Άντε λοιπόν…

Details

Category: Uncategorised

Published: Friday, 10 February 2012 14:38

Απλά πράγματα: δεν μιλάμε πλέον για δυστυχία, για φτωχοποίηση, για εξαθλίωση. Αυτές οι λέξεις είναι για εκείνους που η ζωή τους κοσμεί ως «θλιβερή ατυχία» δακρύβρεχτα, εκνευριστικά (και άλλο τόσο υποκριτικά) ρεπορτάζ στα κανάλια. Τα νέα μέτρα δεν διαμορφώνουν απλά μια κοινωνική ασφυξία. Διαμορφώνουν μια δολοφονική καθημερινότητα για τις τάξεις των «από κάτω».
Οι πόζες, οι διακηρύξεις, τα διλλήματα ευρώ ή δραχμή-υποταγή ή χρεοκοπία, οι μεταμεσονύχτιες συσκέψεις των ομοτράπεζων βρικολάκων της εξουσίας, οι επιτηδευμένα θολές οικονομίστικες αναλύσεις στα δελτία των 8, οι πολιτικοί ρεαλισμοί, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώνουν την ουσία του εκβιασμών και να αναδεικνύουν πως η αλαζονία των κυρίαρχων είναι ταυτόχρονα αστείρευτη στην εφευρετικότητα «πειστικών προς την κοινωνία επιχειρημάτων»…

Οι μέρες όμως είναι ζόρικες και ρευστές και σε πείσμα των αυτονόητων,  οι αστάθμητοι παράγοντες είναι αυτοί που διαμορφώνουν το παιχνίδι ενός παρασκηνίου, μιας υπόγειας ορμής, «ακατανόητων» και μη γραμμικών κοινωνικών διεργασιών που έχουν τη δυνατότητα να τα σαρώσουν όλα. Όπως και τη δυνατότητα το να κλειστούν στο καβούκι του -από παντού παραγόμενου- φόβου. Στην πρώτη δυνατότητα πρέπει να υπολογίζουμε εμείς. Στην δεύτερη ποντάρουν τα αφεντικά.

Άντε λοιπόν, δεν μένουν πολλά να ειπωθούν: οι δρόμοι και οι πλατείες μας περιμένουν να δώσουμε ένα τέλος στον χρεωκοπημένο πολιτισμό της εξουσίας…

Καταλήψεις, οδοφράγματα, συνελεύσεις.

• Prev
• Next