Για μια υπόθεση που μας αφορά...

Details

Category: Τοπικά Νέα

Published: Monday, 13 January 2020 00:27

Tέλη Νοέμβρη 2018 δημοσιοποιείται η δολοφονία και ο βιασμός της Ελένης Τοπαλούδη, στη Ρόδο. Το γεγονός αξιοποιείται με τους συνήθεις τρόπους από τους μιντιακούς μηχανισμούς, μιας που διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να προβληθεί ως σίριαλ στις οθόνες. Η υπόθεση προβάλλεται ως εξέχουσα περίπτωση αγριότητας, με άλλα λόγια ως εξαίρεση, ως ένα από εκείνα τα ...κατάπτυστα μεμονωμένα περιστατικά, από κάποια ...τέρατα. Ταυτόχρονα, οι εκτενείς αναφορές στη ζωή της Ελένης, τις συνήθειές της, το πώς ντυνόταν, ποιες ήταν οι παρέες της χτίζουν ένα προφίλ της εύπιστης, της ανόητης, της απρόσεχτης, της παραπλανημένης. Πίσω από όλα αυτά χτίζεται μεθοδικά μια συγκαλυμμένη απόδοση κατηγορίας στην ίδια, και μια δική της ενοχή για τους βιασμούς και τη δολοφονία της.

Και η υπόθεση εκτονώνεται μεχρι και σήμερα μέσα απο εικόνες και κούφιες λέξεις. Λέξεις όπως έμφυλη καταπίεση, πατριαρχία, σεξιστική βία δεν θα αναφερθούν ποτέ, για να παραμείνουν όλα στη θέση τους, να διατηρούνται και να αναπαράγονται.

Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η δολοφονία της Ελένης είναι μέρος μιας διαρκούς συνθήκης υποτίμησης των γυναικείων σωμάτων και όσων δεν πληρούν τα πρότυπα των αρρενωποτήτων. Είναι η ίδια πατριαρχική συνθήκη που νομιμοποιεί τις αμέτρητες δολοφονίες τόσων άλλων γυναικών: της Ειρήνης στην Πετρούπολη τον Αύγουστο του 2017 από τον πατέρα της όπως και της Αγγελικής στην Κέρκυρα τον Γενάρη του 2019, της Μυρτούς Πετρίνας, Βασιλικής και Ελένης Χερουβείμ στους Αγίους Αναργύρους από τον σύζυγο της τελευταίας τον Δεκέμβρη του 2017, της γυναίκας στην Καρδίτσα από τον σύζυγό της τον Γενάρη του 2019 (της οποίας το όνομα σκοπίμως δεν δημοσιοποιήθηκε), της Σούζαν Ίτον στην Κρήτη το καλοκαίρι του 2019... και όλες εκείνες τις δολοφονίες που δεν δημοσιοποιήθηκαν.

Ας τελειώνουμε λοιπόν με τις αφηγήσεις της πατριαρχίας. Δεν υπάρχουν τέρατα και μεμονωμένα περιστατικά. Η βία είναι έμφυλη και ασκείται από συγκεκριμένα πρόσωπα, από άντρες "καθημερινούς", από συντρόφους, συζύγους, συγγενείς, πατεράδες, παλικαράδες, μάτσο, "καθωσπρέπει", ομοφοβικούς... Ασκείται για πολύ συγκεκριμένους λόγους, επιβολής και υπεράσπισης των αντρικών προνομίων, καθυπόταξης των σωμάτων που είναι και πρέπει να παραμείνουν υποτιμημένα, αντρική περιουσία, αντρικά τρόπαια. Και ασκείται εναντίον γυναικών, εναντίον όσων "υπολείπονται" των αρρενωποτήτων και όσων δεν χωράνε στα κυρίαρχα πρότυπα σεξουαλικότητας. Εναντίον μας.

Τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου ξεκινάει στο μικτό ορκωτό της Αθήνας η δίκη των βιαστών και δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη. Δεν περιμένουμε τίποτα μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων, πέρα από μια εκ νέου κακοποίησή της. Δεν απαιτούμε κανενός είδους τιμωρίας από τους δικαστικούς λειτουργούς του κράτους, του οποίου δομικό και λειτουργικό συστατικό είναι η πατριαρχία. Δεν επενδύουμε τίποτα σε θεσμούς, νομικές διαδικασίες, επικλήσεις ισότητας, δικαιωμάτων, ανοχής. Δεν ιεραρχούμε σε αιχμηρά και μη αιχμηρά σεξιστικά περιστατικά, δεν ανεχόμαστε καμιά πτυχή σεξιστικής βίας. Σεξιστικά σχόλια, υποτίμηση, κακοποίηση, βιασμοί, δολοφονίες, όλες εκείνες οι παραβιαστικές και κακοποιητικές πράξεις από άντρες εναντίον όσων δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα των αρρενωποτήτων είναι σημεία της ίδιας πατριαρχικής συνθήκης.

Γιατί ό,τι είναι να γίνει για την καταστροφή αυτής της καταπιεστικής συνθήκης θα γίνει από εμάς τις ίδιες.

Συνθήματα που γράφτηκαν αυτές τις μέρες στις γειτονιές του Ιλίου και των Αγίων Αναργύρων ενάντια στην πατριαρχία και τη σεξιστική βία.