και το ΑΠΘ αντίστοιχα), ενώ το Ορφανοτροφείο κατεδαφίστηκε την ίδια μέρα. Έγιναν περίπου 100 προσαγωγές, μετά από τις οποίες όσοι-ες μετανάστες-ριες βρέθηκαν στους χώρους, μετακινήθηκαν σε «κέντρα φιλοξενίας» χωρίς περαιτέρω νομικές επιπτώσεις, ενώ σε 74 αλληλέγγυους-ες αποδόθηκαν κατηγορίες κατάληψης δημόσιας περιουσίας και διατάραξη οικιακής ειρήνης ανάλογα με την περίπτωση.
«Παιδιά, ο νόμιμος ιδιοκτήτης θέλει να απομακρυνθείτε...»
Το κόμμα του Σύριζα, μάταια, επιχειρεί να διαχωριστεί από την κυβέρνηση, μέσα από ανακοίνωση στην οποία καταδικάζει τις εκκενώσεις (!!!!) προσπαθώντας να χαϊδέψει τα προοδευτικά αυτιά των ψηφοφόρων του, κάνοντας αντιπολίτευση στον εαυτό του αλλά και να απονευρώσει κάθε κοινωνική αντίδραση προς την κυβερνητική πολιτική. Στην πραγματικότητα, αναδεικνύεται σε εγγυητή της ομαλότητας και της τάξης ακολουθώντας τις προσταγές όλου του συντηρητικού φάσματος που φέτος το καλοκαίρι «έσκιζε τα ιμάτιά του» για τη «διασαλευτική» δράση του No Border στην Θεσσαλονίκη, ενώ ταυτόχρονα εγγυάται την προστασία της ιδιοκτησίας και του κέρδους, με κάθε μέσο αλλά χωρίς «βία». Ομοίως, έχει βάλει πλάτη στα real estate σχέδια του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών που τα έχει ήδη βρει με τους εργολάβους για το εμπορικό «φιλέτο», όπου εδώ και 11 χρόνια στεγάζεται η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν.
Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από τη στιγμή της εκκένωσης στην Καρόλου Ντηλ, όπου ένας μπάτσος διαμηνύει: «παιδιά, ο νόμιμος ιδιοκτήτης θέλει να απομακρυνθείτε», και αμέσως μετά τους φυσουνιάζουν με δακρυγόνα. Οι απανταχού νοικοκυραίοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχα, το κράτος θα υπερασπιστεί την ιδιοκτησία τους, εκτός βέβαια από την ιδιοκτησία εκείνων που τους έχει ήδη κατασχεθεί τα τελευταία χρόνια και έχει περιέλθει στο δημόσιο, ένα μέρος της οποίας σύμφωνα με την εξαγγελία του πρωθυπουργού θα διατεθεί σε άστεγους... γιατί είναι και ανθρωπιστές.
«Οι άνθρωποι αυτοί, δεν αξίζουν αυτή την τύχη αλλά ούτε και η πόλη αυτή την υποβάθμιση και αυτή την ανεξέλεγκτη κατάσταση...»
Η παραπάνω δήλωση του Γιώργου Καμίνη που ακολούθησε τις εκκενώσεις, (ανάμεσα στα άλλα αναφέρει ότι πρόκειται να κατατεθεί μήνυση για τα κατειλημμένα κτήρια του δήμου Αθηναίων), δείχνει ξεκάθαρα το δρόμο που πρέπει να πάρει η καταστολή 500 χλμ. νοτιότερα, και κυρίως σε χώρους που στεγάζουν μετανάστες όπως η πρόσφατη κατάληψη του -εδώ και καιρό- ερημωμένου νοσοκομείου Πατησίων. Ο Καμίνης και ο ρόλος του τα τελευταία χρόνια είναι γνωστός, το ζήτημα είναι ότι μέσα από τη συγκεκριμένη δήλωσή του εκφράζει συνοπτικά την μεταναστευτική πολιτική του κράτους, σύμφωνα με την οποία, οι μετανάστες και οι μετανάστριες με την παρουσία τους και μόνο υποβαθμίζουν την πόλη.
