Η θεατρική ομάδα Σπίρτο παρουσιάζει το μονόλογο «Θεία Κωμωδία» στον Θερσίτη την Παρασκευή 17/1/2014 στις 20:00. Παράλληλα θα υπάρξει προβολή με βίντεο της ομάδας.
Λίγα λόγια για τον μονόλογο "Θεία Κωμωδία" από το blog της θεατρικής ομάδας Σπίρτο:
Ο άνθρωπος πέρα από τους έκδηλους ηγέτες που ανακηρύσσει στη ζωή του, τους επιδιώκει ή τους ανέχεται ή τους θρέφει ακόμα και στις προσωπικές του σχέσεις. Θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε "Ηγέτες της καθημερινότητας του". Αναζητά τον πατέρα που δεν είχε, τον μέντορα, το είδωλο των πλαστών φιλοδοξιών του, τον καθοδηγητή των ανεπαρκειών του. Εκεί δημιουργείται η αφετηρία υποδούλωσης πνεύματος και σώματος. Πάνω σ’ αυτή τη σκέψη άρχισε να γράφεται ο μονόλογος ”Θεία Κωμωδία” στηριζόμενος στα γεγονότα της ζωής του Χριστού και των "μαθητών" του. Μια μυθοπλασία πάνω σε μια άλλη μυθοπλασία. Η ίδια ιστορία από άλλη οπτική γωνία… η οπτική αλλάζει οπότε αλλάζουν τα ερωτήματα και τα νοήματα αυτού του μύθου. Η αναζήτηση των απόκρυφων ευαγγελίων ισχυροποίησε και βοήθησε τη σύνθεση αυτού του κειμένου.
Πιστεύω σ’ έναν Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητή σκλαβιάς και πολέμου.
Και ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του Θερσίτη που θα συνοδεύει τις θεατρικές παραστάσεις των Παρασκευών (Γενάρης 2014):
Το να είσαι πάντα κάποιος άλλος, να ζεις τον κατακερματισμένο από επιβολές χρόνο και χώρο, να είσαι το κοινό και ο χειροκροτητής ή ο αυλικός γελωτοποιός, να εσωτερικεύεις προστακτικές, να εντάσεις την αγοραπωλησία κάθε στιγμή, να καταναλώνεις και να καταναλώνεσαι, να υπακούς ικανοποιημένος, δεν είναι παρά η απόλυτα σκηνοθετημένη επιβίωση, η εξορία της ίδιας της ελευθερίας. Εκεί όπου ξεκινάει η σύγκρουση με τα αυτονόητα και τις αξίες του εξουσιαστικού πολιτισμού, εκεί επιβεβαιώνεται το νόημα και η πράξη της ελευθερίας.
Η κίνησή μας για να δημιουργήσουμε κοινούς τόπους και χρόνους αυτοοργανωμένης δημιουργίας είναι η ίδια μας η επιθυμία να πειραματιστούμε με τα εκφραστικά μας μέσα ενάντια στον κόσμο του εμπορεύματος, του θεάματος, της εξουσίας. Είναι η επιθυμία μας να σπάσουμε τους ρόλους και τις νόρμες, τον κόσμο των εικόνων και των προτύπων. Είναι η επιθυμία μας να μοιραστούμε και να επικοινωνήσουμε χωρίς χρηματικές αξίες, εμπορεύματα, ανταλλάγματα και λογιστικές πράξεις. Ελευθερώνουμε την έκφραση και την κίνηση στην καθημερινή ζωή με την πιο γόνιμη αδιαλλαξία ενάντια στο Υπάρχον. Έτσι κι αλλιώς δεν μας ενδιαφέρει να κάνουμε «τέχνη» μέσα στις εμπόλεμες ζωές μας. Αλλά να στήσουμε μικρά και μεγάλα οδοφράγματα, να στήσουμε τις δικές μας απελευθερωτικές νησίδες και να τις γιγαντώσουμε. Από την τέχνη της εξέγερσης στην εξέγερση της τέχνης...