Η Εξέγερση των Χωρικών στη Γερμανία
Άρθρο 1: (...) Υποβάλλουμε ταπεινά το αίτημα να μπορεί από τώρα και στο εξής όλη η κοινότητα να ασκεί το δικαίωμα να εκλέγει και να διορίζει απευθείας τον εφημέριό της. (...)
Άρθρο 2: (...) Θέλουμε από δω και στο εξής ο φόρος της δεκάτης στα σιτηρά να εισπράττεται από τα μέλη της ενοριακής επιτροπής που θα εκλέγεται από την κοινότητα, και να παραδίδεται στον εφημέριο όσος έιναι αρκετός για την αξιοπρεπή συντήρηση του ίδιου και των δικών του. Το υπόλοιπο ποσόν να μοιράζεται στους φτωχούς του χωριού ανάλογα με τις ανάγκες τους. (...)
Άρθρο 3: (...) Μέχρι τώρα επικρατούσε η συνήθεια να θεωρούμαστε ατομική ιδιοκτησία των αφεντικών, πράγμα κατακριτέο, αν σκεφτούμε πως ο Χριστός με το ίδιο του το αίμα μάς λύτρωσε και μας έσωσε όλους, χωρίς εξαίρεση. (...)
Άρθρο 9: (...) Πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρέπει να έχουμε ως σημείο αναφοράς τις ποινές των γραπτών κανόνων δικαίου, που προβλέπουν μια δίκαιη δίκη και όχι αυτή που υπαγορεύεται από την αυθαιρεσία.
Άρθρο 10: Είμαστε πολύ δυσαρεστημένοι από το γεγονός ότι μερικοί ιδιοποιήθηκαν τα λιβάδια και τα χωράφια μας, που στο παρελθόν ανήκαν στην κοινότητα. Αυτά εμείς θα τα πάρουμε πίσω.
Η ανάπτυξη του κεφαλαίου και η απολυταρχική εξουσία των πριγκίπων έχουν καταστήσει αβάσταχτες τις ζωές των κατώτερων στρωμάτων, και έτσι το πρώτο τέταρτο του 16ου αιώνα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου των Χωρικών οι αγροτικές μάζες μαζί με τους μεταλλωρύχους, τα χαμηλά στρώματα των πόλεων και τη χρεοκοπημένη κατώτερη αριστοκρατία βάζουν φωτιά στη Γερμανία. Η φαρμακερή σπορά της αγροτικής εξέγερσης εξαπλώνεται στη Θουρυγγία, στο Μιλχάουζεν, στο Μάνσφηλντ, στο Φρανκενχάουζεν και στην υπόλοιπη Σαξωνία, προκαλώντας τρόμο στις τάξεις της κοσμικής και εκκλησιαστικής ιεραρχίας.
Πρίγκιπες, επίσκοποι, ηγεμόνες ένωσαν τους στρατούς τους στη βάση κοινών επιδιώξεων και στις 15 Μαϊου 1525, διαπραγματεύτηκαν με τους χωρικούς στο Φρανκενχάουζεν, απαιτώντας την παράδοσή τους, δίνοντας τους τρίωρη διορία. Στο μεταξύ, έπεισαν τους ευγενείς που ήταν με τον κόσμο να προσχωρήσουν σ’ αυτούς και πολύ πριν τη λήξη της προσωρινής ανακωχής, ρίχτηκαν στους ανύποπτους χωρικούς και κατέσφαξαν τη συντριπτική πλειοψηφία των εξεγερμένων – 5 με 6.000 απ’ τις συνολικά 8.000!- ενώ τα πριγκιπικά στρατεύματα είναι ζήτημα αν υπέστησαν κάποια απώλεια που να είναι άξια αναφοράς. Τα αντίποινα τις επόμενες ημέρες ανέβασαν τον αριθμό των σκοτωμένων χωρικών στις 130.000. Είναι γεγονός ότι οι “πρόγονοι” τακτοποιούσαν πάντα τις υποθέσεις τους, με χειρουργικής ακρίβειας επιχειρήσεις, όταν είχαν να κάνουν με το “ήθος των επικίνδυνων τάξεων”...
Δεν βάζουμε ιδέες στα αστυνομικοστρατιωτικά επιτελεία και τους πολιτικούς εμπνευστές της επιχείρησης "Μos Maiorum". Έχουν γνώση οι φύλακες από τα ήθη των προγόνων τους. Το ίδιο και οι εξεγερμένοι...