Made in japan????

Details

Category: Uncategorised

Published: Saturday, 19 March 2011 23:14

Το 2006 ο τότε ευρωπαίος επίτροπος και γνωστό παράσιτο των Βρυξελλών Χοακίμ Αλμούνια δήλωνε πως «η εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας από τους ευρωπαίους θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία». Ήταν εξάλλου η εποχή όπου ξεκινούσε μια προπαγάνδα όπου η «οικολογικές ανησυχίες» των κυρίαρχων συνδέονταν με την ενεργειακή ασφάλεια και πληρότητα: στόχος δεν ήταν άλλος παρά η λειτουργικότερη αναπαραγωγή του κυρίαρχου μοντέλου, η προσπάθεια απεγκλωβισμού των δυτικών από το «ασταθές» πετρέλαιο και τις παράδοξες γεωστρατηγικές εξισώσεις του. Ήταν η εποχή που το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η εκπομπή ρύπων άνθρακα έμπαιναν στο καθημερινό λεξιλόγιο ως το βασικό πρόβλημα ρύπανσης του πλανήτη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο επιστημοσύνης συνέβη μια μεταστροφή της λογικής: η πυρηνική ενέργεια εντάχθηκε στον κατάλογο των «καθαρών πηγών ενέργειας» γιατί ακριβώς δεν παράγει ρύπους άνθρακα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, όλα τα προγράμματα αποπυρηνικοποίησης των ευρωπαϊκών κρατών (όπως πχ της πρωταγωνίστριας στον τομέα Γερμανίας) πάγωσαν ενώ βγήκαν στο τραπέζι νέα σχέδια πυρηνικών εγκαταστάσεων…

Εδώ και μία εβδομάδα παίζεται ένα παιχνίδι στις πλάτες όχι μόνο των κατοίκων της Ιαπωνίας αλλά και ολόκληρου του πλανήτη. Η πυρηνοκίνητη οικονομία της Ιαπωνίας (από τις λίγες σύμφωνα με τις κυρίαρχες στατιστικές που επέπλεαν της οικονομικής κρίσης) δέχτηκε πλήγμα όχι τόσο από το σεισμό –εξάλλου όπως με κυνικότητα ανέφεραν αναλυτές τις πρώτες μέρες του σεισμού, η καταστροφή αυτή θα εξελισσόταν σε μεγάλη ευκαιρία περαιτέρω ανάπτυξης για τους «ακούραστους και πειθαρχημένους» Ιάπωνες. Δέχτηκε πλήγμα από τον ίδιο τον τροφοδότη του «δυναμισμού» της: η προηγμένη τεχνολογικά Ιαπωνία, το διαμάντι της ασφάλειας και της παραγωγικότητας, βυθίζεται σε αυτό που πομπώδικα τα ΜΜΕ αναφέρουν ως πυρηνικό εφιάλτη. Ταυτόχρονα οι μνήμες των πυρηνικών ολοκαυτωμάτων του Β παγκοσμίου πολέμου κάνουν το γεγονός να αποκτά έναν παράξενα «διδακτικό» χαρακτήρα. Οι «φάρσες και οι τραγωδίες» της ιστορίας όμως δεν επιστρέφουν πάντα με τον ίδιο κυκλικό τρόπο…

Είναι δεδομένο πως τα αληθινά στοιχεία της καταστροφής και οι επιπτώσεις της πριν διοχετευτούν στην «κοινή γνώμη» περνάνε πρώτα από τα χέρια των «κορυφαίων επιστημόνων» στα κιτάπια επιφανών οικονομολόγων. Σε βαθμό μάλιστα που κάποιοι δυτικοί ηγεμόνες (πχ Σαρκοζί) να «μαλώνουν» το ιαπωνικό κράτος για την διαχείριση της κρίσης, με τον ίδιο τρόπο που θα «μάλωναν» τριτοκοσμικές τυραννίες… Κάποιοι άλλοι βαθυστόχαστοι αναλυτές, βρίσκουν την αιτία του προβλήματος στο ταπεραμέντο των Ιαπώνων: «Είναι αλήθεια ότι εκείνοι που γνωρίζουν το ταμπεραμέντο των Ιαπώνων στοιχημάτιζαν ότι δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Ένας λαός έντιμος και εργατικός σε υπερθετικό βαθμό που δεν έπαψε ποτέ, μετά την ήττα του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, να αντιμετωπίζει με καχυποψία οτιδήποτε κινείτο έξω από τα φυσικά σύνορά του.»(από zougla.gr) Είναι εντυπωσιακό το πώς η συζήτηση μεταφέρεται από το ίδιο το «ατύχημα» στην κακή επικοινωνιακή διαχείριση του γεγονότος από τους Ιάπωνες (με μια γνώριμη καθεστωτική και διαταξική ομογενοποίηση).

Γιατί απλά η συζήτηση για το «ατύχημα» είναι εξαιρετικά άβολη και δύσκολα πλέον οι «έγκυρες επιστημονικές αποφάνσεις κορυφαίων επιτελείων» θα φέρουν εκ νέου κοινωνική νομιμοποίηση της πυρηνικής ενέργειας (πχ το γερμανικό κράτος όρισε επ’ αφορμή του περιστατικού στην Ιαπωνία μια επιστημονική επιτροπή όπου μέχρι τον Ιούνιο θα ελέγξει και θα δημοσιοποιήσει τα στάνταρ ασφαλείας των πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας). Ας μην απορεί κανείς λοιπόν για τα ψέματα των Ιαπώνων και τον κυνισμό τους: αυτός δεν είναι μια στερεοτυπική ιδιότητά τους όπως η «εργατικότητα». Η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης είναι όσο καταστροφική και κυνική είναι η πυρηνική ενέργεια. Όσο κυνικός και καταστροφικός είναι ο κόσμος της εξουσίας.

• Prev
• Next