Τα μμε πάντα στις επάλξεις

Details

Category: Uncategorised

Published: Friday, 13 May 2011 11:42

Η κρίση απαιτεί τη μέγιστη δυνατή συστημική συναίνεση. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως -κυρίως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη- η υποτιθέμενη πολυφωνία των ΜΜΕ άρχισε να μπουκώνει: αν τότε τα δελτία ειδήσεων έμοιαζαν να βγαίνουν live από τα «στούντιο» της ΓΑΔΑ τώρα πλέον κάνουν και απευθείας σύνδεση με τα «στούντιο» του υπουργείου Οικονομίας.

Τι είδε λοιπόν ο τύπος αυτές τις 3 μέρες;

Είδε «αγανακτισμένους κατοίκους του πολύπαθου κέντρου της Αθήνας» να διαμαρτύρονται για την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, όταν στην πραγματικότητα αυτό που διεξαγόταν ήταν ένα οργανωμένο ρατσιστικό πογκρόμ με την συνδρομή της ένδοξης ελληνικής αστυνομίας. Και όταν η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο, φρόντισαν να κάνουν συμψηφισμούς βίας: το κέντρο της πόλης τελεί υπό το καθεστώς ανεξέλεγκτων ομάδων αντικοινωνικής βίας, εξισώνοντας τις κοινωνικές συγκρούσεις των απεργιακών πορειών με την μισάνθρωπη βία των νεοναζί. Αφορμή της μεταστροφής αυτής αποτέλεσε και η ξεκάθαρη ρατσιστική δολοφονία του νεαρού Μπαγκλαντεσιανού –του οποίου το όνομα δεν ενδιαφέρθηκε καμιά «πολυφωνική» γραφίδα να παρουσιάσει, για να μείνει έτσι στην κοινωνική συνείδηση ως ένα ανώνυμο απλό μελαμψό στατιστικό μέγεθος: αυτό ακριβώς που η δυτική φιλοξενία και δημοκρατία επιφυλάσσει στους «λαθραίους». Η κρατική τάξη λοιπόν έπρεπε να επανακάμψει: τα ρατσιστικά πογκρόμ είναι καλοδεχούμενα στο βαθμό που γίνονται σημείο αναφοράς και μεταστροφής του κοινωνικού ενδιαφέροντος, όταν πραγματώνουν τον αποπροσανατολισμό της γενικευμένης κοινωνικής οργής από τους πραγματικούς εχθρούς στο εσωτερικό μέτωπο των εκμεταλλευόμενων κοινωνικών κομματιών. Όταν όμως τείνουν να γίνουν ανεξέλεγκτα και να προκαλέσουν κοινωνικές ανταπαντήσεις οι ίδιοι μηχανισμοί είναι αυτοί που θέλουν να τερματίσουν αυτά τα φαινόμενα και να εμφανιστούν ως οι μοναδικοί εγγυητές της «κοινωνικής ασφάλειας»...

«Άγρια δύση, αγριότητες, ανεξέλεγκτη βία, ακρότητες, στο έλεος αντικοινωνικών συμμοριών το κέντρο της πόλης», τι γνωστοί συμψηφισμοί! Η επίθεση σε μια τράπεζα ή σε μια διμοιρία ΜΑΤ εξισώνεται με την επίθεση με μαχαίρια ξεφτιλισμένων νεοναζί στο κέντρο σίτισης αστέγων του δήμου Αθηναίων την ώρα που περίμεναν το συσσίτιο δεκάδες άνθρωποι. Η εξίσωση πάει και ακόμη πιο πέρα: η αστυνομική κτηνωδία στην απεργιακή πορεία της 11^ης Μάη –επίδειξη κατασταλτικής στρατηγικής και ωμότητας για την πρόκληση κοινωνικού φόβου- γίνεται πεδίο κριτικής και «αποτροπιασμού» στο βαθμό που οι ακρότητες μπορούν να αποτελέσουν πυροκροτητή ενός νέου Δεκέμβρη.

Όποιος λοιπόν θεωρεί γραφικότητες αστών γερόξεκούτηδων από την Κηφισιά (σαν τους περισσότερους αναγνώστες της αλαφουζέικης φυλλάδας) τέτοια άρθρα (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_11/05/2011_441739) δεν έχει αντιληφθεί ότι μέσα σε μια βαθιά συστημική κρίση, τίποτα δεν είναι πια λόγια του αέρα: όχι γιατί οι στρατιωτικές «φαντασιοπληξίες» του γράφοντος είναι κατά βάση εφαρμόσιμες ή θεμιτές από το καθεστώς, αλλά γιατί σκοτεινιάζουν το σημείο των κοινωνικών απαντήσεων.

Αν κάποιος πάλι θεωρεί γραφικότητες δημόσιες τοποθετήσεις ενός κατά τα άλλα πρώην "αντιστασιακού" όπως η παρακάτω (http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=393433&wordsinarticle=%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82) μάλλον δεν έχει καταλάβει από πού αντλούν την «νομιμοποίησή» τους τα ρατσιστικά πογκρόμ των τελευταίων ημερών.

Όποιος επίσης θεωρεί απλά βλακώδες ή εξοργιστικό το πρωτοσέλιδο της φυλλάδας του Μπόμπολα (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=41&mid=18&issueId=22665) το οποίο χρεώνει ουσιαστικά σε «αποτέλεσμα άμεσο ή έμμεσο της ανεξέλεγκτης βίας αντικοινωνικών ομάδων» τον τραυματισμό του διαδηλωτή Γιάννη Καυκά, μάλλον έχει ξεχάσει τον πολεμικό ρόλο των Μ.Μ.Ε. στην εξέγερση του Δεκέμβρη και την ενοχοποίηση των «ομάδων βίας» για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Όποιος τέλος θεωρεί πως η πρόσφατη εκπομπή αυτής της αυτάρεσκης δημοσιογραφικής γλίτσας με το όνομα Σταύρος Θεοδωράκης (αγαπημένο παιδί όλων των αφεντικών του) για τον θάνατο των 3 εργαζομένων της Μαρφίν, έδωσε φως σε απόκρυφες  από τα Μ.Μ.Ε. "κινηματικές ιδιαιτερότητες", παραβλέπει πως με τον τρόπο αυτό δικαιώνεται η κυρίαρχη προπαγάνδα για "καλούς" και "κακούς" αναρχικούς, διαδηλωτές κτλ, και μάλλον δεν έχει πάρει μυρωδιά για το πώς κατασκευάζεται το ιδεολόγημα των «ακροκινούμενων θεωριών και ομάδων» και οι ανάλογες κατασταλτικές απαντήσεις.

Όποιος θεωρεί πως τα ΜΜΕ είναι ένα ακόμη πεδίο «κοινωνικής απεύθυνσης» και πως μπορείς να «παίξεις» με τις αντιφάσεις τους, μάλλον ξέχασε εκείνον τον Μάη, 43 χρόνια πίσω, όπου άνθισε το σύνθημα: η αστυνομία σας μιλά μέσα από τα δελτία ειδήσεων…