Η αισθητική των προσχημάτων

  • Print

 

Εν μέσω θέρους, τα ενισχυμένα από τις προκηρύξεις "κοινωφελούς εργασίας" συνεργεία των "υπηρεσιών καθαριότητας" του δήμου Ιλίου, βάλθηκαν να ολοκληρώσουν το έργο καθαρισμού των ανατρεπτικών μηνυμάτων από την πόλη. Παρά τις πρόσφατες επίπονες προσπάθειές τους στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο των τελευταίων μηνών να...απαλλάξουν την πόλη από τα αντιεκλογικά συνθήματα και μηνύματα σβήνοντάς τα από τις γειτονιές του Ιλίου, δεν κατόρθωσαν -τότε- να φέρουν σε πέρας την πολιτική αποστολή που τους επιδόθηκε από τους ιθύνοντες του δήμου, καθώς ένα ανεξέλεγκτο φαινόμενο συνθηματογραφής έδωσε στην πόλη ένα πλατύ μήνυμα ενάντια στο μύθο της εκλογικής διαδικασίας και αυταπάτης.

 

 

Είναι γνωστή η γελοιότητα των επιχειρημάτων και των προσχημάτων που επικαλείται ο δήμος για να διατηρεί την πόλη αποστειρωμένη από φωνές που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα και τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας (προστασία περιβάλλοντος, αισθητική κ.ά). Δε θα σταθούμε στο σημείο αυτό σε τίποτε άλλο πέρα από το πρόσχημα της αισθητικής. Ποιος αλήθεια είναι αυτός που επιλέγει και αποφασίζει ποια είναι η μοναδική και κατάλληλη για την πόλη αισθητική και με ποια ακριβώς κριτήρια; Επειδή προφανώς δεν υπάρχει μία αισθητική σε μια κοινωνία με διαφορετικότητες, ετερότητες, πολλαπλές ταυτότητες και αναφορές ζωής και πολιτισμού, είναι αδιανόητο κάποιοι να επικαλούνται τη δημόσια αισθητική της πόλης. Αυτό που στην ουσία επικαλούνται είναι η αισθητική της εξουσίας, του χρήματος και της τάξης. Για αυτό κι έχουν βαλθεί να σαμποτάρουν οποιοδήποτε πολιτισμό προτάσσει την ανατροπή των κοινωνικών σχέσεων που διέπονται από τις αξίες της ομοιομορφίας, της ιεραρχίας, της αντιπροσώπευσης, της δύναμης, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της υποταγής. Είναι εκείνη η αισθητική που θέλει καθαρούς κι αποστειρωμένους χώρους για την εύρυθμη λειτουργία της "αγοράς" (sic) στο εμπορικό κέντρο του δήμου Ιλίου. Είναι εκείνη η αισθητική που θέλει ησυχία, τάξη κι ασφάλεια στις γειτονιές και φυσικά όχι πορείες, όχι ταραχές, όχι συνειδήσεις που αμφισβητούν. Αυτή είναι η δημόσια αισθητική που επικαλείται το κράτος κι ο καπιταλισμός, αυτή είναι η δημόσια αισθητική που επικαλείται ο δήμος Ιλίου, αυτή είναι η δημόσια αισθητική που επικαλούνται -και αναπαράγουν- οι εντολοδόχοι των συνεργείων καθαριότητας.

 

 

Οι μαύρες μουτζούρες στους κάδους που άφησαν πίσω τους τα συνεργεία του δήμου Ιλίου για να σβήσουν τη λέξη ΚΑΛΠΗ και για να εξοβελίσουν ταυτόχρονα από την καθημερινή ζωή της πόλης ένα ξεκάθαρο πολιτικό-διαχρονικό μήνυμα με καταστασιακές καταγωγές, δεν είναι μονάχα κάποια από τα αποτυπώματα της λογοκρισίας του δήμου, είναι και η νέα αισθητική της πολιτικής της καθαριότητας ή μάλλον καλύτερα η αισθητική του καθαρισμού του πολιτικού... Αναμφισβήτητα, κερδίζουν στην έμπνευση!

 

ΥΓ:  Φωτογραφίες από τα μουτζουρώματα της λέξης ΚΑΛΠΗ στους κάδους του δήμου Ιλίου. Τις μουτζούρες αφήνουν πίσω τους τα συνεργεία καθαριότητας αφού πρώτα κολλήσουν πάνω στους κάδους την σχετική αφίσα του δήμου, η οποία παραδόξως εξαιρείται από τον κανονισμό απαγόρευσης της αφισοκόλλησης στα όρια του δήμου όπως και πολλές άλλες φυσικά αφίσες του δήμου...