Εδώ και μερικές ημέρες έχει ανακοινωθεί το κλείσιμο του ΙΚΑ Ιλίου και η συγχώνευση των διοικητικών και υγειονομικών του υπηρεσιών στο γειτονικό ΙΚΑ Αγίων Αναργύρων με βάση τις μνημονιακές και μη επιταγές περιστολής των "κοινωνικών υπηρεσιών". Κάτοικοι της περιοχής αντέδρασαν στην ανακοίνωση αυτή με αποτέλεσμα τις τελευταίες ημέρες να εξελίσσεται στις γειτονιές μας ένας αγώνας για την παραμονή της υπηρεσίας στο Ίλιον. Μεγάλο μέρος αυτού του αγώνα είναι διαμεσολαβημένο αφού την κοινωνική διαμαρτυρία προσπαθούν να αγκαλιάσουν ή να χειραγωγήσουν διάφορα κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς αλλά και εκπρόσωποι του δήμου Ιλίου. Ένα άλλο μέρος του αγώνα κυοφορεί αδιαμεσολάβητα και αυτόνομα χαρακτηριστικά, αφού αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη τοπικών αρχόντων και πολιτικών φορέων στις καθημερινές περιφρουρήσεις του κτιρίου του ΙΚΑ έτσι ώστε να μην απομακρυνθούν οι υποδομές του. Από μεριάς μας, εκδώσαμε το παρακάτω κείμενο το οποίο και φροντίσαμε να διανέμουμε εκτεταμένα πόρτα-πόρτα και χέρι-χέρι στις γειτονιές του Ιλίου, ενώ παράλληλα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πλάι των κατοίκων τόσο έξω από το κτίριο του ΙΚΑ όσο και σε κάθε προσπάθεια μη συναινετικής οργάνωσης της αντίστασής τους.
[Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή αρχείου pdf πατήστε εδώ.]
Δυστυχώς αγαπητέ/η μου κύριε/α, περισσεύετε!
Όταν οι λογιστές βρίσκουν πως οι φτωχοί περισσεύουν...
…χάνονται και τα προσχήματα.
Το κλείσιμο των διοικητικών υπηρεσιών του ΙΚΑ Ιλίου στον Άγιο Φανούριο δεν έρχεται από το πουθενά: ήδη από το 2011 έχει παρθεί η απόφαση πως οι κρατικές «υπηρεσίες πρόνοιας» κοστίζουν πολύ και έχει εκπονηθεί σχέδιο συγχώνευσής τους. Και βέβαια δεν θα σταματήσει εκεί.
Οι κρατικοί λογιστές γνωρίζουν καλά πως οι φτωχοί-ες, οι ηλικιωμένοι-ες, οι άνεργοι-ες, οι μετανάστες-τριες, εκτός από «τεμπέληδες» και «γκρινιάρηδες» («γκρινιάζουν» κάτι για αξιοπρέπεια) είναι και «αρρωστιάρηδες». Και αυτό κοστίζει πολύ στην εθνική οικονομία, πάει πίσω τον εθνικό στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα το 2014. Άρα 2 επιλογές υπάρχουν: είτε οι φτωχοί θα πρέπει βιολογικά να πάψουν να υπάρχουν είτε θα πρέπει οι υπηρεσίες πρόνοιας να συρρικνωθούν σε βαθμό εξαφάνισης. (Το δεύτερο βέβαια δεν αποκλείει το πρώτο αλλά το αντίθετο, το προκαλεί).
Αν οι φτωχοί θέλουν υγειονομική περίθαλψη, ας στρωθούνε με τις ώρες στις ουρές του ΕΟΠΥΥ, ας πάνε στις «μη κυβερνητικές οργανώσεις» που ξεφυτρώνουν παντού από «φιλάνθρωπους» μεγαλοεπιχειρηματίες ξεπλένοντας κεφάλαια, ας κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και να πάνε στα ιδιωτικά πολυιατρεία που θησαυρίζουν πάνω στις ανάγκες, ας αποδείξουν την «ελληνικότητά» τους σε ψευτοκοινωνικές υποδομές των ξεφτιλισμένων φασιστών της χρυσής αυγής… και τέλος ας πάνε στα πολυδιαφημιζόμενα «κοινωνικά ιατρεία» του δήμαρχου Ζενέτου που ξεφτιλίζουν και τις δύο έννοιες: ούτε ιατρεία είναι στην ουσία και πολύ περισσότερο ούτε κοινωνικά είναι.