Γι’αυτό άλλωστε και οι κρατικές δομές «φιλοξενίας», βρίσκονται έξω από τον αστικό ιστό, αόρατες από τις τοπικές κοινωνίες, σε δυσπρόσιτες, περιφραγμένες και απόλυτα ελεγχόμενες εκτάσεις. Η αλληλεγγύη επιχειρείται να μετατραπεί σε κρατική υπόθεση και δεν θα επιτραπεί σε κανέναν και σε καμία να οργανώσει τη ζωή του έξω από τον κρατικό έλεγχο. Και ενώ στα διάφορα στρατοπεδικού τύπου κέντρα «φιλοξενίας», στοιβάζονται άνθρωποι μέσα σε σκηνές και σε ερειπωμένα κτίρια, τρέφονται αποκλειστικά με μακαρόνια και πατάτες, χωρίς ιατρική περίθαλψη, η «τύχη που δεν τους αξίζει» είναι οι αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης. Το ανθρωπιστικό κράτος δεν αφήνει πολλά περιθώρια, η οποιαδήποτε δυνατότητα για αυτοοργάνωση και αυτοδιάθεση, για συνάντηση και δημιουργία αδιαμεσολάβητων σχέσεων μεταξύ των από τα κάτω, μπαίνει στο στόχαστρο.
«Τα πράγματα λύθηκαν με ήπιο τρόπο, αλλά με κόκκινες γραμμές...»
Η κυβέρνηση Σύριζα μέσω του νατοϊκού υπουργού προστασίας του πολίτη Τόσκα, προσπαθεί να μας πείσει για το ανθρώπινο πρόσωπο της καταστολής και τη διαφοροποίηση από τη διακυβέρνηση της δεξιάς του Δένδια, όταν η μεθοδολογία είναι ακριβώς η ίδια, κατακαλόκαιρο, ξημερώματα, οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση και εισβολή σε κατειλημμένους χώρους και άμεση κατεδάφιση του ενός. Με πρόσχημα τον ανθρωπισμό, συνεχίζουν την πορεία προς τον ολοκληρωτισμό που θέλει το κράτος πανταχού παρόν και αδιαμφισβήτητο εγγυητή της τάξης. Οι εκκενώσεις αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, η επίθεση εναντίον των συγκεντρωμένων στον Ασύρματο κατά την παρουσία του πρωθυπουργού, η βίαιη απώθηση των διαδηλωτών του Νo Border στο φράχτη του Έβρου, μάλλον είναι οι κόκκινες γραμμές που αναφέρει ο Τόσκας. Όποιος-α αμφισβητεί το κράτος και τα σύνορά του, καθώς και τον αδιαχώριστο πυλώνα του, την ιδιοκτησία, είναι εχθρός, είναι επιτιθέμενος-η και έτσι το κράτος βρίσκεται σε θέση άμυνας υπερασπιζόμενο την ύπαρξή του και τα δημοκρατικά του θεμέλια!
Σε συνέχεια της εκκένωσης της Ειδομένης, όπου οι μετανάστες-στριες είχαν επιλέξει οι ίδιοι-ες να βρίσκονται, παρακολουθούμε την επίθεση που δέχεται οποιαδήποτε κίνηση αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του κράτους στη διαχείριση των ζωών μας, την επίθεση στον αυτοκαθορισμό και την πολιτική ανυπακοή, την επίθεση στην αδιαμεσολάβητη οργάνωση των από κάτω, όσο «ήπια» κι αν μας τη σερβίρουν. Είναι καιρός ο κόσμος του αγώνα να βάλει ακόμα πιο πολύ τις δικές του «κόκκινες γραμμές». Απέναντί μας, ήταν, είναι και θα είναι μπάτσοι, στρατοί, δικαστές, πρυτάνεις, εκκλησίες, οι ανθρωπιστές των «ΜΚΟ» και κάθε λογής κομματόσκυλα.
Η αλληλεγγύη δεν πετιέται σαν ψίχουλο, χτίζει γέφυρες και κοινούς τόπους αγώνα, μοιράζεται μεταξύ ίσων, μεταξύ αυτών που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους στην πλευρά των καταπιεσμένων.
Ο ανθρωπισμός σας βρωμάει στρατόπεδα και καταστολή.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Ορφανοτροφείο, Hurriya και οδού Νίκης.
Θερσίτης, τέλη Ιούλη 2016