Μια ανέκδοτη τοποθέτηση "περί πολέμου" από τους εκφραστές & υπηρέτες του πολέμου

Details

Category: Σχολιασμοί

Published: Saturday, 21 December 2013 13:11

"Μία Ευρώπη και μία Ελλάδα, παραδομένα όργανα στα κελεύσματα των αδιόρατων ‘’αγορών’’ και ενός ακραίου εκμεταλλευτικού συστήματος που δείχνουν το πιο ωμό και άγριο πρόσωπό τους σήμερα, εξαπολύοντας πόλεμο στον κόσμο της εργασίας, δεν μας εκφράζουν. Σε αυτό τον πόλεμο ως εργαζόμενοι τοποθετούμαστε ξεκάθαρα εκεί που μας πρέπει, μαζί με τα παιδιά και τους γονείς μας." 

Σχιζοφρενείς προσωπικότητες ή συγχυσμένοι υπηρέτες; Αριστεροί νομιμόφρονες ή δεξιοί αγανακτισμένοι; Εκφραστές και εντολοδόχοι της "ευνομίας" ή κρυφοί εραστές της "ανομίας";

Όχι δεν πρόκειται για απόσπασμα ενός κειμένου που διανεμήθηκε σε μια οποιαδήποτε συγκέντρωση απολυμένων, οργισμένων, άνεργων, δεν πρόκειται για ένα απόσπασμα μιας ανακοίνωσης ενός κόμματος που εναντιώνεται στον ιμπεριαλισμό των ξένων κέντρων ούτε για ένα απόσπασμα από μια προκήρυξη που θέτει τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο ως το βασικό διακύβευμα της πολιτικής δράσης.

Είναι ένα απόσπασμα από κείμενο... αστυνομικών υπαλλήλων που μοιράστηκε, εισηγήθηκε, υπερασπίστηκε και μάλλον συγκίνησε αρκετούς από τους σύνεδρους του 23ου Πανελλαδικού Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 17,18 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.

Και τώρα εμείς τι να πούμε; Ότι κάτι ανατρεπτικό συμβαίνει στους κύκλους της αστυνομίας; Ότι πρέπει να επιληφθούν οι αδιάφθοροι, το τμήμα προστασίας πολιτεύματος, η αντιτρομοκρατική, ο Καμίνης; Ότι τα στέκια τους και τα γραφεία τους είναι άνδρα "ανομίας"; Ότι τα κείμενά τους είναι εμφυλιοπολεμικά και προτρέπουν σε πράξεις βίας και αντίστασης στον πόλεμο που έχει κηρυχτεί; Ότι αρκεί να το πιστέψουν και να πάρουν θέσεις μάχης στα μέτωπα των κοινωνικών, ταξικών και αντιφασιστικών συγκρούσεων;

Το έχουμε ακούσει πολλές φορές εξάλλου από κάποιους από αυτούς που παρακολουθούν αγωνιστές, τους ελέγχουν, τους προσαγάγουν, τους οδηγούν στα τμήματα και στα δικαστήρια, ότι κατά βάση κι αυτοί μαζί μας είναι, με εμάς τους φτωχούς, τους από κάτω, τους αγωνιζόμενους. Αλλά δυστυχώς φορούν στολή και πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Όπως τότε -και πάντα-, που και οι ναζί... τη δουλειά τους έκαναν και γέμιζαν αργά και σταθερά τα κρεματόρια. 

Δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει κρίση ταυτότητας εντός της αστυνομίας. Το αντίθετο. Η εποχή είναι τέτοια που τα κοινωνικά μέτωπα διαγράφονται ολοένα και πιο έντονα αφού πλέον λείπουν τα ενδιάμεσα στάδια, τα κοινωνικά συμβόλαια, οι συναινέσεις, οι παχυλοί μισθοί... Η εποχή είναι τέτοια που ο φόβος και τα ένοπλα (κρατικά ή παρακρατικά) σώματα έχουν γίνει το μόνο στήριγμα του συστήματος. Και που η οργή αφού δεν αποτυπώνεται, συσσωρεύεται και συσσωρεύεται και συσσωρεύεται.

Οι ένοπλοι φρουροί του συστήματος (συμπεριλαμβανομένων και όσων οραματίζονται μια προοδευτική πολιτική διαχείριση) θα πρέπει να επιλέξουν: να παραιτηθούν ή να καταφύγουν σε κάποιον ειδικό για στήριξη.