Ένα στρατόπεδο κράτησης σε κάθε γειτονιά

  • Print
Details
Category: Υλικό άλλων ομάδων
Published: Saturday, 14 June 2014 13:21

 

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΛΕΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ…

 

ΗΤΑΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ: ΣΤΙΣ ΛΑΝΤΖΕΣ, ΣΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ, ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ...

 

…άνθρωποι που κάνουν τις πιο βαριές δουλειές, άνθρωποι που δουλεύουν με εξοντωτικά ωράρια και πληρώνονται ψίχουλα, άνθρωποι που είναι καλά κρυμμένοι πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες των μαγαζιών του Χαλανδρίου, άνθρωποι που κανείς δεν τους δίνει σημασία, είναι γύρω μας και είναι υπεύθυνοι για τις καθαρές τουαλέτες, για τα βαριά κουβαλήματα, για τα φρεσκοπλυμένα αυτοκίνητα, για τη φροντίδα των ηλικιωμένων, για τις ασφαλτοστρώσεις των δρόμων... άνθρωποι που μία “συνηθισμένη” για τους υπόλοιπους ημέρα, απήχθησαν από τους μπάτσους στο δρόμο από και προς τη δουλειά, εξαιτίας της έλλειψης χαρτιών.

 

… ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΟΡΑΤΟΙ

…οι άνθρωποι αυτοί οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα (ΑΤ) της γειτονιάς σου και ζουν στοιβαγμένοι εδώ και πολύ καιρό (έως και 18 μήνες), όλοι μαζί μέσα σε ένα κελί, στερούμενοι κάθε δικαιώματος και επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, χωρίς να είναι σε θέση να εκπληρώσουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες για προαυλισμό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι μετανάστες αυτοί, χωρίς να κατηγορούνται για κανένα ποινικό αδίκημα, φυλακίστηκαν επ’ αόριστον καθώς και μόνο η ίδια τους η ύπαρξη θεωρείται παράνομη, ένας εν δυνάμει κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία. Μια ωραία πρωία δηλαδή, εξαφανίζονται από προσώπου γης χωρίς να γνωρίζει κανείς πού είναι, αν απελάθηκαν, αν ζουν... Και μάλιστα αυτή η εξαφάνιση κρατάει επ’ αόριστον, αφού την αποφασίζει ο εκάστοτε αστυνομικός διοικητής παίζοντας και το ρόλο του δικαστή, συγκεντρώνοντας δηλαδή στο πρόσωπό του εκτός από την εκτελεστική εξουσία και τη δικαστική. Μένει να του δοθεί η δυνατότητα και να νομοθετεί...

 

ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ...

   Από την ημέρα της σύλληψης του καθενός τους, οι μετανάστες από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, τη Συρία, το Μαρόκο, την Παλαιστίνη και αλλού, που κρατούνται στο ΑΤ Χαλανδρίου, επιβιώνουν μέσα σε 12 τετραγωνικά μέτρα, υπό τη συνεχή επίβλεψη των μπάτσων, στη βούληση των οποίων αφήνεται τόσο η πρόσβασή τους σε βασικά αγαθά όπως τροφή, φάρμακα, ρούχα, είδη ατομικής υγιεινής και ιατρική περίθαλψη, όσο και η επικοινωνία τους με δικηγόρους και κοντινούς τους ανθρώπους. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα κατά τόπους ΑΤ, αφού τα κέντρα κράτησης μεταναστών έχουν ήδη υπερπληρωθεί. Οι παράλογα αλλά και παράνομα κρατούμενοι μετανάστες – αφού οι περισσότεροι υπάγονται σε καθεστώς αιτούντων άσυλο – είναι δέσμιοι των διαθέσεων του κάθε μπάτσου και με τον κίνδυνο της απέλασης πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Της απέλασης που θα τους οδηγήσει πίσω στη χώρα απ’ την οποία έφυγαν, όπου το ελληνικό κράτος συμπράττοντας με τα υπόλοιπα δυτικά ισχυρά κράτη κατέστησε λίγο καιρό πριν τις συνθήκες ζωής πολύ δύσκολες και υποτιμημένες, σχεδόν αδύνατες. Παρόλα αυτά οι κρατούμενοι μετανάστες συνεχίζουν να δίνουν μικρές μάχες για τη βελτίωση της θέσης τους, όπως η νικηφόρα απεργία πείνας που πραγματοποίησε ένας τους, όταν μεταφέρθηκε αυθαίρετα από το ΑΤ Χαλανδρίου στο ΑΤ Αγίας Παρασκευής, με αίτημα την επιστροφή του στο Χαλάνδρι. Οι συνθήκες αυτές στα ΑΤ κάθε περιοχής, είναι μάλλον λίγο χειρότερες από αυτές που επικρατούν στα κέντρα κράτησης μεταναστών, τα οποία αποτελούν ένα θεσμό - συνέχεια της επιχείρησης «Ξένιος Δίας», που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012 στα πλαίσια της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Ενός κράτους σε κατάσταση μόνιμης «έκτακτης ανάγκης» που ίδρυσε 16 Κέντρα Κράτησης Μεταναστών σε όλη την ελληνική επικράτεια, έχτισε το τείχος του Έβρου και μοίρασε τις θάλασσες και τα σύνορα στην Frontex με σκοπό να φρενάρει και να διαχειριστεί τις μεταναστευτικές ροές σύμφωνα με τις τρέχουσες ανάγκες του κεφαλαίου.

