Επιλέγουμε να αναθερμάνουμε την υπόθεση της επίθεση που δέχτηκε ο μετανάστης Mamadu B. στις περιοχές μας πριν από 2 χρόνια, αφενός για να αναδείξουμε τη σύνδεση με την υπάρχουσα πραγματικότητα αλλά και με αφορμή το δικαστήριο που αφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση και έχει οριστεί για τις 20/12/2013.
Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.
Κείμενο που μοιράστηκε στις γειτονιές μας τους τελευταίους μήνες:
Για να διαβάσετε το κείμενο σε αρχείο μορφής pdf πατήστε εδώ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...
Στις 26/11/2011, ο Mamadu B., μετανάστης και κάτοικος των περιοχών μας, δέχτηκε δολοφονική και ρατσιστική επίθεση με μαχαίρι από τρεις νεαρούς -ηλικίας 16 έως 18- φιλικά προσκείμενους στη Χρυσή Αυγή. Σε σκοτεινό στενό κοντά στην στρογγυλή πλατεία Ιλίου, οι τρεις νεαροί προσέγγισαν λίγο πριν τα μεσάνυχτα τον Mamadu και με υβριστικά σχόλια που αφορούσαν το χρώμα του, τού επιτέθηκαν με κλωτσιές και μπουνιές μη διστάζοντας να του βγάλουν και μαχαίρι. Ευτυχώς, ο μετανάστης απέφυγε τις μαχαιριές, όχι όμως και το αιμάτωμα στον σπλήνα και τη ρήξη ήπατος, σωματικές βλάβες που θα μπορούσαν να επιφέρουν μέχρι και το θάνατο και οι οποίες προκλήθηκαν από τα χτυπήματα που δέχτηκε από τα φασιστοειδή. Γείτονες, που άκουσαν τις φωνές του μετανάστη, αντέδρασαν άμεσα και αποτρεπτικά στο να υπάρξει οποιαδήποτε συνέχεια στα δολοφονικά σχέδια των θρασύδειλων νεαρών.
Από τότε έως και σήμερα, πολλά ακόμη περιστατικά ρατσιστικής και φασιστικής βίας έχουν σημειωθεί όχι μόνο στις γειτονιές μας αλλά και γενικότερα στον ελλαδικό χώρο. Επιθέσεις σε σπίτια και καταστήματα μεταναστών, εμπρησμοί σε τζαμιά και χώρους συνεύρεσης μεταναστών, ξυλοδαρμοί και δολοφονίες εκδηλώθηκαν μέσα σε ένα διάχυτο κλίμα εκφασισμού, ξενοφοβίας και καλλιεργούμενης μισαλλοδοξίας. Οι πρακτικές αυτές ξεδιπλώθηκαν σε μεγάλο βαθμό την περίοδο της ανόδου και της πριμοδότησης της Χρυσής Αυγής από το κράτος.
Γνωρίζουμε καλά πως σε περιόδους συστημικής κρίσης όπου η κυριαρχία επιβάλλει την άγρια φτωχοποίηση των «από κάτω», έχει ανάγκη και τα φασιστικά μορφώματα όπως η Xρυσή Aυγή. Εκμεταλλευόμενοι τη φτώχεια, την εξατομίκευση αλλά και τις φοβίες που επί καθημερινής βάσεως μπολιάζονται στα μυαλά των φυλακισμένων τηλεθεατών, πλασάρουν έναν εμετικό λαϊκισμό,η βάση του οποίου είναι το πατριωτικό φρόνημα και οι εθνικιστικές τσιρίδες. Θρασύδειλα όντα, δε διστάζουν να οπλίσουν τα (αιματοβαμμένα) χέρια τους και να τραμπουκίσουν ξυλοκοπώντας ή ακόμα και να σκοτώσουν μετανάστριες/στες, αντιφασίστριες/στες και γενικότερα, οποιονδήποτε ανήκει στις επικίνδυνες -για την κυριαρχία- τάξεις.
