2 ημέρες αλληλεγγύης και ήταν μονάχα η αρχή...

Details

Category: Uncategorised

Published: Tuesday, 07 June 2011 03:11

Οι δυο ημέρες εκδηλώσεων στην πλατεία Κοκκινόπουλου στους Άγιους Ανάργυρους, έδωσαν ένα ηχηρό στίγμα αλληλεγγύης μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, σε μια περιοχή όπου -ούτως ή άλλως- άνθρωποι διαφορετικών καταβολών ζουν και συνυπάρχουν καθημερινά. Σε μια εποχή που η εξουσία θέλει τους καταπιεσμένους να αδρανοποιούνται από τον φόβο και να αλληλοεξολοθρεύονται από την αυξανόμενη φτώχεια και τον επακόλουθο κοινωνικό κανιβαλισμό, το διήμερο του Θερσίτη αποτέλεσε μια αρχή στην επαναχάραξη της αλληλεγγύης των "από κάτω" στη γειτονιά. Αρκετοί ντόπιοι και άλλοι τόσοι μετανάστες, βρέθηκαν στον χώρο του διημέρου με εκείνη τη βούληση του "μοιράσματος" των κοινών προβλημάτων που έχουν προκαλέσει οι πολιτικές της λεηλασίας και των μνημονίων. Αλλά και με εκείνη τη συνείδηση για το ξεπέρασμα όλων των αδιεξόδων της καθημερινότητας, μέσα από διαδικασίες και σχέσεις αλληλοβοήθειας, αλληλοκατανόησης και κατάργησης των φυλετικών κι εθνικών διαχωρισμών. Κάποιοι πακιστανοί μετανάστες πήραν το μικρόφωνο της ανοιχτής συζήτησης καταθέτοντας τις εμπειρίες τους από τα εργασιακά τους κάτεργα, μιλώντας παράλληλα για την ρατσιστική υπόσταση του αποκλεισμού τους από κάθε μορφή κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης. Δεν παρέλειψαν να αναφέρουν την σταθερά φρικτή αντιμετώπισή τους από την αστυνομία αλλά και την δολοφονική επιθετικότητα που δέχτηκαν τις ημέρες των πογκρόμ από κάθε λογής θρασύδειλο φασιστικό κάθαρμα που κυκλοφορούσε ελεύθερο. Η ανοιχτή συζήτηση του 2ημέρου αλλά και οι αμέτρητες επί μέρους συζητήσεις κατά τη διάρκεια της γιορτής αλληλεγγύης, αποτελούν την αρχή μιας ανοιχτής και ακηδεμόνευτης σχέσης που οικοδομείται σε τοπικό επίπεδο. Της σχέσης αυτής που θα αποτελέσει ανάχωμα στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις περαιτέρω ορέξεις του ΔΝΤ, του καπιταλισμού, των υπουργείων, των μηχανισμών καταστολής και των μισαλλόδοξων συνεργατών τους. Ήταν δύο ημέρες που ανταλλάξαμε τρόπους καθημερινής ζωής, πολιτισμού και σκέψης. Ήταν δύο ημέρες που μοιραστήκαμε την ανάγκη για κοινούς αγώνες. Ήταν δύο ημέρες που κατοχυρώσαμε σχέσεις αμοιβαιότητας και συλλογικής υπεράσπισης κάθε καταπιεσμένου/ης. Και ήταν μονάχα η αρχή...