 

Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΒΟΛΕΥΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ…

   Οι μετανάστριες κι οι μετανάστες καθίστανται παράνομες και παράνομοι μέσα από μια συνεχή διαδικασία αποκλεισμών. Η εκδίωξή τους από το δημόσιο χώρο, δηλαδή το κυνήγι από τους μπάτσους και τα πογκρόμ του ρατσιστικού όχλου (Σεπτέμβρης 2004, Μάιος 2011), λειτουργούν σαν μηχανισμοί που πειθαρχούν τα σώματα των μεταναστ(ρι)ών και τους μαθαίνουν να “υπάρχουν” στον κοινωνικό ιστό όσο το δυνατόν λιγότερο. Και είναι ακριβώς αυτός, ο τρόπος με τον οποίο ξεπερνιέται η προφανής αντίφαση, οι ίδιοι ρατσιστές που φωνάζουν «να φύγουν οι ξένοι», να είναι οι ίδιοι που τους εκμεταλλεύονται στα μαγαζιά τους, στα σπίτια τους, στα κτήματά τους, στα μπουρδέλα τους, στα εργοστάσιά τους. Φωνάζουν να φύγουν, αλλά εννοούν να μείνουν, όμως υποτιμημένοι, φοβισμένοι, αποπολιτικοποιημένοι κι αποκομμένοι από τους ντόπιους, έτοιμοι να υποστούν τη χειρότερη εκμετάλλευση. Η αντιμεταναστευτική ατζέντα του ελληνικού κράτους λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ώστε αφενός να ενισχύει τα προνόμια των ντόπιων και αφετέρου να προβάλλει τους μετανάστες και τις μετανάστριες ως υπεύθυνους και υπεύθυνες για την κρίση στην κοινωνία, την οικονομία, την οικογένεια. Μια ιστορία συκοφάντησης, ρατσισμού και εκμετάλλευσης, δηλαδή, που ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, διαπερνάει τα ολυμπιακά έργα και φτάνει στους σημερινούς μαζικούς πνιγμούς στο Αιγαίο.

 

ΑΠΛΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ

   Οι μετανάστες/μετανάστριες, ακόμα και μέσα από τα τείχη που υψώνονται στα ΑΤ και στα κέντρα κράτησης, ακόμα και υπό το καθεστώς τρομοκρατίας και τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν μέσα σε αυτά τα σύγχρονα κολαστήρια, δεν μένουν άπραγοι, αλλά αντίθετα ορθώνουν το ανάστημά τους και δίνουν μικρούς και μεγάλους αγώνες, όχι μόνο για την επιβίωση και την ελευθερία τους, αλλά και για όλες και όλους εμάς. Οργανώνονται και με μαζικές απεργίες πείνας, αποχές συσσιτίου, αποδράσεις και εξεγέρσεις παλεύουν για την ελευθερία τους. Οι συγκρούσεις των μεταναστών μικροπωλητών με την αστυνομία στην ΑΣΟΕΕ, η απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών στην Υπατία, οι αγώνες στη Μανωλάδα και η εξέγερση των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα και στην Αγριά Βόλου, μας δείχνουν το δρόμο της αντίστασης και της επίθεσης ενάντια στη σύγχρονη εξαθλίωση και τη βαρβαρότητα. Γιατί η επίθεση της κυριαρχίας είναι συνολική και κοινή για όλες τις κοινωνικές ομάδες των καταπιεσμένων. Κι όσο σφοδρότερη είναι για το πιο υποτιμημένο κομμάτι της κοινωνίας, τόσο δυνατότερη πρέπει να είναι η αλληλεγγύη των υπόλοιπων καταπιεσμένων σ' αυτό το κομμάτι. Να συναντηθούμε και να οργανωθούμε από κοινού με τους μετανάστες στις δουλειές, στα σχολεία, στις πλατείες. Μακριά από εθνικούς, φυλετικούς, θρησκευτικούς και έμφυλους διαχωρισμούς, με ισότητα και αλληλεγγύη να σπάσουμε τους αποκλεισμούς που επιβάλλονται και να δώσουμε μαζί αδιαμεσολάβητους αγώνες ενάντια σε κάθε εξουσιαστή της καθημερινότητάς μας. Απέναντι στο καταθλιπτικό “εγώ” της σύγχρονης ζωής, να προτάξουμε το συλλογικό “εμείς” που δεν αφήνει κανέναν και καμία μόνο και μόνη. Έτσι θα σταματήσουμε την υποτίμηση των ζωών μας και θα βάλουμε τις βάσεις για τη συνολική κοινωνική αλλαγή.

 

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΤ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

 

 

Σε τροχιά σύγκρουσης

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Ιούνιος 2014

 

 

[Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό indymedia]