Οι πλατείες της πόλης ανασαίνουν;
- Details
- Category: Uncategorised
- Published: Saturday, 09 October 2010 10:18
Στην πλατεία Αττικής γίνονται εδώ και καιρό προσπάθειες εγκαθίδρυσης ενός νέου απαρτχάιντ στον ιστό της πόλης, ενός «καθαρού και ελληνικού», ελεγχόμενου και απονεκρωμένου τόπου: εκεί όπου ο φόβος φωτίζεται μόνο από τα μπλε φώτα των περιπολικών. Η περιφερόμενη δράκα ακροδεξιών, εδώ και βδομάδες οργανώνει αιματηρά πογκρόμ στους γύρω δρόμους ενάντια στους μετανάστες, «καθαρίζει» την πλατεία από τις οικογένειες μεταναστών (κυρίως Αφγανών) και τα παιδιά τους που παίζουν… Και επειδή οι δικές τους δυνάμεις δεν επαρκούν για το ελληνοπρεπές έργο τους, η ελληνική αστυνομία αναλαμβάνει εκ περιτροπής βάρδιες: εδώ και 10 μέρες η πλατεία ήταν ένα no man’s land, μια πλατεία «πρότυπο» για την Ευρώπη-Φρούριο.
Χτες έστω για λίγο, οι ισορροπίες άλλαξαν, από μια καλεσμένη συγκέντρωση αλληλεγγύης ενάντια στο ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό: η αλληλεγγύη αντικατέστησε την «ανημπόρια», η οργή το φόβο. Οι δειλές αρχικά προσεγγίσεις στον τόπο της συγκέντρωσης από τους μετανάστες έδειχναν το προφανές: η καχυποψία γι' αυτούς που μοιάζουν ντόπιοι, είναι ένα αντανακλαστικό επιβίωσης σε αυτήν την πλατεία. Σε λίγη μόνο ώρα, εκατοντάδες «αόρατοι» μετανάστες-στριες όχι μόνο εγκατέλειψαν την καχυποψία, αλλά ζωντάνεψαν με τις φωνές και τα συνθήματά τους την πλατεία: από τα μικρόφωνα της ηχητικής εγκατάστασης μετανάστες και μετανάστριες σε μια γλώσσα «ακαταλαβίστικη» αλλά και τόσο κατανοητή σε αυτούς-ές που από πεποίθηση περιφρονούν τα σύνορα της γραμματικής και των φθόγγων, φώναξαν ενάντια στο φόβο. Λίγο αργότερα, στις 7:30, ξεκίνησε πορεία στις γειτονιές με κατεύθυνση το σταθμό του αγίου νικολάου, με περισσότερους από χίλιους ανθρώπους, ανάμεσά τους εκατοντάδες μετανάστες-τριες (αλλά και ντόπιοι περίοικοι). Οι ορδές των ΜΑΤ ακολουθούσαν από κοντά και από όλους τους γύρω δρόμους. Στο τέλος της πορείας, και ενώ πολύς κόσμος είχε διαλυθεί, μια αρκετά μεγάλη ομάδα μεταναστών, θέλησε να γυρίσει πίσω προς την πλατεία Αττικής με μορφή πορείας (ως μέσο αυτοπροστασίας της από τυχόν επιθέσεις): ήταν εκεί όπου η ελληνική δημοκρατία με τους χακί πραιτοριανούς της, φρόντισαν να υπενθυμίσουν στους μετανάστες-ριες τη «φυσική» τους θέση, κάθε φορά που θα αποκτούν φωνή, κάθε φορά που θα σπάνε το φόβο: ανελέητη επίθεση, χτυπήματα, κυνηγητό στους γύρω δρόμους.
Είναι δεδομένο, τέτοιες συναντήσεις αλληλεγγύης και αγώνα ανανεώνονται. Όχι απλά ως ανάχωμα στον θεσμισμένο ρατσισμό, τις φασιστοσυμμορίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό που γίνεται η σύμμαχη κοινωνική δυναμική ξεπεράσματος της κρίσης των αφεντικών, όχι απλά ως ανάσες σε «νεκρές πλατείες». Αλλά ως ρωγμές ελευθερίας…
Για μεγέθυνση κάντε κλικ στις φωτογραφίες.
Για να διαβάσετε το κείμενο "Ενάντια στην καθαρή Αθήνα" θα πρέπει να κάνετε κλικ ΕΔΩ για την σελίδα 1 και ΕΔΩ για την σελίδα 2
