Η πομπή των δολοφόνων: για το θάνατο του Ασίζ Εμάντ

Details

Category: Uncategorised

Published: Friday, 31 December 2010 15:02

Ο Ασίζ Εμάντ, οικονομικός μετανάστης από την Αίγυπτο και πατέρας τεσσάρων παιδιών, σκοτώθηκε την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου πέφτοντας από τον τρίτο όροφο, όπου καθάριζε τα τζάμια, της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών και Άλλων Πόρων του Υπουργείου Εργασίας!

Ο Ασίζ εργαζόταν ανασφάλιστος σε κτιριακές εγκαταστάσεις του ίδιου του Υπουργείου. Εργαζόταν εκτός προβλεπόμενου ωραρίου, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας και ασφάλειας που απαιτούνται για τέτοιου είδους εργασία και με παράνομη αύξηση του ημερήσιου – εβδομαδιαίου χρόνου απασχόλησης, στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης και της ανάθεσης εργασιών σε εργολάβους. Και δεν είναι ο μόνος…

Η «νέα» εργασιακή πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων –και ειδικά τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την «επάρατο κρίση»- με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, επιτείνει την αναλωσιμότητα των εργαζομένων, δημιουργώντας “σύγχρονους νόμιμους δούλους ” και θεσμοθετώντας σχέσεις υποτέλειας με τα αφεντικά.

Αυτή η επίθεση κράτους και αφεντικών στον «κόσμο της εργασίας» έχει άμεσες επιπτώσεις στις συνθήκες ζωής και εργασίας των εργαζομένων και ειδικότερα στα θέματα που αφορούν στην υγεία και ασφάλεια. Από το 2000 έως σήμερα τα θανατηφόρα εργασιακά ατυχήματα είναι περισσότερα από 1.400, σύμφωνα με τις εκθέσεις του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό αδήλωτων «ατυχημάτων» σε διάφορα κάτεργα -κυρίως της επαρχίας- είτε γιατί αφορούν μετανάστες χωρίς χαρτιά, είτε γιατί ο θάνατος των εργαζομένων δεν εμπίπτει στις λίστες των «εργατικών ατυχημάτων» -π.χ. θάνατοι κούριερ που δηλώνονται ως «τροχαία».

Επίσης καταγράφεται αύξηση των ατυχημάτων αυτών καθώς και χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους με ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο κίνδυνος ατυχήματος είναι τρεις φορές μεγαλύτερος για τους προσωρινούς εργαζόμενους σε σχέση με τους μόνιμους απασχολούμενους.

Μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε γιατί το Υπουργείο και η πλέμπα των δημοσιοκάφρων, παίζοντας το δουλικό τους ρόλο για άλλη μια φορά, προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το θέμα κρατώντας το κρυφό για 9 ολόκληρες μέρες. Θα πρέπει να καταλάβουν τώρα και αυτοί ότι η οργή και η αγανάκτηση ξεχείλισε. Ο θάνατος του Ασίζ είναι μια κυνική υπενθύμιση από την πλευρά των αφεντικών πως ο δρόμος για τον καπιταλιστικό παράδεισο περνάει πάνω από τις ζωές μας. Πρέπει να τελειώνουμε με την ανημπόρια, με τις θλιβερές διαπιστώσεις της «μοίρας» των από κάτω, με τα αμήχανα ερωτήματα, με τους κόμπους θλίψης στο λαιμό, κάθε φορά που ακούμε για ένα «ακόμη θανατηφόρο ατύχημα»…