Ένα χρόνο πριν, στις 10 Μάη 2011, η δολοφονία του Μανώλη Καντάρη στη συμβολή της Γ’ Σεπτεμβρίου με την οδό Ηπείρου, αποτέλεσε την αφορμή για ένα πολυήμερο ρατσιστικό πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας με τη στήριξη και κάλυψη της αστυνομίας. Επιθέσεις σε μετανάστες, εισβολές σε σπίτια τους, ξυλοδαρμός μέχρι και αστέγων έξω από το συσσίτιο του δήμου αθηναίων.
Ο ρατσισμός, οι επιχειρήσεις «σκούπα», τα πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι βασική παράμετρος της ολομέτωπης επίθεσης της εξουσίας μαζί με την ένταση της εκμετάλλευσης, το βάθεμα των αποκλεισμών την όξυνση της καταστολής και τη συνολική φτωχοποίηση της καθημερινής ζωής.
Από την άλλη, τον τελευταίο χρόνο υπήρξαν μεγάλοι κύκλοι κοινωνικών-ταξικών αγώνων και αμφισβήτησης του καπιταλιστικού συστήματος. Το κίνημα των πλατειών, τα απεργιακά διήμερα 28-29 Ιούνη και 19-20 Οκτώβρη, ο ξεσηκωμός της 12 Φλεβάρη, ο πολλαπλασιασμός των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων αντίστασης και αλληλεγγύης στις γειτονιές, σε εργασιακούς και εκπαιδευτικούς χώρους. Και αυτή τη φορά, όπως πάντα, τίποτα δε θα αλλάξει με τις εκλογές, πέρα από την αναστήλωση του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων, πέρα από τον τρόπο και το προσωπικό διαχείρισης της υποταγής μας.
Κι επειδή είναι βέβαιο ότι το διάστημα που ακολουθεί η εκμετάλλευση, η φτώχεια, η καταστολή, ο ρατσισμός, τα πογκρόμ, οι επιχειρήσεις «σκούπα» θα ενταθούν… σύγκρουση με κράτος-αφεντικά-φασίστες, όξυνση των ακηδεμόνευτων ριζοσπαστικών αγώνων για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση από τα δεσμά της εξουσίας και του πολιτισμού των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Συγκέντρωση ενάντια στα ρατσιστικά πογκρόμ, Πέμπτη 10/5, στις 5.00μμ, πλ. Βικτωρίας
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τους ποικίλους κοινωνικούς/οικονομικούς λόγους που οδηγούν ανθρώπινες ζωές και σώματα στην εκπόρνευση. Όλοι/ες ξέρουν.
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τις πρώτες άναρθρες κραυγές που σε σύμπνοια με τα φασιστικά παραληρήματα του Χρυσοχοΐδη και του Λοβέρδου έσπευσαν να αναμασήσουν όλη τη φλυαρία περί «μεταναστών-υγειονομικής βόμβας» ενώ αποδεικνυόταν πως η πλειοψηφία των διαπομπευόμενων ήταν Ελληνίδες, διότι δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα των ψυχών που εξευτελίζονται, βασανίζονται, πετιούνται σαν σκουπίδια και αποπαίδια αυτού του πολιτισμού της ξεφτίλας, της απαξίωσης, της υποκρισίας και του φαίνεσθαι. Όλοι/ες ξέρουν.
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τα κατακάθια των ΜΜΕ που ανακάλυψαν ότι η πλειοψηφία των οίκων ανοχής είναι παράνομοι ενώ κατά το ευτυχές «ολυμπιακόν έτος» 2004 έκαναν τα στραβά μάτια στη μαζική εισαγωγή χιλιάδων «θηλυκών κρεάτων» προς τέρψιν του ανδρικού φιλοθεάμονος κοινού, διότι δεν μιλάμε με όρους νομιμότητας/παρανομίας μπροστά στο έγκλημα της εμπορευματοποίησης της ίδιας της ζωής, διότι οι νομικοί όροι τίθενται από τους εξουσιαστές και τ΄ αφεντικά πάντα για το δικό τους συμφέρον και τη δική μας υποταγή. Όλοι/ες ξέρουν.
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για την πλαστή ευμάρεια 20 ετών που άνδρωσε γαμιάδες ελληναράδες κάθε ηλικίας και τάξης απέναντι σε μετανάστριες, φτωχές, τοξικοεξαρτημένες, αντικείμενα προς κατανάλωση επειδή έτσι επέβαλε ο «αναβαθμισμένος ρόλος» της εποχής. Όλοι/ες ξέρουν.
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τις - ναζιστικής έμπνευσης - μεθοδεύσεις που οδηγούν στον απροκάλυπτο εξευτελισμό ανθρώπινων ζωών που θεωρούνται υποδεέστερες σε σχέση με την «καθαρότητα» του αποστειρωμένου υποδείγματος, για τη λογική που οδηγεί στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, γι αυτή την ίδια που προφυλακίζει το «σάπιο μέλος» τη στιγμή που καθαγιάζει και αφήνει ελεύθερη τη γάγγραινα. Όλοι/ες ξέρουν.
Μας ενδιαφέρει όμως να φτύσουμε κατάμουτρα όλον αυτό τον εσμό των εκατοντάδων γλοιωδών πελατών της σαλιωμένης αναλγησίας που εξυπηρετούσαν την κάβλα τους πάνω σε μελανιασμένα σώματα, ορμώντας σαν τις ύαινες σε κουφάρια, λεηλατώντας και πληρώνοντας κάτι τις παραπάνω για να χύσουν χωρίς καπότα αδιάφοροι για όλα αυτά που τώρα σπεύδουν απέλπιδες να επιλύσουν, για όλα αυτά που μετέδωσαν ως «υγειονομική βόμβα» σε συζύγους, ερωμένες, εξωσυζυγικές σχέσεις και την «βγάζουν καθαρή» στην ανωνυμία που προσφέρει το «αποστειρωμένο υπόδειγμα» την ώρα πουοι λεηλατημένες ψυχές παραδίδονται βορά στην προεκλογική περίοδο αντιμετωπίζοντας τον ίδιο το ΘΑΝΑΤΟ.
