Αρνήσου τον στρατό στην καθημερινή ζωή...

Details

Category: Uncategorised

Published: Saturday, 24 March 2012 21:03

Πρωινό Πέμπτης 22 Μάρτη. Η κεντρική πλατεία Ιλίου έχει μετατραπεί σε ένα ανοιχτό εργοτάξιο. Οι θεατές των έργων «καλλωπισμού» της πλατείας σκοτώνουν την ώρα τους βλέποντας τις μηχανές του γκαζόν να  πηγαίνουν  πάνω – κάτω. Παραδίπλα, ένα ανοιχτό βαν ξεφορτώνει τα υλικά που θα δώσουν χρώμα στην «εθνική εορτή». Δύο τενεκέδες με κίτρινη μπογιά για τα πεζοδρόμια όπου θα περάσει η παρέλαση, ένα σακί με γαλάζια σημαιάκια δεμένα μεταξύ τους σε γιρλάντα και πολλά γλαστράκια για μεταφύτευση στα παρτέρια της πλατείας. Ένας «στρατός» από εργαζόμενους του δήμου Ιλίου «έχουν πάρει εντολές» να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καθαρίσουν και να στολίσουν τον «δημόσιο χώρο» για την ημέρα της «εθνικής επετείου». Μια «στρατιά» από ανέργους όλων των ηλικιών, τους παρακολουθεί βουβά και αφοσιωμένα. Ένα πλήθος που τελευταία πλημμυρίζει τα καφενεία και τις πλατείες σε μια προσπάθεια απεγκλωβισμού από τον εγκλεισμό της ματαιοδοξίας και της απελπισίας. Ξάφνου, ένα βουητό από τυμπανοκρουσίες ακούγεται στον ορίζοντα. Ο ρυθμός ενός εμβατηρίου γίνεται σιγά-σιγά όλο και πιο καθαρός.  Τα κεφάλια όλων κουνιούνται δεξιά κι αριστερά μήπως κι εντοπιστεί η πομπή. Είναι βέβαιο πως κάπου εκεί τριγύρω υπάρχει βηματισμός. Δυο σφυρίχτρες προσαρμόζονται στον ρυθμό. Όχι, δεν κατέβηκε ο στρατός στους δρόμους. Δεν χρειάζεται να κατέβει ο  στρατός στους δρόμους για να υπάρξουν εμβατήρια, στοιχίσεις και βηματισμοί. Η εντολή είναι ξεκάθαρη, ένα δύο, εν-δυο και ξανά από την αρχή, ένα δύο, έν-δυο,  ένα στ’ αριστερό. Στην αυλή παρακείμενου σχολείου, δυο γυμναστές πασχίζουν να πετύχουν και να μεταδώσουν στις γραμμές... ορθή ανάταση χειρός και σωστό χτύπημα ποδιού. Είναι οι επιταγές ενός στρατού που οι από πάνω θέλουν να ριζώσει μέσα μας και να αναπαράγεται διαρκώς. Από την άλλη πλευρά του σχολείου, δυο ένστολοι, έχοντας κατέβει από τις μηχανές τους κι έχοντας βγάλει τα κράνη τους, στηρίζονται στα δίμετρα κάγκελα της αυλής και παρακολουθούν -μάλλον ικανοποιημένοι- το εξελισσόμενο θέαμα. Τα μαύρα «φουλ-φέις» που φορούν, δεν σου επιτρέπουν να καταλάβεις αν η ικανοποίηση μετεξελίσσεται σε αίσθημα «περηφάνιας» και «τιμής». Λίγα λεπτά αργότερα, ανεβαίνουν στις μηχανές όπου τους περιμένουν οι άλλοι δυο της «ομάδας» κι αφού πατήσουν επιδεικτικά την σειρήνα και μαρσάρουν, ξεκινούν για τον επόμενο έλεγχο, για το επόμενο μπλόκο, για τον επόμενο αστυνομικό στρατώνα, για την επόμενη παρέλαση…