Ο δήμαρχος που επαίρεται ότι έφτιαξε έναν κερδοφόρο δήμο (με 9 εκατομμύρια ευρώ πλεόνασμα) έχει φτιάξει «κοινωνικά ιατρεία» βιτρίνα, κάτι αντίστοιχο με το «κοινωνικό παντοπωλείο» που «εξυπηρετεί» το απλησίαστο νούμερο των 60 εξαθλιωμένων οικογενειών της γειτονιάς μας. Γελοία πράγματα δηλαδή, αφού και ο δήμαρχος ακολουθεί τη νέα μόδα που ανθεί στους κύκλους καναλαρχών, τοπικών αρχόντων, εκκλησίας, διαφόρων «ευαίσθητων» από την Εκάλη, φασιστών, βουλευτών, πολυεθνικών εταιρειών και λοιπών φυραμάτων: η έννοια «αλληλεγγύη» φοριέται πολύ, δεν κοστίζει τίποτα και κάνει το πρόσωπό τους «καθαρό».
Ο δήμαρχος βέβαια έχει και άλλες έγνοιες, πολύ σοβαρότερες: να ντύσει την δημοτική αστυνομία με στολές που το κονδύλι τους έφτασε τις 90 χιλιάδες ευρώ (όπα Gucci ο δημοτόμπατσος!), να βάζει πανάκριβο καινούριο σύστημα αποκομιδής σκουπιδιών στους κεντρικούς πεζοδρόμους για να ικανοποιήσει τους εμπόρους, να κρατάει τους τοίχους καθαρούς από πολιτικές αφίσες –με το πρόσχημα της «καθαρής πόλης» (έτσι ώστε να επικρατεί η αισθητική της ησυχίας-τάξης και ασφάλειας που πρεσβεύει αυτός, ο πολιτικός του φορέας και ο ρόλος του ως «εφαρμοστής» των κεντρικών πολιτικών επιλογών στις γειτονιές μας).
Είναι αυτονόητο πως το κλείσιμο των υπηρεσιών του ΙΚΑ στον Άγιο Φανούριο θα επιτείνει την ήδη ρημαγμένη ζωή κοινωνικών ομάδων (κυρίως των ηλικιωμένων αλλά όχι μόνο) που εξαρτώνται από αυτές τις υπηρεσίες. Είναι αυτονόητο, πως πρέπει να αντισταθούμε στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα που θέλει να κάνει τις γειτονιές μας γειτονιές πληθυσμών που «περισσεύουν», πληθυσμών που θα τρέφονται με το «καρότο» ψευτοεπιδομάτων, πεντάμηνων συμβάσεων εργασίας, ψευτοκοινωνικών υποδομών και θα τιθασεύονται με μαστίγιο –όταν δεν κάθονται στα αυγά τους- από τον αστυνομικό στρατό κατοχής.
Δεν θα ‘πρεπε να μας ενδιαφέρει να κρατήσουμε τίποτα από τον πολιτισμό του χρήματος, της εκμετάλλευσης, της εξατομίκευσης και της καταπίεσης που «παρακμάζει» παθαίνοντας απανωτές «κρίσεις». Αν κάτι πρέπει να βάλουμε μπροστά, είναι να δημιουργήσουμε εμείς -οι από κάτω- για εμάς εκείνες τις υποδομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας σε κάθε γειτονιά. Αυτοοργανωμένα κοινωνικά ιατρεία, δομές αυτομόρφωσης, συλλογικές κουζίνες, συλλογική καλλιέργεια της γης κ.ά. είναι κάποιες από τις υποδομές αυτές που λειτουργούν σχεδόν πανελλαδικά πέρα κι έξω από τον πολιτισμό του χρήματος, του εμπορεύματος και της υποταγής στην κρατική εξουσία. Να χτίσουμε λοιπόν τα συλλογικά-αυτοοργανωμένα μας αναχώματα απέναντι στις επιθέσεις των κυρίαρχων. Οι ανάγκες μας δεν είναι για τους λογιστές τους, δεν είναι για την «αλληλεγγύη» τους, δεν χωράνε στις εθνικές οικονομίες τους και στα οράματα εθνικής ανάπτυξης…
Επειδή λοιπόν η αλληλεγγύη δεν είναι υπόθεση για δημάρχους, φασίστες, παπαδαριό, ΜΚΟ, επιχειρηματίες, κόμματα, καναλάρχες, πρετεντέρηδες, αλλά τρόπος που πρέπει να οργανώσουμε τις ζωές μας οι «από κάτω» μακριά και ενάντια από όλους αυτούς…
Επειδή με παρακάλια, υπομονή και ανοχή ποτέ δεν κερδήθηκε τίποτα…είναι καιρός για αντεπίθεση, σύγκρουση και αυτοοργάνωση.