Την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου στις 12 το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην οδό Αθηνάς (από το Μοναστηράκι ως τη Βαρβάκειο) από τη Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις. Πάνω από 50 συντρόφισσες και σύντροφοι αψηφήσαμε τις κρατικές απαγορεύσεις και βρεθήκαμε σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας, μοιράζοντας κείμενα, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας συνθήματα, ενάντια στην κυριαρχική τρομοκρατία, την λεηλασία των ζωών μας, τα lock-down και τις απαγορεύσεις του κράτους. Επίσης η κίνησή μας είχε τον χαρακτήρα της αλληλεγγύης στα κατειλημμένα εδάφη και αποτέλεσε μια πρώτη κινηματική απάντηση απέναντι στην εισβολή του κράτους στις φοιτητικές εστίες του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ).

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

ΝΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,

ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

το κείμενο που μοιραζόταν στην παρέμβαση:

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ...

Εδώ και 10 μήνες, το κράτος εκμεταλλευόμενο την Covid-19 προσπαθεί να μας επιβάλλει να μιλάμε τη γλώσσα της υποταγής και της συναίνεσης μέσα από την έκδοση αλλεπάλληλων διαταγμάτων, την εφαρμογή «υγειονομικών μέτρων» και την επιχείρηση εμπέδωσης ενός «δόγματος του σοκ» με διαδοχικούς περιορισμούς και νέες απαγορεύσεις, έχοντας φτάσει πλέον σε καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας και αποκλεισμό ολόκληρων περιοχών, όπως η δυτική Αττική, με συμμετοχή και του στρατού. Για να κυριαρχήσει όμως ο «νόμος της σιωπής» χρειάστηκε η εκχώρηση συναίνεσης από όλο το πολιτικό φάσμα (της αριστεράς, κοινοβουλευτικής και μη, συμπεριλαμβανομένης). Παράλληλα, επιστρατεύθηκαν ολοκληρωτικές προπαγανδιστικές τεχνικές, με τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ να ενοχοποιούν την κοινωνία μέσω της «ατομικής ευθύνης» για τη διασπορά και τους εκατοντάδες νεκρούς, να ξερνούν ασταμάτητα φόβο και να εξυμνούν τις κρατικές επιλογές και με επιστημονικά επιτελεία να διαδίδουν καθημερινά τις «έγκυρες» αναλύσεις, πορίσματα και συμβουλές τους μέσω τηλεοράσεων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Ταυτόχρονα, κάθε φωνή και κίνηση αμφισβήτησης στις κυριαρχικές προσταγές παρουσιάζεται ως κοινωνική απειλή και σκόπιμα ομογενοποιείται με τον «ψεκασμένο» ή ακροδεξιό οχετό. Η κρατική διαχείριση της Covid-19 επιχειρεί να «χτίσει» μια νέα εθνική συστράτευση απέναντι στον «αόρατο εχθρό», στρατιωτικοποιώντας την κοινωνική ζωή και στοιχίζοντας τον πληθυσμό πίσω από το άρμα των κρατικών διαταγών. Ο περίφημος αυτός πόλεμος, όμως, δεν είναι απέναντι σε έναν «αόρατο εχθρό» αλλά η αναδιατύπωση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου με το μανδύα της «υγειονομικής κρίσης».

…ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ

Μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκών και αλληλοτροφοδοτούμενων κρίσεων, η καταστολή αποτελεί το «σημείο ισορροπίας» για το κράτος και το κεφάλαιο σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα, στον ελλαδικό χώρο, η επίθεση στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, η απαγόρευση κυκλοφορίας, οι εφιαλτικές συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές και τα κέντρα κράτησης ή “υποδοχής” μεταναστ(ρι)ών, η ανάσυρση της θεωρίας των δύο άκρων (με αφορμή την απόφαση της δίκης της ΧΑ), η ασφυκτική παρουσία των μπάτσων και η μετατροπή τους σε διαχειριστές των υγειονομικών μέτρων, η χουντικής προέλευσης απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων στις 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη με εκατοντάδες προσαγωγές, συλλήψεις και πρόστιμα στις συγκεντρώσεις και πορείες που πραγματοποιήθηκαν, η εκκένωση του Πολυτεχνείου στις 13/11/20 και η απέλαση στη Γαλλία του αναρχικού συντρόφου Errol -που συνελήφθη στις 6/12- με συνοπτικές διαδικασίες “fast track”, σε συνδυασμό με την αδιάκοπη επίθεση στον «εσωτερικό εχθρό» μέσω των εκκενώσεων καταλήψεων, τις δικαστικές ομηρίες και φυλακίσεις αγωνιστ(ρι)ών, τον ξυλοδαρμό διαδηλωτ(ρι)ών και τη στρατιωτική κατοχή των Εξαρχείων, αποτελούν προϋπόθεση για την αναπαραγωγή και ισχυροποιήση του συστήματος εξουσίας. Η εξάπλωση της λοίμωξης Covid-19 αποτελεί αφορμή και επιταχυντή για τον καθολικό μετασχηματισμό κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής από την πλευρά της κυριαρχίας. Η επίθεση στις εναπομείνασες κοινωνικές και ταξικές κατακτήσεις, η θανατοπολιτική της γκετοποίησης στις φυλακές και στα κέντρα εκτοπισμού μεταναστ(ρ)ιών, η περαιτέρω εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και «απορρύθμιση» των εργασιακών σχέσεων (απλήρωτες υπερωρίες, τηλεργασία, εκ περιτροπής εργασία κτλ), η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης (τηλεκπαίδευση, λουκέτο στα ΑΕΙ, δημιουργία νέου σώματος με πρόσληψη 1500 μπάτσων για την αστυνόμευση των πανεπιστημίων, νομοσχέδια εντατικοποίησης για τα σχολεία κτλ), η επιβολή περιορισμών στις κοινωνικές επαφές (την ίδια στιγμή που οι «από κάτω» στοιβαζόμαστε σε εργασιακά κάτεργα και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς) με την παράλληλη απονέκρωση του δημόσιου χώρου, η καταστολή κάθε μορφής κοινωνικής αντίστασης καθώς και η γενίκευση της χρήσης της τεχνολογίας για την επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο, δεν αποτελούν «εικόνες» ενός μακρινού μακάβριου μέλλοντος αλλά όψεις της αδιανόητης δυστοπίας που ζούμε στο σήμερα.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή συνθήκη να αντιτάξουμε τα προτάγματα και τις πρακτικές της συλλογικοποίησης και της αυτοοργάνωσης. Να μην αρκεστούμε στην επιβίωση αλλά να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και απέναντι στο δόγμα “σπίτι - δουλειά - οθόνη” να δημιουργήσουμε εστίες άρνησης και αντίστασης. Να μην αφήσουμε τον φόβο, την κατάθλιψη και την απομόνωση να κυριαρχήσουν αλλά να τα μετατρέψουμε σε οργή και αγώνα ενάντια στην «πανδημία» του κράτους, του κεφαλαίου, της πατριαρχίας και του επελαύνοντος ολοκληρωτισμού.

ΝΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,

ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή

και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις

δεκέμβρης 2020

 

αναδημοσίευση από αθηναϊκό indymedia