Στις 17/9/2013 -ούτε 2 χρόνια αργότερα- ο 32χρονος αντιφασίστας Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του δολοφόνου και μέλους της Xρυσής Aυγής Ρουπακιά στο Κερατσίνι .Δυστυχώς για τους φασίστες, ο Παύλος Φύσσας δεν ήταν ένας ακόμη ανώνυμος μετανάστης (ο θάνατος του οποίου τις περισσότερες φορές δεν συγκίνησε την ελληνική «κοινή γνώμη» ούτε έγινε είδηση στα καθεστωτικά ΜΜΕ λόγω της ξενικής προέλευσης του και της κυρίαρχης ρητορείας που τον κατέτασσε εξ' ορισμού στους «περισσευούμενους») .Δυστυχώς γι αυτούς ήταν έλληνας, γνωστός τραγουδιστής της hip-hop σκηνής, που ο καθένας βρήκε κάτι κοινό, κάτι που τον ένωνε μ΄αυτόν το νεαρό και έτσι η αρχική παγωμάρα της είδησης δεν άργησε να μετατραπεί σε οργή και συγκρούσεις.
Στις μέρες μας, το κατ΄επίφαση «αντιναζί» κράτος, στο όνομα της καθεστωτικής σταθερότητας και ομαλότητας, φυλακίζει κάποια από τα έως τώρα χαϊδεμένα του παιδιά. Ας μη γελιόμαστε, όμως, το καθεστώς στριμώχνει προσωρινά και μόνο τη Χρυσή Αυγή υπό το φόβο της γενίκευσης μιας αντιφασιστικής εξέγερσης, αλλά και επειδή η χρυσή αυγή είχε αρχίσει να αυτονομείται και να ξεφεύγει από τα όρια και τους σκοπούς που το ίδιο το κράτος της είχε θέσει. Έτσι,το κράτος ξεσκαρτάρει και απομακρύνει ό,τι έχει «ξεφύγει» ώστε να κρατήσει και, εν συνεχεία, να φτιάξει μια «πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή» (όπως ευαγγελίζονται πολλές περσόνες των ΜΜΕ, της πολιτικής και του ελληνικού καπιταλισμού) με μια καινούργια και πιο «εμφανίσιμη» μάσκα.
Γι αυτούς αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου, η αντίσταση σε οποιαδήποτε μορφή φασισμού αποτελεί για όλους εμάς, τους «από κάτω», όρο ζωής. Καιρός να σταματήσουμε τους «απο πάνω» να παίρνουν αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Καιρός να τους κόψουμε τα παιχνίδια που παίζουν πάνω μας με τους παρακρατικούς μηχανισμούς. Να πάρουμε επιτέλους θέση ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τη βαρβαρότητα. Να απλώσουμε χειρονομίες αλληλεγγύης και συνύπαρξης σε όλα τα πεδία της ζωής, δίχως εθνικούς ή άλλους διαχωρισμούς και διακρίσεις. Να τσακίσουμε κάθε απόπειρα εμφάνισης των φασιστών στα σχολεία, στους δρόμους, στις πλατείες, στα δημαρχεία, στις γειτονιές, στις ζωές μας.
ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ...
Όλους εκείνους που σήκωσαν χέρι (και μαχαίρι) σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, κομμουνιστές, αντιφασίστες, διαφορετικούς. Όλους εκείνους που τώρα ζητούν την επιείκια των κρατικών προϊσταμένων τους. Όλους εκείνους που εξαγοράζουν τις δολοφονικές τους πρακτικές και το αίμα όσων βρέθηκαν στο δρόμο τους με δικαστικούς συμβιβασμούς και ασκήσεις μεταμέλειας. Όλους εκείνους που γιγάντωσαν και ακόμα γιγαντώνουν το «τέρας» του φασισμού ρίχνοντας στην κοινωνία τόνους ρατσιστικού δηλητήριου, εθνικής υπεροχής και μίσους απέναντι στους αδυνάμους. Όλους εκείνους που αντί να τα βάλουν με τους πραγματικούς υπαίτιους της δυστυχίας τους, τούς «από πάνω», το κράτος και τον καπιταλισμό, τα έβαλαν με τους φτωχούς και τους αδύναμους, τους «από κάτω».
ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