Μας ενδιαφέρει να τελειώνουμε μια και καλή με τον πολιτισμό της εμπορευματοποίησης, της εκμετάλλευσης, της πατριαρχίας, του διάχυτου ψεύδους που εξωραΐζεται στα άγια δισκοπότηρα των εκκλησιών τις Κυριακές, στους μύθους των Αγίων Οικογενειών, στις αυταπάτες της ανωτερότητας και την ασυδοσία των εξουσιών. Μας ενδιαφέρει να τελειώνουμε με το Όνειδος.
Ένας δολοφόνος γιος μπάτσου, παρασέρνει και τραυματίζει θανάσιμα με το αυτοκίνητό του έναν αλβανό εργάτη και επιστρέφει στο σημείο μετά από λίγο για να πυροβολήσει στο κεφάλι και να σκοτώσει εν ψυχρώ έναν άλλον αλβανό εργάτη αλλά και να τραυματίσει έναν ακόμη από το Πακιστάν.
Το γεγονός αυτό που σε κάποιους θυμίζει σκηνή από ταινία περιπέτειας – αν όχι αμερικάνικη πραγματικότητα – έγινε το πρωί της 29 Απριλίου στο Μενίδι, ένα χιλιόμετρο από την Αμυγδαλέζα την ίδια μέρα που άνοιξε το στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους μετανάστες.
Όταν κυβερνητικές και υπουργικές εξαγγελίες καθιστούν ανθρώπους “παράνομους” και “λαθραίους”. Όταν σιχαμένοι απάνθρωποι λογιστικοποιούν τις ζωές και στρέφουν ολόκληρη την κοινωνία ενάντια σε μετανάστες και μειονότητες, οπλίζουν τα κούφια μυαλά και τα χέρια αυτόκλητων δολοφόνων. Και τους δημιουργούν την πεποίθηση πως μπορούν να τριγυρνούν μέσα στην πόλη κάνοντας τους σερίφηδες και σκοτώνοντας σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Ένα τέτοιο γεγονός θα είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων αν στην θέση των δύο εργατών ήταν "ντόπιοι". Τώρα όμως πέρασε στα ψιλά, γιατί είναι αλήθεια πως για την κυρίαρχη ρητορεία οι ζωές των “ξένων” δεν έχουν και τόσο σημασία. Μετέωροι στη δική τους πραγματικότητα χρειάζεται να υπομένουν από τις καθημερινές προσβολές μέχρι και τον θάνατο. Και αν τα ΜΜΕ έκαναν για μία ακόμη φορά την καθιερωμένη τους χυδαία συγκάληψη, μια μεγάλη μερίδα της τοπικής κοινωνίας που αγανακτεί στα κανάλια για την “αυξημένη εγκληματικότητα” και την “υποβάθμιση και το έγκλημα που θα φέρει το στρατόπεδο συγκέντρωσης”, που κλείνει δρόμους και κάνει πορείες “για το μέλλον των παιδιών της”, δεν βρίσκει τίποτα να πει για το πραγματικό έγκλημα και το κατακόκκινο αίμα που χύθηκε στη γειτονιά της...γιατί ακριβώς, αντιλαμβάνεται την ευθεία προβολή των διαμαρτυριών της πάνω στους “πρωταγωνιστές” του “ατυχούς πριστατικού”, την λεπτή ευθεία γραμμή που συνενώνει τις “αγωνίες” της με το χυμένο “αλλοδαπό” αίμα.
Οι κυρίαρχοι δημιουργούν τις προϋποθέσεις για καθημερινές δολοφονίες. Στήνουν το σκηνικό της νομιμοποίησης της βίας σε βάρος των μεταναστών και “ενθαρύνουν” ανθρωποφαγικές εφορμήσεις. Είμαστε όλοι εμείς όμως υπεύθυνοι να διατηρήσουμε την αντίσταση στον κοινωνικό εκφασισμό και στον κρατικό ολοκληρωτισμό. Είναι τα δικά μας δόντια που σφίγγουν από οργή, είναι τα δικά μας μάτια που δακρύζουν από θυμό.
Και είναι από τα δικά μας χέρια που δεν θα γλυτώσουν οι κάθε λογής ασπάλακες, από τους μπάτσους που με απάθεια απαντούν πως δεν χρειάζεται να μας κάνει εντύπωση το περιστατικό, από τις κουφάλες του ΛΑΟΣ που ζητούν νομιμοποίηση της οπλοκατοχής, τα φασισταριά που επιδίδονται σε πογκρόμ κατά των μεταναστών, τον κάθε κομάντο υπουργίσκο που κάνει καριέρα πάνω σε ψυχές εξαθλιωμένων ανθρώπων, τον καθένα που προβάλλει την υποτίμηση των ζωών μας σαν λύση για έξοδο από την κωλοκρίση τους.
![[Εκδήλωση-Συζήτηση στον Θερσίτη (13/4/2024)] Για την έµφυλη βία, τις απαντήσεις µας, τα δίκτυα αλληλεγγύης: γιατί η υπεράσπιση των εαυτών µας δεν χωράει σε αιτήµατα δηµόσιας τάξης και ασφάλειας](/images/photo-arthra-40/thumbs/femic-thersitis-apr-24_950x350.jpg)
