Διαβάσαμε στο διαδίκτυο σχετικά με τα ευρήματα ανθρώπινων σκελετών που βρέθηκαν στο βόρειο Μεξικό και που η αξιολόγηση της μορφής τους παραπέμπει σε μια πρακτική των κοινωνιών να παραμορφώνουν μέρη του ανθρώπινου σώματος από νεαρή ηλικία "...ως τελετουργική πρακτική ή ως διάκριση για ορισμένες κοινωνικές ομάδες". Δε θα σταθούμε τόσο στο αποκρουστικό της είδησης ούτε στο ότι συνέβη σε μια ήπειρο "μακριά από εμάς" πριν από μια χιλιετία. Εξάλλου τέτοιου τύπου τελετές, λιγότερο ή περισσότερο αποκρουστικές, τέτοιου τύπου "πολιτισμικές" επεμβάσεις στο ανθρώπινο σώμα για τη διαιώνιση της ευγονικής και των διαχωρισμών μεταξύ των ανθρώπων στις κοινωνίες συναντάμε και στην "δική μας" ιστορία. Οι "καιάδες" λοιπόν φαίνεται πως δεν έχουν σύνορα κι η βαρβαρότητα του ανθρώπινου πολιτισμού δεν διακρίνει εποχές.
Στις μέρες μας αυτή η τελετουργία εγ-κεφαλικής παραμόρφωσης συνεχίζει να ακολουθείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Τις δύο ξύλινες επίπεδες επιφάνειες με τις οποίες δενόταν το παιδικό κρανίο στο βόρειο Μεξικό έχει αντικαταστήσει μια οθόνη τηλεόρασης...