Ξημερώματα της Πέμπτης, 17 Ιανουαρίου, δύο κρυψίνοι, δύο θρασύδειλα φασιστοειδή, μαχαίρωσαν πισώπλατα, σκοτώνοντας τον Σαχτζάτ Λουχμάν, 26 χρονών από το Πακιστάν. Σε μία έκρυθμη περίοδο, ένα τέτοιο συμβάν έπρεπε να απεκδυθεί των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του και να παρουσιαστεί σαν “διαπληκτισμός” που κατέληξε σε ανθρωποκτονία. Οι μπάτσοι, που σε άλλες περιπτώσεις, με την πρώτη ευκαιρία δημοσιοποιούν φωτογραφίες και στοχοποιούν ανθρώπους, υπό ένα νέο-ιδιόμορφο καθεστώς διαπόμπευσης, περιορίστηκαν αυτή τη φορά στην ανακοίνωση του συμβάντος χωρίς καμία αναφορά σε ρατσιστικές και φασιστικές πρακτικές, παρ’ όλο που το ένα από τα δύο καθάρματα φαίνεται να ήταν μέλος της χρυσής αυγής. Αποφεύγοντας τις “εύκολες” αναγωγές ή τις συνδέσεις στα στιλέτα, τις “πεταλούδες”, τις σιδερογροθιές και τα φυλλάδια της χρυσής αυγής κ.τ.λ που βρέθηκαν στα σπίτια τους. Προφανώς, η υπόθεση ερευνάται ακόμα!
Στους κόλπους του θεάματος, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, άρχισαν από νωρίς να στήνουν τα προφίλ των “δραστών” που δεν είχαν δώσει ποτέ “δικαίωμα” και του “άτυχου θύματος”. Αναρωτιούνται ακόμα για τα “κίνητρα” και δυσκολεύονται να πουν αυτό που πολύς κόσμος ψελλίζει, πως ήταν μία άγρια, ρατσιστική δολοφονία. Μία από τις πολλές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Μία ακόμη δολοφονία μετανάστη που τροφοδότησε η κρατική και νεοναζιστική ρητορεία. Ενδεικτικό είναι, ότι αφού μαχαίρωσαν τον Σαχτζάτ, οι φασίστες κινήθηκαν μέσα στην πόλη σαν να περίμεναν ότι κανείς δεν θα κινητοποιηθεί για κάτι τέτοιο. Η ζωής ενός μετανάστη δεν έχει αξία στο χρηματιστήριο της μισαλλοδοξίας.
Εκτός του ότι, το κατά τ’ άλλα “λαλίστατο” κόμμα της χρυσής αυγής, δεν έχει προβεί σε κάποια επίσημη ανακοίνωση. Προφανώς γιατί θεωρεί τυχαία την αναφορά του ονόματός του. Το πιο εμετικό είναι ότι στον αντίποδα της δολοφονίας αυτής, αναφέρει το θάνατο “Έλληνα” στον Άγιο Παντελεήμονα, βγάζοντας και ετυμηγορία, “από αυτούς που είναι γνωστό ότι έχουν φέρει τη λαίλαπα της βίας και της εγκληματικότητας”. Ταυτόχρονα, κωλοφυλλάδες και κάθε ξεφτιλισμένο site στο internet, θυμήθηκαν κάθε προηγούμενο περιστατικό όπου εμπλέκονται μετανάστες, σαν καλοί συνεχιστές της ναζιστικής συλλογικής ευθύνης. Στο βωμό του πολιτικαντισμού και του θεάματος, ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και στον πόνο για την απώλειά της, περισσεύει.
Το επίσημο κράτος, πιστό στο δόγμα της “καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται”, αυτή τη φορά το έκανε με πιο μετριοπαθείς τόνους. Όταν βγάζεις έξω από το πλαίσιο στο οποίο έγινε μια τέτοια δολοφονία, είναι γιατί “επικυρώνεις” τέτοιες φασιστικές πρακτικές. Πράγμα αναμενόμενο για ένα κράτος που έχει υιοθετήσει τον ακροδεξιό λόγο. Οι στομφώδεις κορώνες περί νόμου και τάξης του Δένδια, κοιτάνε προς μία μόνο κατεύθυνση καθώς η μηδενική ανοχή, ανέχεται και το ρατσισμό και το φασισμό. Το καθεστώς χαϊδεύει τα “παιδιά” του, που αυτή τη στιγμή τα έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ.
Το ζήτημα όμως, είναι ότι τη στιγμή που ένα απάνθρωπο σύστημα οπλίζει τα χέρια ανεγκέφαλων κρετίνων, μια κοινωνία λίγο πιο πέρα βάζει το κεφάλι της μέσα στην άμμο. Αντί να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη και την ισότητα, τώρα που επιβάλλεται ο εκφασισμός, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, βαθειά συντηρητικό, δεν βλέπει στον “άλλο” – τον οποιοδήποτε “άλλο” – τίποτα πέρα από τον εχθρό του. Αναθρεμμένο μέσα στην υποκρισία και την αναζήτηση ατομικής εξασφάλισης, αδυνατεί να κατανοήσει, ότι ο Σαχτζάτ θα μπορούσε να είναι τα ίδια του τα παιδιά που ζουν σε άλλες χώρες, οποιοσδήποτε πέρασε τα σύνορα, στοχοποιήθηκε, έγινε αντικείμενο μίσους και υγειονομική απειλή, οροθετική, εξαθλιωμένος και άστεγος, όσοι αποκλείστηκαν και όσοι θα αποκλειστούν, όσοι είναι αδύναμοι να προστατέψουν τους εαυτούς τους, οποιοσδήποτε μη κανονικός και “άλλος”. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι στο φρικαλέο τούτο κόσμο της αλλοτρίωσης, όλοι θα καταντήσουμε μετανάστες.
Όμως, τα λιμνάζοντα νερά της κοινωνικής παθητικότητας, τάραξε ένα πλήθος κόσμου, που από την πρώτη στιγμή απάντησε και δημοσιοποίησε το γεγονός, προτάσσοντας την αλληλεγγύη και τον αγώνα ενάντια στο κράτος και τους φασίστες.