Από την (εικονική) ειρήνη...
Βρισκόµαστε ήδη σε µια περίοδο που τα όρια ανάµεσα στην ειρήνη και τον πόλεµο θολώνουν ολοένα και περισσότερο. Οι διαρκείς κρίσεις των τελευταίων ετών διαµόρφωναν κάθε φορά πεδία έκτακτων αναγκών και πολεµικού συναγερµού των κοινωνιών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγµα η πειθαρχική οργάνωση της “υγειονοµικής κρίσης”, στην οποία η µάχη µε τον “αόρατο εχθρό” covid µετατράπηκε σε πεδίο διευρυµένων κοινωνικών καταναγκασµών, καραντίνας, ελέγχου και στρατιωτικοποίησης της καθηµερινότητας, για την διαφύλαξη του “υγιούς εθνικού σώµατος”. Στην ειρήνη των κυρίαρχων µεγάλα κοµµάτια των υποτελών τάξεων πεθαίνουν “αθόρυβα”: στα στρατόπεδα “φιλοξενίας” µεταναστ(ρι)ων, τα εργασιακά κάτεργα εδώ και στον “αναπτυσσόµενο κόσµο”, στις φυλακές, τα ψυχιατρεία, στα συνορα των καπιταλιστικών “παραδείσων”. Αναρίθµητες δολοφονίες γυναικών, όσων δεν χωρούν στις έµφυλες κανονικότητες. Διαρκής υποτίµηση των συνθηκών διαβίωσης, λεηλασία γης, νερού και αέρα... Η ειρήνη τους µας ψιθυρίζει: και όποι@ αντέξει. Το κάλεσµα για “υπεράσπιση της ειρήνης” είναι ένα κάλεσµα υπεράσπισης αυτού του κόσµου που τα ένοπλα χέρια του στοχεύουν στις ζωές µας.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ
...στον (πραγματικό) πόλεμο (και πάλι πίσω)
Στον πόλεµο οι κυρίαρχοι δεν καίνε απλά κεφάλαια, καταστρέφουν σώµατα, ερηµώνουν εδάφη. Στην ουκρανία αυτή τη στιγµή οι εθνικισµοί, είτε µε την αυτοκρατορική τους φορεσιά -του ρωσικού κράτους- είτε µε την πατριωτική τους φορεσιά -του ουκρανικού- ξαναχαράσσουν τα αιµατηρά τους σχέδια στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ συσσωρεύεται τόση στρατιωτική ισχύς στην περιοχή, όλοι µιλάνε για απελευθέρωση. Από τη µία το ρώσικο κράτος και οι υποστηριχτές του που ξεπλένουν τον απολυταρχισµό του µιλώντας για αντιφασισµό και από την άλλη το ουκρανικό κράτος και οι δυτικοί σύµµαχοί του που αποτελούν πλυντήριο για κάθε πατριώτη, ναζί ή µη. Η συγκεκριµένη σύρραξη δεν περιορίζεται µόνο στο στενό πλαίσιο γεωπολιτικών αναδιευθετήσεων. Αποτελεί µια σύγκρουση δύο διαφορετικών µοντέλων εξουσίας µέσα σε ένα διευρυµένο περιβάλλον συστηµικής κρίσης και ένα κάλεσµα για επέκταση της στρατιωτικοποίησης των κοινωνιών. Γι’ αυτό και η επιµονή των δυτικών ηγεµόνων να συστρατευτούµε µε τις δυτικές, φιλελεύθερες αξίες της δηµοκρατίας έναντι του «ανατολικού ολοκληρωτισµού». Σε όλη αυτή την πολεµική προετοιµασία το ελληνικό κράτος δεν θα µπορούσε να είναι αµέτοχο: µας καλεί στη βάση του εθνικού συµφέροντος να διαλέξουµε ως αναλώσιµα το σωστό χαράκωµα. Αν θέλουµε να µπλοκάρουµε τον πόλεµο πρέπει να θέσουµε τις εαυτές µας εκτός γραµµής πυρός, να φτύσουµε το εθνικό συµφέρον, τον στρατό και τον µιλιταρισµό.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΑΡΝΗΤΡΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΦΥΓΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΣ
Αλληλεγγύη στον αναρχικό ολικό αρνητή στράτευσης Παύλο Χ.
(που δικάζεται στο στρατοδικείο Ιωαννίνων στις 5/4)
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ «για τον πόλεμο στην ουκρανία»
ΚΥΡΙΑΚΗ 3/4 στις 6μ.μ. στο χώρο του Θερσίτη
https://thersitis.espiv.net/
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής .Pdf πατήστε εδώ]