Σπάζοντας τα σύνορα της μουσικής

  • Print

 

 

Ήχοι γνώριμοι, ρυθμοί που θέτουν σε κίνηση
μοιρολόγια εκείνων που δεν παραζαρεύουν μια θέση στον Ήλιο
γιατί αυτά -όπως και κείνος- δε βολεύονται μέσα σε οριοθετήσεις.

Οι πύρινές του εκλάμψεις διαρκώς κατατρώνε το περίγραμμα του σχήματος 
εντός του οποίου τα μάτια μας (τα) έχουνε συνηθίσει να τον στριμώχνουν:
ΚΥΚΛΟΣ

Κι έτσι μαθητέψαμε, αιώνες τώρα,
εμείς, οι αιώνια Νεκροί 
να κάνουμε κύκλους στη μιζέρια που μας επιβάλλουν με όρους ''δήθεν ζωής''.

Και είναι βολική σχηματοποίηση τούτος ο Κύκλος,
πως αλλιώς θα πειθόσουνα πως πρέπει να υπάρχει απαραίτητα ένα Κέντρο να ορίζει Εμάς ως περιφέρεια του.


Μα ο βίαια ξεριζωμένος σπόρος της γης ταξιδεύει σαν βέλος,
με νότες,
σε τροχιά άγνωστη, χαοτική, προς όλες τις κατευθύνσεις,
με ζωτική του δύναμη την οργή
και κάπου-κάπου φωλιάζοντας σαν ''κόμπος στο λαιμό'' ενός έγχορδου 
αρνιέται να γίνει τρόμος, καθηλωμένος σε ψευτο-κινήσεις.καλύτερα να τρέμει η φωνή!


Κοινή η αδικία! Πως λοιπόν να μην τραγουδηθεί σε διαφορετικές γλώσσες.
Μήπως τότε δεν είναι που παύουν οι διαχωρισμοί τους;
Ήχοι που κάτι σου θυμίζουν -λες η μνήμη αυτή να πηγάζει από κάποιο μύχιο,''εθνοσυνεκτικό'' κοινό γονιδίωμα;!
Σάλια δικά τους που μας πνίγουν -πότε θα τα ξεράσουμε;!

-Ακούγεται σαν να’ναι μπουζουκάκι.
-Μα πόση ουσία θα μας κρύψουν ακόμα οι φαινομενικότητες?


Βαρέθηκα τις προβολές,
λέω να βουτήξω, με μιαν ανάσα μόνο, στην πιο ακατέργαστη ουσία:
δ ε ν  υ π ά ρ χ ο υ ν  κ α θ α ρ ό τ η τ ε ς , σ ύ ν ο ρ α , τ α μ π έ λ ε ς  κι  ό ρ ι α ,
ούτε στη μουσική,
παρά μόνο αυτή προχωράει με προσμίξεις και μπαστάρδεμα 
ψάχνοντας στόχο:
Το Κέντρο του Kύκλου


Μήπως κι έτσι,
η ορμή αυτή οδηγήσει στο να συμπέσουν τα εξωτερικά του όρια
και πάψουν να είναι διαχωρισμένα τα σημεία του κανονι(στι)κού του σχήματος
το καθένα στη προκαθορισμένη θέση του,το ένα δίπλα στο άλλο,κατά σειρά στοιβαγμένα,
τελειώνοντας Εδώ και Τώρα με τις ''ακτινικές'' του αποστάσεις που μας επιβάλουν
μιαν άχαρη προδιαγεγραμμένη κίνηση πάνω στη γεωμετρία της κυκλικότητας του.

...Σπάζοντας τα όρια, να γλεντάμε με το Τίποτα, μη χωρώντας πλέον στη γεω-Μετρική τους ανάλυση...