Ο Λάμπρος ζει μέσα στην καρδιά του κάθε αγωνιστή

Details

Category: Uncategorised

Published: Saturday, 10 March 2012 11:11

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας δολοφονήθηκε πισώπλατα από σφαίρες αστυνομικών πριν από δύο χρόνια. Πάνω του στήθηκε με κυνισμό και τηλεοπτική λάμψη το γλοιώδικο και θανατηφόρο παιχνίδι των μηχανών καταστολής και των ανθρώπων της. Δίχως σταματημό. Αρκεί άραγε ένα "δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε"; Αρκεί άραγε η επίκληση μιας "άσβηστης τιμής"; Δύσκολα. Όπως δύσκολα θα βρεθούν οι λέξεις που ταιριάζουν, οι λέξεις που αρκούν, οι λέξεις που μπορούν να τρυπήσουν αυτόν τον κόμπο που έχει θρονιάσει στο λαιμό και δυσκολεύουν την ανάσα. Από της 10 Μάρτη του 2010 έως σήμερα. Δίχως σταματημό. Κάτι ανάμεσα σε κοινές αναμνήσεις στο δρόμο, στις συνελεύσεις, στις καταλήψεις, στα αμφιθέατρα, στα οδοφράγματα και ματαιωμένες από εκείνη την μέρα μελλοντικές μας συναντήσεις, κάτι ανάμεσα στη σιωπή και τον κεραυνό. Απλά συνεχίζουμε. Έστω και με λέξεις που δεν μας είναι αρκετές. Δίχως σταματημό.

Πώς θες να γίνω επιτύμβια στήλη

σε πεδίο μαχών,

να με γεμίζουν δόξες και τιμές

μια φορά το χρόνο;

Πως να περιφράξω τις λεγεώνες μου,

να σωπάσω τα νοήματά μου,

να παγώσω μες την ακαμψία,

τη λήθη και τη μοναξιά,

εγώ που ήμουν προχώρημα

και αεικίνητη επιλογή,

αστραπή και κυκλάμινο,

συντροφικότητα και ρομφαία;

Όταν σημάδεψα τον ουρανό

για να τους εκφοβίσω,

έστρεψα το όπλο μου εκεί

που έβλεπε όλη μου η ζωή,

στην άσπιλη ομορφιά των αστεριών

πάνω από τη σκοτεινή γραμμή των οριζόντων.

Τώρα πλέον κατοικώ

μέσα στις θύμησες

και τους αγώνες των συντρόφων.

Και είμαι εδώ, άσβεστη μνήμη,

να σας θυμίζω και να σας παροτρύνω,

υπάρχουν προϋποθέσεις

για μια καινούργια άνοιξη.