Εδώ και 2 τουλάχιστον χρόνια, στην Βραζιλία, έχει αναζωπυρωθεί το κλίμα της κοινωνικής-ταξικής ανυποταξίας. Το ίδιο κλίμα ανυποταξίας που σάρωνε με (πολλές φορές οριζόντιους και αυτοοργανωμένους) ιθαγενικούς, εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, την δεκαετία 1995-2005, με καταλήψεις γης από φτωχούς ακτήμονες και ιθαγενείς, συγκρούσεις και οδοφράγματα στις φτωχογειτονιές των βραζιλιάνικων μητροπόλεων, με άγριες γενικές απεργίες... Ο κύκλος αυτών των αγώνων έκλεισε με αυτόν τον "ιδιότυπο" τρόπο που έχουμε συναντήσει κι αλλού (κι εδώ, βεβαίως βεβαίως): κομμάτια των αγώνων συνάντησαν τα όρια τους στην θεσμική αντανάκλασή τους και άλλα ενσωματώθηκαν πλήρως από την "φιλολαϊκή" μεταρρυθμιστική "ελπίδα που ερχόταν" αλά βραζιλιάνικα στο πρόσωπο του Λούλα και του Κόμματος των Εργατών: από το 2002, και για τα πρώτα χρόνια το Κόμμα των Εργατών κυβερνά με την γνωστή σοσιαλδημοκρατική συνταγή της ελάχιστης αναδιανομής προς τα κάτω (στο πλαίσιο των θεμελιωδών παροχών) και της ξέφρενης "πολιτικής της ανάπτυξης". Η χωρίς φρένα πορεία της βραζιλιάνικης οικονομίας προς τον "νεοφιλελεύθερο θρίαμβο" αρχίζει όμως σιγά σιγά να συναντά τα όρια της. Και ταυτόχρονα αρχίζει να ξαναδοκιμάζει τις κοινωνικές αντοχές και ανοχές: από το 2010 όπου αναλαμβάνει η διάδοχος του Λούλα, Ντίλμα Ρούσεφ, αρχίζουν και ξεπηδούν σποραδικά δυναμικοί κοινωνικοί αγώνες, με αποκορύφωμα αυτούς των τελευταίων δύο χρόνων ενάντια στο "εθνικό όραμα" του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 2014, αλλά και τους αγώνες στις φτωχογειτονιές ενάντια στην αύξηση των εισιτηρίων των λεωφορείων (που επιτείνει την αίσθηση της περίφραξης και της ασφυξίας των γειτονιών αυτών). Σήμερα έχει ξεκινήσει η τρίτη πράξη των αδιάλλακτων αυτών κοινωνικών αγώνων που η ουσία τους βρίσκεται στην βαθιά υποτίμηση της ζωής, στην αστυνομική βία στις φτωχογειτονιές (όπου αποκτηνωμένες "συμμορίες" αστυνομικών εφαρμόζουν την ωμή-δολοφονική κατασταλτική πολιτική ενάντια στους φτωχούς, που πρωτοεφάρμοσαν οι δικτατορίες που κυβερνούσαν την χώρα ως το 1989), στις καθημερινές εξώσεις (που πολλές φορές αφορούν ολόκληρες γειτονιές ή φαβέλες) στον θριαμβικό πάταγο του παγκόσμιου κυπέλλου ποδοσφαίρου το 2014 και στο νέο φαραωνικό εθνικό όραμα των ολυμπιακών αγώνων το ερχόμενο καλοκαίρι που προκαλεί με την χλιδή και την σπατάλη του.
Μέσα στο 2016 έχουν πραγματοποιηθεί επτά διαδηλώσεις ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων των μέσων μεταφοράς στην Βραζιλία, από τις οποίες πέντε στο Σάο Πάολο και δύο στο Ρίο. Όλες κατεστάλησαν άγρια από τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι "λαθρεπιβάτες" των φτωχογειτονιών ανανεώνουν τα ραντεβού τους στους δρόμους. Ας εμπνευστούμε κι εδώ...
Η σημερινή προβολή του "we don't like samba" (από την ομάδα cis berlin) αφορά τους κοινωνικούς αγώνες πριν και κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ το 2014.